เขียน … ที่บ้าน

“…

คุณรู้ไหม…?

ว่าสิ่งใดเรียกว่า ความหลง

ความหลง คือ สิ่งที่แสดงถึงความไม่รู้

เพราะไม่รู้แล้วคิดหรือทำลงไป

จึงเรียกว่า หลง

หลงคิด หลงทำ

ไปตามความเห็นผิดของตัวเอง

ความเห็นผิดที่คิดไปเองว่าถูก

แต่มันกลับเป็นความถูกที่ยังทำให้ตัวเองเป็นทุกข์

ทุกข์แบบไม่รู้ตัว

ทุกข์โดยไม่ทันสังเกต

ทุกข์์แบบนี้แหละ

แสดงว่าตัวเราเองยังหลง

(หนังสือ “สุวรรณ-สุวาน ฉบับ ทำอย่างกับว่า จะอยู่ตลอดไป” หน้า ๖)

…”

๒๙ ส.ค.๖๔

ยามบ่าย

เดินออกกำลังกายใน มข วันนี้ 13.4 KM 20409 ก้าว 595 cal

เขียน … ที่บ้าน

“…

การร้างการเขียนนาน ๆ ทำให้สมองเหมือนหยุดทำงานไปด้วย

WFH อาจจะเหมือนอยู่กับตัวเองมากขึ้น แต่ทำให้การเคลื่อนไหวของร่างกายน้อยลง

คนทุกข์ใจ ไม่ต้องเผชิญหน้ากับ ผู้บำบัด แต่ใช้เครื่องมือในการสื่อสารสักอย่างหนึ่ง

วิถีของการอยู่กับตัวเองมากขึ้น หลายคนหลุดโลก หลายคนไม่เคารพคนอื่น

เวลาเผชิญหน้ากัน ใครทุกข์ยังพอรู้สึกได้ แต่ไม่เจอกันเลย ทุกข์แค่ไหนก็ชั่งน้ำหนักไม่ได้

โลกไม่เคยหยุดนิ่ง การขับเคลื่อนของคนในสังคมไม่เคยหยุดนิ่ง แต่ใจกลับไม่นิ่งไปด้วย ลุกลี้ลุกลน

…”

๒๑ สิงหาคม ๒๕๖๔

หลังเที่ยงคืน

อนุทินที่ ๕๖๘๘

เริ่มบอกน้อง ๆ เจ้าหน้าที่ด้วยการถ่ายความรู้ เพราะเหลืออีก ๑๓ เดือน จะถึงวันเกษียณอายุราชการ…ให้น้องเจ้าหน้าที่ที่รับผิดชอบในเรื่องของเงินกองที่อุตส่าห์ให้สมทบเป็นกองทุนจากการที่ฉันได้รับค่าเบี้ยเลี้ยงในการประชุม…แต่ไม่ขอรับเข้ากระเป๋าตนเอง โดยให้นำเข้ากองเพื่อเป็นค่าใช้จ่ายต่าง ๆ เพื่อใช้ในการบริหารจัดการในขณะที่ตนเองดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการกองบริหารงานบุคคลอยู่…สุดท้ายจะเตรียมมอบความรับผิดชอบให้กับน้อง ๆ เจ้าหน้าที่ตั้งเป็นคณะกรรมการในการดูแลเงินก้อนนี้ต่อไป…และควรทำเช่นนี้ต่อไป เพราะหากมีค่าใช้จ่ายต่าง ๆ ที่เกี่ยวกับกองกลาง พวกน้อง ๆ จะได้ไม่เดือดร้อนกัน…เพราะฉันสอนให้ทุกคนรู้จักบริหารจัดการเงินให้เป็น และรู้จักหามาสมทบในการทำงานเกี่ยวกับส่วนรวมของกอง…เพราะฉันสอนให้น้อง ๆ รู้จักวิธีหาปลา ไม่ใช่สอนวิธีกินปลาอย่างเดียว

