นี่คือ...บันทึกที่ยังไม่มีชื่อ
เราท่านทั้งหลายที่ใช้วิธีการสื่อสารทาง e-mail คงเคยได้รับ Forward mail จากพรรคพวก
เพื่อนฝูงส่งต่อๆกันมาบ้าง ไม่มากก็น้อย สำหรับผู้เขียน ถ้ามีเวลามักจะเปิดดู หากเห็นคุณค่า
มีสาระจะ save เก็บไว้ วันนี้หวนกลับไปเปิดดูของเก่า จำไม่ได้ว่าชื่อหัวข้ออะไรและผู้ใดที่ส่งมา
แต่มองเห็นคุณค่า น่าจะนำมาเป็นข้อคิดสกิดใจประดาลูกๆทั้งหลายในสังคมยุคใหม่ได้ไม่น้อย
เชื่อว่าหลายท่านคงเคยได้รับ Forward mail นี้กันบ้างแล้ว ข้อความน่าสนใจทั้งหมดอยู่ข้างล่างครับ
........................
เวลาไม่มีเงิน ...
คนแรกที่คิดถึงคือ พ่อและแม่
แต่พอมีเงิน ...
คนแรกที่คิดถึงคือแฟนและเพื่อน
อยากได้รถ ...
คนแรกที่คิดถึงคือ พ่อและแม่
แต่พอมีรถ ...
คนแรกที่จะไปรับคือแฟนและเพื่อน
ร้านอาหารหรู ๆ บรรยากาศคลาสสิค ...
มีไว้สำหรับแฟนและเพื่อน
อาหารบนโต๊ะที่บ้าน .
มีสำหรับพ่อและแม่
โรงหนัง ห้างสรรพสินค้า ...
มีไว้สำหรับแฟนและเพื่อน
ทีวี และสวนหน้าบ้าน ...
มีไว้สำหรับพ่อและแม่
พ่อและแม่ คิดบัญชีค่าใช้จ่ายก่อนนอน ...
เพื่อความอยู่รอด
ลูกนอนคุยโทรศัพท์ เล่นเนตก่อนนอน ...
เพื่อให้หลับฝันดี
เวลาเรามีความสุข ...
มักจะมองหาแฟนและเพื่อน
เวลาเรามีความทุกข์ ...
คนที่กังวล หดหู่และเศร้าสลดใจ คือพ่อและแม่
เวลาประสบความสำเร็จ !...
เรามักมองหาแฟนและเพื่อนเพื่อนัดฉลองและสังสรร
แต่คนที่ดีใจที่สุดคือพ่อและแม่ ...
แต่พ่อและแม่
กลับกลายเป็นคนที่เรามองข้ามไป
ลูกไปรื่นเริงตามโรงหนัง
เธค ผับ โต๊ะสนุ๊ก ฯลฯ ...
พ่อและแม่กลับทำงาน หรือ
นอนหลับเก็บแรงไว้ทำงานหาเงินในวันรุ่งขึ้น
เพื่อแลกความสุขของลูก
อยากให้ลูกเรียนสูง ๆ
เวลาแต่งงาน ...
คนที่เป็นธุระหาสินสอดทองหมั้นคือพ่อและแม่
คนที่มีความสุขคือลูก
พ่อและแม่ตำหนิ ตักเตือน บางครั้ง
เต็มไปด้วยอารมณ์ห่วงใย...
เพื่อให้ลูกได้ดี
แต่ลูกคิดว่าสิ่งที่ พ่อและแม่พูด ...
เป็นแค่เรื่องไร้สาระ
พ่อและแม่ ...
คือผู้ฝ่าฟันปัญหาเป็นร้อยพันประการเพื่อลูก
แต่พอลูกมีปัญหา ...
มักคิดได้แค่ ท้อถอย หดหู่หรืออยากตาย!!!!
พ่อและแม่คือผู้ที่ปกป้อง
และยืนเคียงข้างลูกจวบจนชีวิตจะหาไม่
ลูกกำลังคิดถึงสิ่งใด ... ???
