วาสนาอักเสบ
ในแต่ละเดือนเราจะมีอาคันตุกะมาเยือนหลายคณะจากที่ต่างๆกัน มีทั้งที่มาไกลจากโพ้นทะเล จากในกรุง ในต่างจังหวัด รวมทั้งที่อยู่ใกล้ขนาด บ้านเรือนเคียงกันแอบมองทุกวันเลยเชียว..ก็มี การที่มาจากหลายกลุ่มก็ย่อมมีเรื่องราวให้กล่าวถึงแตกต่างกันไป บางคณะหาทางเข้าไม่ถูก โทรศัพท์ถามทางจนหูร้อน.. ก็ยังมาไม่ถูกอยู่ดี วกไปวนมาเหมือนอยู่ในเขาวงกต กว่าจะทะลุมาได้เสียเวลาไปหลายชั่วโมง แม้จะเขียนแผนที่ให้ก็ยังมาไม่ถูกอยู่ดี เพราะเส้นทางเข้ามหาชีวาลัยเป็นเหมือนค่ายกล เข้าได้หลายทิศทาง
เราได้ติดป้ายบอกทางเป็นระยะ สำหรับคนที่ไม่ถนัดเส้นทางในชนบทก็ดูจะเป็นเรื่องยุ่งยากอยู่ดี บางคณะใช้วิธีให้จ้างรถมอเตอร์ไซด์ในตัวตลาดวิ่งนำทาง เพียงแต่บอกว่า “ ไปสวนป่าบ้านสนามชัย” รับรองรถทุกคันพาท่านเข้ามาถึงโดยสวัสดิภาพ
มีคณะหนึ่งเพิ่งจะมาครั้งแรกไม่จ้างรถนำทาง พยายามแกะรอยเข้ามาเองแบบนักผจญภัย แล้วก็ได้ผจญจนกระทั้งต้องยกเลิกรายการ เพราะล่วงเลยเวลานัดไปนาน บางคณะเคยเข้ามาหลายครั้ง แต่ไม่มีสักครั้งเดียวที่ไม่หลงทาง นับว่ารักษามาตรฐานได้คงเส้นคงวา
รายล่าสุดเมื่อวานนี้ เป็นคณะของสำนักนโยบายและแผนกระทรวงเกษตรฯ นำทีมโดยท่านเจริญวิทย์ เสน่ห์หา แห่งสำนักปลัดกระทรวง พร้อมด้วยผู้อำนวยการ 2 ท่าน โทรบอกว่าจะมาฝากท้องมื้อเย็นด้วย ผมก็รอร้อรอ ในที่สุดก็มีเสียงโทรศัพท์มาโอดโอยว่า เครื่องบินยกเลิกโดยไม่บอกกล่าว ต้องมาแกร่วอยู่สนามบินตั้งแต่ย่ำรุ่ง แล้วก็ไม่ได้โทรไปแจ้งผู้โดยสารล่วงหน้า มาตรฐานการบินห่วยแต..แบบนี้ก็ยังมีอยู่ในประเทศเรา ฟังจากน้ำเสียงแล้วน่าเห็นใจ นับเป็นคณะที่วาสนาชำรุดชุดแรกแห่งปีนี้
ยังมีบางคณะนัดหมายว่าจะมาถึงเที่ยงวัน บอกจะมากินข้าวกลางวันด้วย ให้เตรียมอาหารไว้สำหรับ 60 ชีวิต ปรากฏว่าไปเที่ยวระรายทางแบบฉิ่งฉับทัวร์ มาถึงเอาตอนเย็นโข แล้วก็ไม่ได้โทรมาประสานงานให้รู้ข่าวอะไรเลย มาถึงเอาตอนเย็น ลงรถมาหิวโซถามหาอาหาร ผมคิดว่าเขาไม่มา เลยเทให้หมูกิน ยังมีบางคณะที่หนักกว่านี้อีก นัดหมายทุกสถานีที่จะไปดูงาน ปรากฏว่ายกเลิกโดยไม่ได้แจ้งแม้แต่แห่งเดียว ทุกแห่งก็เทอาหารเลี้ยงสุกรเช่นเดียวกัน