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๕๖๘๒

ช่วงโควิด…พี่ฟ้าครามเรียนรู้ทางระบบออนไลน์…คุณครูชมพี่ฟ้าครามว่า “ดีสะเกิน ครูไม่มีคะแนนจะให้หนูแล้วนะคะ”…เด็ก Gen Alpha การเรียนรู้แบบนี้มันเหมาะกับเธอมาก ๆ แต่สิ่งสำคัญ คือ ผู้ปกครองต้องช่วยคอยกำกับ ดูแล จี้ในเรื่องทำการบ้านแล้วหรือยัง (การบ้านก็มากมายมีตลอด) การเรียนแบบนี้ หากมองในมุมของการปรับเปลี่ยนการเรียนการสอน จะทำให้เด็ก ๆ ฝึกการสร้างการมีความรับผิดชอบในตนเอง การมีวินัย การได้เรียนรู้ด้วยตนเอง…การแสดงออก มีความกล้า การคิด วิเคราะห์ด้วยตนเองจากการได้เรียนรู้ในเนื้อหา การไม่กลัวคน การมีความเชื่อมั่นในตนเอง เธอจะมีทักษะแบบนี้ติดตัวของเธอไปตลอดชีวิต…เพราะการเรียนรู้มีตลอดชีวิตของเธอเอง…ไม่รู้ว่า “โควิด” จะอยู่คู่กับมนุษย์ไปอีกนานเท่าใด…หากไม่หาย การศึกษาต้องปรับเปลี่ยนครั้งใหญ่แล้วกระมัง…ไม่เห็นด้วยกับการให้เด็กหยุดเรียน ๑ ปี เพราะการศึกษา คือ การเรียนรู้ตลอดชีวิต หากหยุดแล้ว หยุดไปเพื่ออะไร…หลักสูตร รายวิชา ทักษะต่าง ๆ ในการสอนมนุษย์ การศึกษาต่างหากที่ต้องปรับเปลี่ยนให้ทันกับโลก

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

ทำดีวันแม่ ประชุมซูมให้คำปรึกษาคลินิกวิจัย 1 เรื่อง 1 ชั่วโมงพอดีเป๊ะ ได้ประเด็นชัดเจน ให้ทำต่อจนจบโครงร่างวิจัยและเตรียมส่งขอจริยธรรมได้เลยค่ะ

แก้ว12_08_2564

-13/08/64-เขียนบันทึกบ้านไร่-ดำนาปีที่ 8-ที่นี่ คร้าบบ https://www.gotoknow.org/posts/691939

อนุทินที่ ๕๖๘๑

ในมุมของคนทำงานสายสนับสนุนวิชาการ…จะบอกได้เท่าที่บอก และผู้นั้นต้องการที่จะทราบ ไม่บอกพร่ำเพรื่อ เพราะเกรงว่าเขาจะเบื่อ และไม่ชอบใจ หาว่าเราจู้จี้ จุกจิก…ซึ่งมนุษย์ส่วนมากไม่อยากให้ใครมาบอก เพราะคิดว่าตนเองรู้ดีแล้ว พอแล้ว พอมีใครไปบอก จะเกิดอาการไม่ชอบใจ และไม่รับฟัง…สุดท้าย ก็แล้วแต่ สุดแต่ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น เพราะในการทำงานของฉัน “งานก็คือ งาน แยกแยกเรื่องต่าง ๆ ออกจากงานให้ได้ และให้เป็น”

