ไร้นามกลับมาหาที่พักใจใน โกทูโน


             วันนี้กลับมายืนตรงนี้ นึกถึงเพลงเก่าของ คริสติน่า อากีลาร์ หัวใจขอมา 

               คนรุ่นใหม่จะเคยได้ฟังเพลงนี้กันบ้างหรือเปล่า

                กลับมายืนที่เดิม ที่ที่เคยคุ้นตา

               ที่ที่ใจนั้นคอยเรียกหา เฝ้าคิดถึงวันที่ผ่านไป

               ที่ที่เคยพบเธอ ที่ที่ยังฝังใจ

               กลับมาตามหาความสดใส ที่ยังเหลือ พอให้จดจำ

             

              กวาดตามอง ไม่พบเธอ ตรงที่เก่า

              ถึงแม้วันนี้เงียบเหงา  แต่ยังดีใจ ที่ได้มาเยือน

              กลับมาคราวนี้ เพื่อมาทวงความฝันคืน สูดความฝันให้ชื่นใจ

             ยาวนานเหลือเกิน ที่ฝันจางหายไป ในหัวใจยังทวงถาม

             กลับมาคราวนี้ เพื่อมาทวงความฝันคืน สูดความฝันให้ชื่นใจ

            ยาวนานเหลือเกิน ที่ฝันจางหายไป ในหัวใจยังทวงถาม

            กลับมาคราวนี้ เพราะหัวใจมันขอมา ให้ตามหาความทรงจำ

           ปล่อยใจตัวเอง ให้มันชื่นฉ่ำ กับความทรงจำที่เคยมี

          กลับมายืนที่เดิม...

คำร้องโดย สุรักษ์ สุขเสวี

ทำนอง/เรียบเรียง โสฬส ปุณกะบุตร

ไร้นามมาแวะ โกทูโน วันนี้ ไร้นามรู้สึกเหมือนในเพลงนะ

ไร้นามมองหา หลายคนที่เคยเฮฮา เคยบอกเล่าเรื่องราว เคยหยอกเย้า เคยดุดัน ตั้งไข่ล้มต้มไข่กิน ส่งแรงบันทึกให้ โกทูโน ตั้งลำได้

หายไป

คลื่นใหม่มาเรื่อยๆ บ้างก็แผ่ว บ้างก็แรง เน้นวิชาการมากขึ้น เรื่อยๆ เงียบเหงาและไม่กล้าบอกเล่าความรู้สึกกับเรื่องของสังคม                     ดูราวกับตัดขาดจากความจริงบางอย่าง

 คลื่นลูกเก่าบางลูกยังวนเวียน แต่เรื่องราวแผ่วผิวลง บ้างก็ซ้ำๆ ย้ำๆ พิมพ์เรื่องเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ความทรงจำคืออาภรณ์ที่มักจะสลัดไม่หลุด

อนาคตคือแสงเทียนริบหรี่ที่ปลายอุโมงค์

ไร้นามแก่แล้ว จริงๆ

              

 

คำสำคัญ (Tags): #รำพึง
หมายเลขบันทึก: 82544เขียนเมื่อ 8 มีนาคม 2007 05:35 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 17:41 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (30)

อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณ  ไร้นาม  

  • ครูอ้อย...ยินดีต้อนรับคุณ  ไร้นาม  เสมอค่ะ
  • เพลงไพเราะมากค่ะ

คุณไร้นามคะ

เหมือนฝัน

เมื่อคืนยังแอบนินทาคุณไร้นามกับใครบางคนอยู่

ว่าหายไป........

กลับมายืนที่เดิมจริง ๆ นะคะ

จะได้มองหาค่ะ

สวัสดีค่ะ...คุณไร้นาม

อย่าคิดมากเลยค่ะ...ทุกอย่างล้วนไม่เที่ยง หากเราจะมัวหาแต่ความเที่ยง...เราก็จะไม่มีความสุข มองทุกอย่างตามจริงดีกว่าค่ะ..."เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป" อย่ายึดติดอะไรมากมาย ...สิ่งใหม่หรือสิ่งเก่านั้นล้วนมีสิ่งที่ดีซ่อนไว้อยู่มากมาย...เพียงแต่เราเปิดตาเปิดใจมองหาหรือเปล่าแค่นั้นเองค่ะ...

