ว่าด้วยเรื่องของการให้

                      <p style="text-justify: inter-cluster; margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt; text-align: justify" class="MsoNormal">  ชายหนุ่มคนหนึ่งมีชีวิตที่เรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบ.......   หน้าตาหล่อเหลา มีการศึกษาสูง มีงานการที่มั่นคง มีความก้าวหน้าในอนาคต มีคนรักใคร่รอบข้าง เรียกว่าใครเห็นใครรู้เป็นต้องอิจฉา วันหนึ่งชีวิตที่สมบูรณ์แบบของชายคนนี้ยิ่งสุดยอด สมบูรณ์แบบมากขึ้น เมื่อพี่ของเขายอมควักเงินก้อนโต ซื้อรถสปอร์ตคนงามเป็นของขวัญให้กับน้องชาย ไม่ต้องบอกว่าเจ้าตัวจะยินดีปรีดาแค่ไหน เพราะรถสปอร์ตสุดหรูคันนี้ ชายหนุ่มนายนี้ฝันอยากได้ เป็นเจ้าของมาตลอดชีวิต </p><p style="text-justify: inter-cluster; margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt; text-align: justify" class="MsoNormal"></p><p style="text-justify: inter-cluster; margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt; text-align: justify" class="MsoNormal">     เมื่อความฝันเป็นจริง สิ่งที่ชายหนุ่มคิดทำอย่างแรกคือ ขับเจ้ารถสปอร์ตตระเวน ไปตามที่ต่างๆให้สมอยาก ใจหนึ่งต้องการทดสอบแรงม้าที่ซ่อนตัวอยู่ในห้องเครื่อง ว่าจะมีเรี่ยวแรงเต็มกำลังแค่ไหน อีกใจก็แน่นอนว่า ใครที่มีรถสวยแรงขนาดนี้ คงไม่บ้าเก็บเอาไว้ดูตามลำพัง ที่โรงรถในบ้าน ขับโฉบเฉี่ยวไปมาสักพัก ก็ถึงเวลาพักทั้งเครื่องและคน ชายหนุ่มจัดแจงจอดรถข้างถนน ระหว่างกำลังพักผ่อนอิริยาบถ </p><p>                      เขาเห็นเด็กคนหนึ่งเดินลูบๆคลำๆรอบรถคันงาม ด้วยกิริยาท่าทีชื่นชอบรถสปอร์ตอย่างเห็นได้ชัด ชายหนุ่มรู้สึกภาคภูมิใจในการเป็นเจ้าของ สิ่งที่หลายต่อหลายคนใฝ่ฝัน เขาเดินยืดอกมาที่รถ พร้อมพูดจาทักทายเด็กคนนั้นด้วยน้ำเสียงมั่นใจดั่งขุนศึกผู้ชนะสงคราม    "ระวังหน่อยน้อง เดี๋ยวเป็นรอย" เขาบอก เด็กคนนั้นมองไปยังชายหนุ่มเจ้าของเสียง ก่อนจะพูดตอบ "รถของพี่เหรอ สุดยอดจริงๆ" "แน่นอน" เขาตอบ "พี่ซื้อมาราคาเท่าไหร่" เด็กคนเดิมถาม "คนอื่นอาจต้องควักสตางค์ซื้อเอง แต่พี่ไม่ต้อง เพราะพี่ชายพี่ซื้อให้เป็นของขวัญ" "โอ้โห! ดีจัง ผมอยาก...." เด็กคนเดิมพูดตะกุกตะกักชะงักในตอนท้าย </p>                    ชายหนุ่มคิดในใจว่า เด็กคนนี้คงไม่กล้าพูดต่อ เพราะที่เด็กอยากจะพูดแต่ยั้งปากยั้งคำไว้นั้น คงต้องการบอกว่าอิจฉาตัวเขาเอง อยากจะเป็นอย่างเขาบ้าง ...มีพี่ที่แสนดีซื้อรถสุดหรูให้เป็นของขวัญ... แต่สิ่งที่ชายหนุ่มคิดกลับผิดถนัด "โอ้โห ดีจัง ผมอยาก....เป็นอย่างพี่ชายของพี่จัง" เด็กคนนั้นพูด "ผมจะได้ซื้อรถให้น้องชายผมนั่งบ้าง" ชายหนุ่มถึงกับอึ้ง ในสังคมทุกวันนี้ ที่ใครๆตั้งหน้าตั้งตาแต่จะรับ หรือบางคนไม่ยอมรอ ใช้กำลังความได้เปรียบแย่งชิงของคนอื่นมาเป็นของตัวเอง แต่เด็กคนนี้กลับคิดสวนทางใครๆ ...เขาอยากเป็นผู้ให้ มากกว่าเป็นผู้รับ... <p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt" class="MsoNormal">.... ชายหนุ่มมองเด็กด้วยความรู้สึกทึ่งและพูดออกมาทันทีว่า "อยากนั่งรถเล่นกับฉันไหม" "ครับ อยากมากเลย" หลังจากขับรถเล่นอยู่พักหนึ่ง เด็กชายหันมาพูดด้วยดวงตาวาวแวว "คุณจะกรุณาขับรถไปหน้าบ้านผมได้ไหมครับ" ชายหนุ่มยิ้มน้อยๆ เขาคิดว่าเขารู้ดีว่าเด็กหนุ่มต้องการอะไร เขาคงต้องการให้เพื่อนบ้านเห็นว่าเขาได้นั่งรถคันโตกลับบ้าน แต่ชายหนุ่มคิดผิดอีกแล้ว "คุณจอดตรงบันไดนั่นล่ะครับ" เขาวิ่งขึ้นบันได จากนั้นสักครู่จึงกลับมาแต่เขาไม่ได้วิ่ง เขาอุ้มน้องตัวเล็กๆที่ขาพิการมาด้วย และวางน้องลงที่บันไดล่าง กอดไว้และชี้ไปที่รถ "นั่นไง บัดดี้ รถคันที่พี่เล่าให้ฟัง พี่ชายของเขาซื้อให้เป็นของขวัญ เขาไม่ต้องเสียตังค์เลย สักวันหนึ่งพี่จะซื้อให้น้องบ้าง น้องจะได้ดูของสวยๆงามๆด้วยตาของน้องเองเหมือนที่พี่เคยเล่าให้ฟัง" 
                    ชายหนุ่มลงจากรถ แล้วอุ้มเด็กน้อยขึ้นรถ พี่ชายปีนตามขึ้นมานั่งใกล้และแล้วทั้งสามก็เริ่มออกเดินทาง ชายหนุ่มรู้แล้วว่า "ความสุขยิ่งกว่าการให้"  หมายถึงอะไร ??!!!!!???!?</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt" class="MsoNormal"></p> <h5 style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt" class="MsoNormal">  ผู้เขียนมองว่า ในสังคมปัจจุบัน ซึ่งเป็นยุคของการแข่งขันทั้งทางเศรษฐกิจและสังคม ที่อำนาจเงินเข้ามามีบทบาทมากมาย จนทำให้การดำเนินชีวิตในแต่ละวันของคนเราทุกวันนี้มองข้ามสิ่งดี-ดี ที่เรียกว่า “การให้” ไป..  แต่ละคนเฝ้าแต่จ้องหาผลประโยชน์เข้าสู่ตนเอง และพวกพ้อง มองเลยผ่านความดีและความสามัคคี ที่เป็นเนื้อแท้ของสังคมไทย คิดว่า บทความที่นำมาให้อ่านนี้คงจะทำให้ผู้อ่าน  “มีความสุขจากการให้ไปพร้อม-พร้อมกับชายหนุ่มคนนั้น” และหากท่านลอง... เป็นผู้ให้ก็คงไม่ยากเกินไปที่จะเข้าใจว่า..  "ความสุขยิ่งกว่าการให้"  หมายถึงอะไร ??!!!!!???!?   </h5>

