วันนี้ยุ่งทั้งวัน ช่วงเช้าพาแขกผู้มาเยิือนทัวร์ ช่วงบ่ายถึงค่ำช่วยชาวบ้านตกแต่งตันเทียนเพิ่งเสร็จสิ้น พรุ่งนี้ร่วมขบวนแห่เทียนพรรษาแต่เช้า หวังว่าพรุ่งนี้เช้าฝนคงไม่ตกนะ

วันจันทร์อีกแล้ววววววว........เฮ้อ...! เบื่ออออ...! แต่ว่า จะเบื่อ เบื๊อ เบื่อ เหลือระอาแค่ไหน ก็ต้องทำงานนนนนนนนน....ไม่อยากตกงานนี่นา......

ลืมเสียเถิด....อย่าคิดถึง....เพลงโปรด ๆๆๆๆๆๆๆ ฟังที่ไรได้อารมณ์จริง ๆ เจ็บลึก ๆ  เศร้า หนัก ๆ  ทรมานใจดี

มีงานค้าง ๆ อยู่ แต่ขี้เกียจทำ มันเบื่อจนไม่อยากทำอะไร ท่องเว็บไปเรื่อย ๆ อีกสักเดี๋ยวก่อนเข้านอน

ตอนเช้าไปรับเช็ครางวัลครูสอนดีที่กองการศึกษา อบจ. แล้วแวะไหว้ศาลหลักเมือง ก่อนกลับมาทำบุญครอบรอบ ๗ วันให้น้องชาย ร่วมกับพ่อ แม่ ญาติ ๆ  คุณมะเดื่อผ่านหน้าศาลหลักเมืองอยู่บ่อย ๆ แต่ไม่เคยเข้าไปไหว้สักครั้ง ได้แต่พอผ่านก็ยกมือไหว้เท่านั้น คราวนี้ได้เข้าไปไหว้จริง ๆ 

คืนนี้ (18 ก.ค.) คืนสุดท้าย ที่ร่างของน้องชายจะได้อยู่บนโลกนี้...ใจหาย...น้ำตาจะไหลต้องกลั้นเอาไว้

• ตะวันอ้อนวอนฟ้าคราสิ้นแสง
• เริ่มอ่อนแรงใกล้ดับลับภูผา
• ทิ้งสรรพสิ่งกล่าวย้ำเอ่ยคำลา
• ด้วยสัญญาจะย้อนกลับไม่ลับไป
• นึกถึงยามวัยเด็กยังเล็กนัก
• อบอุ่นรักพร้อมหน้าจะหาไหน
• สามพี่น้องพร้อมพ่อแม่อบอุ่นใจ
• ครอบครัวเรารักใคร่ห่วงใยกัน
• วันเวลาผ่านไปไม่รอรั้ง
• ชีวิตยังเดินไปไม่แปรผัน
• ทั้งทุกข์สุขผ่านเข้ามาสารพัน
• จนถึงวันที่ต้องแยกย้ายกันไป
• ตะวันรอนอ่อนแสงหมดแรงร้า
• น้องชายโบกมีือลา...น้ำตาไหล...
• จงไปสู่สุคติอย่าห่วงใย
• ชาติภพใหม่ขอเป็นพี่น้องเหมือนดังเดิม

แวะมาที่ทำงาน เก็บตกงาน ช่วงเย็นจึงไปวัด วันพฤหัสนี้ (19 ก.ค.) ก็จะฌาปนกิจศพเวลา 15.00 น. เหลือเวลาที่ร่างของน้องชายจะอยู่บนโลกนี้อีก 2 วัน

รัก คือ ทุกข์ ไม่ว่าจะรักแบบไหนทั้งสิ้น โดยเฉพาะทุกข์ที่เกิดจากการพลัดพรากจากกันไป คือทุกข์ที่แสนสาหัส หากจะดับทุกข์ ต้องดับที่ต้นเหตุ ไม่รัก ไม่ห่วง ไม่คิดถึง ไม่กังวล แล้วมนุษย์เดินดินจะทำได้แค่ไหน ?

ในที่สุด ความตายก็มายื้อยุดฉุดเอาตัวน้องชายคนเดียวของคุณมะเดื่อ ลูกชายคนเดียวของพ่อแม่ ไปจนได้ ด้วยอาการติดเชื้อในกระแสเลือด และไตวาย

กลับถึงบ้าน ต้องพาน้องชายเข้า รพ.ด่วน อาการหนัก หลายโรค แต่ดื้อไม่ยอมไป รพ.ง่าย ๆ

ยังอยู่ที่ทำงาน ขี้เกียจกลับบ้านอ่ะนะ

ยังอยู่ที่ทำงาน ขี้เกียจกลับบ้านอ่ะนะ

หากจะทำอะไร ๆ ที่อยากทำคงทำได้ง่าย แต่สิ่งที่อยากทำที่สุด กลับทำได้ยากที่สุดก็คือ "ทำใจ" ทำใจให้ลืม ทำใจให้เข้มแข็ง ทำใจให้วางเฉย ทำได้ยากยิ่ง

อรุณสวัสดิ์วันใหม่ วันนี้ภารกิจรออยู่มากมาย แต่ไหงกำลังใจกลับหาไม่เจอ

นั่งหน้าคอม ฯ ตั้งแต่ก่อนเที่ยงแล้ว ทำงาน (ของชาวบ้าน) เสร็จไปแล้ว แต่งานของตัวเองยังไม่ได้เริ่มต้น เป็นซะงั้น...!