กะปุ๋มมองว่า...เรากำลังหาความพอดีที่ลงตัว...และเข้าใกล้ความสมดุลในทุกสิ่งค่ะ...บางครั้งอาจมากบ้างน้อยบ้าง...ก็ไม่เป็นไร ดีกว่าเราถอยหลังหรือหยุดอยู่นิ่งๆ นะคะ

(^_________^)

ระลึกถึงเสมอค่ะ

จริงค่ะ คุณไร้นาม ความทรงจำคืออาภรณ์ที่มักจะสลัดไม่หลุด

เห็นด้วยกับคุณกะปุ๋ม ...เรากำลังหาความพอดีที่ลงตัว...และเข้าใกล้ความสมดุลในทุกสิ่งค่ะ...

ประทับใจคุณไร้นามมาก อยากอ่านบันทึกของคุณอีกค่ะ

สวัสดีค่ะคุณไร้นาม

ดีใจที่เห็นบันทึกอีกครั้ง..แต่อ่านแล้วใจวับๆ.. เกิดอะไรขึ้นกับใจของไร้นาม..

เพลงนี้เบิร์ดทันอยู่ค่ะและชอบด้วยพอมาเห็นเนื้อเพลงอีกครั้งเหมือนได้พบกับสิ่งที่คุ้นเคย แต่แฝงความอ้างว้างอยู่ลึกๆ..

กาลเวลา..ความคิด..บุคคล..หรือสถานที่ต่างล้วนมีการเปลี่ยนแปลง..และเมื่อหวนระลึกตรึกถึงตัวเรา..มีสิ่งใดเล่าที่ไม่เปลี่ยนแปร?..

และเพราะมีความเปลี่ยนแปร..จึงมีคุณค่าของ " ความทรงจำ "..

กวาดตามอง ไม่พบเธอ ตรงที่เก่า ถึงแม้วันนี้เงียบเหงา  แต่ยังดีใจ ที่ได้มาเยือน......กลับมาครานี้ฉันมาทวงความฝันคืน... สวัสดีค่ะ

ดูเดาอารมณ์ และตัวตน คุณไร้นาม ได้ยากจริงๆ

แต่อย่างไร ก็คิดถึงนะคะ ว่างๆ ก็แวะเวียนมาแลกเปลี่ยนคะ มีคนแปลกๆ (ชมนะคะ) อย่างคุณไร้นาม โลกนี้ก็มีสีสันดี

มาทีไร โฉมยงแปลงร่างทุกที

ดีเหมือนกัน อดรีนาลีนหลั่งตื่นเต้ลดี

เหมือนเห็นสาวน้อยสายเดี่ยว เดี๋ยวก็ใส่เสื้อแต่ทางขวา เดี๋ยวก็ปลดตะขอลง  ยึกยักถลกเสื้อไว้เหนือหัวเดี๋ยวก็ดิ้นหนีไปรอบๆ

อ่า ...เลือดในกาย แล่นกระฉูด ไม่รู้ว่าวันนี้จะเจอสาวเจ้าในแบบไหน บางทีก็ปิดจอหนีไปซะงั้น

G2K เหมือนสาวน้อยแฟนมาก ...เล่นบทบาทให้รู้ว่า กินยากเข้าไว้สักหน่อย....ล่อใจดี

ดี ดี ดี

คำนี้ต้องเขียนมากๆ เพื่อบอกให้รู้ว่า มองว่า ดี สนุกดี

สวัสดี มิตรรักทุกๆท่าน

ไร้นามได้เห็นเงาหลังท่านๆ ก็ปลาบปลื้ม

สมดุล สมดุล สมดุล ...สมดุลมีช่วงเปลี่ยนผ่านไหม หมายถึงว่า ความสมดุลอยู่ได้กี่วินาที และเป็นสมดุลของผู้ใด

