ยามค่ำ (9 ส.ค. 2549) ในคืนเดือนเด่น พระจันทร์เต็มดวง ณ ท้องทะเลน้อย บ้านชายคลอง พี่ชายต่างวัย ด.ต.สนั่น รองเลื่อน และภรรยา ได้รอการมาเยือนของมิตร ที่ผิดเวลาไปมาก เนื่องจากตอนเย็นมีฝนหลง ตกลงมาห่าใหญ่อย่างไม่มีปี่-มีขลุ่ย จวบจนเริ่มเข้าสู่สนธยา ฝนที่ตกลงมาก็ซาเม็ดลง จักรยานยนต์กึ่งเก่าใหม่ ก็พามหามิตรนักฝันไปสู่จุดหมายที่นัดกันไว้ เพื่อปรึกษาหารือในภารกิจของวันรุ่ง คือการนำนักศึกษา ป.โท สาขาการพัฒนามนุษย์และสังคม และสาขาการวิจัยและพัฒนาระบบสาธารณสุข มอ. สู่การลงพื้นที่สู่ชุมชนจริง ๆ ซึ่งจะเป็นการทดสอบว่าตนพร้อมที่จะประยุกต์ใช้วิชาความรู้ที่ร่ำเรียนมาจากตำรับ ตำรา ในการประยุกต์ใช้จริง ๆ กับการทำงานชุมชนแล้วหรือยัง นี่เป็นการมาล่วงหน้า 1 คืน ทั้งเพื่อพักผ่อนเสพพลังอุดมการณ์ร่วมกัน ถกกันเรื่องตำนานนางเลือดขาวบ้าง สลับกับการวางแผนพัฒนาคนในวันรุ่งบ้าง อย่างมีความสุข และอิ่มเอิบใจ
ทันทีที่มาถึง หิวกันทั้งคนรอและคนเยือน แกงพุงปลา (ไตปลา) และลูกแมล๊ะทั้งทอดทั้งยำ (ปลาตัวเล็ก ๆ ที่พบได้แถบนี้) ลูกเนียง ลูกตอ (สะตอ) พร้อมเสิร์ฟรออยู่แล้ว ทักทายกันพอสมควร หัวเราะกันในความรุงรังของผู้มาเยือน กระเป๋า 2 ใบ มันอะไรนักหนาที่อยู่ข้างใน สงสัยเป็นกระเป๋าโดเรมอน ช่วยกันยกไปวางให้พ้นความสงสัยใคร่รู้ของเจ้าชบา (พุดเดิล)
ค่ำคืนนี้พี่สนั่น บอกว่าได้เตรียมเรือนหอหลังเล็ก ๆ ไว้ให้แล้ว ที่ชายคลอง คงรอแต่เจ้าสาว วันนี้ขอไปส่งเพื่อขึ้นบ้านใหม่ไปก่อน ส่วนจะส่งตัวเข้าหอเมื่อไหร่พร้อมก็ให้มาบอกอีกที (ยิ้ม ๆ เพราะโดนแซว) บ้านใหม่ชายคลอง หันหน้าไปสู่คลองยาว คลองสายใหญ่ที่นำน้ำจากเหนือ ไหลลงสู่ทะเลน้อย ที่เป็นทะเลชีวิต ทะเลน้ำจิต และน้ำใจ ทะเลที่ก่อกำเนิดคนให้มีความเป็นคน ของชนชาว “โหมฺเลน้อย”
บ้านใหม่ที่พี่สนั่นเตรียมไว้ให้ พอยกย่างเข้าไป ก็แลเข้าไปเห็นได้ในทันทีว่าได้ถูกเตรียมขึ้นเพื่อต้อนรับในวันนี้ รอยหญ้าที่ถูกตัดใหม่ ยังได้กลิ่นหอม ๆ ติดจมูก รอยห้องน้ำและห้องที่จะนอนพัก (บ้าง) เตรียมงาน (บ้าง) เพิ่งถูกขัดให้สะอาดยังใหม่ ๆ
ความรู้สึกของมิตรที่มาเยือนอย่างผม พบความตั้งใจของมิตรผู้ต้อนรับที่ยากยิ่งจะตอบแทนได้หมดในวันหน้า ผมพบมหามิตรต่างวัยที่ต้องตอบแทนท่านยังไงในคุณความดี เป็นโจทย์ก่อนนอนคืนนี้ เพื่อตื่นรับภารกิจหนักในวันรุ่ง...ต่อไป
หมายเหตุ: ภาพประกอบ ถ่ายในวันรุ่งขึ้น (10 ส.ค. 2549)
ไม่เห็นจะมีรูปเลยค่ะ
มาแล้วครับ ไม่ทันใจพี่สาวเราเลย เดี่ยวจะแต่งภาพอีกนิดครับ
อาจารย์ Panda
หากอาจารย์จะเดินทางมา ก็แจ้งข่าวนะครับ มีหลาย ๆ ที่เลย และยินดีต้อนรับครับ
จะมีนำเสนอเรื่องราวที่นี่หลาย ๆ ตอนครับ ยังปั่นไม่หมดเลย แล้วจะทยอยลงครับ
ผมใช้ป้าย (Tag) ว่า HomeStay ครับ
อาจารย์พี่ขจิต ครับ
ในอนาคตจะดำเนินการจนครบวงจรครับ ณ ตอนนี้ก็ถือว่าใช้ได้เลยทีเดียว ผมจะนำลงเรื่อย ๆ แต่จะไปอยู่ใน Blog ของดีเมืองลุง นะครับ หรือหากจะติดตามที่แพลนเน็ต ฅน"ชายขอบ" ก็จะรวม Blog ที่เฉพาะ "ชายขอบ" เขียนไว้ทั้งหมดครับผม
