คืนนี้ค่อนข้างตัดสินใจยาก เพราะมีเรื่องที่ยากจะเขียนเต็มไปหมด พอดีแวะไปอ่านเรื่องที่น้าอึ่งอ๊อบเขียนเรื่อง”ประสบการณ์ความเจ็บปวด” ก็เลยฟันธงว่าเอาเรื่องนี้ละนะ ..ความเจ็บปวดนี่มีหลายลักษณะหลายกรณี แยกหยาบๆเอาเป็นว่า เจ็บทางกาย กับเจ็บทางใจ หรือปวดใจอะไรทำนองนั้น ผมมีประสบการณ์ทั้ง2อย่างเสียด้วยสิครับ
เมื่อเช้านี้ถือกล้องเดินเข้าไปในสวนส้มสวนมะนาว พอได้ฝนก็แตกดอกขาวสะพรั่งไปทั้งต้น บางกิ่งก็มียอดอ่อนมีลูกเล็กๆติดเป็นพวง กลิ่นหอมเย็นๆสดชื่นเป็นกลิ่นเฉพาะของพืชตระกูลส้ม ดอกมะกรูด ดอกมะนาว หอมเหมือนๆกันทั้งนั้น ทราบว่าบางประเทศกลั่นเอาน้ำมันจากดอกส้มโอไปทำน้ำหอมราคาแพงมาก เราคนจนไม่มีโอกาสได้ใช้หรอก แต่ก็มีวิธีได้ดมกลิ่นหอมเหมือนกัน เหมือนกับตอนนี้ที่ผมไปถ่ายภาพดอกส้ม กลิ่นหอมเย็นสดชื่นอบอวลอยู่รอบๆตัว ยังนึกเสียดายว่า ถ้าเราไม่เข้ามาวันนี้เราก็ไม่รู้ว่าจุดนี้มีกลิ่นหอมสดชื่นไม่แพ้ที่ใดๆในโลก
ผมนึกถึงญาติๆทุกคน ครูอ้อย คุณแป๊ด อ.แป๋ว น้าอิงอ๊อบ ผมดอมดมความสดชื่นเผื่อทุกท่านแล้วนะครับ ในระหว่างที่ทำกิจกรรมดอมดมที่ว่านี้ก็มีอุปสรรคเหมือนกัน คุณมดแดงสิครับ ไม่รู้ขยันอะไรกันนักกันหนา ตื่นแต่เช้าเชียวพากันเดินเพ่นพ่านไปมาตามกิ่งส้ม แล้วก็ชอบไปเกาะกลุ่มอยู่ตามช่อดอกเสียด้วย เคยได้ยินแต่มดแดงแฝงช่อมะม่วง นี่ดอกส้มก็ไม่เว้น
ผมได้รับการถ่ายทอดวิชาถ่ายภาพระยะใกล้จากอาจารย์แป๋ว ตอนนี้ร้อนวิชาออกไปเดินถ่ายภาพทุกครั้งที่เดินออกจากบ้าน ในระหว่างที่เราจ่อกล้องเข้าไปเก็บภาพระยะประชิด คุณมดแดงก็ถือโอกาสไต่เข้ามากัดเนื้อหนุ่มของเราตามอำเภอใจ ตัวโน้นกันตัวนี้กัด เราก็ต้องอดทนปรับโฟกัสให้ได้คมชัด จะไปวอกแวกกับคุณมดแดงแรงฤทธิ์พวกนี้ก็ไม่ได้ ถือว่าเป็นการเรียนวิธีตั้งสมาธิ2ชั้น 1สงบนิ่ง2ต้องทนเจ็บ ผมนึกถึงอะไรรู้ไหมครับ ..”สุขภาพฟันมดแดงถึงดีเหลือเกิน ทันตแพทย์มดก็ไม่มี แต่ทำไมไม่มีมดแดงตัวไหนฟันหลอเลยสักตัว” ตัวไหนตัวนั้นเขี้ยวขอคมกริบกัดเจ็บจี๊ดๆ