วิ่งตามการเปลี่ยนแปลงเพื่อความสมดุล

หรือควรปรับสมดุลรวมเข้าสู่สมดุลเล็ก

หรือว่าสมดุลแปลว่า พอใจ

เช่นนั้น ความพอใจของใคร

ไร้นามรอ เฝ้ารอ น้อมรับคำอธิบายจากทุกๆท่าน

ปล ดร กาเหว่าที่รัก

ไร้นามแปลกตรงไหนอ่ะ ...ออกจะจริงใจใสซื่อ น่ารักน่าเอ็นดู คิดอะไรก็บอกอย่างนั้น...เจรง เจรง (ก๊าก)

ไร้นามตื่นเช้าจัง

^___^

ดร. IS ที่รัก

ไร้นามตื่นเช้าทุกวัน เพราะว่า ไร้นามชอบอากาศเย็นๆ ตอนเช้า ฟังเสียงคนสับหมูขายใกล้ๆบ้าน หอมกลิ่นข้าวหุงสุกใหม่ของพ่อค้าขายข้าวสุก เสียงปาท่องโก๋ฉ่าๆ ในกะทะ เสียงแม่ค้าขายกาแฟคนกาแฟ คล็องๆๆๆๆ

คนบ้านใกล้ตลาด คงตื่นเช้าเหมือนไร้นามกันทุกคน (หรือเปล่า)

ยังไม่ได้เป็น ดร. อย่าเพิ่งเรียกดร.จะดีกว่านะคะ

^____^

เค้าว่ากันว่า คนอายุมากขึ้น (แก่) จะตื่นเช้าขึ้น...เอ...จริงรึเปล่าน้า

ฮ่าฮ่าฮ่า ของ IS ต้องบวก 4 ชั่วโมงนะคะ (รอดตัวไป)

^___<

สมมุติฐาน ถ้าตื่นเช้าคือ อินดิเคเตอร์ของคนแก่ คนแก่ทุกคนต้องตื่นเช้า

ดังนั้นคนที่บันทึกตอนเช้าๆ คือคนแก่

ฮ่าๆๆๆ ...เช้านี้นับได้หลายคนโพด

  • เข้ามาทักทายคุณไร้นามครับ
  •  กลับมายืนที่เดิม ที่ที่เคยคุ้นตา
  • ขอบคุณสำหรับข้อคิดเห็นดีๆ นะครับ

น้องเม้งที่รัก

ไปตามอ่านเรื่องราวของน้องบ้างแล้ว โดยเฉพาะที่ไปจีบครูบาสุทธินันท์(ยอดรักคนใหม่ด่วนๆ ของพี่) พี่ละชอบจริงๆ

แต่พี่เป็นคนแก่อ่านตัวหนังสือติดกันเป็นพรืดไม่ค่อยทน ถ้าน้องเม้งรักคนอ่าน ช่วยพิมพ์เว้นช่องว่าง หรือจะพิมพ์ตัวโตๆ ก็จะเป็นความกรุณาอย่างใหญ่หลวง

(อิอิ จดหมายรักฉบับแรกของไร้นามนะเนี่ย)

โห...พลาด blog นี้ได้ไงเนี่ย...เพลงโปรดของหนิงเลยค่ะคุณไร้นาม  กำลังคิดๆว่าจะเอาไปใส่ไว้ใน blog คุณนายสายเสมอเลยอ่ะค่ะ ^__*

เอ้า เจอคนใจเดียวกันเข้าให้แล้ว

เพลงของคนตัดใจไม่ลง...ก๊าก

 

 

หวัดดีครับ....เข้ามาทักทายครับ...

คนเก่าคนใหม่เข้ามาแลกเปลี่ยน ทักทาย สังคมจะได้ครึกครื้นครับ...

