คนเขมรที่อพยพไปอยู่ต่างบ้านต่างเมืองมีส่วนช่วยฟื้นฟูแผ่นดินมาก... เมื่อบ้านเมืองสงบก็กลับไปทำบุญกันยกใหญ่
ภาพที่ 1: อนุสาวรีย์เอกราชกลางวงเวียน พนมเปญ... กว่าจะได้มาคงเสียชีวิต เลือด เนื้อไปหลายศพ สงเครียมหนอสงเครียม (เขมร = สงคราม) โปรดสังเกตธงวัดเป็นรูปสีตามพระฉัพพันนรังสี (รังสีที่แผ่ออกจากพระวรกายของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า) และวงล้อธรรม (ธรรมจักร)
ภาพที่ 2: อนุสาวรีย์เอกราชอีกมุมหนึ่ง
ท่านพระสา แอมกล่าวว่า บางท่านขนยาไปบริจาค บรรจุเต็มกระเป๋าเดินทางหลายใบทีเดียว
พระภิกษุที่อยู่ประจำห้องพยาบาลถามตามธรรมเนียมเขมรเหมือนกันว่า ท่านขอส่วนบุญจากการบริจาคเลือดของผู้เขียนได้หรือไม่ ผู้เขียนตอบไปทันทีว่า ยินดีถวายบุญนี้ให้ท่าน
ถึงตรงนี้ผู้เขียนกล่าวอนุโมทนาบ้าง "สาธุ สาธุ สาธุ" ผู้เขียนกล่าวอย่างนั้น ท่านกล่าวว่า อยากจะบริจาคเลือดเหมือนกัน ทว่า... ร่างกายไม่สมบูรณ์
อย่างไรก็ตาม... ถ้าเราจะทำบุญอะไรสักอย่าง เช่น บริจาคเลือด ฯลฯ เราไม่ควรดูหมิ่นตัวเองว่า ร่างกายไม่สมบูรณ์ หรือทำไม่ได้อะไรทำนองนี้
ภาพที่ 3: วงเวียนเมืองกัมพูชา
ท่านพระสา แอมนัดให้พวกเราไปทำบุญกันที่คลังเลือด โรงพยาบาลออง ดวง (Aung Duang) ชื่อโรงพยาบาลตั้งตามพระนามพระมหากษัตริย์เขมร
คำ "อัตโนมัติ" เมื่อใช้กับทางโลกดูจะเป็นเรื่องดี ส่วนใหญ่จะช่วยผ่อนแรงคน ส่วน "อัตโนมัติ" ทางธรรมมีความหมายไม่ค่อยดี
ถ้าศึกษาพระไตรปิฎก และอรรถกถาโดยตรงอย่างท่านอาจารย์หมอวีแล้ว จะปลอดภัยจากอัตโนมัติ
ภาพที่ 4: พระภิกษุ 2 รูปซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ไปโรงพยาบาลอำเภออองดวงเหมือนกัน
ภาพที่ 5: สภาพการจราจรในพนมเปญ คนนิยมใช้มอเตอร์ไซค์กันมาก
ภาพที่ 6: ด้านหน้าโรงพยาบาลอองดวง
ภาพที่ 7: ด้านข้างโรงพยาบาลอำเภออองดวง
โรงพยาบาลออง ดวงเป็นโรงพยาบาลอำเภอ มีแผนกตา หูคอจมูก มีห้องผ่าตัดพร้อม
เชิญอ่าน:
แหล่งที่มา:
เชิญอ่าน:
ตามมาอ่านขอรับ ขอบพระคุณครับที่ให้ข้อคิดดี ๆ และความรู้ที่เป็นประโยชน์
C
ขอขอบคุณอาจารย์ C และท่านผู้อ่านทุกท่าน...
ขอขอบคุณครับ...
ขอขอบพระคุณอาจารย์สิงห์ป่าสัก และท่านผู้อ่านทุกท่าน...
ขอขอบพระคุณครับ...