คุณจัดลำดับอะไรในชีวิตก่อนกัน

อ่านให้จบ จะได้อะไรดีๆ ในชีวิต ลองอ่านดู ดีนะ

            ชายหนุ่มคนหนึ่งได้รับเชิญจากมหาวิทยาลัยเอกชน เพื่อนให้เป็นวิทยากรพิเศษสอนวิชาปรัชญาให้กับนักศึกษาปริญญาโท  เขาเตรียมการสอนอยู่หลายวัน จึงตัดสินใจจะสอนนักศึกษาเหล่านั้นด้วยแบบฝึดหัดง่ายๆ  แต่แฝงไว้ด้วยข้อคิด เขาเดินเข้าห้องเรียนมาพร้อมด้วยของสองสามอย่างบรรจุอยู่ในกระเป๋าคู่ใจ
           เมื่อได้เวลาเรียน เขาหยิบเหยือกแก้วขนาดใหญ่ขึ้นมา แล้วใส่ลูกเทนนิสลงไปจนเต็ม
” พวกคุณคิดว่าเหยือกเต็มหรือยัง? ” เขาหันไปถามนักศึกษาปริญญาโท

        แต่ละคนมีสีหน้าตาครุ่นคิดว่าอาจารย์หนุ่มคนนี้จะมาไม้ไหนก่อนจะตอบพร้อมกัน
” เต็มแล้ว...”  นักศึกษาปริญญาโทตอบพร้อมๆกัน

       เขายิ้ม ไม่พูดอะไรต่อ หันไปเปิดกระเป๋าเอกสารคู่ใจ  หยิบกระป๋องใส่กรวดออกมา แล้วเทกรวดเม็ดเล็กๆ  จำนวนมากลงไปในเหยือกพร้อมกับเขย่าเหยือกเบาๆ  กรวดเลื่อนไหลลงไปอยู่ระหว่างลูกเทนนิสอัดจนแน่นเหยือก
” เหยือกเต็มหรือยัง? ”  เขาหันไปถามนักศึกษาอีก
นักศึกษามองดูอยู่พักหนึ่งก่อนจะหันมาตอบ

 ”เต็มแล้ว...”

       เขายังยิ้มเช่นเดิม หันไปเปิดกระเป๋าหยิบเอาถุงทรายใบย่อมขึ้นมา เททรายจำนวนไม่น้อยใส่ลงไปในเหยือก  เม็ดทรายไหลลงไปตามช่องว่างระหว่างกรวดกับลูกเทนนิสได้อย่างง่ายดาย
เขาเทจนทรายหมดถุง  เขย่าเหยือกจนเม็ดทรายอัดแน่นจนแทบล้นเหยือก
”เหยือกเต็มหรือยัง?”   เขาหันไปถามนักศึกษาอีกครั้ง
       เพื่อป้องกันการหน้าแตกนักศึกษาปริญญาโทเหล่านั้นหันมามองหน้ากัน  ปรึกษากันอยู่นานหลายคนเดินก้าวเข้ามาก้มๆ เงยๆ  มองเหยือกตรงหน้าอาจารย์หนุ่มอยู่หลายครั้ง  มีการปรึกษาหารือกันเสียงดังไปทั้งห้องเรียน  ....จวบจนเวลาผ่านไปเกือบห้านาที  หัวหน้ากลุ่มนักศึกษาจึงเป็นตัวแทนเดินเข้ามาตอบอย่างหนักแน่น
”คราวนี้เต็มแน่นอนครับอาจารย์”

 ”แน่ใจนะ”
”แน่ซะยิ่งกว่าแน่อีกครับ”

       คราวนี้เขาหยิบน้ำอัดลมสองกระป๋องออกมาจากใต้โต๊ะแล้วเทใส่เหยือกโดยไม่รีรอ  ไม่นานน้ำอัดลมก็ซึมผ่านทรายลงไปจนหมด  ทั้งชั้นเรียนหัวเราะฮือฮากันยกใหญ่

