วันนี้ตื่นแต่เข้าเหมือนทุกวัน ทำไมว่าทุกวัน.......ก็ทุกวันซิคะเพราะทั้งไก่แจ้ ไก่อู...ขันเสียงเจื้อยแจ้วอยู่ข้างห้องนอน ไหนจะเจ้ามะหมา 4 ขาอีก 10 ตัว วิ่งหยอกกันแถมเห่าอีก ไม่ตื่นก็ไม่ไหวแล้ว
กิจวัตรก็ทำอาหารเช้าให้พ่อและแม่ แล้วจึงจะทำภารกิจส่วนตัวของตัวเอง
วันนี้มัวยุ่งอยู่กับการเตรียมเอกสารต่าง ๆ เพื่อมาทำต่อที่สำนักงานจึงไม่ได้ ตักอาหารเช้าให้ทั้งพ่อและแม่ จึงเป็นหน้าที่แม่ที่จะต้องทำในส่วนนี้
สักพักได้ยินเสียงพ่อพูดดัง (อยากให้ลูกสาวได้ยิน) "ใครทำข้าวต้มหนอ..ร้านข้าวต้มเศรษฐียังสู้ไม่ได้"
แม้จะเป็นคำปกติที่เคยได้ยิน แต่ลูกสาวก็ชื่นใจ ทำให้เช้านี่สดใสขึ้นมาอีก
สักพักก็ได้ยินเสียงพ่อ "โอวัลตินแก้วนี้..ก็กลมกล่อมดี น่าจะเป็นแม่นะ เพราะรู้ว่าพ่อชอบแบบไหน"
เข้านี้จึงสดใสพร้อมที่จะไปทำงานแล้ว เดินลงไปโรงรถ มองบริเวณบ้านเรายิ่งเพิ่มความสดชื่นขึ้นอีกมาเพราะดอกไม้หลายชนิดเบ่งบ้าน
ไม่อยากคุยเหมือน รีสอร์ท อย่างไงอย่างงั้น
เป็นอันว่าวันนี้ พลังที่จะทำงานวันนี้เต็มเปี่ยมเพราะครอบครัวเราได้เติมใจให้กันและกันแล้ว
นี่ยังไม่ได้เล่าว่า....พ่อบ้านเติมเต็มใจในเรื่องไดนะ
สวัสดีค่ะท่าน วิไล วัชรพิชัย
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ ครูอ้อย
ครอบครัวดิฉันยังอยู่ครบทั้งพ่อและแม่ จึงอบอุ่นมาก แถมพ่อบ้านใจดีและใจเย็น ช่วยลดอุณหภูมิของดิฉันได้มากเพราะเป็นคนใจร้อน
ขอยืม "สุขอะไรไม่เท่า...เราเดินไปด้วยกัน" ไปใช้นะคะ
จริงค่ะ หนูพิชชา ชีวิตทุกวันนี้เป็นสุขก็เพราะพลังรักของครอบครัวเรานี่แหละ