ปิดตา แต่เปิดใจ อะไรๆก็มหัศจรรย์ได้ ถึงเราจะจบค่ายดอกแก้วลงไปแล้วอย่างชื่นมื่น แต่ความประทับใจก็ยังก้องอยู่ในโพลงกะโหลกศีรษะ น้ำเสียง ท่าทาง ประเด็นที่เธอสะท้อนคิดยังติดตราตรึงใจ คนที่ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ก็อาจจะคิดว่ามันอะไรนักหนา ที่จริงแล้วมันยิ่งกว่าอะไรๆที่ยากจะผ่านเลยไป ลองนึกดูเถิดนิสิตที่มีร่างกายผิดปกติ40คน กับนิสิตพิเศษที่มองไม่เห็นและพิการอวัยวะส่วนต่างๆจำนวน10ชีวิต มาใช้ชีวิตร่วมกัน4วัน3คืน แทบทุกกิจกรรมเหนือความคาดหมาย นักศึกษาที่พิการมาออกมาพูด เธอจะอธิบายอย่างตั้งใจให้เราเห็นคล้อยตามโดยไม่รู้ตัว เธอไปสัมผัสตัวหมูเหมยซาน แล้วเล่าว่าเธอเห็นหมูตัวอ้วนใส่รองเท้าดูแปลกตา ลูกหมูวิ่งไปมาน่ารักอย่างนั้นอย่างนี้ โธ่ ! เธอทำให้เราแยกไม่ออกว่าโลกความจริงที่ผ่านจินตนาการบรรเจิดจนยากจะบรรยายได้สมบูรณ์
ตอนแรกที่บอกเล่ามาในโครงการว่าเป็นกิจกรรมเพื่อนช่วยเพื่อน ในมิติของเศรษฐกิจพอเพียง แต่เมื่อผู้จัดเปิดใจว่า อยากจะลองจัดค่ายเพื่อคนพิการตามสไตส์ของมหาชีวาลัยอีสาน ผมก็นึกไม่ออกว่าสไตส์เพื่อคนพิการควรจะเป็นอย่างไร เนื่องจากไม่เคยมีบทเรียนในเรื่องนี้มาก่อน ข้อมูล ความรู้ ต้นทุนของเราแทบจะเรียกว่าเหมือนกระดาษเปล่า เคยแต่อ่านข่าวคนพิการ และเห็นเกร่อเจนตาก็คือคนตาบอดขายหวยรัฐบาล ก็ได้แต่แปลกใจว่าทำไมเขาเก่งเหลือเกิน ทำมาหากินในทางสุจริตได้ยิ่งกว่าคนตาดีบางคนเสียอีก นี่ใช่ไหมเล่า มิติหนึ่งของเศรษฐกิจพอเพียงแบบจำกัดจำเขี่ย แต่มันก็ปรากฏอยู่บนสังคมของประเทศนี้ไม่ใช่หรือ
เมื่อกึ๋นมีจำกัดและเวลาก็ค่อนข้างน้อย ผมต้องนั่งติดตามดูกระบวนการเรียนรู้ของเขาเหล่านี้อย่างไม่คลาดสายตา นั่งใคร่ครวญช็อตต่อช็อตว่าจะให้เขาทำกิจกรรมอะไรถึงจะเห็นบทบาทของพระเอกนางเอกของเรา ทุกคนรายงานตัวว่าเรียนอยู่ในระดับอุดมศึกษา ในปีการศึกษาลดหลั่นกันไป และเลือกสาขาวิชาที่หลากหลาย เช่น
ยังมีรายชื่อนักศึกษาพิการอีกนับร้อย มีวิชาที่เลือกเรียน เช่น สื่อนฤมิต สถาปัตยกรรม คอมธุรกิจ สารสนเทศศาสตร์ ฟิสิกส์ ชีววิทยา การท่องเที่ยวการโรงแรม นฤมิตรศิลป์ สื่อสารมวลชน ภาษาไทย การบัญชี มนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์ ศึกษาศาสตร์ วิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคามเป็นแม่ข่ายหลักของโครงการจัดการศึกษาเพื่อคนพิการ รับนักศึกษาที่พิการในลักษณะต่างๆทั่วภาคอีสานให้มีโอกาสได้ศึกษาต่อในระดับอุดมศึกษา และยังมีการจัดการศึกษาให้แก่คนพิการในสถาบันราชภัฏบางแห่ง
