พลังที่มองไม่เห็น
วันนี้ เวลา 13.00 น. เราก็ส่งเด็กค่ายที่รถคุณครูแล้วก็ บ๊าย..บาย...เด็กๆบนรถก็ส่งยิ้ม หัวเราะ บ๊าย...ตอบกัน...เป็นอันว่า เดือนนี้ เราจัดค่ายอย่างมารทอน 6 ค่าย ค่ายละ 60 คน รวม 360 คน ต่อเดือนที่เข้ามาเรียนรู้ ศิลปะ ธรรมชาติ ที่นี่....
ฉันชวนเยาวชนพี่เลี้ยงค่าย ที่ดูเหนื่อยอ่อนมาสรุปงานกัน พี่เลี้ยงบางส่วนหมุนเวียนกันมา มีหลักๆก็เป็น ว่าที่จะมาเป็นเจ้าหน้าที่ คือ หงา กับ ช้าง เพราะ ถ้าไม่ให้ทำงาน สองหนุ่มก็จะเข้า กทม. ไปก่อสร้างต่อไป...เสียดาย...เพราะสองคนนี้ชอบเวที แสดงกรันตรึมร็อคเป็นที่พออกพอใจชาวค่ายมาก กล้าขึ้นเวทีแบบนี้ ก็มีแนวโน้มว่าเรียนรู้กิจกรรมผู้นำด้านอื่นๆก็น่าจะง่ายอยู่
พยายามให้พี่เลี้ยงมองประเมินกิจกรรมโดยรวมและรายกิจกรรมที่เรา
ดำเนินผ่านมานั้นเป็นอย่างไร ในส่วนของสมาชิกค่าย การเรียนรู้ ความร่วมมือ พัฒนาการของเด็ก ความประทับใจและเกือบท้ายสุดให้ ประเมินตนเอง.....
ช้าง.... ต้องปรับปรุงเรื่องการนำเกมครับ ยังไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่บางเกมผมก็นำได้ อย่าง
“ พ่อฮับบราฮัม “ ที่เป็นเกมให้เด็กตื่นตัว
ด๋ำ ....ต้องดูแลเด็กให้มากขึ้นค่ะ ( เธอ อยู่ ป.6 จะขึ้น ม.1 )
เดือน...เรื่องดูแลการซ้อมละคร ต้องพูดบ่อยๆ บางครั้งน้องก็ไม่ค่อยฟัง เราก็มีเบื่อบ้าง( ม.3 )
แม็ค....ควรเข้ากับน้องให้มากกว่านี้ ผมเสียงยังเบาอยู่ครับ ( ม.2 )
หงา...นำเสนอเกมไม่เต็มที่/ ดูแลเด็กไม่ทั่วถึง /ต้องปรับปรุงอีกครับ
จิ๊...หนูอยู่ฝ่ายครัว รู้สึกสนุกมากในการทำอาหาร บางครั้งก็สนุกมากเกินไป เล่นนิดหน่อย ร้องเพลงด้วย....( ม.4 )
ส่วนกลาง ก็มี พี่นก พี่แป๊ะ คอยดูแลอีกด้วย เมื่อประเมินตนเอง ฉันก็เสริม นิดๆหน่อยๆ เพราะมองว่า จริงๆ เด็กอายุเท่านี้ ทำได้แค่นี้ก็ดีแล้ว....แต่เป็นส่วนที่เราจะจัดฝึกอบรมให้เขาเชี่ยวชาญในแต่
ละกิจกรรมมากยิ่งขึ้น เช่น ด้านการเป็นผู้นำดูนก ฝึกการบันทึก ด้วยภาพ บันทึกด้วยบทกวี ด้านการนำเกมสันทนาการ ด้านงานศิลปะ ด้านการละคร และด้านเกมเรียนรู้ธรรมชาติ เป็นต้น
สุดท้าย ฉันบอกว่า ขอให้เรามา ชื่นชมกัน.....ว่าเพื่อนเราได้ทำอะไรที่เป็นสิ่งดีๆไว้ในค่ายบ้าง
เด็กๆ หัวเราะ ยิ้มอายๆ
“ เอ้า ไหน หงา ชม น้องเดือน หน่อย “ ฉันเริ่มต้น
“ ก็ดีครับ ดูแลน้องๆดี แต่ว่าควรเอาใจใส่มากกว่านี้ “ หงาชม
“ อันหลังนี่ไม่ใช่คำชมนะ งานนี้ให้ชื่นชม อย่างเดียวจ้ะ “
“ พี่ช้าง นำเกมดี สนุก เด็กๆชอบ พี่ช้างน่ารักด้วย “ ด๋ำ ชม พี่ช้าง....แล้วแต่ละคนก็ หัวเราะ ยิ้มกันทั้งวง....เวียนกันชื่นชมไปจนครบทุกคน....