 

โอ้โฮ้ Mr.Direct คลื่นลูกใหม่มาเยือนไร้นาม

เชิญๆ เชิญนั่งก่อน ไร้นามจะยกอะไรมาบริการดี

น้ำเปล่า ชา กาแฟ โกโก้ โอวัลติน หรือน้ำตะไคร้ ใบบัวบก(อันสุดท้ายนี่ของชอบของไร้นามแต่ไม่ค่อยกล้ากินมาก..อิอิ)

 

สวัสดีครับ พี่ไร้นาม

  • (พี่ชื่อไร้นาม แต่ไม่ไร้นาม) นี่หล่ะคับ จุดอ่อนของผมครับ คือไม่ได้ตกแต่งสีสรรก่อนบันทึกบทความเลยครับ อิๆ แล้วจะพยายามนะครับ บางทีผมก็พิมพ์ตกไปเยอะเลยครับ
  • วันก่อนผมตลก ฝรั่งคนหนึ่งมาก แล้วก็พบว่าภาษาไทยเรานี่ไม่ธรรมดาครับ
  • ฝรั่งเค้าถามว่า เอทำไมคำในภาษาไทยมันยาวจัง หนึ่งคำยาวครึ่งหน้ากระดาษ
  • แล้วกว่าจะจบแต่ละประโยคนี่มันยาวขนาดไหน
  • เพราะภาษาเราเขียนติดกัน ต่างจากภาษาอื่นๆ ที่เขียนแยกคำ แล้วจบด้วยจุดหรืออะไรก็แล้วแต่
  • นี่หล่ะเสน่ห์ของภาษาไทย
  • ไว้ผมจะพยายามเขียนให้ดีๆ นะครับ
  • ข้อดีของผมคือพิมพ์สัมผัสเร็ว (ยกหางตัวเองอีกแล้ว) แต่มือสนองไม่ทันตามที่สมองสั่ง (เลยตกหล่นเพียบครับ) คือสรุปคือขาดสตินั่นเองครับ

พิมพ์ตกหล่นเพราะขาดสติ ค่อยยังชั่ว

ของไร้นามพิมพ์ตกหล่นเพราะว่าตกภาษาไทย (แฮ่ๆ)

ภาษาไทยไม่ธรรมดาอยู่แล้ว

แต่ เออ แปลกนะ ฝรั่งมาเรียนภาษาไทย ใช้คำได้ดี พูดได้ดี อย่างรายการสุภาษิต (อ้าว ลืม น้องเม้งอยู่เมืองนอกนี่นา...) ดูอย่างท่านทูตอังกฤษพูดภาษาไทย ไพเราะ สุภาพ เป็นภาษาไทยล้วนๆ ไม่มีอังกฤษปนเลย ดีกว่า นักการเมืองของไทยให้สัมภาษณ์สื่อซะอีก

แต่พอคนไทยไปอยู่เมืองนอกสักพักกลับพูดคำสบถคำ พอกลับมาก็พูดไทยคำปนอังกฤษคำ หรือเขียนบทความก็ต้องมีคำอังกฤษแทรก

มันแปลกดีนะ มันแปลกดีนะ

 

 

  • ครับ ผมพยายามลดการใช้คำฝรั่งให้น้อยเท่าที่จะทำได้ครับ แต่บางครั้งก็จำเป็นครับ เพื่อให้คนเข้าใจ ไม่งั้น แปลกันคนละยุคครับ โดยเฉพาะทางคอมพิวเตอร์ หรือทางคณิตศาสตร์
  • การสร้างภาพนามธรรม  visualization อิๆ
  • มาต่างประเทศ คำสบถที่อาจจะเป็นคำแรกๆ ที่คนไทยจะพูดกันได้มั้งครับ ประมาณบ้านเรานะครับ บางที่(คนคอน) แบบบ้านๆ พูดไปด่าไป แต่ไม่มีความหมายไรซ่อนอยู่ครับ
  • ขอบคุณมากนะครับ สำหรับจดหมายรัก (อิๆ)
  • คุณไร้นามคะ   ทันฟังเพลงนี้ค่ะ....
  • คุณขจิตเคยบอกว่า ถ้าคุณไร้นามเข้ามาตอบใครนี่.....เป็นปลื้มได้เลยค่ะ

  • ตอนคุณไร้นามเข้าไป comment เรื่องสีตัวอักษรของชื่อบล็อกหว้า ทำให้ต้องวิ่งวุ่นว่าจะแก้ไขอย่างไรดี   ตื่นเต้นๆๆๆๆ  สุดท้ายก็สวยงามแล้วค่ะ

  • ได้พูดคุยกับเด็กใหม่ๆกระชุ่มกระชวยออกค่ะ  ขอบอก...หว้ายังชอบเลย   เด็กสมัยนี้ไม่ธรรมดานะคะ.....