การจัดการศึกษาให้คนพิการนั้น ไม่ต้องอธิบายก็คงจะรู้กันอยู่แล้วว่ามันยากยิ่งกว่าจัดให้คนปกติหลายเท่านัก ต้องละเอียดอ่อน อดทน มีเมตตาธรรม มีน้ำจิตน้ำใจเท่าไหร่ทุ่มเทลงมาบริหารจัดการอย่างเต็มสติกำลัง จึงจำเป็นต้องมีนักศึกษาอีกจำนวนหนึ่งมาเรียนศาสตร์เฉพาะทาง เรื่องการดูแลช่วยเหลือคนพิการ เท่าที่แอบดูในช่วงเข้าค่าย เห็นแล้วชื่นใจที่ยังมีเด็กรุ่นใหม่มาเรียนวิธีอนุบาลคนด้อยโอกาส ซึ่งเกี่ยวข้องกับการพัฒนาสังคมที่หนักเอาการ เขาเหล่านี้ทำหน้าที่เสมือนครู แต่บทบาทมากกว่าครูปกติหลายเท่านัก
บังเอิญว่าคุณพัชราภา อินทร์ชลิต แห่งงานบริการสนับสนุนนิสิตพิการ มมส.และทีมงานได้จัดโปรแกรมค่ายครั้งนี้ได้ดีมาก เธอขนสื่อต่างๆมาแสดงให้เราชม คนพิการเรียนอย่างไร ใช้สื่อประเภทไหน ยากลำบากในขั้นตอนต่างๆอย่างไร
นับเป็นความโชคดีอย่างมากที่ผมได้รู้เห็นจะๆกับตนเอง เมื่อหนุ่มน้อยที่เรียนสาขาคอมพิวเตอร์ มาแสดงการพิมพ์ฉายขึ้นจอ LCD. ให้ชม มีทั้งภาพ เสียง ตัวอักษรเต้นขึ้นมาเรียงเป็นแถวเป็นแนว ให้ผมได้อายที่ตาดีเสียเปล่าแต่พิมพ์หนังสือสู้คนพิการไม่ได้ ถัดมามีการแสดงวิธีการบันทึกเสียง ที่พวกเธอเรียกว่าการสร้างหนังสือเสียง มีนิสิตพี่เลี้ยงเป็นคนอ่านข้อความบันทึกชัดถ้อยชัดคำได้จังหวะพอดี เข้าใจง่ายฟังเพลินไปเลยละครับ
ยังมีรายการพิเศษที่อาจารย์สันติศักดิ์ มะเริงสิทธิ์ ประธานศูนย์พัฒนาคนพิการและเครือข่ายภาคอีสานฯ มานำเสนอกลยุทธพัฒนาผู้พิการด้วยเทคนิควิธีเฉพาะ สาธิตวิธีช่วยเหลือคนพิการเดินทาง หรือทำกิจกรรมต่างๆ ที่นึกไม่ถึงก็คือวิชาเข้าถึงคนพิการ เราต้องเรียนวิชาพิการด้วยตนเอง นั่นก็คือนักศึกษาและสมาชิกของมหาชีวาลัยอีสานนี่แหละ ถูกจับปิดตาแล้วใช้ไม้เท้าทดลองเดินภายในบริเวณสวนซึ่งตนเองคุ้นเคยอยู่แล้ว ทุกคนเดินสะเปะสะปะ แสดงความเก้งก้างออกมาให้ฮากันจนป่าสะดุ้ง
แต่รายการที่ท้าทายมากก็คือปิดตารับประทานอาหาร จับคนตาดีนี่แหละมานั่งโต๊ะละ4คน มีผู้ช่วยยกอาหาร น้ำ มาวางให้ แล้วพี่เลี้ยงมาคอยแนะนำวิธีคำนวณระยะใกล้ไกลให้สอดรับกับการตักอาหาร โดยใช้ทิศของเข็มนาฬิกาเป็นตัวบอกตำแหน่ง กว่าจะเข้าที่เข้าทางได้ทุกคนก็ตักพื้นโต๊ะ ตักขอบจาน รับประทานงกๆเงิ่นๆกว่าจะอร่อยได้ก็ต้องใช้ความสามารถอย่างเต็มที่