กว่าจะได้ภาพดอกส้มมาฝาก ผมก็เจ็บๆคันไปหลายแห่ง แต่ก็ดีตรงที่ได้รู้แหล่งแห่งที่บรรยากาศหอมสดชื่น ถ้าน้าอึ่งอ๊อบกับน้าSUมาตั้งแต่ช่วงนี้ไปจนถึงกลางฝน ไม้ตระกูลส้มก็จะทยอยออกดอก พืชพวกนี้ไม่ได้ออกดอกพรึบพรับพร้อมกันเสียทีเดียวหรอก จะมีบางต้นที่ดอกขาวโพลน บางต้นก็รีๆรอๆ ทำให้เรามีจุดเลือกได้ในระยะยาว ถ้าเอาเสื่อไปปูนั่งรับประทานของว่างอ่านหนังสือหรือคุยกัน ก็จะได้อยู่ในบรรยากาศที่สดชื่น วันหลังจะชวนอาจารย์แป๋วมาสำรวจล่วงหน้า ตอนนี้คนงานกำลังเคลียทำความสะอาด ทำให้เห็นพื้นที่ปลอดโปร่งเหมาะแก่การรับรองญาติของผม
ก่อนที่จะมานั่งส่งบล็อกเรื่องนี้ ผมเดินกลับจากคอกวัว ได้กลิ่นดอกลำดวนโชยมาตามสายลม ลำดวนเป็นไม้ดอกหน้าแล้ง ผมปลูกไว้เป็นดงเหมือนกัน ปีนี้ต้นโตๆออกดอกเหลืองพราวเต็มต้น ข้างล่างจะมีกลีบดอกหล่นคลุมพื้น ดอกลำดวนหอมหนักๆกลิ่นแรง กลิ่นเฉพาะไม่เหมือนใคร กลิ่นโชยมาแต่ไกลจึงเจือจางแล้ว ก็ดีกว่าไม่มีกลิ่นอะไรมาเป็นเพื่อนเดินยามค่ำคืน
บ้านหลังที่เก่ามีต้นลำดวนใหญ่ส่งกลิ่นตระหลบไปทั่วบริเวณ แค่เดินผ่านก็ฉุนกึก ทำให้ได้ความรู้ว่าถ้าจะปลูกลำดวน ควรปลูกห่างจากห้องนอนประมาณ30เมตร ใกล้ห้องนอนควรปลูกไม้ที่หอมเย็นๆ ที่ออกดอกทั้งปีคือดอกโมก เรื่องกลิ่นนี่ก็แล้วแต่คนชอบอีกนั้นแหละ บางคนยังไปชอบดอกรัก รู้ทั้งรู้ว่ามันไม่มีกลิ่นก็ปักใจชอบอยู่นั่นแล้ว
พ่อครูฯ ค่ะ
นำรูป มดแดงแฝงต้นมะนาว มาฝากค่ะ
พ่อครูคะ
อ่านบันทึกนี้แล้วต้องเดินออกจากห้องไปเก็บดอกต้นโมกมาเชยชม ดมกลิ่น อาจจะช่วยให้คืนนี้คลายเหงา และคลายความคิดถึงไปได้บ้าง
ยิ่งเมื่อตอนเย็นไปงานรดน้ำดำหัวที่โรงเรียนวัฒโนทัยพายัพมา ยิ่งซึมไปอีก พ่อคงรู้ว่าซึมเพราะอะไร
อยากให้คนบนสวรรค์รู้ว่าพ่ออยู่เย็นเป็นสุข มีลูกเต็มบ้าน หลานเต็มเมือง คอยดูแลเอาใจใส่
นะพ่อนะ....คืนนี้เหงาจัง.....
ว่าแต่ ไอ้มดแดงแฝงต้นมะม่วงตัวนี้ มันทำไมกัดเจ็บจังเนี่ย
ฆ่ามันได้ไหมพ่อ ฆ่ามันได้ไหม (อ้าว...ดร.กะปุ๋มมา...หลบเร็ว.....ก๊าก ๆ ๆ ๆ ๆ )
พ่อครูฯ ค่ะ
เด็ก ๆ หลับปุ๋ยไปแล้วค่ะ เรียนเชิญพ่อครูแวะไปดูความสุขของเด็ก ๆ ในช่วงหยุดสงกรานต์ ที่บันทึกนี้ค่ะ
ชอบกลิ่นดอกมะนาวค่ะ ... มีเพลงเปรียบเทียบด้วยค่ะ ว่าต้นมะนาวออกดอกมีกลิ่นหอมหวานชวนดมดอม แต่ลูกมะนาวกลับเปรี้ยวจี้ดตรงข้ามกับกลิ่นหอม เทียบกับความรักเหมือนกัน ประมาณว่าเมื่อแรกรักก็หอม แต่สักพักก็เปรี้ยวดังมะนาว...น่าจะให้คนชอบดอกรักฟังเพลงนี้บ่อยๆ นะค่ะ
อ่านบันทึกที่ครูบาเล่าถึงบรรยากาศการเดินท่อมๆ ไปในสวน ชมดอกไม้ ถ่ายภาพค่ะ อ่านแล้วมีความสุขตามไปด้วย...