หัวอกของสถานีเรียนรู้ ใครไม่โดนไม่รู้หรอกว่าพวกเราช้ำเลือดช้ำหนองแค่ไหน เวลาไปจัดงานประชุมโรงแรมเท่าไหร่เท่ากัน แต่พอมาหาชาวบ้านกลับมาขอลดแลกแจกแถม ขอให้จัดให้ดีที่สุดในราคาที่ถูกที่สุด โธ่ใจคอจะไม่ให้ชาวบ้านมีทุนรอนพอที่จะปรับปรุงกิจการอะไรเลย ใจหนอใจ เรื่องแบบนี้นะครับถ้าไม่เอาใจเขามาใส่ใจเรา คนที่ทำงานเพื่อสังคมก็จะสูญพันธุ์ไปเรื่อยๆ เพราะไม่สามารถที่จะยืนหยัดสู้ค่าใช้จ่ายที่นับวันจะทวีคูณได้
งานพัฒนาแบบเรา คนทั้งครอบครัวต้องเสียสละมารับรองงานให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ ไม่มีคำว่าว่างไหม สะดวกไหม ป่วยไข้จนโซก็ต้องโง..ขึ้นมายิ้มรับ คนที่เขาสนับสนุนก็ตอกย้ำอยู่เรื่อยว่าอย่าแสวงหากำไรนะ ขอให้เสียสละ จะเสียหายอย่างไรก็ให้ทน อย่าบ่น อย่าโวยวาย ให้ก้มหน้าก้มตาทำดีต่อไป ต่อไป..จนตายจากกันไปข้างหนึ่ง
คนที่ทำงานนอกระบบต้องรับผิดชอบตัวเองและครอบครัวสูงมาก เจ็บป่วยมาอย่าได้ถามหาเรื่องสวัสดิการ เรื่องความช่วยเหลือจากใคร สังคมนี้จะเลือกรับเฉพาะส่วนที่เขาต้องการ เรื่องความเดือดร้อนส่วนตัวก็จัดการด้วยตัวเองไปสิ ก็เห็นบอกว่าทำเรื่องพึ่งตนเอง จะมาบ่นหาพระแสงข้อง้าวอะไรอีก
ก็ไม่เป็นไร ไม่ว่ากัน แต่หน่วยงานบางแห่งสิครับ เชิญให้ไปร่วมงาน เขาระบุว่า “ค่าเดินทาง ค่าใช้จ่าย ให้เบิกที่ต้นสังกัด” โธ่! ต้นสังกัดผมเป็นใครครับ มีแต่แม่ยาย กับภรรยาที่ช่วยงานหน้าดำคร่ำเครียด เขาเคยบ่นว่าเราทำมาป่านนี้ เลิกเถอะ มาอยู่ของเราเงียบๆไม่ดีกว่าหรือ
ผมก็ได้แต่เห็นใจ และเข้าใจ เสียใจที่ดึงชีวิตเขามาทนแบกโลกที่แสนจะเหน็ดเหนื่อยกับเรา ไหนจะงานซักรีดเสื้อผ้า ทำกับข้าว ทำงานบ้าน ดูแลงานในครัวเรือนทุกอย่าง แม้แต่ห้องสุขาอยู่หนไหน มีอะไรโยนไปให้เธอแก้ปัญหาแทบทุกอย่าง
เมื่อเธอชวนเลิกงานบริการสังคม ผมไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ยังไม่รับปากว่าจะเลิกหรือไม่เลิก ได้แต่คิดในใจว่า ผมนี้บาปกรรมแท้ๆที่ไปดึงชีวิตเขามาตกทุกข์ได้ยากร่วมกันกับเรา ผมขอยืนยันตรงนี้เลยว่า คนที่ทำงานหนักมากที่สุดในมหาชีวาลัยอีสาน คือคนที่นอนเงียบๆอยู่ข้างผมนี่เอง
ส่วนผมนั้นดีแต่ไปเสนอหน้า หาเหตุหาเรื่องมาให้เขาทำมิได้ว่างเว้น บางครั้งมีเรื่องเจ็บป่วยมาเยือน เธอยังทำหน้าที่พยาบาล ขับรถรับส่งไปหาหมอ ไปซื้อยา ไปหาหมอดู ไปปรึกษาแพทย์แผนปัจจุบัน ไปไหนๆด้วยแรงแห่งความวิตกกังวล โธ่ พลังของสตรีทำไมถึงมากมายมหาศาลขนาดนี้ คนอื่นอาจจะวาสนาดี แต่คนนี้วาสนาอักเสบ ใครมีตำรายาดีรักษาโรคนี้ได้ ช่วยหน่อยเถอะ
ท่านครูบาขา.....
