ดึกดื่นคืนใด มองฟ้าไม่เห็นจันทร์
ไม่เจอะเจอกัน ให้รู้ไว้ว่ามันไม่หายไป
แค่หมอกบังตา แค่แผ่นฟ้ากั้นเอาไว้
ด้วยความห่างไกลจึงมองไม่เห็น
อยากให้รู้ ว่าฉันยังส่องแสง
ยังฉายลงมาที่เธอไม่เคยห่างหาย
ค่ำคืนนี้ แม้เมฆหมอกจะกั้นไว้แค่ไหน
ให้รู้ไว้ว่าจันทร์ยังเต็มดวง
อยู่ห่างเพียงใด แต่ฉันก็เหมือนเคย
ไม่เจอะกันเลย แต่รู้ไหมฉันยังไม่หายไป
แค่อยู่ไกลตา แค่แผ่นฟ้ากั้นเราไว้
และยังห่วงใยเหมือนเดิมเสมอ
อยากให้รู้ ฉันยังไม่เปลี่ยนไป
ยังรักเพียงเธอยังคิดถึงกันเสมอ
ค่ำคืนนี้ แม้ไม่อาจได้พบได้เจอะเจอ
ให้รู้ไว้ว่าฉันยังคงเดิม
อยากให้รู้ ฉันยังไม่เปลี่ยนไป
ยังรักเพียงเธอยังคิดถึงกันเสมอ
ค่ำคืนนี้ แม้ไม่อาจได้พบเธอ
แม้ไม่มีเธอแม้ไม่มีเธอข้างกาย
ให้เธอรู้ฉันยังไม่เปลี่ยนไป
ความรักจากใจฉัน ยังเหมือนพระจันทร์ดวงนั้นที่ยังเต็มดวง
+เพลงนี้เพราะมากเลยค่ะ อ.ลูกหว้า ฟังแล้วคิดถึงใครบางคนที่แสนไกล
หายไปเล่นดนตรีมีความสุข
ลืมความทุกข์เล่นซอเพื่อคลาย
เหงา
ลืมไปว่าดึกดื่นแล้วสิเรา
กลัวคนเขาจะแตกตื่นลุกขึ้นมา
เสียงดนตรีไทยแว่วมาจากเรือน
หลังเที่ยงคืนไปแล้วนะเธอจ๋า
จะทำให้ใครเกิดทุกข์หรือเปล่านา
แต่ลูกหว้าอารมณ์ดีมีสุขจริงถึงอยู่ไกลก็ได้ยินเสียงซอ
โอ้ละหนอรำพันฝันคนเหงา
มองบนฟ้าก็เห็นมีดวงดาว
และดวงเดือนลอยค้างกลางนภา
โอ้ละหนอ..... ดวงเดือนเอย
เจ้าบ่เคยเปลี่ยนไป ยังส่องจ้า
เป็นน้ำทิพย์สาดส่องต้องกายา
ของลูกหว้าให้คลายเหงาและชื่นใจ อิอิ
คนขี้เหงาเอาพระจันทร์มาไต่ถาม
ค่ำคืนยามเยือกเย็นใครเห็นไหม
ความคิดถึงจึงส่งกระแสใจ
ถึงคนไกลโค้งฟ้าสุดอาวรณ์
ฟังเสียงซอคลอแสงจันทร์แสนรัญจวน
แสงจันทร์นวลส่องมาพาใจฝัน
ชวนหลับใหลลืมตื่นคืนวันจันทร์
ช่างสวยครันจันทร์เจ้าล้อซอคนงามฯ
เสียงซอยังมิให้ได้คลายเหงา
คิดถึงเขาคนนั้นคิดถึงเสมอ
นานแล้วนะที่ไม่ได้เจอะเจอ
ยังละเมอผ่านดวงจันทร์รำพันอยู่คนเดียว
อ่านบทกลอนของพี่หว้าแล้วทำไมช่างเก่งเสียทุกอย่างนะคะ ดีแล้วที่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ไม่ยอมใช่พี่หว้ามีคู่พี่จะได้มีเวลาให้สังคมมาก (ฮิฮิ เห็นแก่ตัวนะคะนกนะ)
อ่านประวัติอาจารย์เกิดความทึ่ง
ขอให้ถึงปณิธานที่ตั้งไว้
นับเป็นบุญกุศลของเด็กไทย
ที่เขาได้พานพบกับครูดี
กวีเอ๋ย ... กวี
วันนี้เธอ "หวีผม" หรือยัง ?
