ไปอ่านบันทึก นี้ ของท่าน อาจารย์หมอวิจารณ์ พานิช แล้วโดนใจมากครับ จนต้องเขียนอะไรไว้ท้ายบันทึกของท่านค่อนข้างยาว ดังนี้
 
  ขอบพระคุณที่ท่านอาจารย์ได้ประมวลเรื่องดีๆมานำเสนอและเป็นเรื่องที่ผมพยามกระตุ้น ส่งเสริมมาโดยตลอดเช่นกันครับ ในฐานะ ผู้สอน และในฐานะวิทยากรอบรมครูด้านการผลิตและประยุกต์ใช้สื่อเทคโนโลยีเพื่อการศึกษา  ประเด็นที่ผมพูดมานานแต่ไม่ค่อยมีใครขานรับมากนักก็คือ "ผู้ปฏิบัติเป็นผู้ผลิตสื่อและผู้สื่อสาร" นี่แหละครับ ต่างกันก็ตรงที่ผมพูดว่า ขอให้พยายามหาทางให้ "ผู้เรียนเป็นผู้ผลิตสื่อและเป็นผู้สื่อสาร"แทนที่ครูจะเหมาไปทำเสียเอง  เนื่องจากเราทำอยู่กับ นักศึกษาครู และ ครูประจำการ ผมพยายามชี้ให้เห็นว่าการเปลี่ยนความคิดจาก "ครูเป็นผู้ผลิตสื่อและใช้สื่อ" มาเป็น "ผู้เรียนเป็นผู้ผลิตสื่อและเป็นผู้ใช้สื่อ" มันมีคุณประโยชน์มากมาย ก่อให้เกิดการเรียนรู้อย่างหลากหลาย เป็นการบูรณาการทักษะการเรียนรู้ ทักษะทางสังคม และคุณธรรมอีกหลากหลายประการ จากการปฏิบัติตามแนวนี้ แถมยังก่อให้เกิดความเชื่อมั่น ความภาคภูมิใจในตนได้เป็นอย่างดี ตลอดจนก่อให้เกิดความคิดสร้างสรรค์ในการจัดการ นำทรัพยากรที่มีอยู่อย่างจำกัดรอบๆตัวมาประยุกต์ใช้ได้อย่างกว้างขวาง  อยู่อย่าง พอเพียง พึ่งตนเองได้ ฯลฯ
   อ่านความเห็นของ ดร. ธวัชชัย ปิยะวัฒน์  แล้วก็เห็นจริงตามนั้นครับในเรื่อง virtual media library ผ่านอินเตอร์เน็ต  ซึ่งก็ต้องย้ำนะครับว่า สำหรับตำบลหรือท้องถิ่นที่อยู่ในเขต high-speed internet  เท่านั้น ส่วนพื้นที่ที่ไม่อยู่ในข่ายดังกล่าว รูปแบบของสื่อที่จะให้เขาร่วมคิด ร่วมทำ ร่วม นำเสนอ เพื่อการ ลปรร กันนั้น ให้เป็นไปตามธรรมชาติ ความเหมาะสม ทั้งในระดับ สื่อพื้นฐานธรรมดาที่ไม่ต้องใช้พลังงานไฟฟ้ามาเกี่ยวข้อง  สื่อเทคโนโลยีระดับกลาง และสื่ออิเล็กทรอนิกส์ยุคใหม่ที่เป็น Advanced Technology โดยไม่ต้องอาย ที่ไม่เหมือนใคร จะเก่า จะไม่ทันสมัย ขอให้เข้าข่าย " เหมาะสม และ พอเพียง " เป็นอันถือว่าสุดยอด
   พูดเรื่องสื่อที่ เหมาะสม แต่ ไม่ทันสมัยนี่ ผมคิดค้นและเผยแพร่บางเรื่องราวไว้ก็พอมีครับ มีคนสนใจมากด้วย สงสัยต้องปัดฝุ่นเขียนนำเสนอเป็นบันทึกมาแลกเปลี่ยนกันต่อไปแล้วล่ะครับ

   สัญญาครับ ว่าจะไม่เบี้ยว นานเกินไป แม้จะมีภารกิจค่อนข้างหลากหลายและสอนถึง 20 คาบ/สัปดาห์ ในภาคเรียนนี้