คนไร้ราก

ดิฉันเคยเห็นคำ  คนไร้ราก 
การร่วมทำงานกับชาวบ้านและการเผชิญกับสถานการณ์งานเวทีสรุปประจำปีที่ยางคำ  ก็ได้ช่วยตอกย้ำให้ได้เข้าใจความหมายของคำนี้ ไม่เพียงเข้าใจ แต่ได้เข้าไปอยู่ใต้ร่มและสัมผัสความรู้สึกของคำว่า คนไร้ราก  อย่างจริงจัง

มันยิ่งทำให้เรายิ่งต้องอ่อนน้อมลงมากเป็นพิเศษเวลาที่ต้องเกี่ยวข้องกับพวกเขา
มิน่าล่ะ    เราถึงโหยหาวัฒนธรรม
                เราถึงวิ่งหาสิ่งอื่น รับสิ่งอื่น ๆ  ได้เร็ว
                บางทีเราก็เสพวัตถุเพื่อจะหาทึ่ยึดเหนี่ยวไว้
               เราอ่านหนังสือ ซื้อหนังสือเพื่อแสดงตัวว่า ฉันใช้ชีวิตเพื่อเรียนรู้
                เราใช้เสื้อผ้าฝ้าย แบบสวย ๆ  แต่ยังไม่กล้าที่จะแต่งแบบชาวบ้านแต่ง 
               เราหาตัวเองไม่เจอ เราเลยจมอยู่กับความรู้เพื่อสร้างเชื่อมั่นให้กับตัวเองแต่  ส่วนใหญ่มันเป็นระดับคำพูด การอ่านแล้วจำมา  มาพูดกันจนเกลื่อนกลาด
               ชาวบ้านไม่มานั่งหาคำจำกัดความ แต่ทำให้ดูเลย
               ทำชีวิตให้ดู
               ทำความสุขให้ดู               
 
ในสิ่งที่เราไม่มีนั้น  ชาวบ้านเขามีหมดเลย ความรุ่มรวย ขีดความสามารถที่จะดำรงชีวิตที่พึ่งตนเอง หรือพึ่งกันเองภายใน เขาพอเพียงอยู่ภายในของเขาอยู่แต่เดิมแล้ว  เว้นแต่ความรู้ในระบบหนังสือแบบที่เราเรียนมานี่แหละ  และไม่นับสิ่งที่เขาถูกกระทำจนกระทั่งเขากลายเป็นแบบนั้นไป

เรา ที่ว่ามาทั้งหมดนี้ ดิฉันหมายถึง ตัวเองค่ะ !!!!!