หัวใจฉันได้แต่นั่งฟัง
ว่าเธอ "หวีผม" หรือยัง ? ... เท่านั้นเอง
ป.ล. ชีวิตก็มีรอยหยักสมองแค่นี้เองครับ ... ขอบคุณที่ทนอ่าน อิ อิ
มีแต่คนแต่งเก่ง ๆทั้งนั้นเลย
มาขอบคุณค่ะ
ไปรษณีย์มาส่งวันนี้แล้วค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ
พี่หญ้าบัวมาแล้ว..แจ้วแจ้วเสียง
ฟังสำเนียงอยู่ไกล..ใจมาก่อน
ถึงอ.ลูกหว้า..น้องน้อย..อย่างอาทร
ดูจันทร์ก่อน..เป็นเพื่อน..ยามเหงาใจ
จันทร์สองแควหรือจันทร์ไหน..ใครใครเห็น
คงจะเป็นสิ่งเดียว..ที่สื่อสาร
บอกคนไกลว่าเหงา..คอยอยู่นาน
ใจเบ่งบาน..เมื่อจันทร์ยิ้ม..พริ้มพราวเอย.....
...ฝากจันทร์บนฟ้าถ้าฟังอยู่...
...โปรดรับรู้ความห่วงใยฝากไปถึง...
...แม้ห่างหายไปนานยังคำนึง...
...ยังคิดถึงและอาทรมิเสื่อมคลาย...
ฝากจันทร์บอกความคิดถึงถึง อ.ลูกหว้าและเพื่อน ๆ gotoknow ทุก ๆ ท่าน ผ่านบันทึกนี้ด้วยครับ...
แม้จะอยู่ที่แห่งใด ก็อยู่ภายใต้พระจันทร์ดวงเดียวกันครับ...
ขอบคุณมากครับ...
สวัสดีครับ อ.ลูกหว้า
ชอบครับชอบ บันทึกนี้ดูหวาน เศร้า เหงา รัก ... นะครับ ขอด้วยคน
"ไม่ว่าจันทร์เจ้าเหงาหรือคอยเสียง
ฟังสำเนียงซอสายจะคลายหรือ
ซอเสียดสายคล้ายคนเหงาแต่ตาปรือ
ในมือถือซออู้ รู้ว่าซึม
ฟังไม่เข้าสำเนียงเสียงไพเราะ
ไม่เสนาะทองเทียนไม่ชวนขลึม
เฉลิมสมัครรักใคร่เนวินตรึม
ดูเศร้าซึมฟังซอ คลอแสงจันทร์
ไม่เข้าใจความหมายที่ใจส่ง
ไม่รู้หลงหรือเง่าโง่หรือโทสัน
แสงแห่งแรงรักเจ้าโอ้แสงจันทร์
คนสร้างสรรซอสีนี่ควายฟัง"
แบบฮา ๆ ครับ
นักกลอนมืออาชีพมากันเพียบ ...
โดยเฉพาะของ mr.สุมิตรชัย เนี่ย ชอบ "บาท" ท้ายสุดครับ
จันทร์เคลื่อนคล้อย.....เวหน
โฉมงามเดียวดาย....อาบไล้ใต้แสงนวล
บรรเลงซอ.....เสียงโศกเศร้า...รันทด
น้ำค้างยามดึกพร่างพรหม.....
อยากจะแต่ง คำกลอน กับเขาบ้าง แต่ไม่ว่าง เวลาหาไม่ได้
อยากจะแต่ง คำเพราะ ออกจากใจ แต่เสียดาย เวลา หาไม่มี