APHN Diploma of Palliative Care ๑๖: การบอกข่าวร้าย
ผมบันทึกต่อ หลังจากต้องหยุดไปเพราะโมเด็มเสียนะครับ
ทักษะการบอกข่าวร้าย ไม่ว่าจะเป็น การบอกการวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็ง ว่าคุณกำลังจะเสียชีวิต ทั้งที่บอกผู้ป่วยหรือครอบครัว เป็นประเด็นสำคัญมากๆ ไม่มีใครเถียง แต่สิ่งที่ผมอยากรู้มากๆก็คือ
ศาสตราจารย์ David Currow จะสอนเรื่องนี้ยังไง
ครับ ด้วยการแสดงบทบาทสมมุติ
แต่เขาไม่ได้ให้ผู้เรียนแสดงเอง เขาให้ผู้เรียนเป็นคนคิดว่า จะพูดว่าอย่างไร เหมือนคนเขียนบทละคร แล้วตัวศาสตราจารย์จะเป็นคนแสดง โดย Meg Hegarty รับบทผู้ป่วยสดๆ ตอบโต้จากความรู้สึกข้างใน กับคำพูดที่เป็นของเราผ่านศาสตราจารย์
ผมนั่งดูการแสดงบทบาทสมมุติชุดนี้แล้วค่อนข้างลำบากใจ ยอมรับครับว่า ดูไม่รู้เรื่อง เพราะคนแสดงจะพูดกันแบบสดๆ มันคือความรู้สึกที่เกิดขึ้นตรงนั้น ซึ่งผมจับได้บ้างไม่ได้บ้าง เป็นปัญหาเรื่องการสื่อสารของผมเองจริงๆ
แต่สิ่งหนึ่งที่ผมจับต้องได้ แล้วได้รับการเน้นจากการเข้าไปคุยกับผู้สอนเพราะรู้สึกว่าตนเองไม่ค่อยเข้าใจ ก็คือ มันเป็นเรื่องที่ถูกสื่อสารออกมาจากข้างใน จากภายในใจที่เกิดขึ้นต่อคำพูดก่อนหน้านั้นของคู่สนทนาของเรา ไม่ใช่คำพูดที่เกิดจากการเรียนมาว่า จะต้องพูดอะไรบ้างตามลำดับ
ตอนอธิบาย เขาเอามือกุมที่หน้าอก แล้วสะบัดมือก่อนชี้ที่ศีรษะ มันเป็นเรื่องจากใจ ไม่ใช่สมอง
เรียกได้ว่า ผมถึงกับอึ้งไปเลย บทเรียนครั้งนี้กระตุกใจผมเอามากๆเลย
เป็นครั้งแรกที่ผมเรียนรู้เรื่องนี้ โดยไม่มีคำพูดที่ว่า หนึ่ง คุณต้องทำอะไร สองคุณต้องทำอะไร พอคนไข้ตอบมาอย่างนี้ คุณต้องตอบว่าอย่างไร อย่างที่เราคุ้นเคย
ผมยังงงๆกับมันครับ แต่เริ่มเข้าใจ มองเห็นอะไรบางอย่างในการสื่อสารของตนเองที่เคยทำมา และคงจะเข้าใจเรื่องนี้มากขึ้น เมื่อได้มีโอกาสทำเรื่องนี้จริงๆกับคนไข้ของตนเองในชีวิตจริง
มาถึงวันนี้ผมประเมินตนเองได้ว่า ผมขยับไปข้างหน้าอีกก้าวหนึ่งแล้ว
ไม่น่าเชื่อนะครับ ชั่วโมงที่ไม่่เข้าใจที่สุด ทำให้เราเรียนรู้ได้มากที่สุดอีกครั้ง
ความเห็น (12)
น่าสนใจคะ
ชั่วโมงที่ไม่่เข้าใจที่สุด ทำให้เราเรียนรู้ได้มากที่สุดอีกครั้ง
แล้วศาสตราจารย์ที่สอน นี่ท่าทางจะเรียนการละครมานะคะ สอนแบบนี้ น่าจะประทับใจและสนุกเวลาเรียน
