ได้อ่านบันทึกของท่านอาจารย์หมอวิจารณ์ พานิช เรื่อง ยุทธศาสตร์การสร้างเสริมสุขภาวะในพื้นที่ ทำให้นึกถึงคำแนะนำที่เคยได้รับกับตัวเอง

คุณทักษิณ  วิประกษิต นักธุรกิจอาวุโส อดีตประธานหอการค้าจังหวัดตรัง และกรรมการหอการค้าไทย ได้สอนศาสตร์แห่งการ "ยกย่องชมเชย" ให้ผมรู้จักนำไปใช้ โดยเฉพาะในเวทีของการประชุมร่วมกับผู้บริหารระดับสูงของจังหวัด

"คุณไอศูรย์ คุณต้องรู้จักการยกย่องชมเชย เมื่อเราต้องการให้หัวหน้าส่วนราชการ หรือผู้บริหารระดับสูงทำในเรื่องใด อย่างไร เราต้องยกย่องชมเชยให้เป็นไปในทิศทางนั้น ๆ" คุณทักษิณแนะนำ

ผมคิดดูแล้ว ไม่เห็นด้วยจึงถามต่อไปว่า "จะเป็นไปได้อย่างไรกัน บางครั้งเขาก็ทำเรื่องที่เราไม่เห็นด้วย ไม่เข้าท่า แล้วเรายังจะไปยกย่องชมเชยเขาอีก จะไม่หลงทางไปกันใหญ่หรือครับ ?"

"การที่เรายกย่องชมเชยในสิ่งที่เขายังไม่ได้ทำ แต่มีแนวทาง มีศักยภาพที่เขาจะทำให้สำเร็จได้ จะช่วยให้เขามองเห็น เกิดความหวัง เกิดกำลังใจ ถ้าได้รับการสนับสนุนเพิ่มเติมอีกสักหน่อย เขาจะตั้งใจทำให้สำเร็จ"

"อีกอย่างหนึ่ง การที่เขาได้รับการยกย่องชมเชยในสิ่งที่เขายังทำไม่สำเร็จ จะทำให้เขาเกิดความรู้สึก ...ขวยเขิน (ใช้คำนี้ดีกว่า คำว่า ละอายใจ) รู้สึกว่ายังไม่สมควรได้รับ แต่ก็มีคนมายกย่อง มามอบให้ ด้วยวุฒิภาวะของผู้นำที่มีอยู่ในตัว เขาจะตั้งใจทำงานดีขึ้น มากขึ้นเพื่อให้ประสบผลสำเร็จ ให้สมกับที่เขาได้รับการยกย่อง" คุณทักษิณสรุป

"ถ้าอย่างนั้น การยกย่องชมเชย จะต้องเป็นเรื่องที่รู้จักใช้ ให้ถูก กาละ-เทศะ" ผมสรุปตามหลักที่เคยได้รับการ กระตุกโพธิ์ จากท่านพุทธทาส

"ถูกต้อง ต้องใช้ให้เหมาะสมกับ บุคคล-กาละ-เทศะ และด้วยไมตรีจิต มีความจริงใจที่ต้องการให้เขาประสบความสำเร็จ"

ขอบคุณครับ คุณทักษิณ วิประกษิต.