จิตใจทราม ให้ปลดปลง
ศีลธรรมนำมั่นคง
ช่วยหนุนส่ง พงศ์เผ่าพันธุ์
โลกและชีวิต (21) : เรียนรู้อย่างตั้งใจ ย่อมเติบใหญ่อย่างทรนง
เราต้องศรัทธาต่อการมีชีวิตอยู่
ผมรู้สึกเสมอว่า จังหวะชีวิตในแต่ละวัน ดูจะเร่งรีบและเร่งร้อนอย่างไม่ว่างเว้น ผมเองก็เถอะ บางจังหวะก็ดูจะตกอยู่ภายใต้ชะตากรรมเช่นนั้นเหมือนกัน
การได้มีโอกาสพักผ่อนในวันหยุดที่ความฝันไม่หยุดคิดฝัน ช่วยให้ตนเองมีเวลาพอสมควรกับการหวนคิดคำนึงกลับไปสู่คืนวันที่ชีวิตได้ก้าวล่วงผ่านมา
นั่งนับนิ้วจำนวนความฝันที่เหลืออยู่ รวมถึงนับจังหวะชีวิตของตนเองในห้วงต่าง ๆ ที่ล่วงผ่านมาแล้ว หลายภาพฉายชัดถึงความรีบเร่งอย่างโง่เขลา บางจังหวะเนิ่นช้าราวกับชายชราที่จิตวิญญาณรอการแตกดับ
และสิ่งหนึ่งที่สัมผัสพบจากจังหวะชีวิตเหล่านั้นก็คือ “เราต้องศรัทธาต่อการมีชีวิตอยู่” และกล้าที่จะเรียนรู้การเติบใหญ่ของชีวิต รวมถึงการรู้จักที่จะรอคอยในสิ่งที่เดินทางมาไม่ถึง
......
นานและนานมากแล้วที่ผมไม่สามารถเขียนบทกวีได้ดังที่ใจอยากจะเขียน, บทกวีหลายบทถูกเขียนทิ้งแบบไม่จบ..
แต่นี่คือ บทกวีวัยแรกหนุ่มที่ผมอยู่ในรั้วมหาวิทยาลัย ซึ่งเขียนถึงเพื่อนผู้อยู่ไกลถึงเมืองกรุง... เพียงเพื่อต้องการจะให้กำลังใจต่อการดำเนินชีวิตของเขากลางเมืองใหญ่ที่แทบจะไม่มีดวงดาวให้นอนนับ.. และกำลังถูกรุมเร้าด้วยความเร่งรีบและเร่งร้อนของสังคมอย่างน่าเห็นใจ
เถอะชีวิต
ทีละนิด ทีละนิด ค่อยเติบใหญ่
ทีละก้าว ทีละก้าว ค่อยก้าวไป
เพื่อเรียนรู้การเติบใหญ่แห่งชีวิต
........
อย่ายอมพ่ายแพ้
ต่อความอ่อนแอเพียงชั่วขณะ
ดวงใจต้องไม่ลดละ
กับการมุมานะสู่เส้นชัย
ชีวิตมีล้มลุก
สุขทุกข์ย่อมเป็นไป
เรียนรู้อย่างตั้งใจ
ย่อมเติบใหญ่อย่างทระนง
คำสำคัญ (Tags): #ลำนำ โลกและชีวิต
หมายเลขบันทึก: 94726เขียนเมื่อ 6 พฤษภาคม 2007 22:57 น. ()ความเห็น (12)
ประสาคนชอบอ่านกลอนแต่แต่งไม่เป็นชอบทุกช่วงในกลอนนี้แต่ที่เด่นและมีพลังใจเต็มๆคือช่วงท่อน
เรียนรู้อย่างตั้งใจ
ย่อมเติบใหญ่อย่างทระนง
ขออนุญาติลองส่งไฮกุตอบแทนน้ำใจดูสักตั้งนะอจ.
