คุณแผ่นดินคะ  แผ่นดิน

• ครูอ้อยเคยมีความรู้สึกแบบนี้บ่อยมาก   ยิ่งมาก  ครูอ้อยก็จะเขียนมาก   ที่เขียนได้มาก  คือ  คำกลอน  
• ยิ่งเหงา  ยิ่งเปิดหน้ต่างไว้หลายบานในการทำงาน  ทั้งงานการสอน  งานอื่นๆ  เว็บไซต์  และ G2K 
• ต้องมีสักหน้าต่างหนึ่งที่เพื่อนโผล่หน้ามาคุย  มาหา  มาจ๊ะเอ๋...

ครูอ้อยยิ่งเหงา  ยิ่งหาเพื่อนค่ะ   ...เป็นปรัชญาของครูอ้อย 

ใจตรงกันค่ะ วันนี้ คิดถึงคำว่ามิตรภาพก่อนมาอ่านบันทึกคุณค่ะ

ฉายภาพความหมายมา           นับล้าน
เพราะใจอ่านใจพา               ใจสุข
กระทบสะท้อนสะท้าน           ซาบซึ้งสีสัน

มิตรภาพวางวาดซ้อน              ภาพมิตร
จารึกในดวงจิต                   เจิดจ้า
คิดถึงผ่านความคิด                   เพียงขณะ
ภาพมิตรภาพตราบฟ้า                     สลักแล้วนิรันดร์

..................................................

เอามาฝากมิ่งมิตรและครอบครัวค่ะ

ซึ้งยิ่งนัก ปักใจ ให้กับเพื่อน

ไม่ลางเลือน เบือนหาย หน่ายหนีหนา

ยามเมื่อทุกข์ ยังคลายได้ ตลอดมา

ยามอุรา สุขสันติ์ ปันกันเอย

สวัสดีครับ  ครูอ้อย

สิริพร กุ่ยกระโทก

ผมเชื่อว่าครูอ้อย "เปิดหน้าต่างหัวใจ"  รอให้เพื่อนได้เช้าทักทายด้วยมิตรภาพอันดีงามเสมอ...

เก่งมากเลยนะครับที่สามารถเขียนคำกลอนได้ทีละเยอะ ๆ  แต่สำหรับผม  จะเขียนได้แต่ละที  ใช้เวลาเป็นนาน  บางครั้งคนที่วานให้เขียนกลอนให้ก็รอไม่ไหว...

ยิ่งเหงา  ยิ่งหาเพื่อน...   และแล้วครูอ้อยก็มีเพื่อนแสนรักอย่างมากมาย

ขอบคุณครับ

sasinanda

มิตรภาพอันดีงามระหว่างเพื่อนที่มีต่อเพื่อน...เป็นมิตรภาพไม่รู้จบ  ตอนนี้ผมก็ยังติดต่อกับเพื่อน ๆ สมัยเรียนมัธยมอีกหลายคนอย่างไม่เปลี่ยนแปลง...และระลึกถึงกันเสมอ

ขอบคุณครับ

วันนี้หลานสาวที่รักมานอนด้วย เมื่อเปิดบล็อกคุณแผนดิน เมื่อภาพที่ด้านบนของบล็อกปรากฎขึ้น หลานสาวบอกว่าเดี๋ยวๆๆๆ ....ทำไมหรอลูก...เพื่อนหนูค่ะ....ไหนค่ะ....หลานสาวชี้ไปที่รูปน้องดินแล้วพูดว่า....เพื่อนหนูค่ะ ชื่อแผ่นดิน.....

ช่วยบอกน้องแผ่นด้วยนะค่ะ ... เพื่อนชื่อนินู ฝากความคิดถึงมาค่ะ.....

เบิร์ด

ขอบคุณมากเลยนะครับ...โคลงเพราะทุกคำ  เพราะทุกกระบวนความ  ,  ผมแต่งโคลงไม่ค่อยได้  และถึงได้ก็ได้ไม่ค่อยดีเอาซะเลย..

แต่โคลงที่นำมาฝากนี้...ไพเราะและประทับใจมากครับ..

ขอบคุณมากจริง ๆ  ครับ...

