เมื่อวานนึกว่าจะได้ไปกับชุดช่าง เพื่อไปปรับปรุงฐานฯตำรวจพลร่มที่บ้านภักดี ต.เขื่อนบางลาง อ.บันนังสตา ปรากฎในคำสั่งเขาเอากำลังชุดช่างไปแค่ 5 คนเอง เลยต้องเข้าเวร-ยามที่ป้อมร่มไทรตามเดิม ออกเวรดูข่าวทีวีเสร็จ  2 ทุ่มกว่าๆมาที่ บก.ฉก. อ่านหนังสือพิมพ์ประวัน 2 ฉบับ วันนี้ผู้กองสุวศิลป์ ถามมีเหตุการณ์ปัญหาอะไรกันในชุด มชส. ผู้เขียนไม่กล้าพูดมากเดี๋ยวจะเป็นการกล่าวหาหัวหน้าชุด มชส.1 ไป ทั้งๆที่ผู้เขียนเป็นฝ่ายที่ถูกกระทำ แต่จะไม่โต้ตอบอะไรในตอนนี้ ถ้าเรื่องโดนใส่ไข่ ใส่ร้ายป้ายสีมากเกินไป ก็คงต้องออกมาปกป้องศักดิ์ศรีกันสักครั้ง แต่เท่าที่ดูเจ้านายที่จบมาจาก นรต.สามพราน ท่านก็มีวิจารณาญาณใช้ได้ ไม่ไปเชื่อลมปากนายดาบร้ายๆที่วัยใกล้เกษียณคนนั้น.

รถไฟหยุดวิ่งเพื่อเอาหัวรถจักรไปซ่อม แถมพนักงานลาป่วยกันหมด ประชาชนก็เดือดร้อนกันทั่ว ธรรมดาผู้เขียนชอบใช้บริการรถไฟเป็นประจำ วันนี้จำเป็นต้องใช้บริการรถตู้สุไหงโก-ลก-ยะลา โดยไปขึ้นที่ตลาดสุไหงปาดี ก่อน 11 โมง ถึงกองกำกับค่ายพญาลิไท 12.25 น. เพื่อมาเข้าเวร-ยามป้อมร่มไทร ข่าวว่าพรุ่งนี้ชุดช่างจะเข้าพื้นที่ไปซ่อมแซมบ้านที่หมู่บ้านสันติ 1 เขื่อนบางลาง ช่วงนี้งานการอบรมคุณธรรมจริยธรรมยังไม่มี ก็คงต้องเข้าไปหาประสบการณ์ในพื้นที่ อาจจะมีอะไรดีๆมาเล่าสู่กันฟัง ซึ่งผู้เขียนมักอยู่ติดที่ไม่ค่อยได้ ชอบการเดินทางไปตามที่ต่างๆ.

เมื่อคืนอุตส่าห์เข้ามาที่ บก.ฉก.ตชด.44 เพื่อจะเขียนบันทึกในหลายเหตุการณ์ที่ผ่านมา ดันเข้าอินเตอร์เนตไม่ได้ คืนนี้ไม่ละความพยายามมาเข้าจนได้ สองเครื่องแรกเข้าไม่ได้ก็ต้องลองเครื่องที่สอง เอ้อ!โล่งอก เหตุการณ์สำคัญของวันการตำรวจก็ไม่ได้บันทึก การจัดงานในวันตำรวจปีนี้ ก็ยิ่งใหญ่เหมาะสมกับปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ไม่ฟุ่มเฟือยหรูหรา แต่ก็ไม่ถึงกับประหยัดจนตำรวจบ่นอึดอัด ทุกอย่างล้วนตั้งอยู่บนพื้นฐานประโยชน์สูง ประหยัดสุด ซึ่งท่านผู้กำกับคนปัจจุบันทำตัวเป็นแบบอย่าง คืออยู่อย่างสมถะ คดข้าวห่อไปกินในที่ทำงาน ไม่ไปนั่งตามร้านอาหารหรูหรา เป็นไปตามอุดมการณ์ของตำรวจตระเวนชายแดนโดยแท้.