อดทน และมีศรัทธา
รู้จักจังหวะชีวิต
ไม่ติดยึดฟ้ากำหนด
บรรลุถึงสิ่งต้องการ
สวัสดีครับ
 |
ด้วยความสัตย์จริง..ไฮกุที่ส่งมาในบันทึกนี้ไพเราะมากผมเคยพยายามศึกษาและลอง ๆ แต่งดู แต่สุดท้ายก็ไม่ได้เรื่องเลยครับ..
ขออนุญาตนำเสนออีกครั้ง เนื่องจากไพเราะและประทับใจมาก
อดทน และมีศรัทธา
รู้จักจังหวะชีวิต
ไม่ติดยึดฟ้ากำหนด
บรรลุถึงสิ่งต้องการ
ขอบคุณครับ..
ขอร่วม แม่ทราบพอไหวไหมนะคะคุณๆ
ท่ามกลาง สรรพสิ่ง รอบกาย
อย่าหมาย ได้ดังใจ ปราถนา
ขนาด ตนเอง ยังระอา
ขออุรา เราสงบนิ่ง เป็นพอ
สวัสดีครับ
 |
เชื่อเลยครับ คนไทยเป็นคนเจ้าบทเจ้ากลอน มีอารมณ์สุนทรีย์และละเอียดอ่อน
กลอนไพเราะและมีแนวคิดธรรมะ หรือสัจจะที่น่าต่อการทำความเข้าใจ
ขอบพระคุณครับ
สวัสดีค่ะ
จะศรัทธาถึง120ปีไม่มีแก่ไหมคะ ...แซวเล่น อย่าโกรธนะ
ชีวิตมีล้มลุก
สุขทุกข์ย่อมเป็นไป
เรียนรู้อย่างตั้งใจ
ย่อมเติบใหญ่อย่างทระนง
เติบใหญ่ ให้ใจงาม
จิตใจทราม ให้ปลดปลง
ศีลธรรมนำมั่นคง
ช่วยหนุนส่ง พงศ์เผ่าพันธุ์
สวัสดีครับ
 |
ภาพน่ารักจังเลย... มีความสุขมากมายปานนี้ เป็นเสมือนการยืนยัน การศรัทธาต่อการมีชีวิตอยู่เพื่อตนเองและคนที่เรารักเหมือนกันนะครับ
ขอบพระคุณครับ....
สวัสดีครับ อ.ย่ามแดง
 |
แต่งกลอนได้เพราะจับใจมากครับ สั้น กระชับ และหนักแน่นทั้งคำและความหมาย ..ขออนุญาตกล่าวย้ำอีกที
เติบใหญ่ ให้ใจงาม
ชอบอ่านและติดตามเสมอ ชอบนะ.. เข้าใจ ได้ความหมาย
ชีวิตมีล้มลุก
สุขทุกข์ย่อมเป็นไป
เรียนรู้อย่างตั้งใจ
ย่อมเติบใหญ่อย่างทระนง
สวัสดีครับ
 |
ขอบคุณนะครับ...และขอให้ "งานแนะแนวฯ" ของพี่อนงค์ "เติบใหญ่อย่างทระนง" และเป็นที่พึ่งพิงของนิสิต มมส ต่อไป
เอาใจช่วย, เอาใจเชียร์ ครับ
แม้นก้าวเท้า จะก้าวหนึ่ง หรือครึ่งก้าว
จะก้าวสั้น ก้าวยาว ใช่เรื่องใหญ่
ขอให้รัก ความหมาย การก้าวไป
ไกลกว่าไกล ก็จะถึง สักหนึ่งวัน.........
สายลมพัดผ่าน
น้องสายลม ครับ 
ขอบคุณบทกลอนที่มากด้วยความหมาย..
แน่นอนครับ...
ตราบลมหายใจยังมีอยู่
การเดินทางของชีวิตก็ยังจะดำเนินไปอย่างไม่หยุดนิ่ง
...
โชคดีครับ