มีคนกล่าวไว้ว่า เมื่อถึงวันลา จะช้าหรือเร็วก็ต้องไปอยู่ดี แต่การจากกันอย่างมีสัมพันธ์ที่ดีเป็นความสุขอย่างหนึ่ง การที่เหล่า blogger มาอยู่รวมกัน 3 วัน ทำให้เราได้คิด ได้คุยกัน ไปแลกเปลี่ยนความคิดเห็น ผู้เขียนมีประสบการณ์น้อย แต่ได้ผู้ใหญ่ใจดีทั้งหลายเล่าให้ฟังทำให้บางเรื่องผู้เขียนไม่จำเป็นต้องไปเริ่มหนึ่งใหม่ สามารถนำเอาความรู้เหล่านั้นมาต่อยอดได้เลย
ผู้เขียนได้พบประสบการณ์จากภาครัฐบาล ภาคประชาชนและรัฐวิสาหกิจ เป็นประสบการณ์ตรงๆที่กลั่นกันอกมาเป็นคำต่อคำ ไม่มีความเสียดายเวลา ที่ได้อยู่ที่นี่ ได้พบกับหลายๆท่าน หลากหลายประสบการณ์ แหม ถ้าผู้เขียนมีเพื่อนที่ทำงานทางด้านการเกษตรอยากแนะนำให้พบกับพี่บางทราย บอกได้เลยว่าไม่ธรรมดา ถ้าเป็นภาคการศึกษาต้องแนะนำให้พบกับท่านอาจารย์ Handy ที่อยากบอกว่า เป็นครูตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง
ถ้าภาครัฐหรือภาคเอกชน มีการจัดกิจกรรมที่สามารถให้ผู้มีความคิดที่จะทำสิ่งดีๆๆเหมือนกันมาพบกันได้โดยใช้เครื่องมืออะไรก็ได้ที่คล้ายกับ blog จะทำให้ พวกเราได้เตรียมทำสิ่งดีเพื่อสังคม จากการมาพบกันครั้งนี้ในความคิดเห็นของผู้เขียน ทำให้มีกำลังใจว่า การที่จะทำความดี ยังไม่สิ้นหวัง
ตั้งใจเอารูป มาให้ดูก่อนการสรุปกิจกรรมทั้งหมด ก่อนจากกันมีผู้ที่ยังไม่ได้ปลูกต้นไม้ในวันแรกเลยต้องไปปลูกต้นไม้ ดูภาพเองว่ามีใครบ้าง แต่ภาพที่เห็นใส่เสื้อสีเหมือนกันเป็นเหตุบังเอิญที่เราใส่เสื้อสีตรงกัน ผู้เขียนและเหล่า blogger ชอบเลยขอถ่ายภาพไว้
<p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt; text-align: justify" class="MsoNormal" align="justify">ตอนนี้ผู้เขียนยังอยู่ที่บ้านพ่อครูบาสุทธินันท์เนื่องจากวันที่ 1 สิงหาคม 2550 มีชาวมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคามมา เลยอยากรู้ว่าจะช่วยการจัดกิจกรรมอะไรได้บ้าง ลองดูรูปภาพเบื้องหลังการจัดงาน หลังจากที่ทุกๆๆท่านจากไป พ่อครูบาสุทธินันท์ ท่านอาจารย์สมพิศ ไม้เรียง แม่หวี ผู้อยู่เบื้องหลังการจัดงานก็มีอาการแบบนี้ครับ เชื่อหรือยังว่าการจัดกิจกรรมทำนองนี้เหนื่อยจริงๆๆ เห็นความเหน็ดเหนื่อยของผู้จัดหรือยัง ถ้าใครอยากมาอบรมที่บ้านพ่อครูบาสุทธินันท์ แล้วถูกบังคับมา อยากบอกว่าอย่ามาเลยครับ ถ้ามาแต่ตัว หัวใจไม่ได้เอามา…</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt; text-align: justify" class="MsoNormal" align="justify"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt; text-align: justify" class="MsoNormal" align="justify"> </p>
สวัสดีค่ะน้องขจิต..
สวัสดียามเช้าครับ
มาตามดูว่ายอดนักมวย พวงมาลัยท่วมคอจะเป็นอย่างไรบ้าง เห็นถูกหอมโดยแม่ยกก็ให้ครื้นเครงใจ อยากไปหัดชกมวยบ้างแล้วสิ
คิดถึงครับ อยู่ช่วยเหลือ ดูแลพ่อครูและเรียนรู้อะไรๆ แบบเบ็ดเสร็จต่อไปนะ .. อานิสงส์แรง เป็นทุนตุนไปใช้ที่ 'เมกา ได้สบายมาก
อรุณสวัสดิ์ค่ะ ท่านพี่ดร.
ท่านพี่เรา อยู่ใกล้ครูพี่อ้อยแล้วยืนเรียบร้อยมากเลยนะคะ ....
... ท่านพี่อย่าทำสีตกใส่ครูพี่อ้อยนะคะ ...
... มาเห็นรูปสุดท้ายแล้ว ... กลายเป็นหนุ่มเนื้อหอม ไปเลยนะคะเนี่ย ...
..... ท่านพี่จะไปนอก เมื่อไหร่เอ่ยคะ ...
ขอบคุณที่ทำให้เฮฮาศาสตร์มีสีสรรค์ อบอุ่น และเป็นกันเอง ซึ่งเป็นบทบาทที่สำคัญมากๆของความสัมพันธ์ต่อกัน
บทบาทนี้เป็นความสามารถเฉพาะที่ดีเด่น ชื่นชมจริงๆ
สวัสดีค่ะ
ตามมาขอบคุณน้องชายค่ะ
แล้วพบกันที่เชียงใหม่ค่ะ
คือ อยากจะทราบว่า พวงมาลัยที่แม่ยกเอาคล้องคอให้ท่านน่ะ มีแบ๊งค์ ๆ ๆ ป่ะคะ??
ปล. (อีกแล้ว ทำไมระยะนี้ผมมักใช้ ปล.บ่อยซะเหลือเกิน)
ปล. (จริง ๆ) อยากบอกว่าคิด และ ระลึกถึงทุก ๆ คนครับ
งานนี้ให้ครูอ้อย 10 คะแนนครับ เพราะว่าอุตส่าห์เหาะไปร่วมงานกับเขาด้วย นับถือ นับถือ
อาจารย์จะไปเมืองนอกแล้ว ตื่นเต้นไหมครับ โชคดีนะครับ
สวัสดีค่ะ
คุณขจิต จะไปเรียนต่อแล้ว ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพค่ะ