Book Tag 1 ... โลกียชน..มิตรภาพของปุถุชนโดยจอห์น สไตน์เบค
เจอ Book Tag ของ AjKae ก็เลยต้องหยุดตอบ ยังไปไม่ถึงเมืองตรังสักที
เอาเล่มไหนดีล่ะ ต้องค่อยๆไล่ความคิดก่อน
เกริ่นนำก่อนนะว่า การอ่านหนังสือนี่ เปลี่ยนแปลงไปตามวัย ตามความสนใจ และระยะหลังๆเมื่อมาทำงานวิชาการก็ถูกบังคับด้วยสถานการณ์ค่อนข้างมาก
หนังสือที่ชอบส่วนใหญ่จึงเป็นหนังสือที่อ่านในวัยเด็ก วัยรุ่น วัยสาว เพราะอ่านด้วยใจอยาก ไม่ใช่อ่านตามหน้าที่
จำได้ว่า หนังสือขนาดยาวเล่มแรกในชีวิตที่อ่านจบ อ่านยาวนานไม่หยุดจนจับไข้ แต่ก็อ่านจนจบ คือ ตอนอยู่ ป.4 อ่านรามเกียรติ์ ฉบับร้อยแก้ว (คือไม่เป็นกลอน) สนุกมาก จำชื่อเทวดา ชื่อยักษ์ ชื่อลิงได้ทุกตัว เป็นฉากๆเลย ... ช่วยไม่ได้ ก็ตอนนั้นยังไม่มี "แฮรี่ พอตเตอร์" ให้อ่านนี่นา
นอกจากนี้ ก็อ่านหนังสือสำหรับเด็ก ประเภท "เด็กก้าวหน้า" "หนูจ๋า" หรือนิทานประเภท "ขลุ่ยวิเศษ" อ้อ เด็กกว่านี้ ต้องอ่าน "เวสสันดร" "กามนิต" ฉบับการ์ตูนที่วาดโดย "เหม เวชกร" ให้คุณยายฟัง สนุกดี
เล่มใหญ่ๆเล่มต่อไป มาอ่านตอนเข้ามัธยมศึกษาปีที่ 1 เป็น "การต่อสู้ของข้าพเจ้า" เขียนโดย อดอล์ฟ ฮิตเลอร์ เข้าไปนั่งอ่านในห้องสมุดโรงเรียนทุกเช้า ตอนนั้นอินมาก ไม่รู้ว่าทำไม (เมื่ออาทิตย์ที่แล้วไปเดินร้านหนังสือ เห็นพิมพ์วางจำหน่ายใหม่ ก็เลยซื้อมา ว่าจะอ่านอีกครั้งเพื่อตอบตัวเองว่า ทำไมตอนเด็กๆจึงชอบเรื่องนี้นัก)
หลังจากนั้นก็อ่านเรื่องของ วณ.ประมวญมารค หลายเล่ม ชอบมากเหมือนกัน
ช่วงมัธยมปลาย ชอบอ่านหนังสือแปลประเภทวรรณกรรม ที่อ่านมีของ ตอลสตอย กับ จอห์น สไตน์เบค หลายๆเล่มจนจำรายละเอียดไม่ค่อยได้ อ่าน วิถีแห่งเต๋า กุญแจเซน ฯ เล่มอื่นๆที่ชอบมากและจำได้ ก็มีเรื่อง โชกุน กับ คนขี่เสือ ของนักเขียนอินเดีย ที่มี 2 สำนวนแปล หนึ่งในนั้นแปลโดยจิตร ภูมิศักดิ์ ในชุดงานแปลที่อ่าน ชอบเกือบทุกเล่ม (เพราะไม่งั้นคงไม่อ่านจนจบ)
ถ้าให้เลือกในกลุ่มหนังสือแปล เรื่องที่ชอบมากที่สุด ขอนับเป็นหนังสือเล่มที่ 1 ในบรรดา 3 เล่ม ก็คือ เรื่อง "โลกียชน" (Tortilla Flat) ของ จอห์น สไตน์เบ็ค แปลโดย ประมูล อุณหธูป
