สวัสดีค่ะอาจารย์..อ.อาลัม
- ครูอ้อยอ่านแล้ว รู้สึกคล้อยตามไปจริงๆค่ะ
- ครูอ้อยเคยได้ยินเพื่อนร่วมโต๊ะกินข้าว พูดว่า...ขอบโลกนี้ที่มีอาหารให้กิน...แล้วก็รวบช้อนค่ะ ขอนินทาเพื่อนค่ะ..บาปไหมนี่..เราพูดเพื่อการศึกษาเนอะ คิดว่าไม่บาปนะคะ การพูดแบบนี้ ความจริงใจร้อยละเท่าไร เท่ากับเจตนาของผู้พูด
- ที่ว่าครูอ้อยคล้อยตาม..เพราะ เราอาศัยอยู่ในโลกนี้ 50 ปี ไม่เคยขอบคุณโลก..สำหรับครูอ้อย..อืมมมมม ทุกเช้า ครูอ้อยไปโรงเรียนแต่เช้า เหยียบบันไดขึ้นชั้น 2 เดินมายังห้องพัก ต้องผ่านช่วงหนึ่งที่เห็นท้องฟ้าค่ะ ครูอ้อยมองท้องฟ้าของครูอ้อยอย่างชื่นชม และขอบคุณในความงามที่ ได้ให้โอกาสครูอ้อยได้เกิดมาชื่นชม และครูอ้อยก็เริ่มทำงานต่อไป แบบนี้ทุกวัน...
- ครูอ้อย พานักเรียนน้อยๆ ไปชื่นชมธรรมชาตินอกห้องเรียน ...และคิดว่า...ทำอย่างไรดีนะ ที่จะให้นักเรียนน้อยๆ เติบโตขึ้นมาด้วยความหวงแหน ธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม...
- ครูอ้อยไปลอยกระทง ขอขมาต่อน้ำ และธรรมชาติที่ครูอ้อย ทำ หรือไม่เจตนาทำให้เสื่อมโทรม....
อูย....ต้องช่วยกันค่ะ..จริงไหมคะ..ขอบคุณบันทึกที่ดีที่ทำให้ครูอ้อยคิด คิด คิด ค่ะ