โชคร้ายกับคนดี

คนดียังมีอีกเยอะ

   เหตุเกิดของหัวข้อเรื่องนี้ก็เมื่อวันเด็กที่ผ่านมา พาลูกไปเที่ยวผจญภัยเมืองปาย...แม่ฮ่องสอนมาค่ะ ที่บอกว่าผจญภัย เพราะขับรถไปกันเองตั้งแต่ 3 ทุ่มคืนวันศุกร์ ไปถึงเช้าวันเสาร์ประมาณตี 5 อากาศหนาวมาก 13 องศา มองทางก็ไม่เห็นหมอกหนามาก..คนขับรถพ่อของลูกเค้าบอกเพราะเรา 2 แม่ลูกหลับกันไปสบายตลอดทาง พอตื่นกันขึ้นมาก็อ๊วก เพราะเมารถกับเส้นทาง 1,200 โค้ง ไปถึงก็ยังเข้าที่พักไม่ได้เพราะจะว่างหลังบ่ายไปแล้ว ก็เลยเช่ามอเตอร์ไซด์ขี่ไปเที่ยวต่อ วันละ 180 บาทไม่รวมค่าน้ำมัน ก็คนขับคนเดิม ไม่รู้ไปอึดมาจากไหนค่ะ...ขี่ไปเที่ยวไหว้พระสุพรรณกัลยา ไปน้ำตกหมอแปง แล้วก็เลยไปน้ำพุร้อนท่าปาย  ซึ่งจริงๆไม่น่าเรียกน้ำพุร้อนเลยค่ะ เพราะเหมือนน้ำตกมากกว่า กลิ่นไม่ค่อยเหม็นรุนแรง แล้วก็น้ำไหลตลอดแนวยาว ยิ่งใกล้บ่อที่เป็นแหล่งกำเนิดยิ่งร้อน แล้วก็แวะไปดูบ้านบนต้นไม้ ...เป็นบ้านที่ปลูกอยู่บนต้นไม้ สวยค่ะ แล้วก็ขี่รถกลับเข้าที่พัก...

     ระหว่างทางกำลังคุยกันเจื้อยแจ๊ว..อยู่ๆคนขี่ก็บอก"สงสัยยางแบนซะแล้ว ให้ลงเดินกันได้"  ลูกก็สนุกค่ะ เพราะไม่รู้ชะตากรรม แต่พ่อแม่มันอึ้งแล้วเพราะตอนเข้ามายังไม่เห็นร้านซ่อมรถเลยแถมยังเข้ามาลึกประมาณ 7 กิโลได้   รถคันอื่นก็ขับผ่านไปเรื่อย 1 คันก็แล้ว 2คันก็แล้ว..จนประมาณคันที่ 5 ได้มีแม่ลูกที่เข้าไปเที่ยวงานวันเด็กมาแวะเข้ามาถามแล้วรับขึ้นมอเตอร์ไซด์ไป 2 แม่ลูก ไปที่ร้านซ่อม แล้วน้องที่ร้านก็หยิบอะไหล่ออกมา ถอดเอาล้อไปเปลี่ยนยางให้  กลับมาเหงื่อโชกเต็มตัว  ให้ทายค่ะเขาคิดค่าซ่อมทั้งหมดเท่าไหร่?  ........ราคาไม่คาดคิดจริงๆ 70 บาทค่ะ  เลยทึ่งมากว่า โอ้โหถ้าเป็นบ้านเราป่านนี้ฟันไปแล้วเป็นหลายร้อยเราก็คงต้องจ่ายเพราะไม่งั้นเราเดินกันยันเช้าแน่ๆ แถมเราไม่ได้ถามราคาก่อนด้วย ถิ่นก็ถิ่นเค้า  เนี่ย! ค่ะความประทับใจที่เจอใครก็เล่าให้ฟังว่าคนเมืองปายน่ารักจริงๆเลย น้ำใจยังมีอีกมากมาย อยากเจอในเมืองอื่นบ้าง...

[แผ่นดิน]

• สวัสดีครับ...
• ขอบคุณครับที่ช่วยบันทึกเรื่องดี ๆ ประดับไว้ในสังคม โดยเพาะเรื่องของคนเมืองปาย และเชื่อว่าคนเมืองปายก็คงภูมิใจในตัวเอง
• น้ำใจอันงดงาม มักหาพบไม่ยากในท้องถิ่นชุมชนอันไกลโพ้นจากตัวเมือง (หรือเปล่าครับ...)
• การแบ่งบันของคนในชุมชน ไม่ใช่การแบ่งปันเพื่อแลกเปลี่ยน  หากแต่เป็นกระบวนการของสายใยแห่งความผูกพันที่มีอยู่ในจิตวิญญาณของวิถีสังคม

[งานให้คำปรึกษา]

***เฝ้าอิจฉา ใคร ๆ เขาพร้อมครอบครัว ทำไมฉันมีแต่ตัว หวาดกลัวไม่รู้เรื่องราว*** อิอิ ตื่นตอนดึกอารมณ์เลยคึกไปหน่อยนะคะน้องกบ

มีความสุขทุกครั้งที่ได้มีโอกาสรับรู้ประสบการณ์ของน้อง เป็นมุมบวกที่เก็บไปใช้กับการทำงานได้มาก โดยเฉพาะกับกลุ่มผู้ติดเชื้อเอช ไอ วี ที่เพิ่งผ่านสนามการทำคลินิกส่งเสริมสุขภาพแบบองค์รวม โดยคนเพียงไม่กี่คนมาหมาด ๆ เมื่อวานนี้

การรับรู้อารมณ์ ความรู้สึกให้ได้ครบทุกสัมผัส แม้ว่าจะผ่านการจินตนาการถึงทุกสัมผัสที่ทำให้ผ่อนคลาย ก็ช่วยให้สุขภาพจิตดีอย่างมีสติค่ะ

ของน้องกบขาดรสสัมผัสอย่างเดียว เล่าเรื่องเปิบมาอีกบันทึกนะคะ แล้วจะเข้ามาชิม

                                                        DAENG...D

 

 

[Up to you.]

 ขอบคุณค่ะ สำหรับการเข้ามาเยี่ยมและแสดงความคิดเห็นจากคุณ แผ่นดินและพี่แดง เพราะทุกครั้งที่เขียนบันทึกจะนึกว่าจะมีใครเข้ามาอ่านมั้ยนะ มีประโยชน์กับใครบ้างหรือเปล่านะ  ตอนนี้ก็ได้คำตอบแล้วค่ะ และขอบคุณอีกครั้งค่ะ