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

สวัสดีวันแม่ ;)…

อนุทินที่ ๕๖๗๘

เคยทำงานการเงินมา ทำให้ทราบเรื่องระบบของการเงินและบัญชี…หากเป็นผู้รับผิดชอบการจ่ายเงิน ต้องเป็นคนที่มีความละเอียดรอบคอบอย่างมากในการตรวจเช็คข้อมูล จำนวนเงินกับแต่ละรายว่ามีข้อมูลตรงกันหรือไม่ ข้อมูลที่ทำจริงหรือเท็จ ต้องมีความระมัดระวังมาก ๆ และต้องเป็นคนที่มีความซื่อสัตย์ สุจริต อย่าคิดว่าเงินของเขา คือ เงินของเราเด็ดขาด…เพราะเงินที่ตัวเราทำ มิใช่เงินของเราเองที่จะสามารถนำไปใช้ได้ เพราะไม่เช่นนั้น หากมี สตง. ตรวจสอบเข้า เราจะกลายเป็นคนทุจริตไปโดยปริยาย…น่ากลัวมากกับคนที่คิดทุจริต ต้องฝึกให้เป็นคนที่มีความละเอียดรอบคอบ ซื่อสัตย์ สุจริตในการทำงานในหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายให้มาก ๆ จนเคยชินเป็นนิสัย…เรียกว่า “ห้ามกระทำผิดเด็ดขาด”

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๕๖๗๗

การได้ทำงาน ไม่ว่าจะภาครัฐ หรือภาคเอกชน สิ่งที่สำคัญอันดับแรก คือ การศึกษากฎหมาย ระเบียบ กฎ เกณฑ์ของแต่ละแห่ง ที่ตนเองต้องเรียนรู้และศึกษาด้วยตนเองให้มาก ๆ มิใช่ต้องไปสอบถามงานที่เป้นเจ้าของเรื่อง เพราะนั่นมิใช่ความหมายของแผนการพัฒนาของประเทศชาติ ที่ต้องการให้มนุษย์ทำงานทุกคนต้องเรียนรู้ และเกิดการพัฒนาตนเอง…เมื่อศึกษาแล้วไม่เข้าใจ ควรปรึกษา หารือ เพื่อแก้ปัญหาข้อข้องใจ มิใช่กล่าวหาโทษความผิดให้กับผู้อื่น เพราะนั่นมิใช่การแก้ปัญหา หากจะเป็นกล่าวโทษผู้อื่นในทางที่ผิด

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

วิ่งตามอาทิตย์ตกอยู่เมื่อวาน ;)…

อนุทินที่ ๕๖๗๕

การสอนมนุษย์ในแต่ละบุคคลนั้น สำคัญมาก ที่จะทำให้ทราบว่า แต่ละบุคคลนั้นมีการใช้ระบบการคิดเป็นเช่นไร…เพราะบางคนคิดไม่เป็นระบบ…แต่บางคนมีความคิดเป็นระบบ

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๕๖๗๖

“ความเป็นกลางทางการเมือง” สำคัญมากกับการทำงานภาครัฐ…แยกแยะให้ได้ และให้เป็น ยิ่งยุค สมัยนี้ ควรระมัดระวังให้มาก ๆ…คิด ชอบ ฝ่ายใดได้ แต่บางครั้งควรแสดงออกหรือไม่ โดยเฉพาะการเป็นอาจารย์สอนคน…พึงระวังให้มาก ๆ เพราะไม่เช่นนั้นจะถูกสอบ ฯ

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๕๖๗๔

จากการทำงานด้วยทฤษฎี และการปฏิบัตินั้น แตกต่างกันมาก…สำหรับองค์การขนาดใหญ่ - ขนาดกลาง - ขนาดเล็ก…อาจแตกต่างกันด้วยบริบท…องค์กร…การจัดสรรงบประมาณ…อายุขององค์กร…ความพร้อมด้านกำลังคน…อัตรากำลัง…โอกาสด้านต่าง ๆ ฯลฯ ซึ่งจะนำมาเปรียบเทียบกันนั้น ค่อนข้างเป็นไปได้ยากมาก เพราะจากความแตกต่างข้างต้น…แต่อาจวัดผลลัพธ์ของผลผลิตได้ ทุกด้านมีทั้งดี-เสีย…จุดเด่น-จุดอ่อนในตนเองทั้งนั้น