บนถนนสายชีวิต มากมายหลากหลายเรื่องราว แต่ไม่มีเรื่องใดที่ทำให้เราหยุดอยู่กับที่ได้ เดินต่อไป เดินต่อไป แม้จะอ่อนล้าโรยแรง แต่ก็ต้องเดิน เดิน เดิน ไม่ว่าจะพอใจหรือไม่ก็ตาม

บอกตัวเองว่า..." จงกลับคืนสู่ความเป็นตัวของตัวเอง ณ บัดนี้....! "

เมื่อไรหนอ.....ท้องฟ้าจะแจ่มใส แล้วเมื่อไร.....คนไทยจะหรรษา อีกเมื่อไร......ระบบราชการไทยจะพัฒนา นานเท่าไร.....หรือว่า....ชาติหน้ามั้ง...?

เพิ่งกลับจากฟังสวดงานศพ ซึ่งนับตั้งแต่วันที่ 4 มิถุนา 55 เป็นต้นมา ละแวกบ้านของคุณมะเืดื่่อมีผู้เสียชีวิตนับ 10 ราย ( ล่าสุดเมื่อเช้าอีกรายหนึ่งแล้ว ) ล้วนแล้วแต่คนคุ้นเคยกันทั้งนั้น มีตั้งแต่ อายุ 10 กว่า ๆ ไปถึง 80 กว่า ๆ เรียกว่าคุณมะเดื่อต้องไปฟังสวดศพ แทบทุกคืน........นี่แหละสัจธรรมของมนุษย์เราแหละจ้าาาา ไม่มีใครหนีได้พ้นเลย....หลับไม่ตื่น....ฟื้นไม่มี........หนีไม่พ้น.....นั่นแล.......

ความแน่นอน คือความไม่แน่นอน ....นั้นใช่ และเป็นสัจธรรม หากแต่ความไม่แน่นอนนั้นเกิดเพราะกาลเวลา หรือเกิดจากสิ่งที่สุดวิสัยจะทัดทาน นั้น....เป็นสิ่งที่ไม่มีใครหลีกเลี่ยงได้ หรือห้ามไม่ไห้เกิดได้..............แต่ถ้าความไม่แน่นอนนั้น เกิดจากความจงใจให้เกิดขึ้นล่ะ..........สมควรที่จะให้ทำอย่างไร....ใครตอบได้บ้าง

วันนี้ฝนตกซะชุ่มฉ่ำ หลังจากร้อนๆๆๆๆ มากหลายเพลา ที่จริง ฝนก็ตกทุกวัน แต่ไปตกที่อื่น ที่บ้านเรามาไม่ถึง วันนี้ฝนคงเบื่อที่อื่นจึงเหลือมาถึงบ้านเราได้นิ อิ อิ

อีกวันของการทำงาน....แบบ...ซังกะตาย.....ไม่เบื่องานหรอก .... แต่....เบื่อระบบ....เบื่อผู้บริหารที่สักแต่ว่าเป็นด้วยตำแหน่ง แต่หาจุดยืนของตัวเองไม่มีเล้ยยยยย...! เมืองไทยมันเดินหน้าก้าวหนึ่ง ถอยหลังนับ 10 ก้าว ก็คงเป็นเพราะมีหัวเรือใหญ่แบบ " พอเพียง" (เช้าชามเย็นชาม) แบบนี้เกลี่อนเมืองน่ะเอง....ฮ่วย...!!

เมื่อไรหนอจะถึงนาทีสุดท้ายของชีวิตเสียที ไม่ใช่ร่ำร้องเรียกหา แต่อยู่แบบกายกับวิญญาณแยกกันอย่างนี้.....มันไม่ยุติธรรมเลย

วันนี้เป็นอีกวันหนึ่งที่ แสงจัดกล้าของดวงอาทิตย์ถูกเมฆฝนบดบัง ทำให้ความร้อนหายไปสิ้น สาย ๆ ฝนตกพร่ำ ๆ ไปจนบ่าย ยิ่งเพิ่มความเย็นสบายให้กับคุณมะเดื่อ เดินดูต้นไม้ใบหญ้า ดีใจกับมันที่ได้น้ำฝนแทนน้ำประปา....ยังไง ๆ ธรรมชาติก็ยังปรานีต่อสรรพชีวิตบนโลกใบนี้อยู่ดี....!