ผมไม่ใช่หมอครับ แต่อยากร่วมสนุกด้วยครับ

๑. เวลาพบคนแก่ คนเจ็บ คนตาย เรารู้สึกและตอบสนองอย่างไร เพราะเหตุไร

ตอบ คิดว่าเป็นเรื่องปกติของโลกครับ การเกิด แก่ เจ็บ และตาย มีด้วยกันทุกคน  วันใดวันหนึ่งเราก็ต้องเป็นเช่นนั้น ปัญหาอยู่ที่ว่าจะทำอย่างไรที่จะรอดวงจรนี้ให้ได้  ไม่เกิดเสียอย่าง ที่เหลือก็จบครับ

๒. ถ้าความตายมาถึงตรงหน้าในเร็ววัน เราจะรู้สึกอย่างไร เพราะเหตุใด

ตอบ ขอบอกตรงๆ ว่ารู้สึกเฉยๆ ครับ ถือว่าเป็นเรื่องธรรมดาเหมือนข้อแรก

๓. ถ้าก่อนตาย เรามีเวลาทำเรื่อง ๑ อย่างในชีวิต เราอยากทำอะไร

ตอบ อยากกราบลาคุณพ่อคุณแม่(ถ้าท่านยังอยู่นะ) หรือไม่ก็บอกลาคนใกล้ชิดครับ  อยากอธิบายให้เขาเข้าใจว่าเรื่องนี้เป็นปกติของโลก ไม่ต้องเสียใจ เราเสียใจกันมานับภพชาติไม่ถ้วนแล้ว ทุกคนต้องประสบสิ่งนี้ และอยากให้ศึกษาพระพุทธศาสนาว่าจะต้องทำอย่างไร ให้เราหลุดจากวงจรนี้ได้ 

๔. ชั่วโมงสุดท้ายก่อนตาย เราอยากทำอะไร

ตอบ กำหนดสติอย่างเดียวครับ ทำอย่างไรก็ได้ไม่ให้ตกไปในทุคติภูมิครับ  พระพุทธศาสนาบอกว่ากรรมก่อนตายนี้สำคัญนัก แม้ทำดีมาสักแค่ไหนถ้าคิดไม่ดีก็ตกไปยังทุคติภูมิก่อนครับ ในทางกลับกันถึงทำชั่วแค่ไหนถ้าก่อนตายคิดแต่สิ่งดีๆ ก็มีโอกาสไปสุขติภูมิก่อนครับ  แต่ทั้งนี้ถ้าเราไม่เคยทำกรรมดีมาก่อนเป็นนิสัย(อาจิณนกรรม) ก็ยากแสนยากครับที่จะคิดดีก่อนตาย

ขอบคุณครับที่ให้โอกาส

ธรรมะสวัสดีครับ

คุณ  ธรรมาวุธ ครับ

• วงนี้ ไม่เฉพาะหมอ นะครับ ตามบันทึกนี้ อยากให้มีมุมมองที่แตกต่างกันมากๆด้วยครับ ทั้งคนที่กลัวตาย ไม่อยากตาย อยากตายก่อนกำหนด เพราะมันจะทำให้เราเข้าใจผู้อื่นมากขึ้นด้วยครับ
• ขอบพระคุณมากครับ ผมได้แง่คิดสำหรับตัวเองด้วย..ยังคิดว่า ตัวเองยังกลัวตายครับ โดยเฉพาะตายแบบประเจิดประเจ้อ ไม่เรียบร้อย  

ผมคิดว่าคำถามที่พี่เต็มอาจจะถามในการอบรมครั้งต่อไปก็คือ รู้สึกอย่างไรเวลาเราเห็นคนไข้หรือญาติเผชิญความตายในรูปแบบต่างๆ ดี และ ไม่ดี

ผมคิดว่าค่อนข้างสำคัญ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับบุคลากรบริการสุขภาพ เช่น หมอ พยาบาล และกับกลุ่มอาสาสมัคร ไม่เพียงแต่ contents ว่ารู้สึกอย่างไรแล้ว การฝึกเพื่อสำรวจว่าตนเองรู้สึกอย่างไร ก็สำคัญด้วยครับ