คำว่า “พ่อ” หรือ “แม่”
อาจเป็นคำแรกที่เราพูดได้ตั้งแต่เกิด
แล้วคุณเตรียมอะไรไว้
เพื่อคุณพ่อคุณแม่ของคุณหรือยัง
.................................................
เชื่อว่าผู้อ่านหลายท่านคงเคยได้รับ Forward mail นี้กันมาบ้างดังได้กล่าวไว้ในตอนต้น
ดังนั้น หากอ่านจบแล้ว ท่านคิดว่าควรตั้งชื่อบันทึกนี้ว่าอย่างไรดีจึงจะเหมาะควร ครับผม
....................................................
ความเห็น (7)
สวัสดีค่ะพี่ Augusman
นุภาก็เคยได้อ่านจาก Forward mail เรื่องนี้มาเหมือนกันค่ะ รู้สึกว่าบันทึกนี้จะสื่อออกมาว่า"พ่อกับแม่"ไม่ได้อยู่ในสายตาของลูก ๆ เท่าไรนักเมื่อยามที่ลูก ๆ มีความสุขแต่จะ คิดถึงพ่อแม่ก็ต่อเมื่อมีปัญหาเท่านั้น...
บันทึกนี้น่าจะมีชื่อว่า"หัวอกพ่อแม่" ค่ะ
เอ! หรือ จะให้ชื่อว่า "นอกสายตา" ก็น่าจะได้นะคะ อิอิ
ขอบคุณมากค่ะกับเรื่องดี ๆ ที่นำมาให้อ่าน
สวัสดีครับ น้องนุภา
เชื่อว่าผู้ที่เป็นพ่อแม่ไม่น้อยอ่านแล้ว คงเห็นด้วยดังที่
เปรียบเปรยไว้ ส่วนลูกๆจะคิดได้หรือไม่เป็นอีกเรื่องหนึ่ง
ใครที่เลี้ยงลูกได้ดี ไม่เหมือนที่ว่ามา.นับว่าโชคดีอย่างยิ่งครับ
"หัวอกพ่อแม่"เข้าทีตามที่บอก
แต่ชื่อ"นอกสายตา"ก็น่าสนฯ
มีลูกเหมือนมีบ่วงห่วงกังวล
ลูกทุกคนควรรำลึกสำนึกคุณฯ
ถือโอกาสเขียนเป็นกลอนล่อเป้าไว้...อิอิ
ขอบคุณมาก ที่น้องนุภามาร่วมแสดงความเห็นและตั้งชื่อบันทึกไว้ดี ครับผม
สวัสดีครับท่าน augustman
- ต้องขอโทษด้วยนะครับช่วงหลังๆ ผมไม่ค่อยได้ทิ้งร่องรอยไว้
- สำหรับบันทึกนี้ผมขอตั้งชื่อ(เป็นความคิดเห็นส่วนตัว)ว่า "อา-นิจ-จัง" ครับท่าน
 |
ไม่เป็นไรครับ....ผมเองก็ค่อยไม่มีเวลาไปเยี่ยมเยือนเช่นกันแหละครับ
"อา-นิจ-จัง"ชื่อนี้มีความหมาย
คือกลับกลายไม่แน่จักแปรผัน
ความไม่เที่ยงสัจจริงทุกสิ่งอัน
ใครรู้ทันปล่อยปลงคงสุขใจฯ
ชื่อบันทึก"อา-นิจ-จัง"ที่กรุณาตั้งมาน่าสนใจครับ
ขอบคุณมาก ที่แวะมาร่วม ครับผม
สวัสดีครับ
น่าจะตั้งชื่อบันทึกนี้ว่า .. " ได้หน้า - ลืมหลัง " ครับ
ตอบน้อง
 |
วลี"ได้หน้า - ลืมหลัง" ตั้งเป็นชื่อ
เปรียบก็คือ มิรู้บุญ- คุณพ่อแม่
ลืมผู้เคย อุ้มชู คอยดูแล
ข้ามรักแท้ ทำไม ใกล้ตัวเอง
ขอบใจที่แวะมาร่วมกิจกรรมการตั้งชื่อหัวข้อบันทึก