ทำงานหนักตลอดชีวิตเพราะรักค่ะพ่อครู
พลังแห่งรักถักทอได้ทุกสิ่งค่ะ
หนูเชื่ออย่างนี้ถูกไหมค่ะ ป้าหวี
ขอร่วมเป็นกำลังใจให้ด้วยคนนะคะ
สู้ ต่อไปค่ะ ทั้งท่านครูบา และภรรยานะคะ
เรียนท่านครูบา
ทุกคำในทุกบันทึกของท่านครูบามีพลังจนทำให้อยากทำความดีมากๆ ทุกครั้งที่อ่านค่ะ
โดยเฉพาะบันทึกนี้ มีหลายประเด็นให้ขบคิดค่ะ ประเด็นที่ประทับใจที่สุดคือที่ท่านครูบาเขียนยกย่องศรีภรรยาที่เป็นคู่บุญ (ทางเหนือจะเรียกภรรยาของพ่อครูว่า แม่ครูค่ะ) ...เห็นพลังความรักที่ยิ่งใหญ่
..ท่านอาจารย์ umi (ขออนุญาตอ้างอิง) เคยบันทึกความเห็นไว้ที่ บันทึกนี้ ค่ะ ว่า แหวนงามที่หัว...ผัวดีที่เมีย...คือเบื้องหลังความสำเร็จนี้สำคัญมากครับ...เพราะผู้อยู่ข้างหลัง...ทำให้เราอยู่ข้างหน้าได้
ส่งกำลังใจไปให้ทั้งท่านครูบาและครอบครัว (ทั้งแม่ครูและแม่ยายค่ะ)
ขอบคุณ ไออุ่น บีเวอร์ อ.ลูกหว้า
ที่ทนสู้กับบทบาทตรงนี้ ก็เพื่อจะเป็นแมวมอง ค้นหา มนุษย์พันธุ์ที่มีใจเพื่อสังคม ให้เป็นแรงใจใส่ใจกับปัญหาสังคมอย่างจริงจัง ถ้ามีคนที่คิดแต่เอาตัวรอด สังคมจะถูกลอยแพ ทอดทิ้ง จนเกิดความเสียหายอย่างที่เห็น
ทำอยู่ตรงนี้ ทำได้พบนักศึกษาแพทย์ พยาบาล ที่ยกทีมมานอนมาคุย แต่ก็ไม่ค่อยได้อะไร เพราะเด็กรุ่นใหม่จะคิดอะไรเข้าตัวเอง ไม่ค่อยคิดออกไปข้างนอกตัว
ไม่อยากฟังเรื่องหนักๆ เรื่องยากๆ ไม่อยากรับรู้ปัญหา ทำให้ได้เด็กพันธุ์สังคมน้อยมาก มีไม่ถึง 5 รายมั๊งตลอดเวลา30ปี ที่คอยเก็บไว้
ส่วนหนึ่งจะเป็นพันธมิตรทางวิชาการ ใช้เวลา 20 ปี ได้ทองเนื้อแท้ 6 คน แต่ถึงจะจำนวนน้อย กลับทรงพลังมาก มากจนบอกไม่ถูก แทบจะเนรมิตให้ทุกอย่างได้ถ้าร้องขอ บางก็ก็ไม่กล้าเพราะกลัวใจกลัวพลังที่เพื่อทุ่มเทให้
ที่ได้พลังไทยจากลุ่มต่างๆช้า น่าจะขึ้นอบู่กับวิธีการและกระบวนการด้วย ส่วนมากผมจะออกไปในรูปของวิทยากร บทบาทตรงนี้ไม่ได้ช่วยให้เราได้เพื่อนตาย มีแต่เพื่อนร่วมกิจกรรม
แต่พอมาเข้าบล็อก ผมเห็นเป็นโอกาสที่ปิ๊งเหมือนได้ตะเกียงวิเศษอาลาดิน..หรือ กระจกวิเศษ ..ของแม่มด ที่ตอบคำถามทุกอย่างไร กระจกวิเศษ บอกข้าเถิด ใครมีใจงามเลิศในปัฐพี..