วันนี้ขึ้นรถไฟจากยะลาไปลงที่สุไหงโก-ลก มีน้องเรา(ภริยา)ยืนคอยอยู่แล้วด้วยเสื้อสีแสดกางเกงขาว เป็นจุดเด่นดีจัง สองคนตายายเดินจูงมือข้ามสะพานลอยไปตลาดเช้า ไปแวะซื้อผลไม้ตามที่ลูกสาวสั่งไว้เมื่อวาน มีลูกแอ๊ปเปิ้ลและลูกทับทิม รวมทั้งสิ้น 150 บาท แวะกินข้าวมื้อเที่ยงที่ตลาด หลังจากนั้นก็เดินไปซื้อขนมที่ร้านฮงฮวด และเดินมาตามทางหน้าโรงแรมเมอร์ลิน ที่โดนพวกผู้ก่อความไม่สงบวางคาร์บอมรถยนต์ จนห้องโถงข้างล่างกระจกพังหมด ไฟไหม้โซฟาห้องรับแขกไม่มีเหลือ มีคนงานกำลังซ่อมแซมอย่างขมักขะเม่น ตรงฝั่งตรงข้ามร้านสองเภสัช ร้านขายเครื่องสำอางนพรัตน์ และร้านค้าขายอาหารตามสั่งก็พังหมด.

วันนี้เข้าเวรตามปกติ หัวหน้าจัดตำรวจในชุดไปต้อนรับรักษาการ ผบ.ตร.มาตรวจเยี่ยมที่ สปก.สน.สมทบกับชุด มชส.1  จำนวน 2 นาย และไปงานลูกเสือชาวบ้านที่บ้านสาเมาะ ท่าธง 3 นาย สำหรับหมอน้อย เข้าเวรเฝ้าฐานจน 6 โมงเย็น ยามชุดใหม่จาก มชส.1 จึงจะมาเปลี่ยน วันนี้ลูกสาวโทรมาถามว่าพ่อจะกลับวันไหนให้ซื้อแอ๊บเปิ้ลไปฝาก บอกกินอะไรไม่ได้นอกจากผลไม้และข้าวต้ม  6 โมงเย็นมหา(จ.ส.ต.กิตติศักดิ์)ไปรับยาม คืนนี้ผู้เขียนจึงว่างเว้นเวรยาม มานั่งเขียนบันทึกนี้แหละ.

เมื่อวานขออนุญาตไปตัดชุดที่ร้านราชาสูท ซึ่งตั้งอยู่ที่หน้าค่ายเสนาณรงค์ หาดใหญ่ ไปกัน 3 คนโดยรถกะบะของดาบโซะ โดยออกจากกองกำกับ 9 โมงครึ่ง แวะกินข้าวที่ร้านข้าวแกงข้างทางที่อำเภอเทพา ไปถึงหาดใหญ่เที่ยงนั่งคอยเจ้าของร้านครู่หนึ่งก่อนทำการวัดตัว หลังจากนั้นแวะไปเดินห้างที่ห้างคาร์ฟู เพราะอยู่ใกล้กว่าเพื่อน ได้เดินดูและเลือกซื้อของพอสมควรจึงกลับเพราะไม่ได้ตั้งใจมาเที่ยว ขากลับแวะกินอาหารทะเลที่หาดสะกอม รู้สึกคนเยอะใช้ได้ พอดีฝนเริ่มตั้งเค้า พายุในทะเลเริ่มแรง พวกเราต้องรีบกลับ ถึงยะลา 5 โมงกว่า โซะขับรถไปส่งอัสนันที่ตลาดเก่า กลับเข้ากองกำกับ 5 โมง 45 พอดี.

