ที่สุดแห่งความประทับใจ (19)
สองวันมานี้ผมได้เรียนรู้เรื่องใหม่เอี่ยมอ่อง ที่ไม่เคยได้รู้และใกล้ชิดมาก่อน โดยเฉพาะเรื่องธรรมดาที่ไม่ธรรมดาเกี่ยวกับเด็กพิเศษ นับว่าโชคดีที่ชมรมเพื่อนแก้วของมหาวิทยาลัยมหาสารคาม พากันมาเข้าค่ายจัดกิจกรรมเพื่อนช่วยเพื่อน ผมประทับใจที่ตั้งแต่เธอก้าวลงจากรถบัสคันใหญ่ เดินจูงกันเข้ามาในสวน มาเข้าแถวหน้าอาคารกรมราษฎรส่งเสริม เพื่อจะรอพบปะกับเจ้าบ้านตามธรรมเนียม รู้สึกดีใจที่สังคมไทยยังทักทอสายใยแห่งความเป็นมนุษย์ ที่รู้ร้อนรู้หนาวเจือจานน้ำใจมาให้เธอเหล่านี้บ้าง ยังไม่เลวร้ายถึงกับปล่อยเกาะ หรือไม่ดูดำดูดีทำบุญเอาหน้า เที่ยวเสนอความช่วยเหลือให้นานาประเทศ แต่หลงลืมลูกหลานตัวเองที่อยู่ในโลกมืด ด้อยโอกาสแม้แต่จะเรียกร้องสิทธิ์ความเป็นคนไทยของเธอ การที่มหาวิทยาลัยมหาสารคามจัดให้มีโครงการบัณฑิตพิเศษ ให้โอกาสเยาวชนหญิงชายได้เรียนในมหาวิทยาลัยกับเพื่อนที่ครบอาการสามสิบสอง จึงเป็นความดีงามเชิงสังคมที่จับต้องได้ ขอขอบคุณแทนลูกหลานคนอีสานที่เข้ามาเป็นนิสิตของสถาบันการศึกษาในเมืองตักศิลา แห่งนี้.
นับเป็นครั้งแรกที่มหาชีวาลัยอีสานได้ต้อนรับอาคันตุกะพิเศษ อะไรที่พอจะทำให้หรือทำให้พวกเธอเหล่านี้ ก็พร้อมที่จะให้ความช่วยเหลืออย่างเต็มความสามารถ ผมติดตามเฝ้าดูพวกเธออย่างใจจดใจจ่อทั้งที่ง่วงแสนง่วง ก็ยังห่วงว่าจะพลาดเรื่องดีๆที่พวกเธอแสดงออก และแล้วก็ไม่ผิดหวัง ผมดีใจที่ได้พบ ได้เห็น ความดีงามที่มาโลดเต้นอยู่ตรงหน้า..
ในช่วงหัวค่ำ กรรมการชมรมเพื่อนช่วยเพื่อน ได้จัดรายการแสดงวิธีเรียน การทำงาน และแสดงความสามารถพิเศษให้เราชม ผมนั่งปลื้มจนแทบลืมหายใจ ความดีงามที่อยู่ตรงหน้า เด็กหนุ่มตาพิการมาแสดงการพิมพ์หนังสือให้เราชมอย่างคล่องแคล้ว ทำเอาเด็กตาดีอายม้วนต้วน บางคนชวนเพื่อนสนิทมาแสดงการบันทึกเสียงลงในการทำสื่อการเรียน ทั้งน้ำเสียง จังหวะเสียง ความชัดถ้อยชัดคำ ไม่แพ้มืออาชีพแม้แต่น้อย