ในช่วงท้ายของการสรุปบทเรียน น้องมดกับน้องทิพย์ มาร้องเพลงมอบให้ครูบา ตอนแรกผมนึกว่าน้องมดคนตัวเล็กเป็นพี่เลี้ยงของน้องทิพย์คนที่โตกว่า(ดูในภาพ) มาช่วยกันร้องเพลงคู่ที่ไหนได้น้องมดพิการมากที่สุด พวกเธอร้องเพลง”อยากมอบความรักให้คนทั้งโลก” เนื้อหาเกี่ยวกับความรักที่เธอมีต่อพ่อ ต่อในหลวง ต่อคนที่เกิดมาร่วมโลกกับเธอ ภาพที่เธอชวนกันเดินออกมา ไม่มีแม้นาทีเดียวที่สะดุดชะงัก ยืนคู่กันแล้วเสียงเพลงที่ไพเราะสะกดคนทั้งโลกให้ตะลึงฟัง ทั้งน้ำเสียง จังหวะ ท่วงทำนอง ลื่นไหลจนยากจะอธิบาย ได้แต่คิดเสียดาย ทำอย่างไรนะเธอจะมองเห็นได้ ความหวังอยู่ที่ไหน เมื่อไหร่วิทยาการพิเศษสุดทางด้านนี้จะมาช่วยเธอ คิด คิดๆๆ
เธอนักร้องอาชีพได้สบาย (มีคนกระซิบว่าเธอเคยขึ้นเวทีอาร์เอส.มาแล้ว มิน่าละ) ถ้าไม่อยู่ต่อหน้าคนจำนวนมากผมคงไม่กล้ำกลืนน้ำตาไว้ด้วยความยากลำบาก เธอทั้งสองร้องเพลงได้ลึกซึ้งจริงๆ เพลงสดๆกลั่นออกจากพลังใจของเธอทั้งสอง ถึงไม่มีดนตรีประกอบแต่ก็น่าฟัง และควรที่คนอื่นๆจะมีโอกาสได้ฟัง ถ้าไม่วาสนาตกร่อง
ผมคิดอย่างนี้ครับ ถ้าเราสร้างนิสิตที่พิการให้เขามีความสามารถเต็มตามศักยภาพของเขาแล้ว บุคลากรพิเศษเหล่านี้จะเป็นที่สอนคนตาดีได้ในบางเรื่องบางกรณีได้อย่างวิเศษสุด โดยเฉพาะเรื่องการทำอะไรแบบจริงจังเต็มที่เต็มร้อยเต็มประสิทธิภาพที่ตนเองมีอยู่ ตรงจุดนี้เป็นเรื่องใหญ่ในสังคมไทย ที่ทำอะไรเหลาะแหละเหมือนเด็กอมมือ บางคนคิดและทำปัญญาอ่อนกว่าเด็กพิการเหล่านี้เสียอีก
ผมใช้กล้องถ่ายรูปบันทึกภาพและเสียงเธอไว้แล้ว ตั้งใจว่าจะแปลงเป็นVCD. ประมวลภาพรวมการจัดค่าย รวมทั้งpower P0int ที่นำเสนอในครั้งนี้ รวมเพลงที่นิสิตพี่เลี้ยงร้องประสานเสียงอีก1เพลง แผ่นซีดี.ที่ว่านี้เหมาะที่จะเป็นของฝากในวาระที่ดีต่างๆ เช่นซื้อฝากคุณพ่อถ้าใครยังมีพ่อและรักคุณพ่อ หรือท่านใดจะช่วยนำไปเป็นของชำร่วยในงานพิธี เช่น สมาชิกชมรมสาวโสดจะแต่งงาน ขอแนะนำให้แจกซีดีแผ่นนี้ งานขึ้นบ้านใหม่ หรือจะแจกในงานเปิดตัวชมรมคนโสด รับรองว่าดีทั้งนั้นละครับ
ขอฝากเป็นการบ้านไปยังมิตรสหายที่เป็นเพื่อนร่วมโลกของเธอ ซึ่งเขาเหล่านี้ขอโอกาสในการที่จะเรียนรู้วิธีพึ่งตนเอง โดยรบกวนคนอื่นน้อยที่สุด ถ้าเราเพียงช่วยกันซื้อแผ่นซีดีนี้คนละ1แผ่น แค่นี้ก็ได้กุศลไม่แพ้ไปทอดกฐินร้อยวัดแล้วละครับ บางทีบุญนำกรรมดีที่สร้างไว้อาจจะทำให้ชมรมสาวโสดขาดแคลนสมาชิกก็เป็นได้ เพราะมีหนุ่มรูปหล่อมาเข้าคิวจองเป็นคู่ตุนาหงันกันจนหมดกรุ..ไม่เชื่ออย่าลบลู่ ถ้าอยากลองดูก็สั่งซีดี.ไปฟัง เดี๋ยวจะว่าหล่อไม่เตือน..