4-5 วันมานี้ไม่มีเวลามาเข้าเว็ป ดูความเคลื่อนไหวของชุมชน gotoknow เลย พอดีเป็นช่วงสับเปลี่ยนกำลัง การจัดกำลังชุดต่างๆยังไม่เข้าที่เข้าทาง มีคำสั่งจากผู้บังคับบัญชาให้ไปเฝ้าฐานฯร่มไทร ซึ่งเมื่อก่อนเป็นของชุด รปภ.ฉก.ตชด.44 เฝ้าอยู่ อย่างวันนี้เป็นวันลากพระยังไม่มีโอกาสไปเที่ยวไปทำบุญเลย แต่แปลกคนทำงานจริงจังและเสียสละอย่างผู้เขียน มีพวกจ้องจะเล่นงานให้ไปทำงานที่ไม่ถนัดบ้าง หรือที่ร้ายกว่านั้นยังมาใส่ร้ายป้ายสี แล้วเป่าหูผู้บังคับบัญชา ให้ส่งกลับกองร้อยต้นสังกัดเดิม เพียงเพราะจุดประสงค์เดียวคือ ต้องการเอาเด็กของตัวเองมาบรรจุแทน ดูดู๋!เอากับเขาสิ เอ้อ.

วันนี้เป็นวันสุดท้ายของชีวิตรับราชการของผู้ที่เกิดปี พ.ศ.2492 บางคนก็ยังทำใจไม่ได้ เพราะชีวิตเคยอยู่ทำงานร่วมกับหมู่พวก ทั้งรู้สึกใจหาย เหงาและว้าเหว่ แต่นั่นคือสัจจธรรมของชีวิตรับราชการ พวกที่ยังเหลือเวลาทำงานอีกหลายปี ก็จะต้องก้มหน้าก้มตาทำงานกันต่อไป ใครคนไหนตั้งอยู่ในความไม่ประมาท ชีวิตราชการก็จะสามารถประคองไปได้ตลอดรอดฝั่ง มีการวางแผนตั้งเป้าหมายที่ดีตั้งแต่เริ่มแรก ชีวิตก็จะไม่ลำบากในบั้นปลาย ชีวิตก็จะเป็นสุข มีครอบครัวที่อบอุ่น โดยเฉพาะถ้าแต่ละคนน้อมนำเอาหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว นำมาปฏิบัติในชีวิตประจำวัน ผู้เขียนเชื่อแน่ว่า ชีวิตของเรานี้ไม่มีวันตกต่ำอย่างแน่นอน.

ช่วงนี้อยู่ในช่วงโยกย้ายสับเปลี่ยนกำลัง ใครที่เส้นดีเส้นถึงก็โชคดีไป เมื่อวานผู้เขียนคลิกดูเว็ป ศชต.(สปก.สน.)เพื่อดูรายชื่อตำรวจทุกหน่วยทั่วประเทศที่มาช่วยราชการในสปก.สน.ยะลา โอ้โอ!รายชื่อที่มาทำงานในพื้นที่ 3 จว.ภาคใต้ เฉพาะในสปก.สน. รวมแล้ว 700 กว่าคน เริ่มปฏิบัติงานตั้งแต่ 30 ก.ย. 2552-30 ก.ย.2553 ซึ่งคงจะเข้าที่เข้าทางในเดือนสองเดือน ข้างหน้า ตำรวจคงมีทีมงานที่มีความสามรถเฉพาะทางหลายคน เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแต่ละวัน คงได้ใช้หลักการสืบสวนสอบสวน ตามหลักพยานหลักฐาน หลักนิติวิทยาศาสตร์กันมากขึ้น ต้นเดือนตุลาคมนี้ทางศชต.คงมีแผนงาน โครงการ การทำงานที่เป็นเอกภาพกันมากขึ้น ผู้ที่ได้รับประโยชน์คือประชาชน

