กิจกรรมการพัฒนานักศึกษาที่เคยวางแผนไว้ว่าจะจัดในวันที่ ๒๐ สิงหาคม ๒๕๕๔ (อ่านที่นี่) ได้เลื่อนมาเป็นบ่ายวันเสาร์ที่ ๑๐ กันยายน ๒๕๕๔ เนื่องจากในวันที่กำหนดไว้เดิม นักศึกษาบางส่วนยังสอบปลายภาค ๑/๒๕๕๔ ไม่เสร็จ

เราขอให้นักศึกษาอาสาสมัครเข้าร่วมกิจกรรมชั้นปีละ ๑๐ คน ดิฉันมอบหมาย ผศ.ดร.สายฝน เอกวรางกูร เตรียมโจทย์สำหรับกิจกรรมหลัก ส่วนดิฉันและคุณแหม่ม รัตนากร บุญกลาง เตรียมกระดาษแข็งสำหรับกิจกรรมการจับคู่และป้ายชื่อ (เอามาจากกิจกรรมของทีม สสอ.มวกเหล็ก) ตอนที่เตรียมของสำหรับทำกิจกรรม เรานึกเห็นภาพว่าต้องสนุกแน่ ก็อดหัวเราะกันไม่ได้

เย็นวันที่ ๙ กันยายน ๒๕๕๔ ทีมอาจารย์ที่ทำงานคุยสรุปกันอีกครั้งถึงกิจกรรมทั้งหมด ระหว่างนั้นมีนักศึกษาแวะเวียนมาถามเรื่องเวลาเรื่องการแต่งกาย ดิฉันรู้สึกดีใจที่นักศึกษาปี ๓ บอกว่าที่มาถามเพราะกลัวจะพลาดอะไรไป แสดงว่าเขาสนใจที่จะร่วมกิจกรรม

คุณแหม่มนัดน้องๆ นักศึกษาให้มาพร้อมกันตั้งแต่ ๑๒.๐๐ น. เพื่อช่วยกันจัดสถานที่ ณ ห้องประชุม ๑ อาคารวิจัย ช่วงเช้าดิฉันติดเข้าฟังการประชุมของสภามหาวิทยาลัย กลับไปรับประทานอาหารกลางวันและเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นกางเกงและเสื้อสบายๆ มาถึงห้องประชุมเมื่อเวลาประมาณ ๑๒.๔๐ น. พบว่าทั้งนักศึกษาและอาจารย์ ทีมทำงานมาพร้อมกันแล้ว เราจึงไม่ต้องรอเวลา ๑๓.๐๐ น. ที่กำหนดไว้เดิม เริ่มกิจกรรมกันเลย

ทีมงานของเรา นอกจากดิฉัน อาจารย์สายฝน และคุณแหม่มแล้ว ก็มี ผศ.ดร.วิภาวรรณ ชะอุ่ม เพ็ญสุขสันต์ อาจารย์นิดารัตน์ ชูวิเชียร อาจารย์ทิพวรรณ บุญสนอง อาจารย์สุดา ใจห้าว

กิจกรรมแรกคือ BAR นักศึกษาหลายคนยังไม่รู้รายละเอียดว่าจะมาทำอะไรกัน แต่ก็คิดว่ามาทำกิจกรรมดีกว่าอยู่เฉยๆ บางคนบอกว่ามาพบปะกับพี่ๆ น้องๆ ดิฉันบอกวัตถุประสงค์ว่ากิจกรรมของเราอยากให้นักศึกษาได้รู้จักการดูแลตนเอง ดูแลเพื่อน ดูแลพี่ๆ น้องๆ

หาคู่ให้เจอ
เราสังเกตเห็นว่านักศึกษาแต่ละชั้นปีนั่งรวมกันเรียงเป็นแถว อาจารย์สายฝนและอาจารย์วิภาวรรณจึงใช้กิจกรรม “ลมเพลมพัด” ทำให้นักศึกษากระจายแยกกลุ่ม ต่อจากนั้นเราแจกป้ายกระดาษที่เตรียมไว้ให้ทุกคนดูคำที่ติดอยู่ด้านหลัง แล้วให้เวลาในการหา “คู่” ให้เจอในเวลา ๑ เพลง (เพลงพรหมลิขิต จากละครเรื่องวนิดา) เราเตรียมป้ายมา ๒๓ คู่ มีนักศึกษาป่วยมาไม่ได้ไป ๑ คน รวมพวกเราทีมทำงานแล้วจึงได้ครบคู่พอดี

