วันอาทิตย์นี้ ต้องนำเสนองาน แต่คิดอะไรไม่ออกเลย สมองมันตันไปหมด จะว่างานหนักไปหรือไม่ ก็คงไม่ใช่ เพราะเคยเจองานหนัก ๆ ยิีงกว่านี้มานับครั้งไม่ถ้วน แต่คราวนี้ มันเหมือนอยากถอย อยากหนี เอาเสียทีเดียว
ผมก็เช่นกัน...และเพื่อนบางคนที่ถูกเชิญไปนำเสนองาน...บางครั้งเป็นรักที่เรารัก...และต้องการนำเสนอ...แต่พอรู้ว่ามีบางคนที่รับไม่ได้กับการนำเสนอของเรา....รู้สึกท้อ...แต่เมื่อเมื่อคิดว่า...เราถอยไปไม่ได้แล้ว...เราต้องเดินต่อครับ....ส่งแรงใจไปให้มากๆ นะครับ...ต้องเดินต่อไปครับ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจมากๆๆๆๆจากคุณทิมดาบ นะจ๊ะ ระยะนี้คุณมะเดื่อรับศึกชนิด 360 องศาล่ะจ้ะ ทำให้เปิดตำรารับไม่ทันล่ะจ้ะ ไม่เป็นไร..ยังมีลมหายใจ...พรุ่งนี้พระอาทิตย์ยังขึ้นทางทิศตะวันออกอยู่...คงมีทางออกจ้ะ ขอบคุณอีกครั้ง