ไม่ต้องไปไกลเกิน สุรินทร์ บุรีรัมย์ ศรีสะเกษ

ให้การศึกษาแนวนี้อย่างแพร่หลายและสร้างคนรุ่นใหม่ของเอเชีย

แฟน บอกว่า “ ต่อไปไม่ต้องไปไกลเกิน สุรินทร์ บุรีรัมย์ ศรีสะเกษ ไปแล้วก็ไม่สบายทุกที “
ฉัน ทำหน้าบอกไม่ถูก อะไรๆก็เป็นความจริงไปหมด แต่ ร้อยเอ็ด ขอนแก่น ชัยภูมิ ก็น่าจะไปได้นะ....ไปบ้านแม่ ไปหาหมอ ไปหาหลวงพ่อ.....

กลางปีที่แล้ว ฉันคิดการณ์ใหญ่ สมัครสอบชิงทุน องค์กรญึ่ปุ่น ที่เขาจะให้คนที่ทำงานในพื้นที่

ี่ต่างๆไปศึกษาต่างประเทศในเอเชีย 6 เดือน 1 ปี ให้เราตั้งหัวข้อ เหมือนงานวิจัย ระบุแผนแต่ละเดือน แต่ละอาทิตย์ ทำกรณีศึกษาที่อยากศึกษา

เปรียบเทียบเพื่อเอามาปรับใช้ในงานของตัวเอง

และงานของสังคมเอเชีย

ฉันก็รู้สึกสนุกด้วย คิดไปว่า เราน่าจะมีสิทธิ์ เพราะเราก็ทำงานมานาน และมีเพื่อนองค์กรด้าน

การศึกษาสิ่งแวดล้อมที่ญี่ปุ่น หรือที่อินโด ก็มี อุตสาห์เมล์ไปบอกเพื่อนที่สองประเทศ ให้เตรียมรับรองเอาไว้ เผื่อว่าฉันได้ไป....

คนรอบข้างรู้ ทั้งแฟน ทั้งเพื่อน ส่ายหน้า ไม่มีใครอวยพรในทางดีให้ฉันเลย

แต่สมัครแล้ว ส่ง Paper หนามาก เขียนทั้งไทย อังกฤษ กว่าจะเขียนได้ปรึกษารุ่นน้องที่เก่งๆก็แล้ว อะไรก็แล้ว ยิ่งกว่าเรียนหนังสืออีก ตอนเรียนไม่ขยันเท่านี้

“ โครงการการศึกษากระบวนการ

เรียนรูู้็้้้้ด้านศิลปะและสิ่งแวดล้อมภาย

ใต้กระแสโลกาภิวัตน์ในญี่ปุ่นและอินโดนีเซีย “

ฉันก็วาดหวังอีก ว่า งานกรณีศึกษาของฉันจะได้ศึกษาเปรียบเทียบงาน

แนวเรากับเพื่อนในเอเชีย เพื่อพัฒนางาน พัฒนาเครือข่ายร่วมกัน ร่วมกันสร้างประชาคมที่เป็นแนวทางการ

ให้การศึกษาแนวนี้อย่างแพร่หลายและสร้าง

คนรุ่นใหม่ของเอเชีย.....

งานนี้ คนที่เชียร์ฉันกับเป็น เลขาหน้าห้องของโครงการนี้ ติดต่อไปมา เธอก็บอกว่า เป็นคนสุรินทร์ บอกว่า อยากให้ฉันได้ เพราะหลายปีมาแล้ว ไม่มีคนพื้นที่ ต่างจังหวัดได้เลย เธอก็แสนดี ส่งฉันหน้าห้องสอบ แนะนำต่างๆนาๆ

สรุปว่าผ่าน paper ไม่ผ่านสัมภาษณ์ คนที่สอบได้ หัวข้อที่เสนอ จะออกแนว

รัฐศาสตร์ การเมือง การปกครอง ....เช่น ศึกษากลุ่มชาวนา ศึกษาคนจนในเอเชีย คนที่ได้รับผลกระทบ.....

ก็ดีคะ ....ตอนสัมภาษณ์ ได้ เจอกรรมการ หนึ่งในนั้นเป็น คุณเนาวรัตน์ พงศ์ไพบูลย์ ด้วย แต่คิดว่าไม่ใช่มางานฟังอภิปรายหรือชมคอนเสริตท์

แถวธรรมศาสตร์ ก็เลยไม่ได้ขอรายเซ็นต์คะ

เขียนใน GotoKnow โดย ดอกแก้ว
ใน บันทึกสุขภาพไตวายเรื้อรังระยะสุดท้าย

คำสำคัญ (Tags): #สุขภาพ งานการ

หมายเลขบันทึก: 85501เขียนเมื่อ 22 มีนาคม 2007 07:31 น. ()แก้ไขเมื่อ 14 พฤษภาคม 2012 14:26 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (12)

ไปอ่านหนังสือ

เขียนเมื่อ 22 มีนาคม 2007 07:40 น. ()

สวัสดีครับ

มาเป็นกำลังใจให้ครับ แค่เริ่มก้าวก็มีชัยชนะไปมากกว่าครึ่งแล้วครับ :D

เม้ง สมพร ช่วยอารีย์

เขียนเมื่อ 22 มีนาคม 2007 08:01 น. ()

สวัสดีครับ
ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ
แต่ผมอยากไปสุรินทร์ บุรีรัมย์ ศรีสะเกษ สกล อุบล แถบนั้นนะครับ
อยากไปทำไม มีขอขวัญชิ้นนี้ครับ โหลดไปดูด้วยนะครับ ไกลสุดไกลแสนไกล (กว่าห้าพันไมล์) แต่ใจไม่เคยห่างไทย (VCD)
ขอบคุณมากนะครับ

วิทย์

เขียนเมื่อ 22 มีนาคม 2007 08:31 น. ()

ที่จริงแล้วควรต้องขอลายเซ็นต์นะอย่างน้อยเราก็ได้ลายเซ็นต์เป็นที่ระลึกไว้ ....แต่ผมว่าดีแล้วละที่ไม่ได้สุขภาพขอตัวเราสำคัญมากกว่าอื่นใดและการไปในที่ไกลอย่างนั้นอาจเป็นภาระสำหรับตัวเองมากกว่านะการพัฒนาอาจเริ่มจากที่เรามี...เท่าที่เราเป็นและเรารู้ว่าต้องมีการปรับปรุงเรียนรู้เพิ่มผมว่างานเราก็เริ่มมีการปรับปรุงแล้วละ ..ขอให้แข็งแรง...แข็งแรงนะ