ความพยายามไม่ใช่การตระหนักรู้
สิ่งที่ผมนำมาถ่ายทอดไว้ในบันทึกของวันนี้ เป็นคำพูดที่ท่าน กฤษณมูรติ พูดไว้ที่เมืองมัทราส ประเทศอินเดีย เมื่อว้นที่ 30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2490 ถึงเวลาจะผ่านไปถึงหกสิบปี แต่สิ่งที่ท่านพูดไว้นี้ ก็ยังแฝงไปด้วยคุณค่า ลองค่อยๆ ทำความเข้าใจไปอย่างช้าๆ ดูนะครับ...
ความพยายามหมายถึงการดิ้นรนขวนขวายเพื่อที่จะเปลี่ยนแปลง “สิ่งที่เป็นอยู่นี้” ให้เป็นสิ่งที่ยังไม่เป็น หรือให้เป็นสิ่งที่คิดว่าควรจะเป็น เรามักจะหลบหลีกจาก “สิ่งที่เป็นอยู่นี้” โดยพยายามไปเปลี่ยนแปลงหรือดัดแปลงมัน
เมื่อใดก็ตามที่เราขาดการตระหนักรู้อย่างแจ่มแจ้งต่อ “สภาพที่เป็นอยู่นี้” ความพยายามหมายมุ่งที่จะเปลี่ยนแปลงก็จะเกิดขึ้น ความพยายามไม่ใช่การตระหนักรู้ การตระหนักรู้จะเปิดให้เห็นสาระสำคัญของ “สิ่งที่เป็นอยู่จริง” และการยอมรับอย่างสิ้นเชิงต่อสาระจริงแท้นั้นจะนำมาซึ่งอิสรภาพ
ดังนั้นความรู้สึกตัวจึงไร้แรงพยายาม ความรู้สึกตัวคือการรับรู้ “สิ่งที่เป็นอยู่จริง” โดยไม่มีการบิดเบือน การบิดเบือนจะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อมีการใช้ความพยายาม (จากหนังสือ “เผชิญความจริง” หน้า 43 จัดพิมพ์โดยมูลนิธิอันวีกษณา)
ความเห็น (5)
ขอบคุณ คุณผึ้ง สำหรับการตกแต่งโฉมใหม่ของ beyondKM ครับ
เรียนรู้ "ความพยายามไม่ใช่การตระหนักรู้" ...แต่การตระหนักรู้ก็เป็นตัวเตือนให้ความพยายามเป็นไปได้หรือสำเร็จได้
ชื่นชม... Graphic & Background ใหม่ของอาจารย์ครับ บ่งบอกถึงเอกลักษณ์ครับ
ขอบคุณครับ
ความรู้สึกตัวจึงไร้แรงพยายาม ความรู้สึกตัวคือการรับรู้ "สิ่งที่เป็นอยู่จริง"
ผมจะทำอย่างไร ถ้าในที่สุด ผม(หรือว่าเป็นเรา)ยังคงพยายามที่จะรู้สึกตัว เพราะ สิ่งที่เป็นอยู่จริง ตอนนี้คือ "เราไม่รู้สึกตัว"
สรุปก็คือ
สิ่งที่เป็นอยู่ ไม่ใช่ สิ่งที่เป็นจริง
หน้าตาหล่อขึ้นเยอะเลยค่ะ เราเสริมความงามจากสถาบันเดียวกัน
ค่ะ การตระหนักรู้ปัจจุบัน เป็นสิ่งสำคัญที่สุดที่ต้องเกิดขึ้นก่อน เหมือนเป็นจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงทั้งปวงในลำดับต่อมา และยังต้องตามดู ตามรู้ในทุกขณะของความพยายามอีกด้วยว่าเรากำลังทำอะไรอยู่
สาธุ สาธุ สาธุ สำหรับแง่คิดดีๆที่คัดเลือกมาฝาก
ขอบคุณค่ะ
ถ้าเรารู้ว่า "เราไม่รู้สึกตัว" ก็แสดงว่า "เรารู้สึกตัว" แต่ถ้าเรากำลัง "พยายามอย่างยิ่งยวด" ที่จะรู้สึกตัว ครูบาอาจารย์มักจะพูดว่า นั่นเป็นการ "หลง" ตั้งแต่เริ่มออกเดินแล้ว
คุณอุทัย มีความสนใจเรื่องเต๋า หากช่วยเสริมเรื่องหลัก "อกรรม" ในเต๋า ให้พวกเราฟังด้วยก็จะขอบคุณมากครับ
ขอบคุณ คุณนายดอกเตอร์ และ คุณสายน้ำแห่งความคิด ที่ตามติดเรื่องนี้ครับ