อนุทินที่ ๕๗๒๐

วันหนึ่ง…อาจารย์ภัคร ลูกชายมาปรึกษาแม่เกี่ยวกับเรื่องปัญหาการสอนนักศึกษา…แม่บุษ ได้เพียงแต่บอกและให้ข้อคิดลูกชายไปว่า “หนูจะสอนอย่างไรให้เด็กเกิดปัญญาล่ะ…เพราะปัจจุบันมีแต่คนเป็นครูสอนเด็ก ๆ เพื่อให้ความรู้เท่านั้น…แต่การสอนของครูที่ดีนั้น นั่นคือ การสอนเพื่อให้เด็ก นักศึกษาได้ความรู้ และต้องเกิดปัญญาด้วย แม่ฝากให้เป็นข้อคิดสำหรับการสอนคน…เพราะสิ่งนี้ คือ จะทำให้มนุษย์มีคุณภาพ และทำประโยชน์ในทางที่ถูกต้องของสังคมต่อไปได้ มิใช่สอนเพียงเพื่อให้ความรู้อย่างเดียว เพราะเป็นการสอนที่ยังไม่ถึงจุดสุดยอดของการสอนคน”

เรียนรู้…ด้วยตัวของพวกเราเอง

อนุทินที่ ๕๗๒๒

บางคนบอกว่า…ไม่เชื่อเรื่องภพ ชาติ…ก็แล้วแต่ นานาจิตตัง เพราะทุกคนเรียนรู้ด้วยตนเองกันทุกคน…เรื่องนี้จะพิสูจน์ได้ด้วยตัวใครตัวมัน…แต่ขอให้มีจิตใจที่มีความสุข และผ่องใสบ้างก็แล้วกัน

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๕๗๒๓

เมื่อกลางวันของวันนี้…ในกลุ่ม Line ดร.อภิชาติ สุประกอบ…พ่อของน้องกาย-ฮารุ…ซึ่งเป็นเพื่อนเรียนร่วมห้องสมัยมัธยม…Line มาบอกว่า หมอเล็ก (นายแพทย์ธวัชชัย ศุภวิทิตวัฒนา) ผอ.รพ.แม่สอด และภรรยา ติดโควิด…จะไม่ติดได้ไง ก็ทำงานใกล้ ๆ วนเวียนอยู่ใกล้กับผู้ป่วยเช่นนั้น…ขอให้เพื่อนหายไว ๆ ด้วยค่ะ

เขียน … ที่บ้าน

“…

ปีนี้กว่าจะได้ต่อ พรบ. กับ ประกันรถยนต์ ก็เลยเวลาไปหลายสัปดาห์ ต้องไปเปลี่ยนแผ่นป้ายทะเบียนรถก่อน เนื่องจากตัวเลขสีจางลง ซึ่งเท่าที่สังเกตจะเป็นเฉพาะรุ่นตัวอักษรนี้เกือบทั้งหมด เสียค่าใช้จ่ายไป ๒๐๕ บาท (๒ ป้าย หน้า-หลัง) หลังจากนั้นก็ค่อยมาต่อ พรบ.ฯ รถ ๗ ที่นั่ง ก็ ๓,๐๐๐ กว่า ๆ มีค่าปรับ ๒๕ บาท จากการเกินกำหนดเวลา

การไม่ต่อ พรบ. กับ ประกัน ถือเป็นความเสี่ยง เพราะตอนรับอุบัติเหตุใหญ่จากรถยนต์มา ตัวนี้ถือว่า ช่วยบรรเทาการรักษาอาการบาดเจ็บได้ในด้านค่ารักษาพยาบาล

…”

