ในสังคมเล็กๆ  หากมีความเข้าใจกัน  ทำงานร่วมกัน  พูดจาภาษาเดียวกัน  มีความคล้อยตามกัน  ตั้งอยู่บนพื้นฐานด้วยการมีเหตุผล  และท้ายที่สุด.....คือ การยอมรับฟังซึ่งกันและกัน

ย่อมนำมาซึ่งความสุข  มีความสุข  หากปล่อยวาง  ละวางความเข้าใจผิดนั้นเสียบ้าง   คิดว่า  เขาหรือ เธอผู้นั้นได้ทำไปด้วยเหตุผล  มีเหตุผลเขาหรือเธอจึงได้ทำไป

หากแต่ว่าเรามีใจตรงกัน  ยึดมั่นในความสุขแล้ว  เราย่อมอยู่ได้ด้วยกันอย่างมีความสุข

แต่เมื่อใดก็ตาม ที่ไม่เข้าใจกัน  ตั้งข้อรังเกียจด้วยคิดแต่ใจตนเอง  เอาความคิดของตนเองมาเป็นใหญ่  วางอำนาจ  กะเกณฑ์ว่า  ผู้อื่นในสังคมจะต้องเป็นอย่างที่ตนเองคิด  แล้วคนอื่นก็มีเหตุผลแห่งการกระทำ  ฟัง....และให้เกียรติกัน

ก่อนที่จะบอกเหตุผล  หรือตั้งข้อรังเกียจ  หรือกล่าวหากัน

โปรดก้มดูตัวเอง หรือส่องกระจกดูตังเองก่อนว่า...ตัวดีหรือยัง

ไม่ว่าทีใด  แห่งไหนก็ตาม

สำรวจตัวเองก่อน  ก่อนที่จะตำหนิผู้อื่น

มิฉะนั้นจะเข้าตำรา....แม่ปู...สอนลูกปู..ให้เดิน