สรุป การจัดค่ายดอกแก้วในครั้งนี้
อรุณสวัสดิ์ค่ะพ่อครูขา...ขอบพระคุณค่ะ ไม่รู้จะหาคำใดไหนมาเอ่ยให้สมกับความเมตตาที่พ่อครูบาสุทธินันท์และสมาชิกมหาชีวาลัยอีสานมอบให้แก่หนิงและทีมงาน ตลอดจนลูกๆที่ได้มีโอกาสดีดีเช่นนี้
ได้แต่พร่ำว่า ขอบพระคุณค่ะ ขอบพระคุณค่ะ และขอบพระคุณค่ะ
เมื่อคืนมาถึงคอนโดฯแล้วว่าจะเข้า G2K แต่ สงสัยจะตัวใหญ่ไป เข้าไม่ได้เลยค่ะ เด้งออกทุกที แล้วทำให้ IE ของหนิงหลุดหมดทุกหน้าต่าง เลยฝากอาจารย์เม้ง เรียนพ่อครูด้วยว่า หนิงเดินทางปลอดภัยดีค่ะ แวะคุยกับตำรวจที่นาดูนแป๊บนึง 555
พ่อครูขา...น้องโอ๊ต
น้องนะ ชนะภัย ที่ออกไปสาธิต การใช้เทคโนโลยีทางการศึกษาของคนตาบอด นั้น เรียนสาขาวิชาภาษาอังกฤษ ค่ะ
สวัสดีครับท่านครูบาสุทธินันท์..
 |
ท่านบางทราย ครับ บางช่วงที่ตัดสินใจไม่ออกว่าจะวางกิจกรรมอะไร ก็แว๊บๆนึกถึงท่าน
ด้วยความระลึกถึงสม่ำเสมอ แกงอ่อมหวาย และแกงผักหวานใส่ไข่มดแดง ชิมล่วงหน้าทีมพิษณุโลกจนท้องกาง อร่อยจนอยากจะขอบคุณสัก100รถสิบล้อ
ไม่ทราบว่าช่วงที่มีผักหวานติดเมล็ด เราจะขอซื้อจากชาวบ้านมาเพาะได้ไหมครับ ผมปลูกไว้หลายต้น มีทั้งที่โตได้ และเตี้ยได้ที่ดี มันเป็นผักปราบเซียนจริงๆ เคล็ดลับทางนี้ยังไม่ก้าวหน้าครับ
 |
ไม่โสดยิ่งควรอ่านครับ
จะได้รำลึกถึงเมื่อครั้งวันวานยังหวานอยู่..
ฝากความระลึกถึงชาวใต้ทุกท่านครับ ช่วงที่จัดค่ายจำเป็นต้องเกาะติดสถานการณ์ไม่มีโอกาสรับโทรศัพท์ หรือทำอะไรอย่างอื่นได้เลย ใจจดจ่อรอดูว่าอะไรจะเกิดขึ้น แล้วมันก็เกิดจริงๆ เป็นเรื่องเหนือความคาดหมายทั้งนั้นที่เด็กพิเศษทำอะไรได้ดี เพราะเขาคิดดี คิดหนัก ทำทุกอย่างบนฐานความจริงที่ไม่พร้อม เขาถึงเน้นที่กระบวนการความจริง น่าทึ่งมากครับอาจารย์
เรียนท่านครูบา
ขึ้นชื่อเรื่องชมรมสาวโสดเชิญทางนี้ ราณีก็เอ๊ะอะไรกันนี่ แถมครูบายังขึ้นต้นอีกว่าปิดตา แต่เปิดใจจะพบสิ่งมหัศจรรย์ ราณีก็ตั้งต้นอ่านอย่างตั้งใจเลยค่ะ
สิ่งหนึ่งที่ราณีเห็น มันคงจะเป็นความประทับใจ และความทรงจำที่ดีสำหรับน้อง ๆ ตลอดไปเลยค่ะสำหรับงานนี้ (ครูบาบรรยายได้ดีค่ะเหมือนราณีไปนั่งอยู่ในเหตุการณ์ด้วยเลยค่ะ อยากได้ยินแค่เสียงเพลง "อยากมอบความรักให้คนทั้งโลก”เท่านั้น
 |
เป็นเพลงหนึ่งที่ไพเราะที่สุดเท่าที่เคยได้ฟังมา
อาจจะเป็นเพราะเรามีลูกติดพัน ฟังสดๆ ทึ่งในความสามารถ นึกไม่ถีงแบบอ้าปากหวอเหมือนโดนผีหลอก อาจารย์คิดดูสิว่า..คนที่เราคิดว่าเขาพิการ เขาด้อยกว่าเราทุกอย่าง แต่..เขายังมีความรักมอบให้กับคนทั้งโลก ก่อนที่จะร้องเธอบอกให้ทุกคนยืนขึ้นด้วยนะ เพราะเพลงเธอมีความสำคัญ..