ฉันรู้สึกว่า บรรยากาศ ตอนแรก กับตอนหลังนี่ แตกต่างกัน ...เมื่อทุกคนได้รับคำชม ใบหน้าที่เหนื่อยหน่าย กลับแปรเปลี่ยน การครุ่นคิด หายไป การก้มหน้า ไม่สบตา ไม่มี ทุกคนเงยหน้า รับคำชม และรับรอยยิ้ม....พลังจากคำพูด ก็เป็นสิ่งที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทั้งภายในและภายนอก
พลังที่มองไม่เห็น แต่ดีสำหรับทุกคน พลังที่มาจากความรู้สึกดีๆ ที่ต้องการปลอบโยนให้เพื่อนหายเหนื่อยและเดินต่อ.......
ความเห็น (10)
สวัสดีครับพี่หน่อย
มาตามอ่านและเป็นกำลังใจให้พี่หน่อยครับ
ต้นว่าพี่หน่อยสุดยอดเลยครับกับการให้น้องๆนั้น ประเมินตัวเอง แล้วก็ชมคนอื่นครับ :D
ชักอยากเป็นเด็กในค่ายแล้วสิครับ :D
หวัดดีตอนเช้าประเทศไทยคะ
ต้นอยู่ ประเทศไหนล่ะคะ แล้วเวลามันตรงกับไทยมั้ย
.........เป็นเด็กค่ายไม่ยากเลย.......
ม ีพี่เลี้ยงตัวเล็กๆ คอยดูแลด้วยคะ....พี่เลี้ยงเหล่านี้ ก็ตั้งใจมาก ( เวลา ไม่ตั้งใจก็มี ตอนลืมตัว น่ะ ..)
.....................พยายามให้เขาทบทวนด้วยตัวเองน่ะคะ
เราเป็นผู้ใหญ่ พูดมากก็ไม่ดี สอนมากก็ไม่สนุก ...ให้ตัวเขา สอนตัวเขาเองดีกว่าเนาะ....แล้วก็ชมกัน
อันนี้ พี่หน่อยก็ไม่ได้ทำบ่อยคะ.... เพิ่งนึกขึ้นได้ในวง
ประชุม ว่า เห็นเขาเหนื่อย....กินอะไรก็คงไม่หาย....
เราก็อยากชมเขาทุกคนคะว่า พี่เลี้ยงเก่งมาก....แต่เราชมมันธรรมดาไป...