        มาร่วมแลกเปลี่ยนด้วยค่ะ ในฐานะที่เป็นมนุษย์คนนึงที่อาชีพหมอ

         1.เวลาพบคนแก่คนเจ็บคนตาย รู้สึกว่าเป็นธรรมดา เราก็ต้องเจอ สภาพเช่นนั้นด้วยเหมือนกัน แต่จะมีความรู้สึกกลัวการเจ็บป่วยและการตายค่ะ เพราะเคยเจอด้วยตนเองแล้วพบว่า ไม่ชอบการเจ็บปวด ความตายก็ยังไม่รู้จักเพราะไม่เคยเจอกับตนเองจริงๆ แต่ตอนที่เจอคนไข้เสียชีวิตมามากมาย บางครั้งก็เศร้า ถ้างานเยอะๆเจอบ่อยๆก็จะชินชาแต่ตอนเจอคนที่เรารักเสียชีวิตไปก็เสียใจมากค่ะ

          2. ถ้ามันมาเร็วอยู่ตรงหน้าก็คงจะต้องทำใจรับสภาพนั้นให้ได้ แต่คงเสียใจบ้างเพราะยังคิดว่าทำกุศลยังไม่ถึงพร้อม

          3.ถ้าทำได้แค่อย่างเดียว จะปฏิบัติธรรมอย่างเดียวเลยค่ะ ทั้งวัน คือ พยายามประคองสติอยู่กับการเดิน ยืน นั่งและนอน อย่างเต็มที่

           4.ทำใจให้ยอมรับความตายอย่างสงบเท่าที่จะทำได้

• ครับ คำถามของสกล น่าจะใช้แทน ข้อ ๑ ถ้าในกลุ่มส่วนใหญ่เป็นบุคลากรสุขภาพนะ

หมอนิด ครับ

•  ผมกลัวว่าตัวเองจะเป็น ถ้างานเยอะๆเจอบ่อยๆก็จะชินชา ก็เตือนตัวเองเรื่อยๆ บางที่เห็นคนไข้เจ็บ ใกล้ตาย เป็นโรคร้าย เราอาจเฉยจนเกินไป เหมือนในบันทึกนี้
  
• ทำงานแบบนี้ บางครั้งเราเห็นเป็นเรื่องธรรมดา แต่ในบางวงเขารับไม่ได้ วงแตกเลยก็มีครับ
  

• ขอตอบข้อ  3  ขอแต่งงานสักครั้งก่อนแล้วกันครับ....อิอิ

อาจารย์ย่ามแดง ครับ 

• ตอบคำถามแบบนี้ เหมือนเปิดคางให้คู่ต่อสู้เลย
• ระวังเจอสวนว่า สงสัยอย่างนี้อาจารย์คงอายุยืน ครับ
• ๕

ขออนุญาตคุณหมอ

นาย เต็มศักดิ์ พึ่งรัศมี

หัวเราะ อ.

ย่ามแดง

ดังๆ หน่อย นะครับ

ก๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ขอบคุณครับ

คุณ ธรรมาวุธ ครับ

• หัวเราะเสียงดังตอนเกือบตีสอง ระวัง คนใกล้ตัว กับ ชาวบ้าน เขาส่ง ค้อน กับตะปูมาให้นะครับ 

อ.จ.เต็มศักดิ์คะ

มาเยี่ยมแล้วค่ะ หัวข้อนี้น่าสนใจมากค่ะ ขอแลกเปลี่ยนด้วยค่ะ

คำถาม ๔ ข้อ 

 ๑เวลาพบคนแก่ คนเจ็บ คนตาย เรารู้สึกและตอบสนองอย่างไร เพราะเหตุไร

     รู้สึกเป็นเรื่องปกติ พระพุทธเจ้าตรัสสอนว่า สิ่งที่เราหลีกหนี ไม่พ้นมี 3ประการคือ ความแก่ ความจ็บ ความตาย ทรงสอนให้พิจารณาเนืองๆ  เรียกเป็นหัวข้อธรรมว่า อภิณหปัจจเวกขณ์ คือ ความแก่ ความเจ็บ ความตาย ความพลัดพรากและกรรม

พี่ sasinanda ครับ 

• คิดหาประโยชน์จากความตาย
  โอ้โห..ประโยคนี้ มันแสดงความกล้าหาญที่จะ เผชิญกับความตาย จริงๆ ผมขออนุญาตพี่ยืมไปใช้นะครับ
• ขอบพระคุณพี่ครับ บันทึกต่อไปกำลัังจะคลอดช่วงสงกรานต์ครับ

โห อ.เต้มศักดิ์  กว่าดิฉันจะเก๊ทมุกที่คุยกะอ.ย่ามแดงและคุณธรรมาวุธได้ใช้เวลาเป็นเดือนเลยนะคะเนี่ย ขออนุญาต ก๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ด้วยค่ะ