วิธีการเรียนหรือฝึกทักษะการสื่อสาร คงหนีไม่พ้นการแสดงบทบาทสมมุติ หรือ role play สำหรับในหลักสูตรนี้ ให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มาก ดูได้จากการให้เวลากับเรื่องนี้ถึง ๒ วันเต็มๆ จากจำนวน ๕ วันในรายวิชานี้ โดยแบ่งผู้เรียนเป็น ๒ กลุ่มๆละ ๑๐ คน แยกกันทำงาน และวิเคราะห์กันแบบเจาะลึก ร่วมกับผู้สอนที่อยู่ด้วยตลอดเวลา ตกคนละ ๑ -๑.๕ ชั่วโมง จึงต้องใช้เวลาถึง ๒ วัน

ความพิเศษของการแสดงบทบาทของหลักสูตรนี้ คือ
- ทุกคนจะต้องแสดงทั้ง ๒ บทบาท คือ  สวมบทบาทตนเองทั้งเป็นหมอหรือพยาบาล และสวมบทบาทคนไข้ของตนเอง รวมทั้งบทสนับสนุนอื่นๆ
- ทุกคนจะเลือกสถานการณ์ที่ตนเองอึดอัด ไม่ชอบ อยากฝึกเอาเอง ว่าจะใช้สถานการณ์อะไร เป็นคนเขียนบท และ เลือกผู้้แสดงเอง
- ทุกคนจะถูกบันทึกวิดีโอการแสดงเอาไว้ เพื่อเอากลับไปวิเคราะห์ตนเอง ราวกับ คลิปวิดิโอลับส่วนตัว ยังไงยังงั้น
- กลุ่มเพื่อนที่อยู่ด้วย ได้รับการมอบหมายให้ดูในประเด็นสำคัญต่างๆ เช่น การเริ่มต้น/จบบทสนทนา การใช้คำถาม การพูดซ้ำ การสะท้อนความคิด ความเงียบ ท่าทาง/ภาษากาย สายตา น้ำเสียง ระยะห่าง
- ระหว่างที่สวมบทบาท สามารถหยุดเมื่อไรก็ได้ถ้ารู้สึกว่าตัน ไม่ไหว เพื่อขอความช่วยเหลือจากกลุ่ม
-แต่ละกลุ่มจะมีการโหวตเพื่อให้รางวัล นักแสดงนำยอดเยี่ยม นักแสดงสมทบยอดเยี่ยม ตัวร้ายยอดเยี่ยม ผู้ป่วยไร้สติยอดเยี่ยม ร้องไห้ยอดเยี่ยม

ผมเลือกสถานการณ์ของตนเองที่คิดว่าไม่เคยทำมาก่อนในชีวิตและไม่คุ้นเคยเลย คือ เป็นหมอที่เข้าไปคุยกับคนไข้เด็กที่เป็นมะเร็งกระดูกแล้วต้องถูกตัดขา แล้วทวงขาคืนเมื่ออาการหนักแล้ว มาพร้อมกับคุณแม่ที่พยายามปกป้องลูกของตนเอง
ผลปรากฏว่า ติดขัดตั้งแต่ต้นจนจบ มีประเด็นที่ได้เรียนรู้ คำแนะนำมากมายสมใจ

ส่วนการสวมบทคนไข้ ผมต้องรับบทคนไข้มะเร็งลำไส้ที่ลุกลามไปตับ เป็นท้องมาน กำลังใกล้ตาย อยู่ที่บ้านแล้วเกิดอาการวีนแตก ใส่ทั้งพยาบาลเยี่ยมบ้านและภรรยาตนเอง งานนี้ผมต้องเอาลูกโป่งยัดใส่เสื้อเพื่อให้เหมือนคนเป็นท้องมาน

ผลปรากฏว่า ผมได้รางวัลนักแสดงนำยอดเยี่ยมฝ่ายชาย เฉือนเพื่อนอีกคนไปอย่างหวุดหวิดครับ

<< APHN Diploma of Palliative Care ๑๖: การบอกข่าวร้าย

APHN Diploma of Palliative Care ๑๘: เรียนผ่าน Gotoknow >>