๑๕ กันยายน ๒๕๖๔

ยามสาย

อนุทินที่ ๕๗๑๖

ช่วงวัยที่ครบรอบเลข ๕๙ และกำลังก้าวย่างเข้าสู่เลข ๖๐…มีความรู้สึกว่า “ชีวิตได้เรียนรู้เรื่องราวสิ่งต่าง ๆ มากมายที่เข้ามาในชีวิต…สุดท้ายก็ไม่พ้นถึงเรื่อง หลักสัจธรรม…ความเป็นจริงของชีวิต หรือธรรมชาติที่อยู่บนโลกนี้”…สิ่งที่รู้ คือ การได้รู้ถึงการใช้ชีวิตบนโลกใบนี้…การน้อมนำตามคำสอนของพุทธะ…เพื่อนำลงสู่การปฏิบัติจริง…ความมีเมตตา กรุณา มุทิตา และอุเบกขา คือ การฝึกตนให้มีพรหมวิหาร ๔ ในตัวเองอยู่ตลอดเวลา

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๕๗๑๘

การสอนในวัยเด็ก คือ การบ่มเพาะ ขัดเกลา นิสัย เพื่อให้เด็ก ๆ มีภูมิคุ้มกันที่ดีในอนาคต…ทั้งนี้ ขึ้นอยู่กับเจตนา เจตคติที่ดีของตนเองที่มอบส่งต่อให้กับเด็ก ๆ ต่อไปได้…ในอนาคตอย่าได้กลัวว่า จะได้เด็กที่ไม่ดี เพราะเขาจะเป็นเด็กที่ดีได้ในอนาคต ขึ้นอยู่กับผู้ใหญ่ที่สอนว่า “ดีจริงหรือไม่”…การที่คิดจะทำอะไรสักอย่าง ให้ย้อนดูตัวเองด้วย จะได้รู้ว่า ดีหรือไม่…

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๕๗๑๔

เช้านี้…ได้คุยกับอาจารย์ภัคร เจ้าลูกชายคนโต ถึงเรื่องว่าแม่จะทำหนังสือเพื่อเป็นเกียรติประวัติของแม่เองตอนเกษียณอายุในปีหน้า ว่าจะใช้จ่ายงบประมาณเท่าไร อาจารย์ภัครบอกว่า ประมาณ ๕,๐๐๐ บาท ก็ได้แล้วแม่…แต่แม่บุษบอกว่า แม่ให้ประมาณ ๑๐,๐๐๐ บาท หรืออาจมากกว่านั้น…อาจารย์ภัครบอกว่าได้เลย จะได้ทำสวย ๆ เพราะที่ภัครทำหนังสือที่ตีพิมพ์ตอนนั้นเล่มละ ๑๐๐ บาทเท่านั้น มันไม่ค่อยดีสักเท่าไร เพราะภัครใช้งบ ฯ ของภัครเอง ทุนน้อยด้วยแม่…และได้บอกกับลูกว่า หนูพิมพ์ตรงไหนที่เป็นเล่มเท่าของหนู อาจารย์ภัครบอกว่า แม่พิมพ์แล้วส่งไฟล์มาเลย เดี๋ยวภัครทำให้…แต่แม่บุษบอกว่า “แม่พิมพ์ไว้หมดแล้ว…และแม่ต้องการจัดรูปแบบเอง หากเสร็จแล้วแม่จะส่งให้หนูตรวจอีกครั้ง”…(เหตุที่ทำเอง พิมพ์เองทั้งหมด รวมทั้งใช้งบประมาณของตนเอง…เพราะฉันใส่ใจในการทำหนังสือเล่มนี้ นี่คือ นิสัยของฉันเองมาแต่ไหน แต่ไรแล้วว่า พึ่งพาตนเองให้มากที่สุด พร้อมทั้งใส่ใจลงในหนังสือที่จะทำด้วยตัวของฉันเอง) เพราะสิ่งนี้ คือ คุณค่า และคุณภาพของหนังสือที่ตั้งใจทำ

