อนุทิน 110611

หากจะทำอะไร ๆ ที่อยากทำคงทำได้ง่าย แต่สิ่งที่อยากทำที่สุด กลับทำได้ยากที่สุดก็คือ "ทำใจ" ทำใจให้ลืม ทำใจให้เข้มแข็ง ทำใจให้วางเฉย ทำได้ยากยิ่ง

[พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ ..]

ทำได้ยาก แต่ไม่ใช่ว่าจะทำไม่ได้  มันเป็นธรรมดาของใจที่ไม่ได้รับการฝึกฝนอบรม เมื่อมีอะไรมากระทบจึงต้องหวั่นไหว ขึ้นลงตาม แต่ถ้าเราฝึกมันหน่อย แรกก็จะดิ้นรน สงบได้ยาก เพราะเป็นธรรมดาของจิต คล้ายๆ กับปลานั่นแหละ ปลาอยู่ในน้ำ เขาจับโยนขึ้นไปบนบก มันก็ย่อมดิ้นรน ดิ้นไปดิ้นมาเพื่อจะลงสู่น้ำดังเดิม เหมือนแต่ก่อนชาวนาเขาหัดควาย-วัวให้ไถนา แรกฝึกนี่ฝึกยาก ไม่ทำตามคอยสะบัดแอกออกอยู่เรื่อย ท่านว่าก็ทนฝึกอยู่อย่างนั้นให้มันเหนื่อยมันเพลีย มันวิ่งหนีก็จับเชือกตามมันไป  มันเหนื่อย มันก็หยุดเอง ใจเหนื่อยเพราะการคิด มันก็หยุดเช่นกัน ทีนี้ท่านให้จับมัดไว้ด้วยเชือกคือสติ เชือกอย่าให้ขาด หลักอย่าให้ถอน ให้อยู่กับลมหายใจเข้าออก อยู่กับตนเอง ให้รู้เท่าทันความเป็นไปของโลกและชีวิต  ให้เห็นตามความเป็นจริง ก็จะดีเอง

[คุณมะเดื่อ]

กราบนมัสการขอบพระคุณเจ้าค่ะท่านพระมหาวินัย  สาธุเจ้าค่ะ