เช้าตรู่ของวันศุกร์ แต่คงไม่สุขหรอก ชีวิต คือ ความไม่แน่นอน

เช้าของอีกวัน (6 กันยายน 55) วันนี้คงมีสิ่งดี ๆ ให้ได้สัมผัสบ้าง  และต้องดีกว่าเมื่อวาน

ฝนตกจั้ก ๆๆๆๆๆ ยังกลับบ้านไม่ได้เลย แง ๆๆๆๆๆ

เช้าวันใหม่ของอีกวันที่เซ็ง ๆ กับการทำงาน  เบื่อระบบเต็มทน ก็ไม่รู้จะสู้กับความแหลกเหลวของระบบที่ไร้สติไปได้อีกนานแค่ไหน  การเอาคนบริหารงานไม่เป็นมาบริหารงานนี่มันเป็นระบบการบริหารงาน (ส่วนใหญ่)ของเมืองไทย ไปแล้วหรือ??????????

อากาศสะลึมสะลือ นักศึกษา กศน.มาเรียน แค่ 3 คน คงกลัวฝนจะตก แต่ละคนอยู่ไกล ๆ ถ้าฝนตกก็เดินทางลำบาก มาแค่ไหน ก็สอนแค่นั้นแหละ

ฝนพรำ ๆ ทำให้บรรยากาศดูเหงา ๆ

โพสต์บันทึกได้แล้วจ้าาา แมวมันคงกลับไปนอนแล้ว เมื่อคืนแมวมันคงอยู่ยามจนสว่างนิ

จะโพสต์บันทึก เดินหน้า ศพด. ก้าวที่ 2 แต่พอกดบันทึก ก็เจอน้องแมวโผล่หน้ามาจ๊ะเอ๋ทุกครั้ง เฮ้อ...!

ผ่านไปทางพื้นที่ที่กำหนดการสร้างอาคารถาวรของ ศพด.เห็นว่ามีการตัดถางต้นไม้เล็ก ๆ ที่ขึ้นอยู่รกไว้แล้ว เพื่อเตรียมตัดต้นไม้ใหญ่ เตรียมพื้นที่ต่อไป ดีใจ ๆๆๆๆ

ชีวิตในบ้านประจวบโชค ให้เราได้เห็นสัจธรรมของชีวิตอย่างกระจ่างชัด จะเห็นแก่ตัวไปทำไม ในเมื่อชีวิตเราก็เท่านี้ เมตตา กรุณาต่อกัน แบ่งปันซึ่งกันและกันคือความสุขของชีวิต

เสาร์ที่ 25 ส.ค.55 นี้ จะไปเลี้ยงอาหารและนำเครื่องอุปโภคบริโภคแก่ผู้ยากไร้ที่สถานสงเคราะห์ บ้านประจวบโชคอีกครั้ง ตอนนี้ได้รับน้ำใจจากผู้มีจิตศรัทธามากหน้าหลายตาทั้งสิ่งของเครื่องใช้ ทั้งอาหารคาวหวาน ทำให้คุณมะเดื่อซาบซึ้งมาก ๆ

ฝนตกช่วงเย็นอย่างชุ่มฉ่ำ นั่งทำงานเรื่อยเปื่อยรอฝนหยุด วันนี้กำลังหลักในการสร้าง ศพด. คนหนึ่งมาบอกว่า หลัง 24 ส.ค. 55 นี้ จะเริ่มเดินหน้างานปรับพื้นที่แล้ว ดีใจ ๆๆๆๆ

ช่วงเช้าของวันนี้ (19 ส.ค. 55) การนำเสนองานของคุณมะเดื่อผ่านพ้นไปด้วยดี เฮ้อ..! คืนนี้จะได้นอนแต่หัวค่ำเสียทีนะ

เพิ่งเตรียมงานที่จะนำเสนอพรุ่งนี้ ( 19 ส.ค.55 ) เสร็จไปด้วยดี (พูดแบบเข้าข้างตัวเองอ่ะนะ ) พรุ่งนี้จะทำได้แค่ไหนก็ช่างเหอะ ทำให้ดีที่สุดละกัน นอนเอาแรงก่อนดีกว่า