เมื่อเช้านี้จึงเขียนความในใจถึงอาจารย์จันทรรัตน์ ขออนุญาตก๊อปปี้มาให้ชาวเราอ่านอีกครั้งหนึ่ง ดังในบันทึกหน้าต่อไป
สังคมเครือญาติแบบไทยๆ เป็นวัฒนธรรมที่งดงาม
ชนชาติอื่นแอบอิฉจามาก แต่คนไทยไม่รู้ซึ้งถึงคุณค่าเหล่านี้ ไปยืมวัฒนธรรมอื่นมาสวม มาใช้ ผมอยากจะมีญาติที่ชื่อจันทรรัตน์ ความเป็นญาติจะทำให้สนิทใจที่จะให้ความเห็น ความรู้ ความรัก ได้อย่างเนียน และเนี๊ยบ
ซึ่งน้ำใสใจจริงตรงนี้มีอยู่ในตัวตนของอาจารย์มาก เพียงแต่ยังมีเส้นเกรงใจขวางอยู่ อยากเห็น อยากได้ ความรู้สึกนึกคิดอิสระที่ไม่มีอะไรมาปนเปื้อน
ผมคิดว่าจะได้ความบริสุทธิ์ที่ลึกซึ้งจากอาจารย์ ที่ใสๆกระจ่างดั่งดวงแก้วมณีใส
จะได้ชี้ให้ลูกศิษย์นักศึกษา ได้เห็นวิธีคบ เลือก มิตรที่สูงกว่าคำว่าเพื่อนทั่วไป
ผมมีกรุญาติที่ยิ่งกว่าญาติ ที่อาวรณ์เป็นห่วงเป็นใย เป็นสายใจที่ทำให้มีพลังยืนหยัดที่จะทำงานเพื่อโลกมนุษย์ อย่างปกติธรรมดาๆ
คิดว่าถ้าอยู่เย็นเป็นสุข จะหาช่วงรวมญาติร่วมแผ่นดินให้คนอิจฉาเล่นสักวัน ..วันนั้นผมจะยืดอวดแนะนำว่า..นี่ไงญาติผม โฮ้โฮ! จะปลื้มสุขนาดไหน
เมื่อเร็วนี้ ผมคิดว่าผมได้ญาติที่ยิ่งกว่าญาติ คนนี้ชื่อขจิต คนต่อๆไป มีหลายคน แต่ขอดูความสมัครใจอีกสักนิด ก็จะส่งเทียบเชิญผ่านหน้าบล็อกนี่แหละ จะมีรายการยื่นนิ้วก้อยไปยื่นต่อหน้า เรามาเป็นคนพันธุ์เดียวกันเถอะ ตกลงตามนี้ดีไหมคนดี ผมจะตั้งสโมสรคนดี สโมสรคนดีๆๆ สโมสรผู้ดี คิดดี ทำดี
มีกิจกรรม
เมื่อก่อนหาแทบตาย แต่วันนี้ผมมีนับญาติได้เร็ว
และได้อีกแล้ว เป็นญาติที่คอยห่วงใยในช่วงดึกดื่น ท่ามกลางความเงียบสงบ ก็มีคนเตือนให้เราเข้านอน
ท่านนี้เป็นญาติในยามวิกาล อยู่เคียงข้างทุกคืนๆๆ
ญาติคนนี้ มีหลักฐานตามสัมมะโนประชาคมในกรุของผมเก็บไว้เป็นหลักฐานดังนี้
 |
ท่านครูบาขา.....
ไชโย! ได้อีกเย้ว!!
คนนี้ไงละ ถ่ายทอดอารมณ์ใสๆหมดเปลือก แบบญาติกันเท่านั้น ถึงจะแบความรู้สึกอย่างนี้ได้ จึงมีความยินดีมากที่จะขอนับญาติกับเธอ
 |
คุณ รัตติยา เขียวแป้น เมื่อ อ. 28 ม.ค. 2550 @ 11:11 จาก 58.147.118.104 ลบ |
คุณ somporn ค่ะ
เขียนเหมือนเห็นเลยนะคะ รู้ได้งัยเนี่ย ว่าดิฉัน online ทั้งคืน รู้สึกตัวตอนไหน ก็มาเปิดดูว่ามีใครตอบถูกบ้างรึยัง, ลุกขึ้นมาฉี่ ก้อมาแอบปิดอีกดูอีกรอบ
หลับอีกทีตอนหกโมงเช้า วันนี้เลยตื่นหลังลูก ๆ ค่ะ
เป็นอีกบันทึกที่สัมผัสได้ถึงความสุข
นี่เอง ที่เรียกว่า "บันทึกที่มีชีวิต"
 |
ขอบคุณญาติที่น่ารักที่ซู๊ดของผม เห็นแล้วใช่ไหมครับ ศักยภาพของญาติผมนั้นเป็นฉันใด
ท่านบีแมนครับ จ่าทวี นั้น
พวกรุ่นกระเต๊าะอย่างเราต้องเอาท่านเป็นพ่อพิมพ์ ครับ