ถ้าอาจารย์วาสนาดี อาจจะได้ฟังในช่วงที่บุกอีสาน ไม่ทราบว่ามาใด้รึเปล่า เพราะเห็นว่าแบกโลกเอาไว้เยอะเหลือเกิน โดยเฉพาะคู่หูอาจารย์ ทำอะไรวุ่นวายมากมายไปทั้งชีวิต..ไม่คิดที่จะมาฟังเพลงนี้บ้างรึอย่างไร?
DSS "work with disability" ( หนิง )
ทำไมคุณนายสายเสมอ ตื่นเช้าได้พิเศษ
เมื่อวานก็กร่ำงานจนกระปรกกระเปลี้ย รึว่าใช้เทคนิคลุกมาอ่านบล็อกแล้วไปนอนต่อ
ถ้าหายเหนื่อยแล้วบอกด้วย
ท่านอาจารย์เม้งครับ
ทำอย่างไรเรื่องที่เขียนใหม่ๆแต่ละวัน
จะไปเข้าแถวในเมนูค้น ตามตัวอย่างที่ทำไว้ให้ก่อนหน้านี้ หรือจะให้ใช้บริการเอื้ออาทรตลอดไป
· อาจารย์เสือครับ
วันที่4 เมษายน ขอยืมแม่บ้านสัก 1 วันได้ไหมครับ
อยากจะเรียนเชิญมาเป็นวิทยากรนำชาวค่ายปูนซิเมนต์ไทยทำอาหาร คาว 1 อย่าง ของหวาน 1 อย่าง เช่น ขนมห่อใบตองก้อนสามเหลี่ยม(เรียกบ่ถูก)
ส่วนของคาวมีเห็ดเป็นส่วนประกอบ มีเนื้อ หมู ห่าน เป็ด และปลา ลองคิดเมนูล่วงหน้าก็ได้ครับ พวกเรายังประทับใจในฝีมืออาหารอาจารย์องุ่น จนนอนเพ้อทำปากจั๊บๆทั้งคืนนะครับ
พ่อครุครับ ขนมที่ว่า เรียกว่า ขนมเทียนแก้ว ครับ อร่อยมากเลยครับ สีก็น่ากิน ครับ หอมด้วย
ลองฟัง เบื้องหลังการเข้าค่ายของนักศึกษาบางคนดีไหมครับ
ถ้ามีโอกาสผมจะหวนกลับคืนสู่รังที่ผมเคยได้พักพิงในครั้งหนึ่งเมื่อเหนื่อยล้า
อ่านแล้ว มิเสียแรงเล๊ยที่ทุ่มทใจ ใช่ไหม อ.หนิง
 |
นึกว่าเหนื่อยจนเข็ดขยาด
ขอขอบพระคุณพ่อครู ที่ทำให้ผมได้เกิดองค์ความรู้ใหม่ๆจากค่ายนี้ ประทับใจในมิตรไมตรีที่ได้รับจากพี่ในมหาชีวาลัยได้มอบให้ ขอขอบคุณแม่ที่ทำกับข้าวได้อร่อยมากจนผมกลับมาน้ำหนักขึ้น
ดีใจและขอบคุณสำหรับดินดิ้นได้ที่พ่อมอบให้ ประสบการณ์จะสอนให้ผมมั้นใจ และเป็นกำลังใจต่อสู้ไปในโลกข้างหน้าที่ผมจะเจอ
|
แหม อาจารย์เป็นกลุ่มเพื่อนช่วยเพื่อนรุ่นแรกเลยนะนี่
ตอนนี้เพื่อนคนนั้นอยู่ที่ไหน ทำอะไร ลองเขียนมาเล่าแลกเปลี่ยนอาจารย์หนิงบ้างดีไหมครับ
 |
 |
กราบเรียนท่านพ่อครูฯ
ติดตามอ่านรายงานกิจกรรมอย่างละเอียด ยินดีมาก ถึงมากที่สุดค่ะ ถึงความสุข ที่ทั้งผู้จัด และ ผู้ร่วมกิจกรรม ได้รับ
อยากย้ายทะเบียนบ้านไปอยู่ใกล้ ๆ บ้านพ่อครูฯ จังเลยค่ะ จะได้มีโอกาสไปร่วมกิจกรรมดี ๆ แบบนี้บ้าง เสาร์ - อาทิตย์นี้ ก็ขันอาสาตัวเอง ไปช่วยเป็นคุณลิขิต ให้ภาควิชาพยาธิ- ม.อ. ค่ะ
อ้อ หนูสนใจเรื่องแผ่นซีดีนะคะพ่อครูฯ หนูจะสามารถช่วยเหลืออะไรได้บ้างค่ะ
และขอฝากสาว ๆ หรือแม้กระทั่งหนุ่ม ๆ ที่หัวใจยังโสด แวะเวียนไปอ่านที่บันทึกนี้ ของหนูด้วยค่ะ เผื่อจะเปลี่ยนใจ
วิธีที่อาจารย์เม้งนำเสนอ ข่วยให้ระบบมีการพัฒนาโดยเฉพาะการบริหารเวลา ทั้งของเจ้าตัวและของสหายร่วมบล็อก หรือแม้แต่ของท่านอื่นๆ