ระวังคนเมืองกาญฯที่เขาชอบดอกรักจะค้อนเอานะหว้า คืนฤดูร้อนนอนหัวค่ำไม่ไหว อากาศจะเย็นสบายต่อเมื่อล่วงเที่ยงคืนไปแล้ว แต่คืนนี้เดือนมืด มองเห็นดาวสุกสกาว สวยไปอีกแบบ
ขยันจริงๆเลยหว้าเอ๊ย!
อึ่งอ๊อบ ก็ศิษย์เก่าโรงเรียนวัฒโนทัยพายัพ
ด้วยหรือนี่ เสียดายที่เรารู้จักกันช้าไปหน่อย เสียดายจนไม่รู้จะเทียบกับอะไร ถ้าเขายังอยู่ เขาเจออึ่งอ๊อบ เขาจะรักอึ่งอ๊อบมาก นิสัยใจคอคล้ายกันยังกับแกะ เกิดมาเพื่อช่วยคนอื่นๆ ช่วยๆๆๆๆ ช่วยสุดชีวิต..เฮ้อๆๆๆๆๆๆๆ
สวัสดีครับท่าน ครูบา สุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์
...หอมดอกผักขะแยง ยามฟ้าแดงค่ำลงมา ...แอ๊บๆ เขียดคานา ฝนตกมาสู่อีสาน...
สวัสดีครับ
อ่านไปยิ้มคนเดียวไปแต่ยืนยันว่าไม่ได้มีปัญหาใดๆครับ สติยังครบถ้วน บริบูรณ์บาล์มครับ .. ยิ้มในใจ เพราะเห็นอะไรๆ ที่ถ่ายทอดผ่านตัวหนังสือชัดเจนกว่าที่เห็นด้วยตามากมายครับ
ผมว่าข้อความนี้น่าจะพิมพ์ผิดนะครับ ..
คุณมดแดงก็ถือโอกาสไต่เข้ามากัด เนื้อนุ่ม ของเราตามอำเภอใจ ที่จริงควรจะ .. คุณมดแดงก็ถือโอกาสไต่เข้ามากัด เนื้อหนุ่ม ของเราตามอำเภอใจ มากกว่าครับ .. ถ้าเป็นผมจะเขียนอย่างหลังครับ.
ส่วนประโยค .. บางคนยังไปชอบดอกรัก รู้ทั้งรู้ว่ามันไม่มีกลิ่นก็ปักใจชอบอยู่นั่นแล้ว อ่านแล้วผมต้องรีบไปฟ้อง น้องบ่าว ว่าถูกพ่อท่านครู กล่าวพาดพิงอีกแล้วครับ สงสารเขาครับ ตัวน่วมไปหมดแล้ว.
Handy เมื่อ |
สวัสดียามเช้าค่ะท่านครูบาฯ
ขอบคุณสำหรับความรู้สึกที่ดีกับบันทึกของครูบาฯ
ดอกแก้วก็หอมดี แต่ร่วงแร็ว เป็นพักๆ
เรื่องดวลกลอน อาจจะป็นวันละกลอนก็ได้นะครับ ถ้าครูอยากจะต่อ หัวข้ออาจจะไปเรื่อยๆตามสถานการณ์ เริ่มเลยดีไหมตครับ บางวันอาจจะชวนเปิดศึกหลายเส้า เช่นอึ่งอ๊อบ หรือใครมาร่วมวงด้วยก็ได้
"..ครูอ้อยอยากต่อถ้อยร้อยบุปผา
ครูบอกว่าดอกแก้วแพรวพราวหอม
ดอกอักษรร้อยมาลัยเตรียมให้พร้อม
วันนี้ยอมนัดชวนวันดวลกลอน.."
อรุณรุ่ง มาเยือน ณ ขอบฟ้า
เหล่าดารา ทยอยเยี่ยม เทียมใส
ระวีวรรณ นั้นร้อนแรง กว่าแสงไฟ
แต่หัวใจ ข้านั้นเล่า เฝ้าสุมทรวง
.......
ระวินั้น คือระวี สุรีย์ฉาย
พรรณราย ผุดผ่อง ยามมองเห็น
ระวีวรรณ วรรณรวี ที่เคยเป็น
(ทำให้)ร้อนหัวใจ ไม่เยือกเย็น เช่นวันวาน
........
ก้าววันใหม่ อรุณรุ่ง เยือนขอบฟ้า
ระวีมา เยือนเยี่ยม ในหัวใจ
ระวีนั้น ร้อนแรง กว่าแสงไฟ
ระวินั้น คืออะไร ใครรู้เอย
............
ใครรู้เอย
...........
ใครรู้เอย
............
