ความรัก และบทกวี (สืบเนื่องจากบันทึก อ ขจิต)
จากที่นั่งอ่านบันทึก อ ขจิต (ภาษาอังกฤษกับความรัก(Love 3)) ซึ่งเป็นบันทึกที่มีผู้ติดตามเยอะมากๆ และเห็นความรักผลิบานในทุกหัวใจของสมาชิก gotoknow และดิฉันก็ประทับใจ กลอนบทหนึ่งที่ "ผอ บวร" นำมาฝาก โดยเติมเต็ม จาก "พี่เม่ย" อีกที ชอบมากคะ เพราะว่าไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า กลอนจะยาว และเนื้อหากินใจขนาดนี้ เพราะส่วนใหญ่การอ้างอิงกลอนบทนี้ ก็เอามาเฉพาะ ส่วนที่ทุกคนเคยเห็นและจำจนขึ้นใจ อย่างเช่นที่ พี่เม่ย จำได้ เหมื่อนที่ดิฉันจำได้ เท่าๆ กัน แล้ว ท่าน ผอ บวร ก็มาช่วยเติมเต็ม และก็เลยขออนุญาต copy ไว้นะคะ
และมีกลอนบทหนึ่งที่ดิฉันจำได้ ประทับใจมาก เพราะที่มาของกลอนบทนี้ มันแปลกดี มันเป็นโฆษณาภาพยนตร์ เรื่อง "ไผ่สีทอง" ที่ลงโฆษณาในหนังสือพิมพ์ แล้วดิฉันอ่านเจอ (ตอนนั้น อยู่ ม.4 นะคะ มันนานมากแล้ว แต่ก็ยังจำได้ ไม่รู้ทำไม) ต่อมาอีกนาน ก็ได้ดูภาพยนตร์เรื่องนี้ จากทีวี ที่เค้ามาฉายเป็นหนังรอบดึกของทีวีช่องใหนจำไม่ได้แล้ว จำเรื่องราวของหนังได้ลางๆ แต่จำได้ว่า คำว่า ไผ่สีทอง คือ ชื่อรางวัล รางวัลอะไรสักอย่างหนึ่ง ที่น่าจะเป็นด้านงานเขียน
ทั้งหมดคือที่มาของกลอนบทนี้ ที่ดิฉันจำได้ขึ้นใจมาแสนนาน
...ถ้าถามว่าข้ารักมากแค่ใหน
ข้าขอให้สัจจาภาษาซื่อ
พร้อมหัวใจถอดวางกลางฝ่ามือ
แล้วยื่นถือให้นางอย่างจริงใจ
... ก็เขียนได้แค่นี้แหละที่รัก
เพราะมันแน่นหนักจนทนไม่ไหว
ถ้าความรักอยู่ที่กาย ใช่หัวใจ
จะถอดให้กากินจนสิ้นกาย....
อ่านดูแล้ว เศร้านะ เหมือนไม่เข้าใจกัน เหมือนอ่อนล้า และตัดพ้อ เฮ้อ ..... ความรัก ยากที่จะเข้าใจ
ความเห็น (17)
สิ่งใดที่กระทำแล้ว ให้ความสุขและความพอใจ ย่อมอิ่มเอมทั้งผู้ให้และผู้รับ สิ่งใดที่กระทำแล้วยังความไม่สบายใจ ขุ่นเคือง จะด้วยตั้งใจ หรือพลั้งพลาด ขาดเจตนาก็ตาม ย่อมเป็นทุกข์ด้วยกันทั้ง 2 ฝ่าย แต่ผู้กระทำมักจะทุกข์มากว่า เพราะไปก้าวล่วงเลยเส้นแบ่งแห่ง "มิตรภาพ" จนเกินงาม
ด้วยความยินดีอย่างยิ่ง ครับ
- แวะมาทักทายครับ ชอบเรื่องไผ่สีทองครับ ขอเป็นท่านสมภารกร่าง นะครับ จำไม่ได้แล้วไม่ได้อ่านหนังสือนาน จะกลับไปอ่านในวันหยุด
- ดีใจที่มีเรื่องให้อ่านบ่อยๆ อยากให้ชวนน้องแหม่ม มาเขียนด้วย จะได้มีเพื่อนหลายๆคน
