Wallpaper tag

รูป wallpaper ที่ฉันใช้อยู่ตอนนี้คือรูปนี้ เป็นรูปที่ฉันถ่ายที่สนามกอลฟ์สวนสามพรานหลุม๖ พาร์ ๓ ระยะ ๑๑๐ หลา เมื่อปีที่แล้ว เจ้าหนูเกือบจะตี hole in one ได้ ลูกกอลฟ์อยู่ห่างจากหลุมแค่ ๒-๓ นิ้ว เกือบไปแล้วละคะ

สนามกอลฟ์แห่งนี้เป็นสนามเดียวในประเทศไปไทยที่อนุญาตให้เด็กๆอายุไม่เกิน ๑๕ ปี เล่นฟรี โดยจ่ายแต่ค่าแค้ดดี้เท่านั้น ช่วงบ่ายๆเราจะเห็นเด็กๆ อนาคตนักกีฬาทีมชาติวงสวิงสวยๆมาออกรอบกัน บางทีก็โปรพาลูกศิษย์ตัวน้อยมา บางทีก็เป็นก๊วนครอบครัว บางก๊วนพ่อกับลูกตี แม่กางร่มเดินตามน่ารักมากค่ะ  

 

ทุกครั้งที่เขาไปแข่งกอลฟ์กลับมา ฉันมักจะถามเขาเสมอว่าวันนี้ใจเขาเป็นอย่างไร วันที่ตีดีวันที่ตีไม่ดี ใจของเขาต่างกันอย่างไร ครั้งนึงเขาบอกกับฉันว่า "ผมว่าผมแพ้ตัวเองครับ” เขาเล่าว่าวันที่เขาเล่นดี เป็นเพราะเพื่อนร่วมก๊วนเล่นพลาด แต่พอเจอเพื่อนร่วมก๊วนที่เล่นดีเขากลับเล่นไม่ออก เพราะพอเจอเด็กโตกว่า ตีไกลกว่า ก็เลยรู้สึกโดนข่ม

ฉันก็เลยบอกเขาว่าทีหลังเขาควรจะพยายามเก็บใจไว้ที่ตัวเขาเอง พยายามอย่าเอาใจตัวเองไปเกาะเกี่ยวคนอื่นๆ ให้กลับมามีสมาธิจดจ่อกับวงสวิงของตัวเอง เพราะไม่ว่าจะเป็นคู่แข่ง กองเชียร์ หรือสภาพสนาม ต่างก็เป็นสิ่งที่เขาไม่สามารถควบคุมได้ทั้งสิ้น สิ่งเดียวที่อยู่กับเขาที่สามารถช่วยเขาได้คือสติของตัวเองเท่านั้น ฉันเคยให้เขาซ้อมชิพโดยที่ฉันแกล้งทำเสียง ทำท่า แกล้งพูดแซวเขา เพื่อให้เขาอยู่ในสถานการณ์ที่มีสิ่งรบกวน เวลาเจอของจริงเขาจะได้รู้ว่า เขาสามารถเลือกที่จะใส่ใจ หรือไม่ใส่ใจมันได้ เดี๋ยวนี้เวลาเขาไปแข่งเขาจะไม่ให้ใครไปเชียร์เลย

 

ฉันรู้สึกว่าเขาโตขึ้นมาอีกระดับแล้ว เหมือนความรู้สึกที่ครั้งแรกที่เขาบอกฉันว่า “มี๊ไม่ต้องไปส่งที่หน้าห้องเรียนก็ได้ครับ เดี๋ยวผมเดินไปเองได้” ตอนนั้นเขาอยู่อนุบาลหนึ่งค่ะ วันนั้นฉันอึ้งไปเลย รู้สึกว่าเจ้าเด็กน้อย กลายเป็นหนุ่มไปแล้ว และกำลังจะเดินออกไปในทางของเขาเอง

 

[สุกฤตา]

ตามมาอ่านด้วยค่ะ

น่ารักจังค่ะเด็กๆเริ่มรู้จักการควบคุมจิตใจตัวเอง

ในวันข้างหน้ายังสามารถนำไปประยุกต์ใช้กับเรื่องต่างๆในชีวิตได้อีก

จำได้ว่าตอนน้องชายมีรายการแข่งขันทีไร

ตอนนั้นพวกเราทุกคนไปเชียร์เวลาที่มีคนมาเชียร์และส่งเสียงเยอะๆ    หรือแม้นแต่โดนฝ่ายตรงข้ามโห่ฮาป่า

น้องจะยิ่งสนุกหึกเหิมเล่นดีเป็นพิเศษ

แต่เวลาที่คุณแม่มาเชียร์ทีไรน้องชายแพ้ตลอด

กระทั่งคุณแม่ไม่กล้าไปเชียร์

น้องชายจะมีจุดอ่อนอยู่ที่คุณแม่  เคยถามว่าทำไม

เค้าตอบว่ามันจะเกร็งกลัวแพ้และตั้งใจเกินเหตุ

เลยเล่นไม่ดีทำเสียซะเองกะมี

กลายเป็นงั้นไปค่ะ

[เอ๋]

เช่นกันค่ะ เจ้าหนูเคยไปแข่งสองครั้ง แล้วเขาก็ไม่เคยให้พ่อแม่หรือฉันไปดูเลย เขาบอกว่าไปแล้วเขาจะเกร็ง

ครั้งนึงไปแข่งและออกคู่กับลูกชายเพื่อน ซึ่งเพื่อนเขาก็สงสัยอยู่ว่าเด็กคนนี้ทำไมไม่มีพ่อแม่มาเชียร์เลย พอมาคุยกันทีหลังถึงได้รู้ว่า อ้าวลูกเพื่อนเรานี่นา

เคยถามเขาว่าเวลาพ่อแม่คนอื่นมาเชียร์คอยปรบมือเป็นกำลังใจให้แล้ว เขาไม่อยากให้มีคนเชียร์เขาหรือ เจ้าหนูบอกว่าเวลานักฟุตบอลไปแข่งเป็นทีมเยือนที่สนามอื่นๆ โดนกองเชียร์ฝ่ายตรงข้ามโห่ซะขนาดนั้นยังสามารถเล่นได้เลย เขาก็ต้องทำได้เหมือนกัน

สรุปว่ายังไม่เคยไปดูเขาแข่งเลยค่ะ ว่าจะฝากเพื่อนให้ช่วยเชียร์เป็นกำลังใจเขาด้วย เวลาออกคู่กับลูกชายเขา