ประการแรก ชอบเรื่องราวง่ายๆที่แสดงถึงความเป็นเพื่อนแท้ระหว่างหนุ่มๆพวกหาเช้ากินค่ำในชุมชนแห่งหนึ่ง
ประการที่สอง ชอบสำนวนแปลแปลกๆที่ตรงตามภาษาอังกฤษ ไม่ปรับเป็นสำนวนไทยมากนัก แต่ได้ความรู้สึก เวลาภาษาอังกฤษมี full stop ภาษาไทยฉบับแปล ก็ใส่ . ด้วย
อ่านเรื่องนี้แล้วให้ความรู้สึกของความจริงใจ ความเป็นเพื่อน ความเป็นชุมชน
ประทับใจแม้จะจำรายละเอียดไม่ได้แล้ว เพราะมันเหมือนกับเล่าเรื่องไปเรื่อยๆ คนที่ชอบอ่านอะไร ที่เข้มข้น เร้าใจ อาจจะเบื่อหน่อย
ไม่ "เร้าใจ" แต่ "กินใจ" ค่ะ
ความเห็น (5)
- ในวัยเด็กก็เริ่มอ่านรามเกียรติ์ฉบับร้อยแก้วเหมือนกันค่ะ
- ของวณ.ประมวญมารคก็อ่านหลายเล่มเช่นเดียวกัน
- อาจารย์อ่านหนังสือหลายสไตล์นะคะ
- วรรณกรรมตะวันออกเช่น รามเกียรต์, มหาภารตะ ผมว่ามี การดำเนินเรื่องที่น่าสนใจมากกว่าวรรณกรรมตะวันตกที่ดัง ๆ บางเรื่องเช่น load of the rings อีกครับ ถ้าเอาไปทำหนังผมว่าสนุกน่าดูเลย
- เคยอ่านหนังสือเรื่องเซ็นในสวนโมกข์ที่เป็นภาพวาด อ่านแล้วเข้าใจง่ายดีครับว่าเซ็นคืออะไร (แต่จะให้เข้าถึงคงอีกนานน)
- หนังสือแปลผมได้อ่านค่อนข้างน้อยครับ เพราะไม่ค่อยถนัด
- ขอบคุณอาจารย์ที่แลกเปลี่ยนหนังสือที่ชอบครับ
เห็นรายชื่อหนังสือแล้ว คิดว่าต้องไปหาอ่านอีกหลายเล่มทีเดียว
ส่วนใหญ่หนังสือประเภท ไม่เร้าใจ .. แต่กินใจ จะให้ knowledge สูง เพื่อประเทืองปัญญา... ส่วนที่เร้าใจ แต่กินใจน้อย จะให้ information สูง เพื่อประเทืองอารมณ์
หนังสือประเภท เร้าใจ และกินใจ สำหรับตัวเราคือ หนังสือประวัติศาสตร์เนื้อหามันส์ ๆ
ชอบจริง ๆ คำนี้ ไม่เร้าใจ แต่กินใจ
- ยอมแพ้ในการอ่านของท่านอาจารย์จริงๆครับ :-)
เรียน อาจารย์ลูกหว้า อาจารเก๋ คุณคนข้างฝา และอาจารย์เอก
ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะคะ
ตอนเด็กๆอ่านหนังสือมาก เพราะมีหนังสือเป็น "เพื่อน" ค่ะ
พอโตขึ้น มี"งานเป็นเพื่อน" ค่ะ จึงรู้สึกว่าตัวเองอ่านน้อยลง เพราะเวลาว่างน้อยลง แถมหนังสือบางแนวที่พร่ำพรรณามากๆก็รู้สึกอ่านไม่สนุกแล้ว
มาสนุกอีกทีก็ตอนอ่านงานของท่านพุทธทาส ที่อยู่ใน Book tag 2 ค่ะ
จริงๆแล้วมีหนังสือที่ซื้อเก็บอีกเป็นกระบุงแต่ยังไม่ได้อ่าน (อ่านไม่ทัน) น่าจะมีการแลกกันอ่านนะคะ