ความสงบจากชิ้นส้ม
หลังจากผู้เขียนนำเสนอบทความ "ล้างจานเพื่อล้างจาน" เมื่อวันนี้ผู้เขียนได้แนะนำให้เพื่อนคนหนึ่งอ่านบทความนี้ เธอค่อนข้างจะเข้าใจว่าผู้เขียนนำเสนออะไร แต่เธอก็บอกว่ายังไม่เข้าใจชัดนัก เพราะเธอได้ศึกษาทางด้านนี้มาน้อย เราก็เลยคุยกันว่าจะให้ผู้เขียนอธิบายเพิ่มอีกสักหน่อย เผื่อท่านผู้อ่านท่านอื่นจะได้เข้าใจชัดเจนขึ้นด้วย
ด้วยเหตุนี้บทความนี้จึงกำเนิดขึ้น ผู้เขียนเห็นว่าผู้เขียนไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรเพิ่มเติมอีก เพราะถ้าท่านผู้อ่านได้อ่านตอนหนึ่งที่ผู้เขียนได้คัดลอกมาให้อ่านในบทที่ชื่อว่า "ความสงบจากชิ้นส้ม" นี้แล้ว ท่านจะเข้าใจได้ชัดขึ้นแม้ไม่ได้ศึกษาด้านนี้มาบ้างเลยก็ตาม เพราะท่าน ติช นัท ฮันท์ ได้อธิบายไว้ชัดแล้วครับ
...ถ้าหากว่าขณะล้างจาน เราไปคิดถึงแต่ว่าเดี๋ยวจะไปดื่มน้ำชา หรือคิดถึงเรื่องอื่นที่จะมาในอนาคต เราก็จะรีบล้างจานให้เสร็จๆ ไป เหมือนกับว่าเป็นเรื่องที่น่ารำคาญเหลือเกินแหละ เราไม่ได้ "ล้างจานเพื่อล้างจาน" แล้ว และยิ่งกว่านั้น ตอนล้างจานเราก็ไม่ได้มีชีวิตอยู่ด้วย เราไม่อาจจะเข้าถึงความมหัศจรรย์ของชีวิตขณะที่เรายืนอยู่ที่อ่างล้างจานได้ และถ้าเราล้างจานไม่เป็น ตอนที่เราดื่มน้ำชาเราก็ไม่ได้ดื่มน้ำชาด้วย เพราะเรามัวจะไปนึกถึงเรื่องอื่นเสีย เกือบจะไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่าเรามีถ้วยชาอยู่ในมือ ด้วยเหตุนี้เราก็เลยหลงเข้าไปอยู่ในโลกของอนาคต และจริงแล้วมันหมายความว่า เรามีชีวิตอย่างแท้จริงไม่เป็นเลยนิดเดียว
เรื่องเกี่ยวกับส้มและจิมก็เป็นเหมือนอย่างนี้ ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว จิมกับครูนั่งกินส้มด้วยกัน และคุยกันถึงสิ่งที่เราจะทำในอนาคต ในตอนนั้นถ้าเมื่อไรเราคิดถึงโครงการที่น่าทำ หรืองดงามได้สักโครงการหนึ่ง จิมจะจมดิ่งเข้าไปในโครงการนั้นอย่างเต็มที่ จนพูดได้ว่าเขาลืมนึกว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ในขณะปัจจุบัน จิมหยิบส้มใส่ปากชิ้นหนึ่ง และยังไม่ทันจะเริ่มเคี้ยว ส้มอีกชิ้นหนึ่งก็เตรียมจะตามเข้าไป เขาหยิบส้มใส่ปากชิ้นแล้วชิ้นเล่า แทบจะไม่มีจังหวะหยุดเลย ดูแทบจะไม่รู้ตัวเอาเลยว่าเขากำลังกินส้ม ครูต้องปลุกจิมให้ตื่นขึ้นมารับรู้ว่า ตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ โดยบอกเขาว่า "เธอควรจะกินส้มชิ้นที่เธอใส่เข้าไปในปากเสียก่อน" ครูพยายามชี้ให้เขาเห็นว่า เขาไม่ได้กินส้มอยู่เลย เพียงแต่ใส่กลีบส้มเข้าปากกลีบต่อกลีบอย่างรวดเร็วเท่านั้น ครูจึงดุเขา และความจริงเขาก็ไม่ได้กินส้มอยู่ จริงๆ ถ้าจะพูดให้ถูก เขากำลังกิน "โครงการในอนาคต" มากกว่า มีใครบางคนกล่าวไว้ว่า "ถ้าคุณไม่ได้อยู่ในปัจจุบัน เวลามอง คุณก็จะไม่เห็น ฟังแต่จะไม่ได้ยิน กินแต่จะไม่ได้ลิ้มรส"...
แล้วท่านล่ะครับ เวลากินส้ม ท่านกำลังกินโครงการ กินโปรเจ็กต์ กินสัมมนา ในอนาคต หรือกินส้มอยู่ครับ?
ธรรมะสวัสดีครับ
สิทธิรักษ์มา
