งานแนะแนว : การขอ และ การให้...ในชีวิตประจำวัน

การขอ..และการให้..ที่ไม่น่าเกลียด

• ฟังดูอาจจะเป็นเรื่องที่ธรรมดา....แต่ทำไมจะต้องการเสนอ
• เรื่อง การขอ.และการให้..ที่ไม่น่าเกลียด...น่าละลาย .และเป็นการให้ที่ไม่สิ้นเปลือง..............

 

•  การขอที่ไม่ละอายและไม่เป็นเครื่องหมายของความยากจน คือ การขออภัย
•  การให้ที่ไม่สิ้นเปลือง คือ การให้อภัย

 

•  การขออภัยเป็นการสำนึกใน.... ความผิดพลาดของตนที่ได้พลั้งเผลอไปแล้ว
• การให้อภัย... เป็นการยอมรับความผิดพลาดของผู้อื่นแล้ว ไม่ถือโทษ

 

• ผู้ที่อยู่ร่วมกันย่อมมีความผิดพลาดพลั้งล่วงเกินกันบ้างเป็นธรรมดา... เพราะความประมาท ขาดสติบ้าง ความไม่รู้บ้าง..เข้าใจผิดคิดไปเองบ้าง.แต่เมื่อผิดพลั้งไปแล้ว ก็ไม่ควรละเลยหรือถือเป็นเรื่องเล็กน้อย....ควรรีบขอโทษเขาในทันที

• ส่วนผู้ที่ถูกล่วงเกินก็เช่นกัน คือ เมื่อเขาขอโทษแล้วก็ไม่ควรจะโกรธพยาบาท จองเวรเขาเอาใจเขามาใส่ใจเราก็คงผิดพลาดได้
• การให้อภัย แสดงถึงความเป็นผู้มีจิตใจสูง ประกอบด้วยเมตตาเป็นกัลยาณมิตร

ให้อภัยเถิด.......แล้วท่านจะได้รับการอภัยเช่นกัน

[แผ่นดิน]

• สวัสดีครับ
• เข้ามาอ่านบันทึกดี ๆ  ก่อนการออกไปทำงานในเช้าชื่นอันสดใส
• ในโลกการทำงานการให้อภัยถือว่าสำคัญ  แต่การให้อภัยก็ไม่ใช่ย่ำอยู่กับที่กับคนเดิม ๆ เรื่องเดิม ๆ  ซึ่งหมายถึงปราศจากวิวัฒนาการที่ดี
• ชอบมากครับ

การขอที่ไม่ละอายและไม่เป็นเครื่องหมายของความยากจน คือ การขออภัย

การให้ที่ไม่สิ้นเปลือง คือ การให้อภัย

• ขอบคุณครับ

[Dr.Anongpanuch]

ค่ะ...เห็นด้วยค่ะ ...การที่ให้อภัยคนเดิมๆ เรื่องเดิมๆ จะทำให้เขาไม่ได้รับการเปลี่ยนแปลงและปรับปรุงตนเองให้ดีขึ้นเลย  คงจะต้องแยกแยะและพิจารณาไปรายๆไป

ขอบคุณมาก    คุณแผ่นดิน