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

ขอให้กัลยาณมิตร G2K ทุกท่าน ปลอดภัยจากโรคภัยนะครับ

ห้องทำงานอยู่ในป่า … เห็นทุกวัน ;)…

ได้ธงชาติใหม่สักที ;)…

จำไว้จริง ;)…

เขียน … ที่บ้าน

“…

ผิดมาตรฐานชุมชน ครั้งที่ ๓ คืออะไร

ผิดจนเบื่อ ใช้ facebook ยังไม่ถึงเดือนเลย 555

…”

๕ ก.ค.๖๔

ยามค่ำ

ออกบ้านช้า. รอกะท้อนฝ้ายมาส่งตรงจากสวนเพื่อนพี่ 40 kg. พรุ่งนี้แจกจ่ายกินทั้ง รพ.ค่ะ แต่ละครั้ง

วิ่งรอบสระรอบแรกยังร้อน. ลมมาช่วงหลัง ค่อยยังชั่ว. แต่เดินเยอะมากค่ะ. สงสัยตัวหนักขึ้น. ลดแป้งด่วน ^_,^

อนุทินที่ ๕๖๔๗

พี่สกาย บอกกับพี่ฟ้าครามในวันที่ ๓ กรกฎาคม ๒๕๖๔ ว่า…“วันนี้วันเกิดพี่ฟ้าฯ หนูไม่มีของขวัญให้พี่ฟ้านะ เพราะหนูยังไม่มีตังซื้อของให้พี่” คริ ๆ ๆ ช่างปากมากลูก…รู้จักพูด แค่คำพูด ก็รู้แล้วว่าพี่สกายคิดอย่างไรในส่วนลึกของจิตใจหนู…ซึ่งเป็นจินตนาการความคิดที่ออกมาจากส่วนลึกของพี่สกาย…ย่าบุษคิดต่อว่า หากหนูมีเงิน หนูก็จะซื้อให้พี่ฟ้าคราม น่ารักมากลูก

เรียนรู้…ด้วยตัวของพวกเราเอง

อนุทินที่ ๕๖๔๘

HBD. ค่ะพี่ฟ้าคราม มีความสุข สุขภาพแข็งแรง เป็นเด็กดี มีจิตใจที่ดีงามต่อทุกคนนะลูก…บุญรักษา คุณพระคุ้มครองนะลูก…ปู่เรกับย่าบุษ รักหนูมากนะคะ

เรียนรู้…ด้วยตัวของพวกเราเอง

อนุทินที่ ๕๖๔๙

หนูเดวา…ฝึกความขยันถูบ้าน เก่งมากลูก การเรียนรู้ด้วยตัวของเราเอง

เรียนรู้…ด้วยตัวของพวกเราเอง

เขียน … ที่บ้าน

“…

วันศุกร์ที่ผ่านมา (๒๕ มิ.ย.๖๔) มีอาการเหงือกบวมที่ฟันด้านบน จึงตัดสินใจแวะไปให้คุณหมอฟันดู แต่คลินิคตรงมอชอ วันนี้ไม่มีหมอเข้า มีอีกสาขา น้องผู้ช่วยจึงโทรไปนัดให้ตอนบ่ายสามโมง

หลังจากนิเทศเสร็จ ๒ โรงเรียน ก็ไปหาคุณหมอฟันที่สาขาใหม่ ผลที่ได้คือ ฟันมีหินปูนเกาะ ทำให้เกิดอาการเหงือกอักเสบ คุณหมอจึงกรอหินปูนทั้งปากเลย ซึ่งจริง ๆ ก็เลยกำหนดครึ่งปีมาแล้ว ด้วยสถานการณ์โควิดเลยยังไม่ได้ไปทำ กรอไป เจอฟันผุสองจุดเล็ก ๆ คุณหมอฟันถามว่า อุดเลยไหม คำตอบคือ อุดเลย ดีที่จุดไม่ใหญ่นัก ไม่ต้องฉีดยาชา หรือ เป็นการรักษาที่ยากเกินไป

เรื่องนี้สอนว่า จงไปหาตรวจฟันทุกครึ่งปี และไปให้ตรงเวลาเดี๋ยวนี้ 555

…”

๒๘ มิถุนายน ๒๕๖๔

ยามดึก