เมื่อ 18 ก.ย.2552 ออกเดินทางโดยรถไฟสายสุราษฎร์ฯ จากยะลาไปลงหาดใหญ่ เพื่อกลับไปทำบุญเดือนสิบ ซึ่งเป็นวันส่งเปรตผู้เขียนในฐานะลูกรักของแม่(ลูกสุดท้อง)ก็ต้องไปให้ได้ ไม่วันรับก็วันส่ง ถึงบ้านที่ระโนดบ่ายสอง วันรุ่งขึ้นเป็นวันทำบุญพี่ทวีและพี่มาศ(พี่ชายพี่สะใภ้)ก็มาถึงแต่เช้า ลูกหลานญาติพี่น้องมากันเต็มบ้าน กับข้าวกับปลาพอได้กิน พี่นี้แม่(ผู้เขียนเรียกนม)อายุปาเข้า 90 กว่าแล้ว ยังสุขภาพแข็งแรง ความจำยังดี มีพี่ตุกพี่สาวคนที่สองคอยดูแลเอาใส่ ไม่ขาดตกบกพร่องเลย รุ่งขึ้นวันอาทิตย์ที่ 20 ก.ย.ผู้เขียนรีบกลับที่ตั้ง ฉก.ตชด.44 ยะลา เพราะมีภารกิจด่วนถวายความปลอดภัยสมเด็จพระเทพฯ.

หลังจากลงแถวเช้า ต้องไปคอยพี่หมอสินที่หมวดแพทย์ กองกำกับ เพื่อรับฟังผลการประชุมจัดทำเนียบกำลังพลใหม่ประจำปีงบประมาณ 2553 หมอสินบอกว่าหมอน้อยและพวกอีก 6 นายยังอยู่ที่เดิม คือชุด มชส.3 ก็โล่งอกไปทีที่ได้ทำหน้าที่วิทยากรเหมือนเดิม หลังจากที่มีอุปสรรคจากหัวหน้าชุด มชส.1 ที่มีอคติต่อตำรวจที่มาจากร้อย ตชด.447 จนผู้เขียนเกือบหมดกำลังใจเสียแล้ว นี่แหละเหมือนดังคำพังเพยที่"รู้หน้าไม่รู้ใจ" แต่ผู้เขียนก็โชคดีที่มีหัวหน้าที่เข้าใจ และเห็นการทำงานที่ผ่านมา ว่าผู้เขียนก็ทำงานอย่างเต็มความสามารถ ถึงจะมีที่บกพร่องอยู่บ้างก็แก้ไขได้ ไม่เหนือบ่ากว่าแรง.

เช้านี้จัดการขุดหลุมขนาดกว้าง 12 นิ้ว ยาว 22 นิ้ว ลึกประมาณ 1 ศอก เพื่อฝัง"นางไฝ"แมวที่ผู้เขียนรักมากที่สุด มันโดนคนใจร้ายวางยาเมื่อ 2-3 วันมาแล้ว มันตายอย่างทรมาน ขาทั้งสี่อ่อนแรงร้องเรียกตลอดเวลา สายตาขวาง น้ำลายฟูมปาก แม่บ้านเอาไก่ไข่ขาว และน้ำมะพร้าวป้อนให้ด้วยการดูดด้วยไซลิ้งฉีดยาเข้าไปหลายหลอด แต่ก็ไม่สามารถยื้อชีวิตนางไฝ แมวที่เป็นแม่ที่แสนดีของลูกๆมันได้ อนิจจาชีวิตแมวตัวน้อยที่คนที่ไม่รักสัตว์จะไม่รู้คุณค่ามันหรอก แม่บ้านร้องไห้รำพึงรำพันอย่างน่าเวทนา ฝังไปพร้อมกับผ้าขนหนูห่อศพ โปรยด้วยดอกชบาสีแดง พร้อมกับบอกกับนางไฝว่า"ไฝ อโหสิกรรมผู้ที่วางยาไฝเถอะนะ จะได้ไม่มีเวรกรรมต่อกัน จงไปเกิดที่ดีๆที่ไม่ลำบากเหมือนชาตินี้"