ก็เลยคิดว่า ให้เขาชื่นชมกันเอง สนุกกว่า
แล้วก็ สนุกจริงๆแหละ ฮากันมากและมีความสุขด้วย
สุดยอดเลยหน่อยเด็กขนาดนี้ทำได้ยิ่งใหญ่มากเด็กๆกำลังเรียนรู้ว่าตัวเองชอบหรือไม่ชอบอะไร(เดาเอา)และอาจคิดว่าตัวเองชอบในสิ่งที่ทำได้ดี...กลับมานั่งคิดว่าตอนสมัยเราที่ทำค่ายทำไมมันถึงเครียด.....หนักและเหนื่อยเหลือเกินแต่ทุกครั้งก็ได้รับคำชมและกำลังใจกลับมาทำให้เรามีพลังในการก้าวเดินต่อไป เด็กควรได้รับโอกาสในการเรียนรู้และค้นหาตัวเองและเลือกในสิ่งที่ต้องการ หน่อยครับผมว่ากระบวนการในการทำค่ายและการเรียนรู้ของคนในขณะทำงานค่ายย่อมมีความสำคัญมากกว่าผลที่ออกมาและท้ายที่สุดแล้วเด็กทุกคนจะทำได้ดีขึ้น...ดีขึ้นเพราะอย่างที่หน่อยว่าแหละว่าพลังจากคำพูด ก็เป็นสิ่งที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทั้งภายในและภายนอกแต่ผมว่าการเปลี่ยนแปลงที่ถาวรควรเริ่มจากการเปลี่ยนแปลงจากภายในก่อน(ไม่รู้ว่าจริงมั้ย)แล้วหลังจากนั้นการปลดปล่อยศักยภาพของแต่ละคนก็จะออกมาเองอย่างที่มีคนบอกไว้ว่าในเรื่องของการพัฒนาคนนั้นเร็วคือช้า...ช้าคือเร็ว
คะวิทย์
ที่วิทย์พูด เห็นด้วยคะ
"แต่ผมว่าการเปลี่ยนแปลงที่ถาวรควรเริ่มจากการ
เปลี่ยนแปลงจากภายในก่อน".......เรื่องแบบนี้ ต้องเรียนรู้
กับทุกวัยเลยนะ.......
เรารู้สึกว่า ทำยังไง ให้ คนเรา อิ่มที่ใจก่อนนะ....พอจะ
ไปทำงานอะไร ก็ดูจะนิ่ง และมองได้รอบ มองได้ทั่ว
ไม่มองเฉพาะจุด
.....อิ่มใจแล้ว น้ำหนักไม่ค่อยเพิ่มนะ...แฮะ....
- ผมอ่านแล้วก็อิ่มอก อิ่มใจ เหมือนกันครับ อ่านแล้วหายเบื่อจากงานที่ทำอยู่ได้เหมือนกันนะครับ
- รู้สึกได้ถึงความสดใสของเด็ก ๆ (อยากไปทำด้วยน่ะครับ แหะ แหะ )
- ขอบคุณมากๆ ครับสำหรับสิ่งดีดี ที่นำมาแบ่งปัน ในสภาวะที่อากาศร้อน สถานการณ์แล้งซึ่งความหวัง
สมุทรปราการ อากาศร้อน ใช่มะ.....ได้เวลา น้ำท่วมหรือยัง .....ตามเวลาน้ำขึ้น น้ำลง.....
..........................................
ดีจังคะ อ่านแล้ว อิ่มอก อิ่มใจ .....เวลาพี่หน่อยเขียน
( ขออนุญาติ เป็นพี่น้อง นะคะ ) ก็รู้สึกแบบเดียวกันคะ
.........
ถ้ามาร่วมประชุมอยู่ด้วยกัน จะสนุกคะ...เด็กๆ เวลาทำงาน ก็สนุก ทั้งบางเวลาก็น่าตี คะ
...ตอนให้ฝึก ชื่นชมเพื่อน...นี่เขินกันคะ ...บิด..ม้วน
กันน่าดู น่ารักไปอีกแบบ....จะชมคน นี่ คิดนาน
ด้วยนะคะ นึกไม่ออก .....
- สวัสดีครับ...
สังคมควรสร้างเสริมให้ทุกคนรู้จักที่จะชื่นชมกันและกัน
ขอบคุณบันทึกนี้ที่ย้ำให้เห็นอย่างชัด ๆ กันอีกหน
สุดท้าย ฉันบอกว่า ขอให้เรามา ชื่นชมกัน.
- มาทักทายพี่หน่อย
- ถ้าเด็กๆๆให้กำลังใจกัน
- ช่วยกันปรับปรุงข้อบกพร่องก็ดีนะครับ
- เห็นแบบนี้คิดถึงหมู่บ้านเด็กคับพี่หน่อย
คิดว่า เด็กๆรู้ข้อบกพร่องของตัวเองแล้ว จากที่เขาพูดประเมินตน
การจะแก้ไขก็ใช้เวลา......แล้วแต่ว่า เขาจะมุ่งมั่นกันมันแค่ไหน เอาจริง เอาจังแค่ไหน
ขอบคุณคะ