[คุณครูแอ๊ว]

ซาบซึ้งใจจังค่ะ..หากสังคมเรามีคนที่ละเอียดอ่อน..ให้คุณค่ากับสิ่งที่เป็นนามธรรม มากกว่าวัตถุที่หาเท่าไหร่ก็ไม่มีวันพอ..โลกของเราคงจะน่าอยู่ขึ้นเยอะเลยนะคะ...

ขอบคุณค่ะ ..สำหรับข้อคิดดีๆอย่างนี้..แล้วเขียนให้อ่านอีกนะคะ...

[ตาหยู]

อึ้ง ทึ้ง ซึ้ง เลย

แง่คิดดีๆมีมาให้ตลอดเลย

ขอบคุณน้องเปิ้ล AF จ้า

[อรุฎา หงดิษฐาราม]

• ขอบคุณ คุณครูแอ๊ว ที่แวะเวียนมาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นนะคะ
• ยินดีมากๆเลยคะที่ได้เห็นคุณครูที่มองว่า การ "ให้คุณค่ากับสิ่งที่เป็นนามธรรม มากกว่าวัตถุที่หาเท่าไหร่ก็ไม่มีวันพอ.." เพราะเราจะปฏิเสธไม่ได้เลยว่า เด็กวันนี้จะเป็นผู้ใหญ่ในวันหน้า ซึ่งกระบวนการศึกษา จะเป็นตัวหล่อหลอมเยาวชนให้เป็นผู้ใหญ่ที่ดีในอนาคต
• แล้วจะเก็บเรื่องราวดี-ดี แบบนี้มาฝากเรื่อยๆคะ ติดตามนะคะ..

[อรุฎา หงดิษฐาราม]

• ก็ต้องขอบคุณ คุณตาหยูมากมายที่เข้ามาอ่านบทความอย่างต่อเนื่อง
• ถ้ามีโอกาสอย่าลืมถ่ายทอดให้นักเรียนได้รับรู้บ้างนะคะ จะมีมีความสุขกับการให้งัย!!คะ

 

[EmoTion]

ไม่ใช่เรื่องราวที่ใหญ่โตอะไร แต่ก็สามารถทำให้เราหยุดคิดกลับไปเมื่อตอนเราเด็กๆ ว่าเราเคยคิดอะไรแบบนี้บ้างเหรือเปล่า อย่างน้อยๆ ก็เคยเสียสละส้มให้พี่สาวกิน พอได้มั้ยคะเพื่อนเปิ้ล