แต่สิ่งที่ผมไม่เล่าไม่ได้ พอเราประกาศว่าอยากจะฟังเพลง เธอผู้ที่เราเข้าใจว่ามีขีดจำกัดมากมาย เดินจูงมือเพื่อนมาด้านหน้า ไม่ให้เสียเวลาแม้แต่นาทีเดียว เธอออกมาร้องเพลงคู่กับเพื่อนได้อย่างน่าทึ่ง เนื้อเพลงบอกเล่าถึงความรู้สึกที่เธอมีต่อคนที่เรียกว่าพ่อ เธอรักพ่อของเธอมากจนผมคาดไม่ถึง ผมบันทึกเพลงนี้ไว้ ฟังซ้ำแล้วซ้ำอีก ..ไม่ได้ร้องคลอหรอกนะ แต่นั่งน้ำตาคลอ.. โธ่!!ชีวิตและชาตะตากรรม ทำไมมันไม่ยุติธรรมกับคนที่แสนดีเหล่านี้เลย
ผมมองหาปมด้อยไม่เจอ ทั้งๆที่จับตาดูเธอตลอดเวลา เห็นแต่ความฉับไว การแสดงออกทั้งความคิดเห็นและความสามารถ เธอเป็นนางเอกในใจผมเสียแล้ว ฝันล่วงหน้าไปไกลโพ้น หวังใจไว้สุดๆว่าถ้าเทคโนโลยีก้าวหน้ากว่านี้ ผมอยากให้เธอได้มองเห็นโลกเหมือนกับผมบ้าง
ก่อนนอนผมเปิดบล็อกที่เธอเขียน หัวใจผมก็หล่นมากองอยู่หน้าเจอ อ่านทวนไปทวนมาเหมือนคนบ้า ท่านลองอ่านคนที่จิตใจสะอาดเรียงตัวอักษรสะท้อนความงดงามแห่งจิตใจที่ผสมผสานน้ำใจให้กับโลกใบนี้ คนใจงาม คิดงาม เธออยู่กับความงดงามมากกว่าพวกเราเสียอีก..
เห็นไหมครับ เข้าใจไหมครับ ตระหนกบ้างไหมครับ ว่าทำไมเธอถึงพร้อมเรียนรู้ พร้อมที่จะสู้ชีวิตในสภาพของผู้ที่ไม่มีความพร้อมแม้แต่น้อย ต้นทุนที่มี เธอมีสิ่งเดียวแท้ๆ คือหัวใจที่มีอานุภาพสูงมาก พลังการเรียนรู้โชติช่วงชัลวาล ใครๆที่พูดเรื่องKM.เล่นๆ ควรจะอ่านข้อเขียนของเธอ
" ตั้งแต่จำความได้ เราก็รู้ว่าโลกของเราใบเล็กนิดเดียวคนรอบข้างอาจมองว่าโลกทัศน์ของเราแคบกว่าคนปรกติ สิ่งต่างๆ ที่เรามองเห็นเป็นเพียงภาพเลือนรางบ้าง พร่ามัวบ้าง คนใส่ชุดสีขาวท่าทางใจดีเรียกเราว่า “คนสายตาเลือนราง” และเรียกเพื่อนของเราว่า “คนตาบอด” พวกเขาบอกกับเราว่า โลกของพวกเขามีเพียงความมืดมิดไม่มีดวงอาทิตย์ในตอนกลางวันและไม่มีดวงจันทร์ในตอนกลางคืน แต่ชีวิตของพวกเขาก็ไม่ได้ต่างอะไรกับเรานัก นั่นคือเราใช้ประสาทสัมผัสที่เหลืออยู่ในการเรียนรู้และทำกิจกรรมต่างๆ ในชีวิตประจำวัน หลายคนมองว่าเราเป็นคนพูดเก่งมากชนิดน้ำไหลไฟดับก็ว่าได้ การได้ยินก็เป็นเลิศเหมือนโซน่าของปลาวาฬใต้มหาสมุทร ความจำเป็นเยี่ยมเหมือนกับเมมโมรี่การ์ด" น้องมด นางสาวเสาวนีย์ สีสอง เขียนสิ่งที่เรียกว่าวรรคทอง ออกจากใจของเธอ.