ในบล็อกผมก็จะมีคนโทรมาขออนุญาตคัดไปใช้ประโยชน์ ไปอ้างอิง ไปลงในวารสารในวาระต่างๆ เขาก็ยิ้มละครับเพราะงายที่จะเลือก
ถือว่า(ภาษาทางการ) นวัตกรรม ภาษาเรา(ไม่กำแต่แบ) แบไต๋ทุกเรื่องทุกกรณี เพราะไม่มีน้ำยาอะไรที่จะหวงกับเรื่องข้อคิดขี้ปะติ๋วของเราแค่นี้ การที่ได้ไปเรียนจากท่านอื่นต่างหากที่เป็นสาระและหัวใจของเรื่อง ผมจึงสนุกกับการเรียน มีคนเป็นห่วงว่าอาจจะไม่ได้พักผ่อน
ผมก็ขอฝากขอบคุณที่เป็นห่วงเป็นใย ถ้ามันจะตายเพราะการเรียนรู้ผ่านบล็อกก็ช่างมันเถอะ ดีกว่าไปตายในอ้อมกอดของคนหลายใจ ฮิๆๆๆ
ชาวค่ายอาสาสมัครเพื่อนช่วยเรียน
ได้ปลูกต้นสาละเป็นที่ระลึก มีคนถามดอกมันเป็นยังไง วันนี้เจอคุณเอกตอบคำถามในบล็อกอาจารย์แป๊ว ก้เลยขออนุญาติชะลอความรู้มาไว้ต่อที่นี่ ขอขอบคุณต้นเรื่องและต้นคิดทั้ง2 ท่าน
|
จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร เมื่อ อ. 18 มี.ค. 2550 @ 17:55 (196826) |
ดอกสาละครับ ส่วนใหญ่ปลูกในวัด ผมมเคยเห็นที่วัดแห่งหนึ่งริมกว๊านพะเยา และวัดแห่งหนึ่งที่อำเภอเล็กของจังหวัดตาก
ผมเห็นบางวัดเขียนภาษาอังกฤษว่า Sala Langka
อันที่จริง common name คือ cannon ball tree ครับ
สาละ เป็นคำสันสกฤต อินเดียเรียกต้นสาละว่า "Sal"
เป็นไม้ที่มีความสำคัญเกี่ยวข้องกับพระพุทธเจ้าโดยตรง ทั้งตอนประสูติ ตรัสรู้ และปรินิพพาน
ชื่อบาลี: สาล (สา-ละ), อสสกณณ (อัส-สะ-กัน-นหะ), อสสกณณโณ (อัส-สะ-กัน-โน), สาโล (สา-โล)
ชื่อวิทยาศาสตร์: Shorea robusta Roxb.
 |
ตามไปอ่าน ตามไปกวนประสาทนักเศรษฐศาสตร์หัวใจโบ๋แล้วละ แป๊ว ไม่อยากให้ความเห็นเล๊ยเกรงวงจะแตก ..
อยากย้ายทะเบียนบ้านไปอยู่ใกล้ ๆ บ้านพ่อครูฯ จังเลยค่ะ จะได้มีโอกาสไปร่วมกิจกรรมดี ๆ แบบนี้บ้าง เสาร์ - อาทิตย์นี้ ก็ขันอาสาตัวเอง ไปช่วยเป็นคุณลิขิต ให้ภาควิชาพยาธิ- ม.อ. ค่ะ
อ้อ หนูสนใจเรื่องแผ่นซีดีนะคะพ่อครูฯ หนูจะสามารถช่วยเหลืออะไรได้บ้างค่ะ
เอาไว้มาฟังต้นเดือนหน้าค่อยตัดสินใจ ส่วนเรื่องย้ายทะเบียนบ้านขอร้อง มาเฉพาะหัวใจก็พอแล้ว ทะเบียนบ้านเก็บไว้ที่เดิม เดี๋ยวจะยุ่งกันไปใหญ่ ถ้าใต้มีปัญหามากกว่านี้ ค่อยคิดอีกที ไปอยู่เชียงใหม่กับคนอารมณ์ขันเหมือนกันก็ได้นะ
ผมชอบใจคำตอบเธอคนนี้มาก
เหมือนไม้โปรแทร็กเตอร์
แป๊ดขา
พี่มีข้อเดียวเท่านั้นจริง ๆ
ไม่มีคนรักเราจริง ๆ อ่ะ
จึงต้องเป็น "โสด"
หนุ่มทั่วราชอาณาจักรโปรดทราบ
 |
ครูบา สุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์ เมื่อ อ. 20 มี.ค. 2550 @ 18:45 (198460) |
 |
พี่อึ่งอ๊อบน่ารักแบบนี้ไม่ใช่ไม่มีใครรักจริงๆหรอกค่ะ หนิงว่าแค่ยังไม่เจอคนที่บุญสมกันอ่ะค่ะพี่อึ่งอ๊อบจ๋า
ของหนิงเคยเจอคนที่รักแล้ว ทั้งลองรักและรักจริง แต่ก็ยังไม่เจอคนที่บุญสมกันเหมือนกันค๊า...
