ขึ้นบันทึก ภาพเก็บตก หนูน้อยวัยซนกันไปแล้ว ที่บันทึกนี้
บันทึกนี้ ขอทำหน้าที่เป็นหน่วยกล้าตาย เหมือนหลาย ๆ ท่าน นำภาพเก็บตกของเหล่า blogger หัวใจใส ที่ไปทัวร์ที่บ้านสวนพ่อครูบาฯ มาให้ชมนะคะ
ขึ้นไป ก็หวั่นไป กลัวภาพเก็บตกของผู้เขียน จากตากล้องท่านอื่น ๆ จะทยอยขึ้นมาเป็นแถว
แต่เอาเถอะค่ะ เพื่อความสุขของชาวบล็อกท่านอื่น ๆ ที่ไม่ได้ไป เป็นไงเป็นกัน อั๊วยอมตาย
เริ่มต้นด้วย
หลับซะนะลูก ถึงแม้มันจะไม่อุ่น (อก) เท่าของแม่แป๊ดก็เหอะ หยวน ๆ
เพิ่งรู้ว่า บ้านพ่อครูฯ มีนางไม้สวย ๆ ให้ชมด้วย เอ หรือว่า นางอาย ดีค่ะ
โน่นแหนะ นกเขากู เอ้ย นกเขากรู
น้องฟ้า อ้าหน่อยลูก อ้าหน่อย ภาพจะได้สวย ๆ
ถึง size จะต่าง แต่สิ่งหนึ่งที่เราไม่ต่างคือ "ความสวย" รึว่าไงค่ะ ครูเสือ
หนูนิดค่ะ งานนี้ต้องมีครั้งที่ 2 แน่ ๆ ค่ะ
พี่ สะ มะ นึ กะ ขา งานนี้ หนูขอ เบิ้ล นะคะ
พี่แป๋ว ทำท่า เหมือนกับจะบอกว่า "รับไม่ได้" ยังไงยังงั้นเลยค่ะ
ใครรู้บ้างครับ "แม่ผมอธิษฐานว่าอะไร" ทายถูก มีรางวัลครับ
ภาพนี้ ไม่มีคำอธิบายค่ะ (แค่เอาขึ้นอย่างเดียว ก็หนาวแล้วค่ะ)
ก๊าก
ชอบภาพสุดท้ายค่ะ
(พ่อหมดแรง)
วันพระไม่ได้มีหนเดียว
ไปบ้านพ่อครูไม่ได้มีหนเดียว
ไม่ได้มีหนเดียว
ไม่ได้มีหนเดียว
อืม.....
หนาว.....
ผมสังเกตว่าพี่สมพร จะชอบเลี้ยงเด็กมากเลยนะครับ...
กะจะส่งแดนไทไปให้ช่วยเลี้ยง จะรับมือไหวหรือเปล่าน้อ !
น้าราณีขา
รูปเฉลยที่บอกว่าน้องฟ้า อ้าหน่อยลูก
คือรูปนี้ค่ะ
สวัสดียามดึกค่ะน้องแป๊ด คุณ รัตติยา เขียวแป้น
เผยความในใจให้ได้รู้กับครูบาสุทธินันท์
ขอบคุณค่ะ..น้องแป๊ด..พริกที่โน่น...เผ็ดหรือเปล่า...ซูดส์ส์ส์
ภาพแรก ยิ้ม ภาพที่สองหัวเราะ แล้วพอเจอภาพน้องฟ้า อ้าหน่อยลูก นี่ก๊ากสุดๆๆ เลยค่ะ แต่ภาพสุดท้ายนี่หนาวเลยค่ะน้องแป๊ด...
น้องแป๊ดขา...ทำได้อย่างไรค่ะเนี่ย....คราวหน้าน้องแป๊ดจะกล้ารวมพลรึปล่าว...เชื่อเหลือเกินว่าน้องแป๊ดต้องถูกเก็บภาพทุกช็อต..... ไว้ขู่....อิอิอิ
คุณแป๊ดครับ