วันนี้ช่วงเช้า ผมจัดรายการดังนี้ครับ ท่านที่สนใจติดตามอ่านได้ คืนนี้แต่ละกลุ่มจะทยอยเขียนความเห็นเธอผ่านบล็อก..ของแต่ละกลุ่ม
9.00 นิสิตพิเศษ ออกมาทั้งกลุ่ม เล่าประวัติย่อๆของแต่ละคน ความคิด ความฝัน ความตั้งใจ ของแต่ละคน
9.30 เพื่อนสนิทที่ประกบคู่ ออกมาบอกเล่าประสบการณ์ความประทับใจ ความเห็นเกี่ยวกับบทบาทหน้าที่ และความคิดเห็นที่มีต่อเพื่อน
9.31 กลุ่ม/ชมรม/เพื่อนช่วยเพื่อน เขียนแผนเสนอโครงการฯ
· แผนเชิงโครงสร้าง นโยบายเกี่ยวกับการส่งเสริมเด็กพิเศษ
ในมหาวิทยาลัย
· แผนกิจกรรมรายปี
· แผนกิจการที่จะเลือกทดลอง
· แผนเชื่อมโยงกับสังคมโลก
11.0 การแสดงออก ร้องเพลง เขียนกลอน การละเล่นอื่นๆ
12.0 รับประทานอาหารกลางวัน
13.0 แบ่งกลุ่มไปศึกษาการเพาะเห็ด กับ การเลี้ยงไก่ไข่
17.0 แต่ละกลุ่มเลือกทำอาหารคนละ1อย่าง
18.0 รับประทานอาหารร่วมกัน
19.0 พักผ่อน
20.0 เสนอแผนงานของชมรมเพื่อนแก้ว
22.0 นอนฝันหวาน
ความเห็น (17)
- เห็นกิจกรรมคุณภาพ เด็กคุณภาพ คนจัดคุณภาพ ธรรมชาติคุณภาพ แล้วจะหาอะไรอีกครับ
- ต่อไปก็คือก้าวของการกระจายความรู้ที่ได้ ขยายและปรับปรุงพันธุ์ด้วยการ เสียบยอด ติดตาม ทาบกิ่ง และอื่นๆ ให้กับคนอื่นๆ ที่อยู่รอบข้างตัวเองกันต่อไปนะครับ
- ขอเป็นกำลังใจให้กับน้องๆ ผู้รักการเรียนรู้ทุกคนครับ
- ขอบคุณมากๆนะครับ
เคยร่วมทำงานกับเจ้หนิงในฐานะหัวหน้าเพื่อผลักดันงานนิสิตพิการกันอย่างหนักหน่วง...มาเห็นดอกผลที่ผลิบานก็ยินดีและบูชาคนที่รับผิดชอบว่าไม่ท้อแท้
...การทำงานกับเด็ก...มีความสุขเสมอ
ขอบพระคุณพ่อครูบาเป็นอย่างสูงในความกรุณาและความเมตตาที่มีต่อนิสิตและทีมงานจาก มมส
เสียดาย...ผมมีภารกิจเยอะเหลือทน จนไม่สามารถอยู่ร่วมงานได้, เต็มที่ก็แค่แวะไปให้กำลังใจกันและกัน
อ่านแล้วรู้สึก สุข อย่างบอกไม่ถูกคะพ่อครูฯ ขา
การเรียนรู้ อุปสรรคทางกายไม่เป็นปัญหาเลยค่ะ แต่อุปสรรคทางใจนี่สิ สำคัญยิ่งกว่า
ขอเพียงเราเปิดใจ ทุกอย่างอยู่แค่เอื้อมจริงๆ คะพ่อครูฯ
ขอส่งมอบกำลังใจทั้งหมด ให้ทุกท่านที่ร่วมทำกิจกรรมดี ๆ ให้น้อง ๆ เหล่านี้ ด้วยนะคะ พ่อครูฯ
ด้วยความเคารพค่ะ
- อยากมีคำ ดีดี ที่มอบให้
- คือดวงใจ ดวงนิด มิตรสหาย
- ว่าศรัทธา ทูนเทอด เกิดแล้วตาย
- ท่านสร้างกุศล ยิ่งใหญ่ แก่ไทยคน
- น้องน้อยผู้พิการ ทยานอยาก
- เรียนรู้สิ่งยากๆ นั้นคือหน
- ทั้งน้องหนิง ทั้งครูบา อีกหลายคน
- ขอให้บุญ ทบต้น ส่งผลเทอญ....
- สาธุ..
- น้ำใจอันยิ่งใหญ่ของผู้บริหารโครงการ เหล่าเพื่อนพ้องน้องพี่ ที่พากันรังสรรค์สร้างความสมบูรณ์ทางจิตใจและสติปัญญาแก่เพื่อนมนุษย์ช่างน่าอนุโมทนาจริงๆ ครับ
ขอบคุณผู้ใหญ่ใจดีทุกคนแทนน้อง ๆ เด็กพิเศษครับ...