อยู่เป็นน้องสาวพี่อึ่งอ๊อบอยู่นี่แหละ อิอิ
ครูบาที่เคารพ
แก่โสดพอจะเข้าเกณฑ์ไหมคะ
อ่านแล้วอยากเรียนเสนอครูบาเพิ่มคำหลัก คนดีของสังคม จังเลยค่ะ ..คนดีหมายถึงทุกๆคนที่จัดกิจกรรมนี้ขึ้นมา ...ที่ทำให้รู้สึกว่าโลกนี้ยังมีความหวัง..น้องนักศึกษาที่มาร่วมกิจกรรมคือเมล็ดพันธุ์ที่ดีในอนาคตนะคะ...ถ้าน้องๆ ได้กลับไปทำกิจกรรมด้วยกันอีกแม้จะเรียนจบไปแล้ว...เมล็ดพันธุ์ที่ดีก็จะได้แตกงอกและเติบโตอย่างเข้มแข็งนะคะ...
วันนี้ได้อ่านการศึกษาฉบับง่าย ไป 18 หน้า กราบขอบคุณครูบาที่มีความเมตตา ส่งไปให้อ่านค่ะ ...เพิ่งไปเอาจากคณะวันนี้ค่ะ
ไม่ค่อยได้ให้ความเห็นบันทึกใครเพราะว่าระยะนี้ยุ่งสุดๆ ต้องไปส่งคนป่วยหาหมอ มีญาติเสียชีวิต เพื่อนเข้าโรงพยาบาล และต้องเขียนรายงานวิจัยส่งให้วิพากษ์กับเตรียมนำเสนอค่ะ กับมาเจอเนตเข้าไม่ได้บ่อยๆ เลยห่างๆไป แต่ก็พยายามติดตามอ่านบันทึกครูบาอยู่เสมอค่ะ
ขอขอบพระคุณอีกครั้งกับบันทึกดีๆ ของครูบาและกับหนังสือที่ครูบาส่งให้ค่ะ
สวัสดีครับพ่อครูบา
ผมเอกครับ
ต้องกลับก่อน
ด้วยภาระการเรียนในระบบ
ทำให้พลาดโอกาสในวันสุดท้าย
แต่พอมาถึงอาจารย์เลื่อนพรีเซนงานครับ
เจ้าออยทำงานแข็งมาก แอบดูตอนเขาเสนอพร้อมบรรยายเรื่องเจ้าทองแดง ฝีมือใช้ได้ เลยเอารูปขึ้นบล็อกให้กำลังใจ ไม่มีเวลาคุยกันเท่าที่ควร ถ้ามาตอนลงมือทำงานก็อย่างนี้และ
ติดตามอ่านกิจกรรมชาวค่ายเพื่อนช่วยเพื่อนมาทุกบันทึกค่ะ แต่ 2 วันที่ผ่านมามีปัญหาในการเข้ามาปรากฎตัวค่ะ เลยไม่ได้ทิ้งร่องรอยไว้ค่ะ
งานค่ายคราวนี้ประสบความสำเร็จมากๆ เลยนะค่ะ ทุกๆท่านต่างได้เรียนรู้ ทั้งคณะผู้จัด วิทยากร นิสิต และชาวบล็อกที่ติดตามอ่านรายงานทุกบันทึกของครูบา...ขอบพระคุณค่ะ
ดีใจจังมีดอกสาละมาที่นี้ด้วย....ขอค่าลิขสิทธิ์ด้วยนะค่ะ...อิอิอิ....ค่าลิขสิทธิ์ เป็นยิ้ม 200 ครั้ง ก็พอค่ะ
|
วัฒนธรรมการเก็บ กิน แบบเอื้ออาทรธรรมชาติหดหายไป จุดนี้เป็นตัวชี้วัดคุณภาพสังคมในกลุ่มชนนั้นๆได้เช่นกัน ความดีงามในอดีตก็คือการกินแบบแบ่งปัน ยั้งคิด ผมเคนแอบดูนกกระจิบมันกินหนอน ทั้งๆที่มีหนอนตามกิ่งไม้หลายตัว ก็ใช่ว่ามันจะจิกกิน จิกกิน เรียงหน้ากระดาน มันกลับกินบ้าง ยกเว้นบ้าง แล้วก็ไปหากินที่กิ่งอื่น แปลกมากๆ