ใบบุญ

เพื่อนแท้ ... พานพบในยามยาก...ผมเชื่อเช่นนั้นนะครับ

บทกลอน...ไพเราะมากเช่นกันครับ

โก๊ะ

คิดถึงอยู่เสมอ...เห็นหายไปหลายวันก็คิดว่างานคงยุ่ง...หรือไม่ก็คงมีเรื่องไม่สบายใจ...บันทึกนี้จึงมีส่วนหนึ่งของความรู้สึกที่ส่งผ่านถึงคุณโก๊ะโดยตรงด้วยนะครับ

เป็ยยังไงบ้าง

เส้นทางของชีวิต

สนุกสนาน หรือเงียบสนิท

ฉันมิ่งมิตร..ห่วงใย

มีอะไรให้ช่วยบ้างหรือไม่

ทันทีและทันใดจะไปหา

ไปเป็นเพื่อนนับดวงดาริกา

ในค่ำคืนที่ฟ้าผ่องสกาว

ไปเป็นเพื่อนเที่ยวเล่นในทุ่งความฝัน

ไปเป็นเพื่อนแบ่งปันความฝันใฝ่

ไปเป็นเพื่อนในทุกก้าวอันยาวไกล

ไปเป็นเพื่อนดูแลใจ...กันและกัน

.....

ผมเป็นกำลังใจให้นะครับ

ย่ามแดง

ถ้อยคำที่อาจารย์นำมาประดับในบันทึกผมไพเราะ, กระชับ และอัดแน่นด้วยความหมายมาก...อดซาบซึ้งแทนเพื่อนรักอย่างคุณวรเชษฐ์ เชษฐราช  ไม่ได้..

ขอบคุณมากครับ...

ขอให้มีแรงใจไฟฝันอย่างไม่รู้จบ..นะครับ

นาย ขจิต ฝอยทอง

• คิดถึง อ.ขจิต  จังเลย
• คิดถึงบุคลิกภาพที่เต็มไปด้วยมิตรภาพของ อ.ขจิต เสมอ
• ไม่วายวกไปเปรียบกับความรักเหมือนเคยนะครับ
• ตอนนี้นับถอยหลังเตรียมสู่การเดินทางแล้วใช่ไหมครับ
• ขอบคุณครับ

สวัสดีครับ

paew

หายเหนื่อยหรือยังครับกับการเดินทางอันแสนไกล..

เมื่อครู่เล่าให้แฟนได้ฟังก็ตื่นเต้นและยิ้มแบบขำ ๆ  กับข่าวคราวที่อาจารย์แป๋วได้กรุณาแจ้งให้ได้รับรู้...พรหมลิขิตของมิตรภาพมหัศจรรย์เสมอ

ไว้จะบอกน้องแผ่นดินให้นะครับว่าเพื่อนนินูฝากความคิดถึงมาให้..(ตอนนี้ยังอยู่ที่กาฬสินธุ์)

ขอบคุณครับ...

ผมมาเยี่ยมเพื่อน และถือโอกาสนี้เอามิตรภาพมาแบ่งปัน

.........

ช่วงนี้ภาระกิจค่อนข้างรัดตัวครับ ผมเข้ามาอ่านบันทึกบ้างแต่ไม่ได้ให้ข้อคิดเห็น

ขอแสดงตัว ณ ที่นี่ว่า มาเยี่ยมและมาซึมซับกวีงามๆครับ

• เคยคิดเล่นๆขำๆว่าบางครั้ง G2K เหมือนการเล่น Chat ของผู้ใหญ่ (ปกติมักเห็นวัยรุ่น chat กัน)
• สิ่งที่ได้ใน G2K สำหรับตัวเองอย่างหนึ่งคือการได้รู้จักมิตรใหม่มากขึ้นทั้งๆที่ไม่เคยเห็นหน้า
• รู้จักรู้เรื่องราวของคนที่เราเคยรู้จักเพียงผิวเผินมากขึ้น
• และได้รับมิตรภาพดีๆการช่วยเหลือดีๆจากมิตร G2K ค่ะ

สวัสดีครับ

ครูเสือ

มีเพื่อนดี...เหมือน  เหมือนมีแก้วแวววิจิตรตระการใส...หรือแม้แต่ที่ครูเสือแสดงทัศนะไว้นั่นแหละครับ  คือ เพื่อนดีเหมือนมีกัลยาณมิตร คอยผูกจิตให้คิดถึงเสมอ คอยห่วงใยอาวรณ์คิดถึงเธอ แม้ไม่เจอก็เหมือนเพื่อนคอยเตือนใจ

ขอบคุณครับ...

สวัสดีครับ อ.ราณี

Ranee

เท่าที่อาจารย์ได้พร่ำบอกด้วยถ้อยคำต่าง ๆ นั้นก็ล้วนแล้วแต่งามด้วยคำและงามด้วยความหมายทุกกระบวนความแล้วล่ะครับ...และถึงแม้จะไม่ใช่บทกลอน  ก็ใช่ว่าจะไม่ปราศจากความงามเสียที่ไหน

งดงามแล้วจริง ๆ นะครับ...

ขอบพระคุณครับ

บ่าววีร์

ยินดีครับ....