8 ก.ย 52  เป็นวันการศึกษานอกโรงเรียน แหล่งเรียนรู้คือ ห้องสมุดและศูนย์การเรียนรู้ต่างๆ ผู้เขียนคนหนึ่งที่ชอบเข้าห้องสมุดมาตลอดสมัยเรียนโรงเรียนประชาบาล ถึงแม้จะมีหนังสือไม่มาก แตก็ชอบอ่าน มาได้อ่านอย่างเต็มที่ก็สมัยเรียนที่วิทยาสัยครูสงขลา หรือมหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลาปัจจุบัน ซึ่งสร้างเป็นหอสมุดที่ใหญ่มากอยู่ท่ามกลางป่าเสม็ด และห้องสมุดประจำจังหวัด เช่น ห้องสมุดสงขลา ห้องสมุดจังหวัดยะลา ห้องสมุดในวัดเช่นห้องสมุดวัดมกุฏกษัตริยาราม และห้องสมุดที่สวนลุมพินี เป็นต้น

วันนี้ที่สถานีรถไฟยะลา คราคร่ำไปด้วยผู้คนที่ขึ้นลงรถไฟ ทั้งขาขึ้นขาล่อง โดยเฉพาะรถไฟฟรีผู้คนมากเป็นพิเศษ วันนี้เห็นเจ้าหน้าที่ตำรวจทหารมาคุ้มกันบุคคลที่สำคัญ พอดีหันไปเห็นนักข่าวสาว"อุทัยวรรณ เดชสิงห์โสภา"แห่งทีวี NBT ภาคใต้ อ๋อ!มาถ่ายทำสกุ๊ปสารคดีนั่นเอง วันสองวันคงออกอากาศทางสถานี NBTช่อง 11 สงขลา.

วันนี้ก็ถึงคิวการระเบิดคาร์บองจังหวัดยะลา ตำรวจพลร่มที่ขับรถผ่านไปพอดีก็ดวงซวยไป พอดีร้านแก้วฟ้าเป็นร้านขายยุทธภัณฑ์ของทหารตำรวจ ซึ่งเหล่าบรรดาทหารตำรวจแวะเข้าไปดูของในร้านกันไม่ขาดสาย ข้างๆเป็นร้านอาหารทั้งร้านอาหารจีน อาหารไทย ซึ่งมีคนเข้าออกพลุกพร่านไม่ขาดระยะ แต่จะมีร้านตรงข้ามเป็นร้านตัดผมของมุสลิม ซึ่งอาจมีแนวร่วมมาคอยสังเกตการณ์ คอยดูความเคลื่อนไหวของเจ้าหน้าที่ในแต่ละวัน ขอตั้งขอสังเกตไว้.

เจ็บไม่จำ อุตส่าห์เขียนบันทึกเรื่องภารกิจสุดท้าย จบแล้วจะกดบันทึกอยู่แล้ว กดพลาดหายหมด เจ็บใจ๋เจ็บใจ เอ้อ!วันนี้เป็นวันครบรอบ 19 ปี ที่ท่านสืบ นาคเสถียร ทำอัตวินิบาตกรรม เพื่อปลุกจิตสำนึกให้อนุชนรุ่นหลังอนุรักษ์ธรรมชาติ อย่าไปทำลายมันนเลย ช่วยกันนะครับ

เมื่อวานชุดมชส.และทีมงานอาจารย์เสือ ไปจัดการอบรมพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมนักศึกษาวิทยาลัยการสาธารณสุขสิรินธร ชั้นปีที่ 2 การอบรมเริ่มบ่าย 2 โมงครึ่งจนถึง 4 โมงครึ่ง ได้รับการตอบรับจากนักศึกษาและครูอาจารย์เป็นอย่างดี

วันนี้อบรมพัฒนาแกนนำนักศึกษาต้านภัยยาเสพติด ที่สถาบันพลศึกษายะลา เสียดายที่เวลารวบลัดเกินไป นักศึกษาเลยรับได้ไม่เต็มที่ ซึ่งตามตารางจะต้องใช้เวลา 1 วันเต็ม แต่อาจารย์ให้เวลาแค่ครึ่งวัน นักศึกษาไม่ค่อยซึ้งเท่าไหร่.

