โน๊ตบุ๊ค...ในรถกระป๋อง
สวัสดีครับ ทุกท่าน
เหตุการณ์ที่น่าประทับใจของผม เกิดขึ้นหลังจากที่ผมประชุมเสร็จ ณ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ผมลงเรือจากท่าชางมาจนถึงวัดราชสิงขร แล้วขึ้นรถสาย ๗๕ ที่หน้าวัด แน่นอนครับ ผมถือกระเป๋าโน๊ตบุ๊ค มาด้วย
พอก้าวขึ้นรถกระป๋องสาย ๗๕ ปุ๊บ ผมก็ตัดสินใจวางโน๊ตบุ๊ดแสนหนักของผมไว้ข้างเกียร์คนขับ แล้วไม่นานคนก็ทยอยขึ้นรถจนเรื่อยๆ คนมากขึ้นจนเบียดผมให้ห่างจากตำแหน่งที่ผมวางโน๊ตบุ๊คไปจนถึงท้ายรถ
ในใจผมก้เป็นห่วงคอมพิวเตอร์ของผมมาก แต่คนมันเยอะจริงๆ ผมได้แต่ภาวนาให้ทุกคนบนรถเป็นคนดี ไม่พ่ายแพ้ต่ออำนาจความอยาก จนเผลอหยิบโน๊ตบุ๊คของผมไป
ท้ายที่สุด เมื่อรถเดินทางมาจนถึงหน้า มหาวิทยาลัย (บางมด) แล้ว คนก็ทยอยลงเรื่อยๆ ผมได้เลื่อนมาข้างหน้า และพบว่า โน๊ตบุ๊คของผมยังอยู่
ผมคิดว่า สิ่งที่ช่วยให้คอมพิวเตอร์ของผมไม่หายไปไหน นั่นก็คือ "คุณธรรม" ดังนั้น ชีวิตของผมจึงเป็นหนี้คุณธรรม ผมขอช่วยผดุงคุณธรรมอีกกแรงนะครับ
ความเห็น (4)
สวัสดีครับ...คุณโชคธำรงค์
- เข้ามาเยี่ยมครับ....
- คุณธรรมน่าจะเป็นสิ่งที่จะประคับประคองประเทศไทยตอนนี้นะครับ...
- ขอเป็นกำลังใจครับ....
ครูราญเมืองคอน คนนอกระบบ
โชคดีที่โน๊ตบุ๊คยังอยู่
อาจเป็นเพราะมันหนักมากไปหรือเปล่า (แซว)
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ผมคิดในอีกมุมว่า คนเราก็หลากหลายนะครับ ดังนั้นก็อย่าประมาทเป็นดีที่สุด บางอย่างก็ทำให้คนเราพ่ายต่อกิเลสได้
แต่อยากให้ทุกคนมีคุณธรรม มีจิตสำนึกรับผิดชอบต่อทั้งตนเองและสังคม
ช่วยกันผดุงและสร้างเสริมคุณธรรมผ่านเราที่เป็นตัวแบบ และเด็กๆเยาวชนหากเรามีโอกาสได้ร่วมในกระบวนการเรียนรู้ครับ
ขอบคุณมากครับ
เห็นด้วยกับคุณ little jazz เดี๋ยวนี้อะไร ๆ ก็ไม่น่าวางใจ
เพราะเหตุการณ์วางระเบิด ก็ยังมีให้ได้ยินกันไม่จางหาย ใครก็ไม่กล้าหยิบ เพราะกลัว แต่ให้มองในด้านบวกไว้ก่อนนะคะ ว่าคนในรถคงมีคุณธรรมในใจกันเป็นส่วนใหญ่ ตามที่คุณภาวนาไว้ นะคะ ยังไงไม่มีเหตุการณ์ร้ายต่อคุณ อย่างน้อยก็ทำให้คุณเพิ่มความเชื่อมั่นว่า คนในสังคมยังมีคุณธรรมที่พอหาได้อีกมาก และยังทำให้คุณดำรงความเชื่อมั่น และเพียรสร้างคุณธรรมในใจต่อไปค่ะ