ทางข้างหน้าอาจเคว้งคว้างและว่างเปล่า...
เส้นทางแห่งการทำงานพัฒนา
เพื่อขับเคลื่อนสังคมสู่ความดีงาม
เป็นเส้นทางที่ “ทวนกระแส” แห่งสายน้ำของวัตถุนิยมและบริโภคนิยม วิถีชีวิตของผู้คนบนเส้นทางที่ทวนกระแสนี้ ย่อมต้องใช้สติปัญญาและพลังในการก้าวเดิน ไม่ต่างอะไรกับเรือลำน้อยที่กำลังแล่นทวนกระแสน้ำเข้าสู่ฝั่ง ท่ามกลางกระแสน้ำ ที่ยิ่งนับวัน... ยิ่งเชี่ยวกราก ท่ามกลางภยันตรายจากทั้งลมฝนฟ้าและพายุ การประคับประคองและพยุงตัวให้อยู่รอดได้ โดยยังคงมั่นคงในเป้าหมายได้นั้น จำเป็นต้องใช้ทั้ง “พลังกาย” และ “พลังใจ” ที่ยิ่งใหญ่
ช่วงที่ได้รับโอกาสทำงานอาสาเป็นคณะกรรมการภาคตะวันตกของสำนักงานกองทุนเพื่อสังคม (SIF) เป็นช่วงเวลาที่ได้เรียนรู้วิถีชีวิตของ “นักพัฒนา” ตลอดระยะเวลา 40 เดือนของการทำงานขับเคลื่อน “ชุมชนเข้มแข็ง” ในพื้นที่ 7 จังหวัดภาคตะวันตก พวกเราได้ร่วมกันสร้างกระบวนการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ทั้งในภาคตะวันตกของเราเองและแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับชุมชนในภูมิภาคอื่น ๆ ตลอดจนภาคีภาคส่วนต่าง ๆ นอกจากจะได้ชุดความรู้และประสบการณ์ที่ไม่เคยลบเลือนไปจากความทรงจำแล้ว เรายังคงได้ “เพื่อน” ที่แม้ ณ บัดนี้เราต่างยังคงทำหน้าที่ “กัลยาณมิตร” ให้แก่ชีวิตของกันและกัน
หากแต่หลายครั้งที่ได้รับรู้ว่าเพื่อนพ้องน้องพี่ที่ร่วมเดินบนถนนเส้นนี้กำลังประสบภาวะ “ชุมชนเข้มแข็ง ครอบครัวล่มสลาย ร่างกายอ่อนแอ ท้อแท้หมดกำลังใจ” ในความเป็นอาจารย์ของเราที่เป็นข้าราชการ เป็น “มนุษย์เงินเดือน” คนหนึ่งนั้น เราได้เพียงแต่รับรู้...แต่มิอาจเข้าใจด้วยประสบการณ์ตรงได้ว่า ภาวะความขาดแคลนทางเศรษฐกิจของพี่น้อง “นักพัฒนาอิสระ” นั้นเป็นอย่างไร เรามักบอกกับตัวเองเสมอว่า มิใช่เพียงชุมชนและผู้คนที่ด้อยโอกาสในสังคมที่ต้องได้รับการดูแลเท่านั้น หากแต่คนทำงานเพื่อสังคม ควรต้องได้รับการดูแลจากสังคมด้วยเช่นกัน
อาจเหนื่อย อาจล้า แต่อย่าเพิ่งท้อถอยเลยนะ....