วันศุกร์ แต่ไม่ค่อยสุขนัก กลับถึงบ้านหมดแรง แทบหลับ

วันศุกร์ แต่ไม่ค่อยสุขนัก กลับถึงบ้านหมดแรง แทบหลับ

กำลังนั่งทำงานยามเช้าอยู่ พี่สาวร่วมโลกคนหนึ่ง ก็โผล่เข้าประตูมาบอกคุณมะเดื่อด้วยสีหน้ายิ้มแย้มว่า " พี่ได้ขนมจีนแล้วนะ" คุณมะเดื่อถามว่า " ได้กี่กีโลจ๊ะ" พี่สาวตอบทันทีว่า " 100 กิโล" " เย้ๆๆๆๆ ! " คุณมะเดื่อรีบไหว้ขอบคุณพี่สาวร่วมโลกคนดีด้วยความดีใจ...........สืบเนื่องจาก วันเสาร์ที่ 25 สิงหา 55 นี้ คุณมะเดื่อและคณะจะกลับไปเลี้ยงอาหารผู้ยากไร้ที่สถานสงเคราะห์บ้านประจวบโชคอีกครั้ง ด้วยขนมจีน น้ำยา แกงไก่ โดยต้องใช้ขนมจีน 100 กิโลกรัม และแถมด้วยข้าว 2 ถัง กับต้มยำไก่ จึงช่วยกันบอกบุญไปยังผู้มีจิตศรัทธา เพื่อรวบรวมขนมจีนให้ได้ 100 กก.... จ้าาาา ท่านใดจะไปกับคุณมะเดื่อและคณะบ้างก็ยินดีนะจ๊ะ

วันอาทิตย์นี้ ต้องนำเสนองาน แต่คิดอะไรไม่ออกเลย สมองมันตันไปหมด จะว่างานหนักไปหรือไม่ ก็คงไม่ใช่ เพราะเคยเจองานหนัก ๆ ยิีงกว่านี้มานับครั้งไม่ถ้วน แต่คราวนี้ มันเหมือนอยากถอย อยากหนี เอาเสียทีเดียว

วันนี้เริ่มสอน นศ.กศน.เป็นวันแรก สอนการทำ blog นี่แหละ แต่ เน็ตไม่เป็นใจ ไม่มีสัญญาณเลย .... คืนนี้ ตี 2 ต้องเดินทางเข้า กทม. เบื่อนั่งรถจังเล้ยยยยย !

เพิ่งกลับจากการร่วมพิธีงานวันแม่ ที่ อบต.จัดขึ้น ซึ่งหากไม่ติดภารกิจด่วนชนิดเลี่ยงไม่ได้ คุณมะเดื่อก็จะต้องไปร่วมพิธีทุกปี

เมื่อสักครู่คุณมะเดื่อได้นมัสการท่านเจ้าอาวาสวัด ให้ท่านเป็นที่ปรึกษาในการประชุม ผู้เกี่ยวข้องกับการสร้างอาคาร ศพด.ในคืนนี้ (11 ส.ค.55 ) และได้สนทนากับท่านถึงเรื่องที่ดินที่จะให้สร้างอาคาร ศพด. ช่วงหนึ่งของการสนทนา ท่านเจ้าอาวาสท่านบอกว่า เรื่องที่ท่านเป็นห่วงเป็นใย เกี่ยวกับโครงการนี้ ไม่ได้อยู่ที่การก่อสร้าง ไม่ได้อยู่ที่การดำเนินการ แต่ท่านห่่วงเรื่อง " ผู้สืบทอดอุดมการณ์ " นั่นคือ ผู้ที่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนรวม ทำเพื่อส่วนรวม ยึดเอาความสุขและประโยชน์ส่วนรวมเป็นที่ตั้งนั้น หาได้ยากยิ่ง...

วันเสาร์นี้ (11 ส.ค.55) ได้เชิญ ผู้นำหมู่บ้าน ผู้หลักผู้ใหญ่ที่นับถือ เข้าร่วมหารือโครงการสร้าง ศพด. ต้องประชุม 1 ทุ่ม เพราะชาวบ้านจะเสร็จภารกิจการงานแล้ว คงสรุปทิศทางสำหรับเดินหน้า ศพด.ได้แล้ว

เมื่อเราอดทน เมื่อเราพยายาม เมื่อเราไม่ย่อท้อจนถึงที่สุด ผลที่ได้ คือดอกไม้ที่งดงาม คือสิ่งที่มุ่งหวังนั่นเอง

บ่าย ๆ ใกล้เลิกงาน ได้รับ จ.ม. ส่งข่าวของท่าน ผอ.ชูชาติ พรหมพันธุ์แจ้งว่า ได้เดินทางถึงกระบี่และ ปั่นรถถีบเที่ยวซะเดือนนึง จึงกลับบ้านที่เชียงใหม่ แต่ขากลับนั่งรถไฟกลับ  คุณมะเดื่อจึงกดเบอร์โทรของคุณสุรางค์ ศรีภริยาของท่ีานผอ. ซึ่งอยู่เชียงใหม่ คุณสุรางค์บอกว่า ผอ.กลับถึงบ้านแล้ว และไปชลบุรีแล้ว  ....  แหม..! ชีวิตช่างติดปีกจริง ๆ นิ

ทำงานเพลิน ๆ เหลือบดูนาฬิกา 5 โมงเย็นกว่าแล้ว กำลังหมดไปอีกวัน วันเวลาเหมือนจะเร่งให้เราเิดินไปสุดเส้นทางชีวิตอย่างเร็วไว......ยังมีอีกมากมายหลายอย่างที่เรายังไม่ได้ทำเลย แล้วจะมีเวลาให้เราได้ทำสิ่งที่หวังตั้งใจไว้หรือเปล่าหนอ