ครับ
- แกคงไม่เรียนการละครหรอกครับ แต่เล่นละครชีวิตเลยครับ
- วิธีการที่ตาโปรเพสเซอร์ใช้นี้ ผมค้นดูเรื่องการเรียนการสอนแล้ว เขามีศัพท์เรียกเฉพาะครับว่า interactive demonstration
-
ข้อดีของวิธีนี้คือ คนที่แสดงเป็นผู้ป่วย สามารถให้ความเห็น บอกความรู้สึกของตนเอง ต่อคำพูดที่นักเรียนคิดขึ้นแล้วสื่อผ่านคนแสดงโดยตรงครับ
- สวัสดีครับ อาจารย์เอก
- เข้าไปตาม link แล้ว ไม่ถึงครับ
- ขอไปนอนก่อนครับ
ขออภัยครับ อ.หมอครับ ผิดพลาดทางเทคนิค
ขอให้นอนหลับฝันดีนะครับ ตื่นมาอารมณ์สดใส อ่านต่อที่นี่ครับ
ติดตามรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่
>>งานอบรมสัมมนา gotoknow กับการจัดการความรู้ที่เชียงใหม่
>> มาดู "สิ่งดีดีที่พิเศษ" เจ้าภาพเชียงใหม่เตรียมสำหรับผู้เขาร่วมงานสัมมนา
>>แม่งานชาวเชียงใหม่ ระดมทีมงานจัดงานสัมมนา gotoknow ที่เชียงใหม่
แวะมาอ่านครับ เห็นจริงว่าขั้นตอน/เทคนิค/ทักษะจะไร้ความหมายถ้าเรามิได้สื่อจากใจ เรื่องร้ายจะกลายเป็นดีได้ใช้ความจริงใจเป็นสำคัญ
ครับ
- ไม่คิดว่า ผมจะตกข่าวงานสำคัญได้ขนาดนี้
- ดูวันและเวลาแล้ว คงไม่ได้ไปครับ ตรงกับงานประชุมวิชาการคณะแพทย์ ที่ม.อ. และผมรับปากนักศึกษาแพทย์จากอเมริกา ๒ คนว่าจะดูแลเขาช่วงมาดูงานครับ
- อยากไปมาก อยากเห็นตัวเป็นๆของอาจารย์พิชัย อาจารย์เอก และท่านอื่นๆ ครับ
- นมัสการหลวงพี่ครับ
- ผมไม่ได้เข้า G2K เสียนาน ห่างพระไปเหมือนกันครับ
- มีเรื่อง มือซ้ายทำหน้าแตก ของผม อีกแล้วนะครับ นิมนต์หลวงพี่ไปทิ้งรอยเพื่อประเทืองปัญญาผมด้วยครับ
- ความจริง เรา รู้ นะครับ ว่าเรื่องพวกนี้ ไม่ใช่ ทำกับข้าว ที่มันต้อง หนึ่ง สอง สาม แต่ประสบการณ์ครั้งนี้ มัน โดนใจผมอย่างจัง และทำให้ผมเปลี่ยน พฤติกรรม ได้เลยทีเดียว
นี่เป็นสิ่งที่สร้างความลำบากใจแก่ดิฉันแทบจะทุกครั้งเลยค่ะ อาจารย์ เนื่องจากเวลาตรวจแล้วต้องบอกวินิจฉัยนี่ ดิฉันเลยเลี่ยงไปบอกญาติแทนเป็นส่วนใหญ่ หรือให้คุณหมอที่เค้าส่งตรวจบอกแทนจากในใบreport ค่ะ
เป็นสิ่งที่ต้องทำเมื่อไหร่ก็ยังรู้สึกว่า ทำได้ไม่ดีสักทีค่ะ
- น้องหมออนิศราครับ ผมก็ยังรู้สึกอย่างนั้น มันทำให้เราคิดที่จะต้องพัฒนาตนเองอยู่เรื่อยๆครับ