การให้โอกาสเป็นการให้ที่ยิ่งใหญ่ครับ ยิ่งเป็นการให้กับผู้ที่ขาดโอกาสถือว่าสุดยอดครับ...
ขอบคุณครับ...
- ขอบพระคุณค่ะ ขอบพระคุณแทนเด็กๆทุกคน ขอบพระคุณผู้ใหญ่ใจดี เสมอมา
- ดีใจที่มีวันนี้...
- ปลิ้ม ปิติ ไม่รู้จะหาคำใดไหนเอ่ยแทนได้เลยค่ะ
- มาครั้งนี้คุ้มค่ากับเวลาที่ให้ไป
- ขอบคุณพี่หนิง
- ขอบคุณพ่อครูบา
- ขอบคุณตัวเองที่มีจิตใจที่ดี
- ขอปวารณาตัวช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์เท่าที่ความสามารถของตัวเองจะทำได้
- Alert สุดๆ
เป็นเรียงความที่ซาบซึ้งครับ...
คนทุกคนเกิดมาอาจจะต่างกันทางด้านร่างกาย ทางด้านสังคมแต่ทุกคนก็คือมนุษย์คนหนึ่งที่สามารถสร้างสรรค์สิ่งดี ๆ ให้เกิดขึ้นในสังคมได้...
เป็นกำลังใจให้น้อง ๆ ครับ...
- นอกจากของน้องมดแล้ว...
- ยังมีอีกเรื่องหนึ่งค่ะ คลิกที่นี่ เป็นเรียงความที่ได้รางวัลชนะเลิศ จากเวทีเดียวกันค่ะ และได้เข้ารับ ประทานรางวัลด้วยค่ะ พ่อครูขา
- จากนั้นเจ้าหนุ่ยก็ได้เผยแพร่งานเขียนอีกชิ้นนึงผ่าน blog ที่ G2K ค่ะ คลิกที่นี่
- สุขใจที่ได้มีโอกาสไปร่วมกิจกรรมครั้งนี้ แม้ว่าจะต้องกลับมาก่อน ทั้ง ๆ ที่อยากจะอยู่ร่วมฟังฝันของ กลุ่มเพื่อนแก้ว และ นิสิตพิเศษเหล่านี้
- ในช่วงที่เธอร้องเพลงรักพ่อ ผมก็ซาบซึ้งถึงกับน้ำตาซึมเช่นกันครับ
- ขอบพระคุณ พ่อครูบา และ ทุก ๆ ท่าน แห่งมหาชีวาลัยอีสาน ที่ทำให้ผมได้เรียนรู้สิ่งต่าง ๆ อีกมากมาย
- มารายงานตัวครับ
- กำลังจะแย่แล้วครับ
- นอนดึกบ่อยๆๆๆ
- ผมเพิ่งเข้าใจน้องๆเมื่อน้องเล่าให้ฟัง ได้แต่อึ้งครับ หลายคนเก่งมาก
- ขอชื่นชมพี่หนิงจริงๆเลยค่ะ
- อ่านแล้วเขียนไม่ออกจริงๆค่ะ รู้สึกตื้นตันใจ...
- ภูมิใจที่ได้รู้จักกัลยาณมิตรที่มีิจิตใจอันดียามทุกท่านค่ะ
ก่อนอื่นผมขอชื่นชมพ่อครู และขอเป็นกำลังใจในการสร้างสรรค์งานให้กับสังคม ด้วยนะครับ ได้อ่านแล้วรู้สึกประทับใจ ตื้นตันใจจนรู้สึกขนลุกขึ้นมา เพราะปราบปรื้มและดีใจแทนน้อง ๆ เพราะได้ให้โอกาสอันยิ่งใหญ่จริง ๆ
- ดีใจครับที่มีวันนี้ ที่เห็นวันนี้ เป็นตัวอย่างที่ดีให้ทำต่อในวันนี้ของวันถัดๆ ไปครับ
- ปลื้มใจกับทุกๆท่านนะครับ
- เข้าไปอ่านบทความน้อง แล้ว เกินบรรยาย
- รอดูภาพต่อๆ ไป และเป็นกำลังใจให้เสมอครับ