เชิญแวะมาพักใจได้ตลอดเวลา....ยินดีและเป็นเกียรติอย่างสูง..ขอบคุณครับ

จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร

คิดถึง..และระลึกถึงเสมอนะครับ  และภาพแห่งมิตรภาพจากวันนั้นถึงวันนี้ก็แจ่มชัดอยู่ในชีวิตของผม

ผมเองก็การงานบีบรัดจนขยับตัวขยับใจยากเหลือทน ..  แต่ยังไงก็คิดถึงชาว G2K  อย่างไม่เปลี่ยนแปลง

ขอบคุณในมิตรภาพที่ประหนึ่งสายน้ำอันฉ่ำเย็นเสมอมา...ขอบคุณครับ

สวัสดีครับ

พิชชา

ผมยังอยากจะยืนยันในคำที่ผมเคยกล่าวอ้างไว้ในบันทึกหนึ่งเมื่อนานมาแล้ว...คือ...โลกไม่เงียบเหงา  เพราะยังมีคนให้เราได้คิดถึง   ซึ่งก็หมายถึงโลก G2K  นั่นเอง

ขอบคุณนะครับ,

สวัสดีครับ

อรุฎา นาคฤทธิ์

ดูเหมือนจะช่วยนิยามความหมายของคำว่าเพื่อนไว้อย่างมากมายมหาศาล  ซึ่งล้วนก็งดงามและน่าประทับใจเป็นยิ่งนัก  แต่ที่ผมชอบมากคือ เพื่อน.....เป็นคนเพียงไม่กี่คนในชีวิตที่เข้าใจเรา 

ขอบคุณมากครับ...และขอให้มีความสุขกับการใช้ชีวิต  และมีแรงพลังต่อการสร้างสรรค์งานสืบต่อไป 

กัมปนาท อาชา (แจ๊ค)

ใช่เลย....ตอนนี้พี่ก็อยากรู้เหมือนกันว่าเพื่อนบางคน  หรือแม้แต่หลายคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิต  ตอนนี้เป็นยังไง...สุขทุกข์เป็นประการใดบ้าง

เราต่างมีภาระหน้าที่ที่แตกต่าง  แต่พอมีวันว่างมานั่งนึกถึงเรื่องเก่า ๆ  ก็รู้เลยว่าสายสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนยังคงแน่นแฟ้นไม่เสื่อมคลาย

ขอบคุณนะครับ

ตาหยู

แด่มิตรภาพและเพื่อน...อันไม่รู้จบ และเป็นความทรงจำที่มีชีวิตและเป็นปัจจุบันเสมอ

ขอบคุณครับ

นายบอน!-กาฬสินธุ์

นานทีมาฝากรอยทักทาย..ก็มาพร้อมคำชมอันมากมายเลยนะครับ

ความดี  งดงามเสมอ...เป็นคำที่คุณเอก - จตุพร บอกกับผมและผมก็เชื่อว่าในความเป็น "เพื่อน"  คือ ความดีที่งดงามเสมอ เช่นกัน

ขอบคุณครับ...นายบอน

น้องชาย

ตามไปเยี่ยมเหมยซานหน่อยนะคะ

http://gotoknow.org/blog/sompornp/93459

• กลอนไพเราะมากค่ะ ขอบคุณที่หยิบยื่นให้ และที่ขาดไม่ได้ คือ เพื่อนดีเหมือนมีกัลยาณมิตร คอยผูกจิตให้คิดถึงเสมอ คอยห่วงใยอาวรณ์คิดถึงเธอ แม้ไม่เจอก็เหมือนเพื่อนคอยเตือนใจ  เช่นกันค่ะ

ขอบคุณครับ  พี่อัมพร

นาง อัมพร อรุณศรี

ในโลกของครอบครัว   ไม่หวาดกลัวต่อความเปลี่ยวเศร้า  เพราะเรายังมีคนที่รัก  เข้าใจและอยู่เคียงข้าง

แต่ในโลกของการงานและชีวิต...การมีเพื่อนผู้เป็นกัลยาณมิตรทั้งใกล้และไกล  คือส่วนสำคัญของแรงใจในการก้าวเดิน....

พี่อัมพร...คือกัลยาณมิตรอีกท่านที่ผมกล่าวถึง  นะครับ 

ขอบคุณในมิตรภาพที่สวยสดงดงามที่คุณแผ่นดินมีมอบให้อยู่เสมอ....มีกำลังใจทุกครั้งที่ได้เข้ามาในบล็อกนี้...อย่างน้อยก้อยังมีมิตรแท้คอยให้กำลังใจอยู่เสมอๆ....ระลึกถึงอยู่เสมอค่ะ..

สวัสดีครับ คุณโก๊ะ

ดีใจนะครับ ที่ได้รับทราบว่าคุณโก๊ะยังคงมีแรงใจไฟฝันในการดำเนินชีวิตอยู่อย่างไม่รู้จบ

จะยังไงก็แล้วแต่...ผมเป็นกำลังใจให้เสมอนะครับ