ช่วงนี้ไม่ได้เข้าดูเน็ตเสียหลายวัน ต้องคิดทบทวนตนเองว่างานที่ผ่านมาของปีงบประมาณ 2552 อยู่ในระดับใดผ่านไหม? ประเมินตนเองดูแล้ว ไม่ผ่าน เพราะอายุมากเกินไปมันไม่ร่วมสมัย ไม่สามารถเข้ากับเด็กได้ อีกอย่างบุคลิกหน้าตา มันไม่เป็นจุดสนใจให้แก่ผู้ที่เข้าอบรมโดยเฉพาะเด็กๆเยาวชนสักเท่าไหร่ งบประมาณปี 2553 คงไม่มีชื่ออยู่ในชุดวิทยากรอีกต่อไป ผู้เขียนก็ได้ทำใจไว้เรียบร้อยแล้ว.

18-19 ส.ค. 52  อบรมโครงการเข้าค่ายคุณธรรมนักเรียน โรงเรียนลำพะยาประชานุเคราะห์  ซึ่งเป็นเวอร์ชั่นใหม่ของการอบรมพัฒนาคุณธรรมจริยธรรม ของอาจารย์เสือ โหดกว่าที่แล้วมา เพราะมีการเข้าฐานต่างๆ วันละ 5 ฐาน มีการลงน้ำลุยโคลนของพี่เลี้ยงแต่ละชุด ทำให้นักเรียนมีความกดดัน มีความคับแค้นใจ แต่ยังคงไว้เนื้อหาเรื่องความรัก 6 รักไว้เหมือนเดิม แต่มีเพิ่มพิเศษในวันสุดท้ายที่นักเรียนแต่ละคนจะต้องนำพ่อแม่ผู้ปกครองมาด้วย เพื่อความสมบูรณ์ของการอบรม

2  วันที่ผ่านมา ชุด มชส.ฉก.ตชด.44  มี ด.ต.ผดุงศักดิ์ ทองเมือง รองหัวหน้าชุด มชส.,อาจารย์เสือ และ ชุดวิทยากร 14 คน ไปร่วมให้ความรู้แก่นักเรียนโรงเรียนคณะราษฎรบำรุง 2  ตาม"โครงการปฏิบัติธรรมครอบครัวอบอุ่นด้วยพระธรรม" ณ.วัดสิริปุณณารามหรือวัดลำพะยา อ.เมือง จ.ยะลา ระหว่างวันที่ 12-14 ส.ค. 2552 ซึ่งเป็นเด็กไทยที่นับถือศาสนาพุทธ  ตั้งแต่ชั้น ม.1 -ชั้น ม.6  ประมาณ 100 คน เพื่อให้เด็กนักเรียนมีคุณธรรมจริยธรรม.

       งานเลี้ยงต้องมีวันเลิกลา เมื่อคืนเป็นการเลี้ยงอำลาเนื่องในวันตำรวจฝึกจบการฝึกหลักสูตรยุทธวิธีทางน้ำ มี พ.ต.ท.ณรงค์ ธนานันทกุล เป็นประธาน พร้อมด้วย ร.ต.ท.ณรงค์ ทรัพย์สมบูรณ์ หัวหน้าครูฝึก และแขกรับเชิญ"พี่สา"(เสนา อรุโณทัย) ผู้ที่มีความประทับใจในหน่วย ตชด. จนต้องมานอนกลางดินกินกลางทราย เพื่อมาเก็บข้อมูลเขียนเรื่อง ตชด.โดยเฉพาะ มีการดื่มกินสนุกสนาน ร้องคาราโอเกะ จนเวลาตี 1 ถึงได้เลิกแยกย้ายกันไปพักผ่อน.

ห่างหายการบันทึกเสียหลายวัน เพราะเข้าพื้นที่เขื่อนบางลางไปทำหน้าที่ฝ่ายสูทกรรมทำอาหารให้ตำรวจฝึกหลักสูตรยุทธวิธีทางน้ำหรือโลมา รุ่น 522 ที่ทำการฝึกในพื้นที่เขื่อนบางลาง ระยะเวลาที่เข้าไปเป็นเวลา 7 วัน หลังจากที่ฝึกภาคทฤษฎีในค่ายพญาลิไท 8 วัน ในวันสองวันจะมีบันทึกเป็นเรื่องราวรายละเอียดให้อ่านกันอีกครั้ง.