เรียน ครูบาฯ
เมื่อคืน online ไม่ได้เลยทั้งคืนค่ะ เพิ่งได้มีโอกาสมาเปิดอ่านอีกที ที่ทำงาน
ดิฉันเข้าใจความรู้สึกของคนที่มีจิตใจที่เสียสละ และทุ่มเททั้งกำลังกาย กำลังใจ แก่สังคม ครูบาฯ สามารถทำทุกอย่างที่ใจครูบาฯ ปรารถนา ได้ดีขนาดนี้ ส่วนหนึ่ง เป็นเพราะครูบาฯ มีคู่คิดที่ดี และประเสริฐ
ดิฉัน ขออนุญาตสมัครเข้าสโมสรคนดี ด้วยคนนะคะ จะทำหน้าที่ดูแล ปัดกวาด เช็ดถู ล้างจาน เสริฟน้ำ เลี้ยงหมู ทำได้ทุกอย่างเลยค่ะ
ด้วยความเคารพ
ถึง ญาติ รัตติยา
ทำตัวได้น่ารักเกินมาตรฐานอย่างนี้ ต้องส่งเหรียญสู้ตายไปให้ดีไหมนี่ รอรับก็แล้วกัน
ครูบาฯ ที่เคารพ
รางวัลขอแค่ เมื่อได้มีโอกาส จะพาลูกสาว สองคน ไปวิ่งไล่จับลูกหมู ถึงที่เลยดีไหมค่ะ ให้รู้ไปสิน่า ว่าตกลงเจ้าเหมยซาน มีลูกกี่ตัวกันแน่
จะพาหลานๆมาวันไหน
มาขี่นกกระจอกเทศก็ได้
แต่เดือนหน้าออกไข่ คงจะดุ
ชื่อตาหวาน กับตาคม เต้นรำได้สวยมา
จะมาตอนไหนเอ่ย
แม่หวีผจญเพลิง... เพลิงจึงสงบ
คุณพ่อครูบาขา.....
ครูบาคะ...
ทายเดือนเกิด ผิดครับ ใกล้ๆจะถึงใน 2 วันนี้แหละ
อ.-ขจิต
รักษาเนื้อรักษาตัวไว้ให้ดี
เดี๋ยวจะเจอไม้งามเมื่อยามขวานบิ่น
แวะมาด้วยความเป็นห่วงค่ะ
เมื่อวานไปคิดๆ ตามบันทึกของท่านครูบาแล้ว รู้สึกเป็นห่วงว่า ถ้าครูบาได้คนชื่อจันทรรัตน์ไปเป็นสะใภ้ เอ๊ย..ไปเป็นญาติ จะเป็นอย่างไรน้อ...
ท่านครูบาก็คงจะได้ญาติที่ ซื่อบื้อไม่ค่อยทันเรื่องเกมปากกัดตีนถีบผลประโยชน์ ชอบดูหนังฟังเพลงฝันไปเรื่อยๆ ชอบกินข้าวนกใส่ซีอิ้วกับผักลวก มีอะไรก็กินอย่างนั้นไม่มีสุนทรีย์ศาสตร์ทางการกินการอยู่ ใครมาถามว่าร้านไหนอร่อยก็นึกไม่ค่อยออก คิดอะไรก็ไม่ค่อยเหมือนชาวบ้าน คบคนไม่ค่อยดูประวัติ และเบื่อพวกที่ชอบดูประวัติและนามสกุลก่อนคุยกัน ชอบฟังมากกว่าพูด แต่ถ้าให้พูดก็จะพูดไม่ยอมฟัง พูดอะไรก็ขวางคลอง...ฯลฯ
เฮ้อ..จะทำตัวให้ดีๆ เหมือนชาวบ้านชาวช่องชาวบล็อกเขาเป็นกันเพื่อครูบาจะได้ยืดอกภาคภูมิใจก็จะฝืนๆ เผลอๆ ทำไม่ได้....เนี่ยค่ะ...จะพาครูบากลุ้มใจเสียหายไปด้วยหรือเปล่าเท่านั้นแหล่ะค่ะ
อ.จันทรรัตน์ ครับ
ถ่อมตัวลงไป๊!
ฃจะยกเหตุผมทั้งโลกก็ไม่เปลี่ยนแปลง
เลือกแล้วเลือกเลย ขืนโลเล
ก็เสียมาตรฐานชาวบล็อกสิอาจารย์
ที่อ้างมาทั้งหมดนั่นแหละใช่เลย
ใครมีตำรายาดีรักษาโรคนี้ได้ ช่วยหน่อยเถอะ
แหะๆ มาช้าอีกแล้วค่ะ ^__* ฉายา คุณนายสายเสมอ จริงๆอ่ะแหละ
ดีใจที่มีวันนี้ .... (ตามเพลงค่ะ)
ดีใจที่มีญาติๆเยอะแยะเลยค่ะ ขอบพระคุณค่ะพ่อครูบาของเรา จริงด้วยค่ะ คือหัตถาครองพิภพ หนิงต้องแวะไปกราบคุณแม่ที่สวนป่าบ้านสนามชัยด้วยค่ะ