ซ้าย-กำลังหาคู่ ขวา-เธอคู่กับฉัน

คู่ที่เรากำหนดให้บางคำก็ง่ายบางคำก็อาจคิดไม่ถึง เช่น หาดทราย-ทะเล วัว-นกกระยาง (ใน มวล. พบว่าอยู่คู่กันเป็นเรื่องธรรมดา) ถุงยาง-หมวกกันน็อก (ใช้เพื่อการป้องกัน) เจ้าบ่าว-เจ้าสาว ฯลฯ ใครหาคู่จอเแล้วก็ให้จับคู่นั่งลง มีคนอีกส่วนหนึ่งหาคู่ไม่ได้ เพราะบางคนจับคู่ผิด เช่น เบาหวาน คู่กับ อ้วน แต่ไปจับคู่เป็น เบาหวาน-น้ำตาล เป็นต้น ดิฉันตรวจสอบความถูกต้อง ถามเหตุผล และสลับคู่จนตรงกับที่เรากำหนดไว้ทั้งหมด

เราให้เวลาแต่ละคู่ทำความรู้จักกัน เขียนป้ายชื่อให้กัน แต่งเติมให้สวยงามด้วยสิ่งดีๆ ที่เราพบในคู่ของเรา ดิฉันได้คู่เป็นนักศึกษาชื่อ “ตากริม” ที่มีตาคมและยิ้มสวย นักศึกษาบอกว่าดิฉันน่ารักและเป็นกันเอง และทำป้ายชื่อสวยๆ ให้ แต่ละคนแนะนำคู่ของตนให้กลุ่มรู้จัก ไม่น่าเชื่อว่าบางคนได้คู่ที่มีชื่อเล่นเหมือนกัน เกิดวันที่เดียวกัน ชอบสีเดียวกัน... ทำให้เกิดบรรยากาศดีๆ

แนะนำคู่ของตัวเอง

เราสรุปให้นักศึกษารู้ว่าถ้าเราไม่ปิดตัวเอง ออกไปหาคนอื่นๆ เราก็จะพบคนดีๆ ที่เป็นเพื่อนเป็นพี่เป็นน้อง พร้อมจะเป็นคู่ของเรา (คนคอยช่วยเหลือ) ได้

ซ้าย-ผศ.ดร.สายฝน เอกวรางกูร ขวา-กลุ่มนักศึกษา ๔ ชั้นปี

สถานีรู้เขา รู้เรา
อาจารย์สายฝนและอาจารย์วิภาวรรณใช้เพลง "พายเรือ" แบ่งนักศึกษาออกเป็น ๖ กลุ่ม สำหรับกิจกรรม “สถานีรู้เขา รู้เรา” ๖ สถานี

บรรยากาศการแบ่งกลุ่ม

คำถามในแต่ละสถานี มีดังนี้

๑. วิถีชีวิตและพฤติกรรมของนักศึกษาพยาบาลที่เรารู้สึกเป็นห่วงคือ...
๒. เรื่องราว/สิ่งที่นักศึกษาพยาบาลให้ความสนใจอยากรู้คือ....
๓. นักศึกษาพยาบาลเรียนรู้เรื่องที่สนใจจากใคร ที่ไหน...
๔. สาเหตุที่นักศึกษาพยาบาลขับมอเตอร์ไซด์โดยไม่ใส่หมวกกันน๊อกคือ...
๕. คุณลักษณะของพยาบาล มวล. ที่เราอยากเห็นคือ...
๖. หากจะทำให้บัณฑิตพยาบาลมีคุณลักษณะตามเป้าหมาย ความท้าทายที่เราจะต้องทำคือ...

นักศึกษาทุกคนเขียนคำตอบตามคำถามที่มีให้ในแต่ละสถานีจนครบ

วัลลา ตันตโยทัย