ลุงหมิก… คนสู้ชีวิต ต่อจากตอนที 1   ลุงหมิกได้ตระเวณซื้อนกกรงหัวจุก  ทั้งที่มีขายตามบ้าน  ตามราวแข่งนก มาตุนไว้ที่มากกว่านั้น  ลุงหมิกบอกว่าต้องทำให้ครบวงจร นกหลายตัว แต่การจะให้ราคาดีใช่อยู่ที่เสียงของนกอย่างเดียว กรงที่ใส่นกก็มีส่วนทำราคาอีกทางหนึ่ง  ลุงเลยคิดที่จะทำกรงใส่นก  ไม่ใช่ทำขายแต่ทำใช้เอง ขนาดลงทุนซื้อเครื่องมือและอุปกรณ์ ราคาตั้งหลายหมื่น  ต้องตระเวณหาไม้สำหรับทำกรงนก  หมดไปหลายตังค์  ลุงหมิกบอกอย่างหมดเปลือกว่า  ตอนนี้ไม่มีเหลืออะไรอยู่เลย  เพราะหลังจากนั้นไม่กี่เดือนความนิยมนกกรงหัวจุกลดลง นกที่ค้างอยุ่หลายตัวก็ต้องขายถูก ๆ  แกบอกว่าเงินซื้อนก  สองหมื่นกว่าบาท  ขายทุกอย่างได้หมื่นกว่าบาท เข็ดจนตายไม่เอาแล้วอาชีพเลี้ยงนกกรง  ถามว่าตอนนี้ยังชอบมั๊ย  ลุงบอกว่ายังชอบ  และเล่าต่ออีกว่า หลังจากนั้นได้ทำการเพาะกล้ามังคุดอีกครั้งหนึ่ง ในครั้งนี้เป็นช่วงที่ตลาดกำลังต้องการแต่การทำของลุงหมิกต้องการให้เพื่อนบ้านที่ลำบากมาร่วมทำด้วย  แกเลยชวนสมัครพรรคพวก ได้  11  คน  มาร่วมทำโดยจัดตั้งกลุ่มเพาะชำกล้าไม้  เรา กศน.ในฐานะ ผู้ส่งเสริมและสนับสนุน ก็ได้สนับสนุนถุงเพาะชำ และวัสดุอุปกรณ์ในการสร้างโรงเรือนเพาะชำของกลุ่มสมาชิก ลุงหมิกเป็นครูให้กับสมาชิกกลุ่ม อีกทั้งยังตกลงกู้เงินจากองค์การบริหารส่วนตำบลไชยมนตรี เป็นเงินโครงการแก้ไขเศรษฐกิจ หมู่บ้านละ แสน มาเป็นทุนในการซื้อเมล็ดพันธุ์มังคุด และดินสำหรับเพาะ ในปีถัดมานั้นทั้งลุงหมิกและสมาชิก ต่างก็มีเงินทองใช้ตามตามกัน แต่เคราะห์กรรมของลุงหมิกยังไม่หมดสิ้น  เรื่องราวเป็นอย่างไรติดตามต่อตอนที่ 3