        2 - 3 วันมานี้ ต้องไปทำหน้าที่ฝ่ายสูทกรรมให้ตำรวจฝึกหลักสูตร"ยุทธวิธีทางน้ำ"ที่ ฉก.ตชด.44 จำนวน 27 นาย โดยมี ด.ต.ผดุงศักดิ์ ทองเมือง เป็นหน.ฝ่ายสูทกรรม และลูกมืออีก 4 นายรวมทั้งหมอน้อย ฝึกภาคทฤษฎี 5 วัน ภาคปฏิบัติที่เขื่อนบางลางอีก 10 วัน พอตกตอนเย็นวันที่ 23 ได้ข่าวที่ช็อคกันทั้งกองกำกับ ครูแก้ม โดนผู้ก่อความไม่สงบดักยิงที่ อ.ยะรัง ปัตตานี โดนผู้ก่อความไม่สงบล้อมหน้าล้อมหลังโดยที่ครูแก้มไม่มีโอกาสจะต่อสู้เลย โหดเหี้ยมมาก เมื่อวารผู้เขียนอุตส่าห์เขียนบันทึกบันทึกเรื่องของครูแก้มเสียยาว พอกดบันทึกเก็บข้อมูลหายหมด มาวันนี้กดบันทึกได้แค่ครึ่งเดียว โอ้ย!เสียดาย.

        เช้าวันนี้อากาศปิด สุริยุปราคาทางจังหวัดยะลาจึงไม่สามารถดูได้ ได้ดูทางจอทีวี จังหวัดเชียงรายมองเห็นชัดที่สุดในประเทศไทย  8 โมงครึ่ง ลงแถวประจำวัน ลงแถวเสร็จไปช่วยกันพัฒนารอบๆฐานฯมชส. บ่ายโมงไปตรวจร่างกายก่อนทำการทดสอบสมรรถภาพของร่างกาย(เทสต์ร่างกาย) บ่าย 3 โมงเข้าห้องประชุมเทสต์ร่างกาย มีตำรวจเข้าร่วมทดสอบชุดแรกรวมทั้งสิ้น 126 คน มีดันพื้น, ลุกนั่ง, และวิ่ง 2 กม. ก็ผ่านไปด้วยดี ผู้เขียนเป็นกลุ่มสุดท้าย อายุ 47 ปีขึ้นไป.

       เมื่อวันอาทิตย์ที่ 19 ก.ค.52 ผู้เขียนพร้อมด้วยครอบครัวได้เดินทางเข้าหาดใหญ่ เพื่อพาภริยาไปตรวจโรคหัวใจที่โรงพยาบาล มอ. หาดใหญ่ เดินทางโดยรถลูกสาวเข้าพักที่โรงแรมรีเวอร์อินน์ 1 คืน รุ่งเช้าตีห้า ให้ลูกเขยไปส่งที่โรงพยาบาล 7 โมง 8 โมง ผู้คนที่มาตรวจได้ทยอยมาเรื่อยๆ จน 9 โมง โอ้โอ! เหมือนคนมาดูคอนเสิร์ทอย่างไรอย่างนั้น บางคนมาจากสุราษฎร์ นครฯ กระบี่ ทำให้ผูเขียนได้ข้อคิดว่านี่คือความล้มเหลวของระบบสาธารณสุขของไทย เพราะคนไข้มากระจุกอยู่ที่จุดๆเดียว  10 โมงครึ่ง พยาบาลเรียกชื่อภริยาผู้เขียนเข้าห้อง ผศ.นพ.วรวุฒิ และคุณหมอได้นัดคนไข้ให้มาทำเอ๊คโค่และวิ่งสายพาน ในวันที่ 10 ก.ย.52 เพราะฉะนั้นเดือนสองเดือนนี้ ต้องทนเจ็บและกินยาเดิมของโรงพยาบาลสุไหงโก-ลก ไปก่อน.