มาแล้วไงนักกลอนอักษรบล็อก
มีหมัดน็อคหมัดแย๊ปแปลบปลาบจิต
ถ้าเขียนกลอนก่อนฝันวันละนิด
ช่วยกันผลิตอักษรกลอนKM.
สวัสดีอีกรอบครับท่านครูบาฯ
ตกลงท่านแก้ตามจริงๆเหรอครับ .. เรื่อง เนื้อนุ่มและ เนื้อหนุ่ม นั้น จริงๆแล้วผมว่าท่านไม่ได้พิมพ์ผิดอะไรหรอกครับ แค่แกล้งแหย่ แบบแซวๆเล่นเท่านั้นครับ
ผมว่า เนื้อนุ่ม ก็ขำๆ น่ารักแบบหนึ่ง ส่วน เนื้อหนุ่ม นั้นก็ฮาได้ไปอีกแบบ ความจริงคิดเล่นต่อ สนุกๆได้อีกว่า ..
คุณมดแดงก็ถือโอกาสไต่เข้ามากัด เนื้อหนุ่ม ที่กำลังนุ่ม ของเราตามอำเภอใจ
สว้สดีครับ.
ระวิวรรณ พลันร้อน ตอนสายสาย
จะย่างกราย ไปทางไหน ไม่สุขสม
ร้อนทั้งกาย ร้อนทั้งใจ ในอารมณ์
ขอนั่งจม อยู่หน้าบล็อก หยอกใครใคร
พ่อครูขาฯ
วันนี้ มีมือกลอนดี ๆ หลายท่าน แวะเวียนเข้ามา
ไว้จะแวะมาอ่านกลอนดี ๆ นะคะ (อบรมอยู่คะ เลยแอบเปิดบล็อกได้)
อ่านแล้วอยากอ่าน และอ่านเพิ่ม
อยากเห็นเติมบทพระเอก มาดเก๋ไก๋
บทจับจูงมือนางเอก เดินชมไพร
เขียนไว ไว นะคะ ครูบา อย่าให้คอย(นาน)....อิอิ
จันทรรัตน์ เจริญสันติ เมื่อ |
บทพระเอกไม่ถนัดแถมหัดอ่อน
ขอผัดผ่อนเป็นตัวโกงจะได้ไหม
ถนัดแต่บทหนักหลงรักใคร
จะแอบไปดักเกี้ยวไม่เลี้ยวลด
ปากไม่หวานแต่จริงใจนะคนสวย
ถึงไม่รวยแต่น้ำใจใช้ไม่หมด
อยู่เดียวดายไร้คู่พหูพจน์
ไม่ปรากฎมาก่อนเคยอ้อนใคร.
แวะมาเยี่ยมครับ แต่งกลอนไม่เป็น : )
โอชกร
ผมชอบกลอนบทนี้มากเลย
ปากไม่หวานแต่จริงใจนะคนสวย
ถึงไม่รวยแต่น้ำใจใช้ไม่หมด
อยู่เดียวดายไร้คู่พหูพจน์
ไม่ปรากฎมาก่อนเคยอ้อนใคร.
ขนาดไม่หวานนะเนี่ย ท่านครูบาออกห่างๆต้นส้มหน่อยนะครับ เดี่ยวมดขึ้นมาตอม (ปาก)
แต่ผมว่าท่านครูบาก็ยอมให้มดตอม เพราะมีคนอาสาเอามดออกให้อยู่เยอะเลยเนี่ยะ ...อิ อิ...
เพื่อน ๆ ทั้งหลาย ใครไม่เป็นเรื่องกลอน ก็ไม่เป็นไร เอาประตูหน้าต่าง ฝ้า เพดานก็ได้ จะได้ช่วยกันให้เป็นบ้าน G2K 555555555
แก้ง่วง
ดีจังเลยค่ะ คุณอึ่งอ๊อบ คนแต่งกลอนไม่เป็น ค่อยกล้ายื่นหน้ามาในบล็อกหน่อย
มาเป็นฝ้า เพดาน ก็ยังดี...อิอิ
ประตู หน้าต่าง ฝ้าเพดาน
ไว้ทำบ้านเรือนหอรอคนสวย
โกทูโนหลังนี้จะดีด้วย
มีกลอนช่วยล็อคใจให้มั่นคง
ชอบๆๆ ค่ะ
ปากไม่หวานแต่จริงใจนะคนสวย
ถึงไม่รวยแต่น้ำใจใช้ไม่หมด
อยู่เดียวดายไร้คู่พหูพจน์
ไม่ปรากฎมาก่อนเคยอ้อนใคร.
.......อิอิ.......
อ่านแล้วมีความสุขนะครับ.....ความสุนทรีย์ของสังคม...ความเป็นธรรมชาติ ... ชอบมากครับ
โอชกร