มันเป็นไปได้ยังไง
ต้าไม่อยากจดจำถึงวันเวลาที่ทำให้เจาะไอร้องเริ่มมัวหมอง แต่จำได้ว่า มาโรงเรียนวันจันทร์แล้วเห็นความผิดปกติของชุมชน รู้สึกพวกเขาให้ความสนใจกับพวกเรา(ครู)มาก ก็...ทราบมาว่ารถภารโรงโดนเผาเมื่อคืนวันหยุด แต่ไม่ได้เผาในโรงเรียนนะคะ รถอยู่ข้างบ้านแม่ของภารโรง ฝาบ้านไหม้ไปครึ่งหนึ่ง น่าแปลกเหตุเกิดในเวลาพร้อมๆกับรถแทรกเตอร์ในอำเภอใกล้เคียงถูกเผาไป4-5คัน โทรศัพท์ สาธารณะ อีก10 ที่ ทั้งเจาะไอร้องและอำเภอใกล้เคียง มันเป็นลางสังหรณ์ว่า ที่เขาพูดมาว่า อย่าอยู่เลยเจาะไอร้อง อันตราย ย้ายเถอะ..มันกำลังจะเป็นจริงแล้วหรือนี่ ต้าไม่ยอมรับมันหรอก...ต้าจะอยู่กับชาวบ้านและเด็กๆที่นี่ต่อไป (มันไม่ใช่นิยายนะคะ) แล้วมันก็ไม่ได้น่ากลัวอะไรมากเท่าไหร่ที คนรอบข้างตาเขาเป็นห่วงจนเกินเหตุไปเอง ต้าอยู่ได้จริงๆนะ........
ความเห็น (14)
ยินดีต้อนรับสู่ G2K ครับ
ขอร่วมเป็นกำลังใจให้ ทั้งการบันทึก blog และการทำงานนะครับ
nice to meet you ค่ะ ตอนที่ไม่มีบล็อก ต้าก็ติดตามผลงานของคุณเช่นกัน แต่ไม่ได้ post เลยเอาไว้โอกาสหลังๆ นะคะ
ขออนุญาตมาให้กำลังใจค่ะ
มีเพื่อนอยู่ที่ยะลา เมื่อมีข่าวก็ถามกับเขา ว่าย้ายหรือไม่
เพื่อนบอกว่า อยู่ได้ ไม่เป็นไร
แต่ใจหายทุกทีที่ได้ยินข่าวค่ะ
 |
- เชื่อมั่นว่าอยู่ได้ครับ
- ขอให้มีความสุขกับการทำงานครับผม
- สวัสดีครับ
- อยู่ที่ไหนไม่สำคัญกว่า ทำอะไรให้เกิดประโยชน์กับที่ ที่เราอยู่ ครับ
- อยู่ที่ไหนเราก็ถึงกันด้วยความจริงใจที่ดีต่อกันครับ
- ขอเป็นกำลังใจครับ
ขอสนับสนุนความเห็นของ คุณเม้ง
ช่วงเวลาเช่นนี้แสดงถึงความกล้าหาญ ถึงความถูกต้องในการตัดสินใจ ช่วงของเวลาที่มีความหมายสั้นๆดีกว่า มีเวลาที่ไร้สาระยาวนาน
ให้กำลังใจเต็มที่ครับ
ประทับใจกับความคิดและการสื่อสารจากน้องต้ามากๆค่ะ เป็นกำลังใจให้และเชื่อมั่นว่าน้องต้าจะต้องปลอดภัยค่ะ คนรอบข้างเป็นห่วงนั้นถูกแล้วล่ะค่ะ แต่เราก็ต้องเชื่อมั่นว่าเราระวังตัวเองตามสมควร แล้วก็ต้องตั้งสติให้ดีหากเกิดอะไรขึ้น ถ้าเราจะมีภัยถึงตัวเราก็ให้เป็นเพราะมันต้องเป็น ไม่ใช่เพราะเราประมาทหรือไร้สติ พวกเราได้พบเห็นอยู่เสมอแล้วว่า คนจะปลอดภัยอยู่ในจุดที่อันตรายแค่ไหนเขาก็ยังรอดมาได้นะคะ
ขอบคุณน้องต้ามากๆที่ลงมือเขียนเล่าถึงทุกสิ่งทุกอย่างรอบๆตัว มีค่ามากจริงๆค่ะ ต่อไปถ้าไปอบรมที่ไหนแล้วโดนถามอีก ต้าก็โฆษณาบล็อกตัวเองเลยค่ะ เขียนแล้วไม่เสียเปล่าแน่นอนค่ะ