หวนคิดถึงถ้อยคำในบทกลอน ที่เมื่อตอนเยาว์วัยมักท่องไว้ในใจ... เพื่อสอนตัวเองเสมอ ๆ และแม้บัดนี้... ในวันที่เติบใหญ่...ได้ผ่านร้อน ผ่านหนาว ผ่านเรื่องราวหลากหลาย หากยามใดที่อ่อนล้า บทกลอนนี้ยังคงผุดพราย ...ดังขึ้นในใจเป็นครั้งครา
....ทางข้างหน้าอาจเคว้งคว้างและว่างเปล่า
แดดผะผ่าวผิวผ่อง เธอหมองไหม้
ที่ตรงโน้น มีหุบเหว และเปลวไฟ
ถ้าอ่อนแอ...จะก้าวไป....อย่างไรกัน
ขอเป็น “กำลังใจ” ให้กับทุกคนที่เลือกเดินบนเส้นทางนี้ ...วิถีแห่งนักพัฒนา
ความเห็น (8)
- เอามาฝากจำได้นานแล้วครับ
- ขอบอาจารย์ ศิวกานต์
- มีแรงอยู่เพียงร่างนักเดินทางฤาท้อถอย
- ร่างนี้ใช่แรงน้อย ผิรัดร้อยพลังแรง
- วัยวันในวันพรุ่งอรุณรุ่งจะทอแสง
- วันวัยอันเปลี่ยนแปลงจะกล้าแกร่งประสบการณ์
- ขอบคุณครับอาจารย์
- ถ้าเป็นไปได้อยากไปหาอาจารย์ในวันที่ 14 หรือ 15 พค ก็ได้ครับผม
ชอบอ่าน blog ของอาจารย์ค่ะ
แต่ไม่ค่อยได้เข้ามาทักทายอาจารย์เท่าไหร่
อาจารย์ทิพวัลย์ เขียนได้ดีมากๆ ภาษาสวยมากค่ะ
เนื้อหาการถ่ายทอดความคิดเยี่ยมจริงๆค่ะ
ถ้าอาจารย์จะเขียนหนังสือ..จะขอซื้อคนแรกเลยคะ
- ขอซื้อด้วยคนครับ
- ถ้าเป็นไปได้อยากไปหาอาจารย์ในวันที่ 14 หรือ 15 พค ก็ได้ครับผม
- ขอบคุณครับผม
เพิ่งทราบว่าเป็น "แฟนคลับ" ของท่านอาจารย์ศิวกานต์นะคะ อ.ขจิตเคยไปเยี่ยมบ้านสุพรรณของอ.ศิวกานต์หรือยังคะ บรรยากาศเอื้อต่อการเป็นนักประพันธ์มากเลยค่ะสวัสดีค่ะคุณต้นส้ม
ขอบคุณมากค่ะ คำชมของคุณต้นส้มทำให้มี "กำลังใจ" ที่จะเขียนข้อคิดและบทรำพึงในใจออกมาดัง ๆ ต่อไปค่ะ
สำหรับงานเขียนหนังสือคงยังไม่มีโอกาสได้ทำช่วงนี้หรอกค่ะ เพราะนอกจากงานสอน งานวิจัย และงานบริการวิชาการที่มหาวิทยาลัยแล้ว เวลาส่วนใหญ่ที่ยังคงเหลืออยู่จะใช้ในการเดินสาย ทำเวทีแลกเปลี่ยนเรียนรู้เพื่อการเสริมสร้างสุขสภาวะหรือความสุขที่แท้จริงของผู้คนค่ะ
คุณต้นส้มมีเวลามาร่วม "วงเรียนรู้" กันบ้างไหมล่ะคะ
คุณ Little Jazz คะ...ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ มีโอกาสจะแวะเข้าไปอ่าน blog ของคุณ Little Jazz บ้างนะคะ ใช้ชื่อนี้ แสดงว่าเป็นคนในกลุ่ม Artist ที่มีอารมณ์สุนทรีย์แน่เลยค่ะ ที่สำคัญคงชอบเพลงสไตล์ Jazz ด้วยใช่ไหมคะนี่อาจารย์ค่ะ
ต้องการทราบว่าอาจารย์
แต่หนังสือเรื่องอะไร?
เกี่ยวกับความสำคัญของการใช้คำถามเพื่อการคิดค่ะ!