บันทึกนี้ต่อจากบันทึกที่แล้วครับ อยากจะบอกว่าท่านผู้ว่าวิชม ทองสงค์ ผู้ว่าราชการจังหวัดนครศรีธรรมราช ประธานคุณเอื้อ CKO ในโครงการจัดการความรู้แก้จนเมืองนคร วันนี้นั้นหลังจากทีท่านกลับจากไปเปิดการอบรม หลักสูตรพัฒนาคุณอำนวยอำเภอ ซึ่ง ม.วลัยลักษณ์ อบรมบรรดาหัวหน้าส่วนราชการระดับอำเภอๆละ 3 คน คือ กศน.อำเภอ พัฒนาการอำเภอ และเกษตรอำเภอ ให้กับบุคลากรในโครงการจัดการความรู้แก้จนเมืองนคร 2 รุ่น คือรุ่นวันที่ 16 และวันที่ 19 ก.พ. จัดขึ้นที่ ม.วลัยลักษณ์

พอท่านกลับมาถึงศาลากลางจังหวัด ห้องประชุมชั้น 4 ซึ่งพวกเราภาคีพัฒนาภาคประชาชนจังหวัดนครศรีธรรมราชรออยู่แล้ว ท่านก็สืบเนื่องให้ทราบว่าท่านไปเปิดอบรมหลักสูตรพัฒนาคุณอำนวยมา ถ้าไม่ติดนัดพวกเรา ท่านก็จะอยู่ร่วมเป็นผู้เรียนอยู่ที่นั่น แต่ท่านบอกว่าคราวนี้ติด แต่คราวหน้าวันที่ 19 ท่านจะอยู่ร่วมด้วยแน่นอน เป็นผู้เรียนในหลักสูตรพัฒนาคุณอำนวย

อาจจะด้วยความตั้งใจของท่านหรือเหตุการณ์พาไปก็ไม่ทราบ การคุยกันวันนี้นั้นทุกคนมีความสุขกับการทำหน้าที่ของท่านที่ handle การประชุม ท่านเปลี่ยนการประชุมเป็นการเรียนรู้ บรรยากาศกลายเป็นห้องเรียน ทุกท่านที่อยู่ด้วยในที่ประชุม เอ้ย..ห้องเรียน พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ท่านทำหน้าที่คุณอำนวย

ประเด็นของการเรียนรู้หรือพูดคุยที่นำกระบวนการโดยท่านผู้ว่าราชการจังหวัดนครศรีธรรมราช ท่านวิชม ทองสงค์ คือจะสร้างรูปแบบการทำงานร่วมกันเพื่อพัฒนาเมืองนครศรีรรมราชไปสู่วิสัยทัศน์ของจังหวัดที่ว่า เมืองแห่งการเรียนรู้ เกษตรและท่องเที่ยวน่าอยู่ สู่สังคมที่พัฒนาอย่างยั่งยืนได้อย่างไร

นี่คือภาพบรรยากาศที่ท่านถอดหมวกยศถาบรรดาศักดิ์ มาทำหน้าที่คุณอำนวย

ภาพข้างบนคือบทบาทลีลาการทำหน้าที่คุณอำนวยของท่านผู้ว่าฯ เสร็จแล้วชื่นชมในบทบาทจึงถ่ายรูปร่วมกัน  

ภาพข้างล่างคือผลการทำหน้าที่คุณอำนวย แบบจำลองการพัฒนาเมืองนครศรีธรรมราช นครศรีฯโมเดล

คลิกดูภาพใหญ่

ท่านมอบหมายเป็นการบ้านให้ผม ว่า " จำนง ไปถอดรหัสพัฒนาที่ผมเขียนนี่ด้วย"  ผมจึงได้การบ้านข้อใหญ่เบ่อเริ่มเทิ่มเลย ต้องปรึกษากับหลายฝ่าย

การประชุมหรือการเรียนรู้ในวันนี้ จึงได้ทั้งสาระและกระบวนการเรียนรู้ที่ทำให้ทุกคนทุกฝ่ายมีความสุข ถ้าจะให้ตีความกิจกรรมที่ท่านผู้ว่าฯทำในวันนี้ ผมคิดว่าท่านคงจะส่งสัญญาณว่าระดับ CEO ของหน่วยงานต้องไม่ละเลยที่จะต้องถอดหมวกสร้างบรรยาการศแลกเปลี่ยนเรียนรู้ขึ้นในองค์กร หน่วยงาน ภาคีพัฒนาต่างๆ การทำงานจึงจะบรรลุเป้าหมายอย่างมีความสุขและมีศักดิ์ศรีกันทุกฝ่าย

KM ถ้าไม่ทำก็ไม่รู้ คำนี้จึงเป็นจริงอยู่เสมอ

ฉะนั้นจะรู้ว่าทำหน้าที่คุณอำนวยจะต้องทำอย่างไร ก็ไม่อาจรู้ได้ ถ้าไม่ลงมือทำหน้าที่คุณอำนวยด้วยตนเอง

16 ก.พ. 49