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

เช้าวันนี้มีฝนตก

‘วัดศาลา’ ฟากตรงข้ามทางเข้าบ้านเงียบสงบ

ฉากหลัง คือ ‘ดอยสุเทพ’ เป็นศรี แห่งเมืองเชียงใหม่

ข้าวเขียวมากมายในฤดูฝนเช่นนี้

เพียง…มองให้เห็น ใช้ชีวิตให้เป็น .. ก็พอ ;)…

เช้าวันนี้ นกพิราบ กับ นกกระจอก รวมตัวกันหาอาหารเช้า

นกกระจอกอาจเป็นสัญลักษณฺ์ของความเป็นเมืองใหญ่

มันสามารถใช้ชีวิตอยู่ได้กับผู้คนอย่างแนบเนียน

เกิด แก่ เจ็บ แล้วตาย .. แล้วก็เกิดใหม่อยู่อย่างนี้เป็นวัฏจักร

ชีวิตมนุษย์ก็ไม่ต่างกัน

ดิ้นรนหาทางอยู่รอดอยู่ทุกวัน …

แล้วผมก็ได้ฟังทัศนะของอาจารย์หมอวิจารณ์ พานิช ผ่านการประชุมของ กสศ. ;)…

อนุทินที่ ๕๗๑๕

พักทานข้าวกลางวัน…ช่วงเช้า ผอ.กองแผน ฯ บอกว่า เหมือนกับ defence งบประมาณในสภาเลยพี่บุษ…พี่บุษซักถามได้ดีมาก เหมือนกับจะปราม ๆ การใช้งบประมาณที่ลงตามคณะ ทำจริงไม่ว่า เพราะกลัวใช้งบประมาณที่ไม่ถูกวิธี ไม่คุ้มค่าของงบประมาณของมหาวิทยาลัยมากกว่า…การสอบถามข้อสงสัย เขามีเทคนิคในการถาม จากพบข้อสังเกต นี่ก็ใช้ประสบการณ์ในการทำงานด้านการบริหารมาร่วม ๔๐ ปี ที่ทำงานมานะจะบอกให้…อีกประเด็น เป็นการฝึกงานบริหารให้กับน้อง ๆ ที่อยู่ตามคณะ เพราะในอนาคตจะได้ขึ้นมาเป็นผู้บริหารมหาวิทยาลัยกันต่อไปค่ะ ต้องระมัดระวังเรื่องใดบ้างที่พวกเขาสมควรทราบ…พึงระลึกเสมอว่า “ประโยชน์ส่วนรวมมาก่อนประโยชน์ส่วนตน”

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

เขียน … ที่บ้าน

“…

เมื่อคืนหลับสนิทเหมือนสลบ เหนื่อยมา ๖ วัน ได้พักวันอาทิตย์นี้

หนังสือใหม่ได้มาเมื่อวาน ๑ เล่ม ชื่อ “เทคนิคช่วยจำ ๓ วัน ก็ฉลาดขึ้นได้” เขียนโดย “ทานาเบะ ยูคาริ”

ซื้อต้นไม้ให้แม่ที่กาดคำเที่ยง ได้ ดาวเรือง ๓ ต้น, เวอร์บีนา (ม่อนแจ่ม) ๒ ต้น และบานชื่น ๒ ต้น รวมเป็นเงิน ๑๐๐ บาทขาดตัว

…”

๑๒ กันยายน ๒๕๖๔

ยามสาย

อนุทินที่ ๕๖๙๗

อาจเป็นคนที่ก้าวไป ไม่สูงใหญ่ เทียบเทียมฟ้า

แต่เป็นคนธรรมดา…ที่เดินไปข้างหน้า

อย่างรู้คุณค่า…และมีความสุข

เรียนรู้ชีวิต…ด้วยตัวของฉันเอง

ตั้งแต่เกษียณ นอกจากเป็นจิตอาสาช่วยให้คำปรึกษางานวิจัยน้องพยาบาล ออกกำลังกาย ทำสวน เวลาว่างดูซีรีย์เกาหลี ทำให้เรียนรู้หลักของการเมืองเรื่องของอำนาจและระบบ แต่ไม่ว่าจะสูงส่ง ยิ่งใหญ่มาก รวยมาก สุดท้ายคนทำไม่ดี กรรมตามสนองแน่นอน ไม่ช้าก็เร็ว คงจะเป็นเช่นนั้นเองนะคะ