”ไหนพวกคุณบอกว่าเหยือกเต็มแน่ๆ ไง”   เขาหัวเราะอย่างอารมณ์ดี  เขาพูดพลางยกเหยือกขึ้น
”ผมอยากให้พวกคุณจำบทเรียนวันนี้ไว้  เหยือกใบนี้ก็เปรียบเหมือนชีวิตคนเรา  ลูกเทนนิสเปรียบเหมือนเป็นเรื่องสำคัญที่สุดในชีวิต เช่น ครอบครัว  คู่ชีวิต การเรียน สุขภาพ ลูก และเพื่อน
       สิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องที่คุณต้องสนใจจริง   สูญเสียไปไม่ได้......เม็ดกรวดเหมือนสิ่งสำคัญรองลงมา เช่น งาน บ้าน รถยนต์     ทรายก็คือเรื่องอื่นๆ ที่เหลือเรื่องเล็กๆ น้อยๆ  ที่เราจำเป็นต้องทำแต่เรามักจะหมกมุ่นอยู่กับเรื่องเล็กๆ น้อย ๆ เหล่านี้....เหยือกนี้เปรียบกับชีวิตของคุณ  ถ้าคุณใส่ทรายลงไปก่อน คุณจะมัวหมกมุ่นอยู่กับเรื่องล็กๆน้อยๆอยู่ตลอดเวลา ชีวิตเต็มแล้ว...เต็มจนไม่มีที่เหลือให้ใส่กรวด  ไม่มีที่เหลือใส่ให้ลูกเทนนิสแน่นอน......ชีวิตของคนเราทุกคน..ถ้าเราใช้เวลาและปล่อยให้เวลาหมดไปกับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ เราจะไม่มีที่ว่างในชีวิตไว้สำหรับเรื่องสำคัญกว่า...เพราะฉะนั้นในแต่ละวันของชีวิต  เราต้องให้ความสนใจกับเรื่องที่ทำให้ตัวเราและครอบครัวมีความสุข  ใช้ชีวิตเล่นกับลูกๆ  หาเวลาไปตรวจร่างกาย พาคู่ชีวิตกับลูกไปพักผ่อนในวันหยุด  พากันออกกำลังกายเล่นกีฬาร่วมกันสักชั่วโมงสองชั่วโมงเพื่อสุขภาพ และความสัมพันธ์ที่ดีในชีวิต  เราต้องดูแลเรื่องที่สำคัญที่สุดจริงๆ  ดูแลลูกเทนนิสของเราก่อนเรื่องอื่นทั้งหมด...หลังจากนั้นถ้ามีเวลาเหลือเราจึงเอามาสนใจกับสิ่งแวดล้อมที่อยู่รอบๆ ตัวเรา...”

”แล้วน้ำที่อาจารย์เทใส่ลงไปล่ะครับ  หมายถึงอะไร?”   นักศึกษาคนหนึ่งยกมือขึ้นถาม
         เขายิ้มพร้อมกับบอกว่า ”การที่ใส่น้ำลงไปเพราะอยากให้เห็นว่า ไม่ว่าชีวิตของเราจะวุ่นวายสับสนเพียงใด  ในความสับสนและวุ่นวายเหล่านั้น คุณยังมีที่ว่างสำหรับการแบ่งปันน้ำใจให้กันเสมอ.......คุณจะเป็นคนประเภทไหน ในคน 4 ประเภทนี้

มีเงิน มีเวลา (คงจะมีความสุขเหลือล้น  เพราะสามารถเอาเงินไปใช้พักผ่อนหย่อนใจในเวลาว่างได้เต็มที่)

2.      มีเงิน ไม่มีเวลา (คงแย่หน่อย เพราะไม่มีเวลาว่างให้ใช้เงิน)

3.      มีเวลา ไม่มีเงิน  (คงน่าเบื่อแย่เพราะต้องอยู่กับบ้านเฉยๆ  ออกไปไหนไม่ได้ เพราะไม่มีเงิน)

4.       ไม่มีทั้งเงินและเวลา !!! (อันนี้คิดเอาเอง)

[นาย ปิยะพงค์ เพชรเงิน]

เป็นเรื่องราวที่ ดีครับ

หรือจะเปรียบได้ว่าคนเราใช่ว่าจะรับสิ่งใดสิ่งเดียวในชีวิต แต่ชีวิตควรจะเปิดรับสิ่งใหม่ๆ ให้เข้ามา

[Ranee]

วันนี้ได้อ่านสิ่งดี ๆ  ขอบคุณนะค่ะที่นำมาผ่านblog ให้ราณีได้อ่าน  (แง่คิดเต็มเปี่ยม)

[ย่ามแดง]

ผมอยากมีคนรู้ใจครับ  แม้ไม่มีเงิน ไม่มีเวลา ก็มีความสุข อิอิอิ

[นิเวศน์ อรุณเบิกฟ้า]

• ขอบคุณสำหรับข้อคิดเห็นดีจาก

  นาย ปิยะพงค์ เพชรเงิน

• ขอบคุณสำหรับอาจารย์

  Ranee

• ขอบคุณสำหรับสำหรับ

  ย่ามแดง

• ชีวิต ไม่สามารถให้ใครมากำหนดได้ แต่คนที่สามารถกำหนดได้ คือตัวเราเองน่ะครับ

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

สวัสดีค่ะ

• ขอชมว่า..บล็อกสวยค่ะ
• ส่วนสิ่งที่ครูอ้อยจะเลือก...ก็ต้องตามแต่สถานการณ์ค่ะ
• บางทีครูอ้อยก็เลือกความสบาย..บางทีเลือกครอบครัว...สลับกันไป..ไม่สำคัญค่ะ..สรุปแล้ว..
• ครูอ้อยเลือกทุกอย่าง..แล้วแต่เวลาและสถานการณ์ค่ะ

ขอบคุณค่ะ

[นิเวศน์ อรุณเบิกฟ้า]

• ขอบพระคุณครับ ครูอ้อย

  สิริพร กุ่ยกระโทก

• ใช้ครับเพราะชีวิตเราไม่ใช้เส้นตรง มันเหมือนกราฟ ที่มีขึ้น มีลง มีหนา มีบาง ดังนั้นการตัดสินใจเราก้ต้องขึ้นอยู่กับ space & time ในแต่ละห้วงเวลาครับ