คุณอำนวยที่ดี ก็ยังต้องบูรณาการ

ผมได้ต้นแนวคิดมาจากที่ครูนงบอกว่าจะฝึกอบรม “คุณอำนวย” ที่เมืองคอน

ผมสงสัยมานานแต่ไม่กล้าแสดงภูมิปัญญาหางอึ่งออกมา จนกระทั่ง อาจารย์ภีม แห่งมหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์ มาต่อหางอึ่งให้นิดหนึ่ง พอกระดิกได้ ก็เลยลองกระดิกดูครับ

ประเด็นอยู่ที่ว่า คุณอำนวยที่ดีนั้นน่าจะเป็นอย่างไร อันนี้พูดยากครับ

แต่ผมขอพูดกลับทางว่าคุณอำนวยที่ไม่ดีนั้นมีปัญหาอะไรจะนำเสนอง่ายกว่าครับ เท่าที่ผมพบก็มี

ไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับเรื่องที่จะทำ เช่น ไม่รู้ว่าอะไรสำคัญ อะไรไม่สำคัญ เลย “หลงทาง” พาเรือชนฝั่ง หรือพารถชนตึก ประมาณนั้น
รู้ทุกอย่างมากจนเกินไป จนบล็อกความคิดของคนที่กำลังเรียนรู้ไปหมดทุกมุม เรียกว่า “ตกร่อง”
ชินกับการอยู่บนหอคอยงาช้าง จำแนกปัญหาระดับรากหญ้าไม่เป็น หรือไม่ออก แต่ศักดิ์ศรีของ “ชาวหอคอยงาช้าง” ก็ยังค้ำคอ ก้มไม่ลง
สร้างหอคอยงาช้างเทียมๆ อยู่มานาน จนไม่รู้ว่า “โลกของความจริง” คืออะไร อยู่แต่ในโลกของความฝันปลอมๆ ของตนเอง
แขนขาสั้น กล่องสมองตื้น (ภาษาโคราชว่า “บ้องตื้น”) ไม่มีปัญญาไปอำนวยใคร แค่ตัวเองก็เอาไม่รอด แต่ได้รับการแต่งตั้งโดยตำแหน่ง
ฯลฯ