เขียน … ที่บ้าน

“…

สัปดาห์ที่ผ่านมา มหาวิทยาลัยผลิตครูได้ “ศาสตราจารย์” เพิ่มขึ้น ๑ คน ในสายการศึกษาพิเศษ ซึ่งเท่าที่ทราบมา มหาวิทยาลัยเล็ก ๆ อย่างเรา เพิ่งมี “ศาสตราจารย์” แค่ ๒ คน ที่เป็นลูกหม้อที่นี่มานาน น่าจะในรอบเกือบ ๑๐๐ ปีทีเดียว เพียงแต่ว่า “ศาสตราจารย์” ท่านนี้ ตุลาคมนี้ก็เกษียณอายุราชการแล้ว แต่น่าจะยังคงโลดแล่นอยู่ในวงวิชาการการศึกษาพิเศษต่อไป

เพียงแต่การเป็น “ศาสตราจารย์” ของท่าน คือ การหมักตัว ทำแต่งานวิจัยของตัวเอง ไม่ได้มีมีโอกาสออกไปสู่การทำงานเพื่อหน่วยงานหรือสังคมเท่านั้นเอง

…”

๕ กันยายน ๒๕๖๔

ยามเช้าตรู่

วันที่ท้องฟ้าสดใส ณ เชียงใหม่ แอร์พอร์ต พลาซ่า ;)…

้วันที่เจ้าชายสิทธัตถะออกบวช …

กลายเป็นปัญหาทั่วไปในยุค Disruptive Technology ที่ ศธ. ปล่อยตามมีตามเกิด

อนุทินที่ ๕๖๘๙

การทำงานรับราชการ…ใช่ใครจะเป็นกันได้ทุกคน จิตสำนึก ความตระหนักรู้สิ่งใดผิด สิ่งใดถูก…การใช้อำนาจในทางที่ถูก-ผิด สำคัญมากกับการนำมาใช้ในการทำงาน…และสิ่งใดควรทำ-ไม่ควรทำ จงตระหนัก มิใช่ใช้อำนาจกันได้โดยไม่คำนึงถึงความผิดทางกฎหมาย

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

เริ่มคิดถึงลูกหลาน ตั้งแต่ มีค 2564 ยังไม่เจอกันเลย ขออธิษฐานให้โควิดซาด้วยเถิด สาธุ

วันนี้วันเกิดพ่อเราที่อยู่บนฟ้า 26 สิงหาคม 2462 ถ้ายังอยู่ 102 ปี ลูกๆเพียรทำความดีตามรอยพ่อ คิดถึงพ่อเสมอ

เขียน … ที่บ้าน

“…

คุณรู้ไหม…?

ว่าสิ่งใดเรียกว่า ความหลง

ความหลง คือ สิ่งที่แสดงถึงความไม่รู้

เพราะไม่รู้แล้วคิดหรือทำลงไป

จึงเรียกว่า หลง

หลงคิด หลงทำ

ไปตามความเห็นผิดของตัวเอง

ความเห็นผิดที่คิดไปเองว่าถูก

แต่มันกลับเป็นความถูกที่ยังทำให้ตัวเองเป็นทุกข์

ทุกข์แบบไม่รู้ตัว

ทุกข์โดยไม่ทันสังเกต

ทุกข์์แบบนี้แหละ

แสดงว่าตัวเราเองยังหลง

(หนังสือ “สุวรรณ-สุวาน ฉบับ ทำอย่างกับว่า จะอยู่ตลอดไป” หน้า ๖)

…”

๒๙ ส.ค.๖๔

ยามบ่าย

เดินออกกำลังกายใน มข วันนี้ 13.4 KM 20409 ก้าว 595 cal