วันฒนธรรมลาว ส่วย เขมร ของลาวจะโหดร้ายกว่า เก็บกินทุกอย่างแบบฃ้างผลาญ ของเขมรยั้งมือบ้าง ส่วนของส่วยนั้นเอาเท่าที่กินจริงๆ แต่มุกวันนี้ลาวปล่อยเชื้อละโมบไปหมดแล้ว กินกระทั่งลูกฮวกลูกอ๊อต กบ เขียด มันจะเหลืออะไร สร้างค่านิยมเชิงทำลายโดยไม่รู้ตัว
การจะย้อนกลับมาให้ฉุกคิดได้ก็ยากอีก ต้องถอยมาเริ่มภายในรั้วของใครของมัน เอายังไงดีละทีนี้ กระทรวงวัฒนธรรมก็เข้าไม่ถึง ไม่เข้าใจเสียด้วยสิ ด้วยเอาแต่ทำตามสื่อกระทุ้ง คุยกันไม่รู้เรื่องหรอก ลงมาก็ทำแต่เรื่องกว่าถั่วจะสุกงาก็ไหม้ พูดไปก็เท่ากับเพิ่มความยุ่งเหยิงทางวัฒนธรรมเข้าไปอีก ก็เลยไม่รุ้จะคุยกับใครนอกจากท่านที่เกาะติดดงหลวง สังสัยว่าต้องสร้างดงบางทรายที่เชียงใหม่เสียแล้วละมัง ปลูกทุกอย่างที่ขวางหน้า ถ้าว่ามที่ลูกเขยไม่สนใจก็เขียนพินัยกรรมยกถวายวัดแถวนั้น ฮะฮ่าๆๆ
 |
ยุคนี้ ไม่ใช่ยุคก่องข้าวน้อยฆ่าแม่
โทรศัพท์ มี บางกรณีเราก็อาจจะโทรหารืออาจารย์ได้
ถ้าเขาเห็นความสำคัญ ก็อาจจะปรับจูนเวลากัน
สมัยนี้การทำงานต้องยืดหยุ่น ควรที่จะปรึกษาอาจารย์ได้ตามสมควร ไม่ยังงั้นจะตกขบวนอย่างคราวนี้
 |
นาย ขจิต ฝอยทอง เมื่อ |
ชาวมุกดาหาร โปรดทราบ
ท่านใกล้จะมีเขยใหม่ที่มีคุณสมบัติดีเลิศ ประเสริฐศรี
ขอฝากไว้ในอ้อมใจช่วยดูแลให้ดี อิอิๆๆ
 |
พ่อครูคะ
เลยหลักสี่มาแล้วนะคะพ่อ ไม่รู้จะมุ่งเข้ากรุงเทพหรือย้อนกลับเชียงใหม่ดี
เคยตอบที่บันทึก อ.ลูกหว้า ว่า
ตอนที่เรารัก เราใช้หัวใจ ไม่ได้ใช้สมอง พอนำเหตุผลหลาย ๆ อย่างมาประกอบการตัดสินใจ มันจึงจำเป็นต้องตัดออกทีละข้อ ๆ ๆ ๆ ๆ จนเหลืออยู่ข้อเดียว......ยอมรับทุกอย่างที่ต่างคนต่างเป็นได้ไหม ไม่ใช่พบกันครึ่งทาง เพราะครึ่งทางเมื่อไร มันก็มีอีกครึ่งที่เป็นความไม่เข้าใจกันอยู่......ถ้ารับกันไม่ได้ทั้งหมด....การที่จะอยู่ด้วยกันทั้งชีวิต......มันย่อมมีเรื่องไม่เข้าใจกัน.....
ถ้าคบกับใครจะยอมรับในความเป็นทั้งหมดของคน ๆ นั้น จะไม่ใช้คำว่า "อดทน" เพราะคำว่าอดทนต้องมีวันสิ้นสุด แต่การยอมรับกันทั้งหมด...มันตลอดไป
ดังนั้น สรุป เป็นว่า ที่โสด เพราะ
มีใครที่รักจริง ๆ นั่นแหละ ฮา 3........
นะพ่อนะ อยุ่เป็นขวัญใจของพ่อครูตลอดไปดีกว่า อิอิอิ