สวัสดีครับ คุณ ไร้นาม

มาแปลกนะครับครั้งนี้ ไม่ทราบอะไรดลใจ ผมกับ อ.ลูกหว้า คงรุ่นเดียวกันนะครับ ที่ทันเพลงนี้

สบายดีนะครับ...

คิดอย่างไรที่มาทวงความฝันคืนเล่าครับ

..............

ที่เชียงใหม่ เป็นเมืองในหมอกเลย...เมื่อไหร่จะสงกรานต์ซะทีนะครับ จะได้เล่นน้ำ

วันที่  ๑๒ - ๒๕ กลุ่ม "กั๊บไฟ" จะมีการแสดงนิทรรศการศิลปะ ที่อนุสาวรีย์สามกษัตริย์ กลางเมืองเชียงใหม่ งานนี้มีดี เห็นน้องๆที่กั๊บไฟบอก

และช่วงต้นเมษาจะมีงาน "วัฒนธรรมนานาชาติ" ที่ข่วงท่าแพ

คุณไร้นามว่างๆก็มาแอ่ว เป็นแม่ญิงขี่รถถีบก๋างจ้อง นะครับ

 

 

สวัสดีค่ะคุณไร้นาม 

แวะมาทักทายค่ะ 

ไม่แน่ใจว่าจะเรียกตัวเองว่าเป็นคนรุ่นใหม่ได้รึเปล่า 
แต่ขอบอกว่ายังทันเพลงนี้อยู่ค่ะ  ชอบมากด้วยค่ะ  

วันไหนรู้สึกเหงา ๆ ก็จะไปยืนมองทะเลอยู่ริมหาด
ที่ที่เก็บเอาความทรงจำระหว่างเพื่อนไว้มากมาย
แล้วเนื้อเพลง  เพลงนี้  ท่อนนี้  ก็แว่วขึ้นมาทุกที

"กวาดตามอง ไม่พบเธอ ตรงที่เก่า
ถึงแม้วันนี้เงียบเหงา  แต่ยังดีใจ ที่ได้มาเยือน"

คงเป็นความรู้สึกเดียวกัน  แต่ต่างสถานที่ค่ะ

อาจจะยังเป็นน้องใหม่ที่แผ่ว ๆ อยู่สำหรับเรื่องบล๊อก 
ยังไงก็ขอฝากเนื้อฝากตัวกับรุ่นพี่ด้วยค่ะ

จดหมายรักถึงคุณเม้ง สมพร ช่วยอารีย์ ---------> http://www.somporn.net ---------> http://www.schuai.net

ขอบคุณที่กรุณาฟังคำรำพึงของไร้นาม

มีด๊อกเตอร์น้อยคนนักที่ไร้นามได้คุยด้วย ดังนั้นจึงเป็นเกียรติประวัติยิ่งที่คุณ เม้ง สมพร ช่วยอารีย์ ---------> http://www.somporn.net ---------> http://www.schuai.net  ถ่อมตัวลงมารับฟัง

 

 

(ปั่น 1)

ท่านที่ปรึกษา สสร อาจารย์ลูกหว้า ที่ใครๆบอกว่าตัวจริงสวยกว่าในรูปและพูดเก่งด้วย

ไร้นามก็ตื่นเต้นที่ท่านแวะมาโปรยความหอมของถ้อยคำในบันทึกอันต่ำต้อยของไร้นาม

นับว่าไร้นามยังมีวาสนา สวรรค์ปราณีอยู่บ้าง

อ้ายบ่าวคนมี 4 แฮง จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร สบายดีบ๋อ

แม่ยิงขี่รถถีบก๋างจ้อง....อ้ายบ่าวส่งใคร๋เข้าประกวดหรือ...ไร้นามจะเตรียมซื้อลูกโป่งไปให้...น้องพอมีดาลงมาแอ่วบ๋ออ้าย

คุณ yinglek

สวัสดีและขอบคุณที่มาแวะทักทาย

คลื่นลูกใหม่ ..ดูที่หน้าใสๆ (ฮ่า)

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท