เมื่อเทศกาลสงกรานต์กำลังจะผ่านพ้นไป แต่ความคับข้องใจ ไม่เข้าใจของดิฉันไม่อาจจะผ่านไปได้ง่ายๆ ดิฉันได้กลับบ้านในช่วงเทศกาลอย่างเช่นหลายๆ ท่าน เหตุผลของการกลับอาจแตกต่างกันไป แต่เชื่อว่าหลายท่านมีเหตุผลข้อหนึ่ง ที่เหมือนกันคือความคิดถึงบ้าน การได้กลับบ้านและอยู่บ้านที่เราเติบโตขึ้นมามันเป็นความสุขอย่างบอกไม่ถูก มันสดชื่น สุขลึกๆ อยู่ข้างใน แม้ว่าการกลับบ้านครั้งนี้จะไม่ได้ใช้เวลาอยู่กับพ่อและแม่เต็มที่ก็ตาม พ่อกับแม่ดิฉันค้าขาย ฉะนั้นช่วงเทศกาลจึงเป็นเสมือนโอกาสทองที่ไม่ควรพลาดแม้แต่วันเดียว
วันนี้ดิฉันได้ไปดูกีฬาที่ลานกีฬาซึ่งอยู่ในบริเวณวัด ซึ่งจัดขึ้นโดยองค์การบริหารส่วนตำบล มีหลายหมูบ้านส่งนักกีฬาเข้าร่วม โดยมีหมู่บ้านของดิฉันเป็นเจ้าภาพ ภาพที่ดิฉันเห็นและรู้สึกไม่เห็นด้วย คือ การที่เจ้าหน้าที่ของหมู่บ้านเอาเหล้ามาเป็นรางวัลของการแข่งขัน ทั้งกรรมการ นักกีฬา คนเชียร์ก็อยู่ในอาการที่สนุกสนานสุดเหวี่ยง เดาเอาว่าคงเป็นฤทธิ์ของเหล้าแน่ๆ ความรู้สึกตอนนั้นมันแย่มาก งบประมาณของ อบต. แทนที่จะเอาไปทำอะไรที่เป็นประโยชน์กว่านี้ แต่นี่เอามาจัดกิจกรรมที่ไร้สาระมากๆๆ ทั้งที่สโลแกนของลานกีฬาของหมู่บ้าน คือ ลานกีฬาต้านยาเสพติด อยากขอวิงวอนผู้ที่เกี่ยวข้องช่วยพิจารณาหน่อยเถอะค่ะ ว่ามันเหมาะสมแล้วหรือยัง ลานกีฬ่าที่ท่านมาสร้างให้หมู่บ้านที่อยู่ในความรับผิดชอบของท่านมันเป็นลานกีฬาที่ต้านยาเสพติดได้จริงๆ หรือ หรือว่า ตั้งไว้ให้โก้ๆ เท่านั้นเอง..!!!