- ชอบมิตรภาพระหว่างทุกคนในบันทึกทั้งพี่เม่ย ผอ บวร พี่โอ๋ พี่ Handy น้องจตุพร อาจารย์วิจิตรา น้องนิว คุณชายขอบ คุณDr. Ka-poomพี่เมตตา พี่รัตติยา คุณnidnoi ฯลฯ
<012345678910@109876543210>
สาเหตุอารยะธรรมโดยความต่าง ต่างอารมณ์ต่างเหตุต่างผล
แทนค่าหรือคือหมายเหตุแห่งตน เกิดเป็นมนุษย์เดินวน(ธรรมดาโลกใด)หรือแทนค่าคุณประโยชน์แห่งสาระ
ร้ายแรงหรือคือการรอคอย(อย่างไม่มีสาเหตุ) สมการใดใดแทนค่าได้(อย่างไร้นโยบาย)
หรือคือต่างวิเคราะห์เหตุร้ายการแห่งกาล หรืออุบายแทนค่าแห่งผู้ใด
เวลาเนิ่นนานมิอาจบอกว่าได้รอหรือจะเปลี่ยนจิต(เป็นอารมณ์ต่างแห่งวันเวลา)ให้พิจารณา ?( เหตุผลกาลต่างๆหรือเรื่องนโยบายหรืออื่นๆใดใดที่อาจมีเหตุผลโดยเฉพาะในแต่ละองค์ประกอบของสาระ ?)
<012345678910@109876543210>
หากสมมุติเหตุการณ์ ณ.กาลใด
พิจารณาโดยเบิกความ ตามประสา
หรือคือแค่ พิจารณา เพียงแววตา
หลงไปวนเวียนแห่งวันเวลา จะเหมาะหรือ
หากแม้มองสีต่างที่ แปลกไปก็ว่าไป
แทนค่าแทนความใดใด ได้โดยยาก
พิจารณาวิจารณ์ เรื่องสาระหรือสาเหตุ
ดาวประดับ ประดาดาษดื่น นับหมื่นแสนล้านล้านใดใด จะบอกเธอ ?
- ขอบคุณมากครับ คุณ Dr. Ka-poom
- ขอบคุณครับ เคยเห็นแต่ไม่ทราบครับ ยิ้ม ยิ้ม
เพราะโจทย์ความทรามวัย คือชีวะจิต
ต่างเพื่อนต่างนิรมิต พิสมัย
วันเวลาแห่งการรอคอยหรือห่างไป
หรืออาจจืดจางไปจะว่าหรือ
หรือเพราะเหตุแห่งเวทมนต์ มนต์คาถา
เสกเป่า หรือ การดาให้ลุ่มหลง
หลงลืมความแท้แต่โดยเหตุโดยเวทมนต์
แม้อาคมคาถา จะว่า ก็ ต่างเหตุต่างความ ?
- แวะมาทักทายครับ
- หายเงียบไปนะครับ
- รออ่านเรื่องใหม่ๆครับ
- ขอบคุณมากครับที่แวะไปเยี่ยม ตามไปดูบันทึก ผอ บวร หรือยังครับ
"หรือตะวันจะอ่อนล้าโรยราแสง
พระจันทร์แจ้งจะจากจรไปนอนไหน
จะจากรักทั้งที่ยังไม่เข้าใจ
มีหรือไม่วันเวลาจะมาเยือน"
- ตั้งใจเอามาฝากครับ
- ขอบพระคุณมากครับ
กัลยา มิขะมา
- ดีใจค่ะ ที่เราได้มีความประทับใจในบทกลอนเดียวกัน โอกาสต่อไปคงจะมีบทอื่นๆที่ใจตรงกันตามมาอีกนะคะ.....
- ฝากบทกวีของท่านอังคาร กัลยาณพงศ์..จากหนังสือปณิธานกวี.....บทนี้.....
- เสียเจ้าราวร้าวมณีรุ้ง
มุ่งปรารถนาใดในหล้า
มิหวังกระทั่งฟากฟ้า
ซบหน้าติดดินกินทราย
- จะเจ็บจำไปถึงปรโลก
ฤา รอยโศรกรู้ร้างจางหาย
จะเกิดอีกกี่ฟ้ามาตรมตาย
ก็อย่าหมายว่าจะให้หัวใจ....
- ชอบไหมคะ?