เมืองลุง...ยังคงอนุรักษ์ความเป็นธรรมชาติไว้ได้ดี ไม่น่าเชื่อว่าเมืองลุงจะมีของดีมากมาย จากภาพถ่ายที่นี่น่าจะถือว่าเป็นพิพิธภัณฑ์ขนาดย่อม ๆ เลยทีเดียวนะคะ แต่ตอนนี้ชักสนใจเรื่องตำนาน "นางเลือดขาว" แล้วซิค่ะ
เคยได้มีโอกาสไปทะเลน้อยมาครั้งสองครั้ง ดอกบัวสีชมพูเต็มท้องทะเลสวยมากค่ะ นกน้ำก็เยอะ ไม่ทราบตอนนี้ธรรมชาติเหล่านั้นยังคงเดิมหรือเปล่า แต่ที่แน่ ๆ ที่เหมือนเดิมคือชอบรากบัวมากกว่าดอกบัวค่ะ เอาไปแกงส้มอร่อยมาก ตอนที่ไปคราวโน้นเห็นชาวทะเลน้อยหอบรากบัวมาขาวจั๊ว อ่อน ๆ เชียว เป็นมัด ๆ เลยค่ะ นึกถึงแกงส้มรสจัด ๆ
สงสัยบัวจะหมดเพราะคนชอบกินแกงส้มสายบัวกระมังค่ะ เอ!! งง ตกลง สายบัว หรือรากบัว แต่มันก็คือ ๆ กันใช่บ่
อาจารย์น้อง Vij
ครับ พี่สนั่นเก็บรวบรวมไว้ ท่านอธิบายเรื่องราวโดยใช้เครื่องมือเครื่องใช้ที่ท่านสะสมไว้ได้เยี่ยมเลยครับ สำหรับ ประวัตินางเลือดขาวและตำนานเมืองพัทลุง (ร้อยแก้ว) คลิ้กอ่านได้เลยครับ เขียนไว้นานแล้ว
ตอนที่ไปเป็นช่วงน้ำลด บัวจะไม่สวย ต้องไปหน้าเทศกาลจึงจะสวย แต่หากจะดูด้วยความเป็นธรรมชาติก็จะสวยไปอีกแบบนึง (มีรูปที่ถ่ายมา เดี่ยวจะลงให้ดูอีกที) สำหรับนกก็มีตลอดครับ
มาออกราบัวแกงส้ม อร่อยจริง ๆ ครับ ตามสูตรต้องปลาช่อนทะเลน้อยนี่แหละ ตัวโต ๆ วันที่ไปผมถามเขาด้วยว่าทำไมบางช่วงถึงไม่มีรากบัวขายในตลาด มันแก่เหรอ ได้คำตอบที่ผมหายหลังเลยคือ หากน้ำหลาก (น้ำเยอะ) มันลึกเอารากมันยาก เพราะอยู่ใต้โคลน ตั้งใจว่าจะเขียนสักตอนหากไม่ลืม เรื่องรากบัว
รากบัวกับสายบัวคนละอย่างครับ สายบัวก็ก้านดอกของบัวที่นำมาแกง ต้ม หรือลวกจิ้มน้ำพริก ก็อร่อยเหาะไปเลยครับ
คุณชายขอบ...
เสียดายจังเลยนะคะ..ดิฉันไป จ.พัทลุงตั้งหลายครั้งแต่ไม่ได้มีโอกาสไปทะเลน้อยนี้เลย...เลยไม่มีโอกาสได้เจอ...สองพี่ท่านที่แขกผู้ไปเยือนชื่นชมนักหนาต่ออัธยาศัยของท่าน...
...
แต่ว่าไปแล้วดิฉันชอบที่"เขาชัน"...มากกว่านะคะ...เพราะได้ดูสายน้ำ...และยามอาทิตย์อัศดง...โรแมนติก..ในอารมณ์มากคะ...
...
แต่ก็ดีนะคะ...หลากหลายสถานที่...ท่องเที่ยว...
กับมิตรภาพ...ที่มีให้แก่ผู้มาเยือน...
(ยิ้มๆๆ)
ขอบคุณสำหรับภาพถ่าย และเรื่องราวเล่าสู่กันฟัง
เสียดายนะ ที่แต่เล็กจนปัจจุบัน พี่ไม่ค่อยได้มีโอกาสได้ไปเที่ยวที่ไหนเลย ทั้งที่มีที่สวยงามเยอะแยะค่ะ
เข้ามาอีกรอบคะ...ลืมไปว่าที่นี่เขาเรียกอีกชื่อว่า "ลำปำ"...หรือเปล่าไม่แน่ใจ...
เพิ่งนึกออกคะว่า...บ้านหลังที่ว่านั้นเคยไปพักมาแล้ว...อิอิ..มันนาน....เลยลืม...
ทะเลน้อย...ไปตอนนั้นฝนตก...ได้บรรยากาศไปอีกแบบคะ...
ขออภัยนะคะ...คนเมืองลุง...
...
ลืมส่งข่าว...งานที่ทวงไปเมื่อเช้ายังไม่ได้รับเลยนะคะ...
กลับจากไปเยี่ยมเพื่อนคู่ใจ...และแวะชมดวงจันทร์เมืองกรุงเทพฯ...แล้วอย่าลืมส่งงานให้ดิฉันด้วยนะคะ...
เพราะต้องเตรียมเอกสาร...ไปประชุม R2R สัปดาห์หน้าคะ....
ขอบคุณคะ
ขอบคุณชายขอบที่ทำ web นี้ให้นะค่ะ คือว่าเป็นลูกของคุณพ่อสนั่นค่ะ
ดีใจที่พ่อได้ทำประโยชน์ให้กับบ้านเกิดค่ะ ขอบคุณนะค่ะ