ขออนุญาตนำคำบอกคำสอน ของเจ้าสำนักมหาชีวาลัยอีสาน ที่กล่าวถึง การรับรู้และการเรียนรู้    การรับรู้ เป็นอะไรที่ตาดู  หูฟัง  แต่ไม่คิด ไม่ทำอะไร  ท่านครูบา  เรียกว่า พวกดื้อตาใส    ส่วนการเรียนรู้ เป็นอะไรที่ตาก็ดู  หูก็ฟัง  สมองก็คิด  คิดแล้วก็ทำ ผิดถูกอย่างไรต้องใช้ปัจจัยประกอบหลายเรื่อง    ท่านครูบา มักจะเรียกว่า  พวกหมูไม่กลัวน้ำร้อน  และ ถือว่า เวลาแห่งการเรียนรู้ เท่ากับเวลาที่มีชีวิต

            ตามที่ได้นำเสนอถึงการมาเยือนชุมชนบ้านเม็กดำ ของทีมนักวิชาการ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม  ผสมกับทีม  blog  gotoknow    เพื่อสร้างสิ่งดีงาม  ให้เป็นแหล่งเรียนรู้ของทุกคน  ซึ่ง ออต  เล้าข้าว    แผ่นดิน     สายลม    เอก  นามสมมุติ    ได้ร่วมนำเสนอ  และนับเป็นนิมิตหมายอันดี ที่พวกเราได้รับสัญญาณ จากท่าน  ดร. แสวง   รวยสูงเนิน    ว่าจะมัวจดๆจ้องๆ ทำไม  ระฆังดัง  เริ่มชกลุยได้เลย                                       

               ด้วยเจตนาของพวกเราชาวเม็กดำ  บทเรียนที่เราได้รับ  ได้ช่วยเร่งเร้าให้ทุกคนในชุมชน ตัดสินใจได้เร็วขึ้น   เราเห็นว่า  ห้องเรียนวัฒนธรรม   น่าจะเห็นรูปร่างโดยเร็ว   ณ  วันนี้  เราพร้อมทั้งกำลังคนและ กำลังทุนอื่นๆก็มีตามอัตภาพ    ยุทธศาสตร์ของเรา คือ เริ่มเท่าที่มี  คลี่งานออกทีละจุด    ซึ่งเราคาดว่า จะทำให้เห็นรูปร่าง  ห้องเรียน ที่มีชีวิตชีวา  แน่นอน      และด้วยบุญพลังแห่งคุณงามความดี   พวกเราเชื่อว่า  งานนี้มีโอกาสได้ชื่นชมความสำเร็จ ครับผม