เมื่อวานได้มีโอกาสสัมภาษณ์น้องนักศึกษาที่มาขอฝึกงานกับหน่วยงานค่ะ ซึ่งเป็นโครงการเฉพาะกิจ ( โครงการอบรมนักบริหารระดับต้น) ระยะเวลาเกือบยี่สิบวัน เริ่มแรกเดิมทีพี่บุษโทรไปแจ้งกับกองกิจการนักศึกษาเพื่อช่วยประกาศรับสมัครน้องนักศึกษามาช่วยทำงานจำนวน 2 คน ปรากฏว่ามีคนสนใจมาสอบคัดเลือกโดยการสัมภาษณ์ 15 คน
จากการสัมภาษณ์น้อง ๆ นักศึกษาก็น่าดีใจว่า นักศึกษาที่มาส่วนใหญ่จะฝึกประสบการณ์ให้กับตนเองตลอดเวลา ไม่ว่าจะเป็นเข้าค่าย การทำกิจกรรมของมหาวิทยาลัย การหารายได้พิเศษต่าง ๆ นอกจากนี้น้องๆ ทุกคนมีความรู้เรื่องคอมพิวเตอร์โปรแกรมพื้นฐาน และบางคนยังสามารถทำตัดต่อวิดีโอได้ด้วย แหมฟังแล้วเก่งจริง ๆ รู้สึกภาคภูมิใจแทนคุณพ่อคุณแม่ค่ะ
อ้อ..อ.ขจิตคะ
หนูพิชชาคะ
เขาเรียกว่ามือใครยาวสาวได้สาวเอา ในที่นี้คือสาวประสบการณ์ทุกอย่างที่มีในรั้วมหาวิทยาลัย ไม่ใช่เรียนเพื่อหวังเกรดอย่างเดียว
เปลี่ยนรูปใหม่จำไม่ได้ค่ะ หน้าตาแปลกๆ รูปน้องจริงๆ หรอ
ชีวิตในมหาวิทยาลัย ต้องเรียนรู้ให้มากๆ การเรียนทำได้ทั้งเรียนรู้ในชั้นเรียน และเรียนรู้จากการปฏิบัติจริง ที่ก่อให้เกิดการเรียนรู้ และฝึกทักษะ
วันเวลาของชีวิต
น้อยนิดแต่ยิ่งใหญ่
วันเวลาของหัวใจ
กว้างใหญ่ไร้พันธนาการ
....
ชีวิตเรียนรู้ชีวิตได้ตลอดเวลาทั้งในห้องเรียนและนอกห้องเรียน ...โดยเฉพาะในวัยนิสิตนักศึกษาถือว่าเป็นช่วงที่มีวันเวลาอันเป็นเสรีภาพของการเรียนรู้ที่ควรเก็บเกี่ยวให้มากที่สุด...จบไปวันเวลาชีวิตจะถูกบีบรัดจากงานประจำค่อนข้างหนัก..
ขอบคุณครับ